Kazanie o ╢w. Janie Sarkandrze (Patronie parafii)

Lubin, 30 V 1999 r.

Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Jedno z przykaza± ko╢cielnych brzmi: "Przynajmniej raz w roku spowiadaµ siΩ i w czasie wielkanocnym KomuniΩ ╢w. przyjmowaµ". Wiele spraw powinno siΩ przypilnowaµ nie tylko raz na jaki╢ czas, ale nawet jak najczΩ╢ciej. Niew▒tpliwie jedn▒ z takich rzeczy jest modlitwa do naszego Patrona, na╢ladowanie jego czyn≤w i stosowanie siΩ do jego s│≤w. Aby to skutecznie czyniµ nale┐y przede wszystkim znaµ jego ┐yciorys, pisma jakie pozostawi│ i to wszystko, co o nim wa┐nego napisano.

Ka┐dy z nas ma swego patrona od dnia chrztu ╢w., jeszcze jednego od sakramentu bierzmowania. Jako ca│a spo│eczno╢µ Ko╢cio│a powszechnego mamy patrona w osobie Matki Naj╢w. i ╢w. J≤zefa a tak┐e ╢wiΩtych aposto│≤w Piotra iáPaw│a. Ka┐dy kraj, zgromadzenie zakonne, wiele miast i miejscowo╢ci, grup zawodowych ma swego patrona lub patronkΩ. Aáprzede wszystkim ka┐da parafia jest ustanawiana przez biskupa pod jakim╢ wezwaniem i ma wyznaczony dzie± wákalendarzu liturgicznym, kiedy obchodzi jakby swoje imieniny.

Tak siΩ sk│ada, ┐e w│a╢nie dzisiaj, 30 maja przypada wspomnienie ╢w. Jana Sarkandra, kt≤ry jest patronem naszej parafii. Chocia┐ jest to niedziela Tr≤jcy ╢w. - jedna z najwiΩkszych uroczysto╢ci w ci▒gu roku - to jednak wypada│oby, stosownie do tego przykazania ko╢cielnego ("przynajmniej raz w roku"), wspomnieµ co╢ o naszym Patronie. Nawet gdyby╢my doskonale znali ca│e jego ┐ycie, pozostaje jednak sprawa jego na╢ladowania w swoim ┐yciu. Aby jednak nie zrobiµ na kazaniu d│ugiego i nudnego wyk│adu historycznego, przypomnΩ tylko to, co napisa│ o ╢w. Janie Sarkandrze papie┐ Pius IX w bulii beatyfikacyjnej, kiedy to wyni≤s│ na o│tarze naszego Patrona:

Pocz▒tki Ko╢cio│a by│y pe│ne chwa│y i godnym podziwu przyk│adem dla nastΩpnych pokole±. Przyjmowali wiarΩ mΩ┐czy╝ni i kobiety, m│odzie±cy i mo┐ni tego ╢wiata, a nie by│y im przeszkod▒ bogactwa ani uroki ┐ycia. A gdy gro╝bami iámΩkami chciano ich nak│oniµ do odstΩpstwa od wiary, stali mΩ┐nie w miejscu bojowania, silniejsi od tych, kt≤rzy siΩ nad nimi pastwili. NastΩpne wieki zachowa│y pamiΩµ o ich czynach i prze╢wiadczenie, ┐e Chrystus dopomaga│ z nieba swoim mΩczennikom i ┐e nie otrzyma korony chwa│y ten, kto unika dobrego bojowania.
Na pocz▒tku XVII wieku tej wierze da│ ╢wiadectwo czcigodny s│uga Bo┐y, Jan Sarkander, proboszcz diecezji o│omunieckiej. Nawet wrog≤w religii zdumia│, mΩ┐nie znosz▒c przer≤┐ne katusze. Odznacza│ siΩ nauk▒ i pobo┐no╢ci▒, jak przysta│o kap│anowi Bo┐emu. W umacnianiu prawdziwej wiary mΩ┐ny i wytrwa│y, wymowny, nieugiΩty, wznieci│ przeciw sobie gniew przeciwnik≤w. Uknuto przeciw niemu zarzut rzekomej zdrady ojczyzny, wtr▒cono do wiΩzienia i wziΩto na tortury. On jednak trwa│ mΩ┐nie wzywaj▒c pomocy niebios i nieustann▒ modlitw▒ siΩ wzmacnia│. Poszarpany i po│amany, bez w│adzy w ciele, ale duchem silny, nie zaprzesta│ chwaliµ Boga a┐ do ╢mierci 17 marca 1620 roku. A B≤g nie╢miertelny zechcia│ licznymi cudami ozdobiµ pamiΩµ tego mΩczennika i udowodniµ jego ╢wiΩto╢µ.

Tyle bulla papieska. Zapewne wszyscy pamiΩtamy ten dzie±, kiedy to piΩµ lat temu Ojciec ╢w. Jan Pawe│ II, podczas uroczystej Mszy ╢w. w Skoczowie, og│osi│ Jana Sarkandra ╢wiΩtym. Kiedy wiΩc miesi▒c p≤╝niej biskup legnicki utworzy│ now▒ parafiΩ w Lubinie, na osiedlu Przylesie, obra│ go za patrona nowej spo│eczno╢ci ko╢cielnej, kt≤ra rozpoczΩ│a budowΩ nowego ko╢cio│a - tak potrzebnego zw│aszcza dla ludzi starszych, dla kt≤rych przej╢cie ka┐dego kroku jest du┐ym wysi│kiem, a tak┐e potrzebnego dla ludzi m│odych, kt≤rzy potrafi▒ zagubiµ siΩ w ogromnym t│umie i potΩ┐nym budynku ko╢cielnym, a niew▒tpliwie │atwiej poznaj▒ siΩ i skupi▒ na modlitwie w przytulnej i piΩknej ╢wi▒tyni - zupe│nie podobnie jak w tym ma│ym ko╢ci≤│ku pod wezwaniem Naj╢wiΩtszego Serca Pana Jezusa niedaleko rynku lubi±skiego.

Jeden z dziennnikarzy tu┐ przed wspomnian▒ kanonizacj▒ napisa│ takie s│owa:
Postaµ ╢w. Jana Sarkandra ka┐demu mo┐e daµ ciekawy materia│ do rozmy╢la±: studentom i uczniom - nad wyborem dalszej drogi; ksiΩ┐om - nad swoim powo│aniem; podzielonym chrze╢cijanom - nad drogami do Rzymu; podzielonej Europie - nad wyborem fundament≤w, na kt≤rych chcia│aby budowaµ swoj▒ jedno╢µ; wszystkim - nad sposobami ewangelizacji bez zbrojnej przemocy; a nam wszystkim w Polsce - nad zawi│▒ biografi▒ rodaka ze Skoczowa, kt≤ry w najciΩ┐szej chwili swego ┐ycia modli│ siΩ, a rad szuka│ na Jasnej G≤rze.ö

Niech zatem ╢w. Jan Sarkander, Patron naszej parafii, prowadzi nas wszystkich do jedno╢ci i zgody przed zbli┐aj▒cym siΩ Jubileuszem ╢wiΩtego Roku Odkupienia i dopomo┐e w budowie naszego nowego ko╢cio│a, by╢my mogli jak najszybciej w jego murach sprawowaµ OfiarΩ Eucharystyczn▒ i chwaliµ Boga po wieki wiek≤w. Amen.