Kazanie o spowiedzi

Lubin, 14 XII 1997 r.

Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Jest takie ciekawe zjawisko: »yjemy w czasach niebywale rozwiniΩtej nauki i techniki, a pomimo to ludzko╢µ - jak za dawnych czas≤w - wci▒┐ poszukuje r≤┐nych cud≤w i niezwyk│o╢ci. Chcemy prze┐yµ na w│asnej sk≤rze jaki╢ niezwyk│y znak, do╢wiadczyµ czego╢, o czym mo┐na p≤╝niej rozmawiaµ godzinami. Wielu ludzi w pogoni za cudowno╢ciami zapomina, ┐e przecie┐ cuda zdarzaj▒ siΩ wok≤│ nas i to ca│kiem nie tak rzadko.

Przygotowujemy siΩ obecnie do radosnych ╢wi▒t Bo┐ego Narodzenia. Jak co roku, bΩdziemy prze┐ywaµ pami▒tkΩ przyj╢cia na ten ╢wiat Syna Bo┐ego. A przecie┐ nie tylko raz w roku - wystarczy kiedykolwiek przyj╢µ do ko╢cio│a na MszΩ ╢w. - tutaj codziennie dokonuje siΩ niezwyk│e misterium: B≤g przychodzi do nas i mo┐emy Go przyj▒µ do naszego serca w Komunii ╢w. Niestety, nie wszyscy w to wierz▒, jak to widaµ po ilo╢ci os≤b przystΩpuj▒cych do Komunii ╢w. na Mszy ╢w. Jest taki jeden cud, kt≤ry powtarza siΩ wiele razy i je╢li tylko chcemy, mo┐emy go do╢wiadczyµ na sobie. Chodzi o sakrament pojednania. Przypomnijmy sobie, ile razy my z serca przebaczyli╢my komu╢, kto zrobi│ nam co╢ z│ego? To jest bardzo trudne - a jednak je╢li przychodzimy do spowiedzi i ┐a│ujemy za grzechy, Pan B≤g wszystko nam przebacza i od tej chwili ju┐ nie pamiΩta nam naszych win. Mo┐emy w≤wczas zacz▒µ ┐ycie od nowa, lepiej, pobo┐niej. Pan B≤g mo┐e przebaczyµ wszystkie grzechy, nawet najwiΩksze. »aden z ludzi tego nie potrafi.

Pan Jezus, kiedy chodzi│ po Ziemi Palesty±skiej, sam odpuszcza│ grzechy ludziom, jest przecie┐ Osob▒ Bo┐▒. Aby pokazaµ, ┐e rzeczywi╢cie mo┐e odpuszczaµ grzechy, dokonywa│ przy tym r≤┐nych cud≤w i uzdrawiaj▒c duszΩ, uzdrawia│ przy tym tak┐e cia│o. TΩ w│adzΩ rozgrzeszania przekaza│ swoim Aposto│om, a ci z kolei przekazali biskupom i kap│anom. I tak ci▒gnie siΩ to przekazywanie poprzez ╢wiΩcenia kap│a±skie ju┐ prawie dwa tysi▒ce lat. Przez ca│e wieki ogromne rzesze ludzi do╢wiadcza│y na sobie tego niezwyk│ego daru Bo┐ego mi│osierdzia. I w obecnych czasach ka┐dy grzesznik mo┐e prze┐yµ uzdrowienie swojej duszy, je╢li tylko nawr≤ci siΩ.

Aby jednak otrzymaµ Bo┐e przebaczenie, potrzeba trochΩ wysi│ku. Nic nie dzieje siΩ automatycznie. Przede wszystkim trzeba przyznaµ siΩ przed sob▒ samym, ┐e siΩ jest grzesznikiem. Dop≤ki bΩdziemy uwa┐aµ, ┐e jeste╢my bez grzech≤w, ┐e nic z│ego nie zrobili╢my, nic nam nie dadz▒ nawet dwie godziny spowiedzi. Niestety, s▒ tacy ludzie, kt≤rzy klΩkaj▒ do kratek konfesjona│u i m≤wi▒, ┐e tak w│a╢ciwie to nie maj▒ siΩ z czego spowiadaµ - ┐e nikogo nie zabili, niczego nie ukradli... Widaµ wyra╝nie, ┐e nie zrobili rachunku sumienia. Je╢li cz│owiek codziennie k│ad▒c siΩ spaµ podczas pacierza wieczornego przypomni sobie mijaj▒cy dzie± i rozlicza siΩ przed Bogiem, czy zrobi│ wszystko naprawdΩ dobrze i sumiennie, w≤wczas zupe│nie inaczej wygl▒da sakrament pokuty. Cz│owiek, kt≤ry ma wra┐liwe i delikatne sumienie, bΩdzie unika│ grzechu nawet najmniejszego, nawet okazji do grzechu, i bΩdzie czΩsto prosi│ Boga o przebaczenie: co miesi▒c, a nawet czΩ╢ciej. Natomiast cz│owiek, kt≤ry niewiele albo wcale nie dba o swoj▒ duszΩ - rzadko przychodzi do spowiedzi, raz w roku albo i rzadziej, a nawet wtedy niewiele ma do powiedzenia Panu Bogu.

Drodzy w Chrystusie Panu! Ka┐dy z nas potrzebuje znaku, wyra╝nego potwierdzenia, ┐e mamy ju┐ odpuszczone grzechy. Dlatego w│a╢nie Pan B≤g pos│uguje siΩ lud╝mi i powo│uje kap│an≤w, aby za ich po╢rednictwem, ich rΩkoma, rozgrzeszaµ. To nie ksi▒dz, ani nawet sam papie┐, ale sam Pan B≤g odpuszcza grzechy w sakramencie pokuty. Wstaj▒c od konfesjona│u po dobrze przygotowanej i odprawionej spowiedzi, mamy pewno╢µ, ┐e zosta│y nam przebaczone wszystkie winy. Mamy w≤wczas lekk▒ i radosn▒ duszΩ. ObojΩtnie jakie by│y z│e nasze uczynki, wszystkie zosta│y przekre╢lone - je╢li szczerze, z ca│ej duszy za nie ┐a│ujemy, je╢li ju┐ nie chcemy ich wiΩcej robiµ, je╢li tylko chcemy siΩ poprawiµ. To od nas zale┐y, jak poprowadzimy nasze dalsze ┐ycie, czy bΩdziemy unikaµ na przysz│o╢µ okazji do grzech≤w i wystrzegaµ siΩ ich, czy mo┐e, niestety, wr≤cimy do nich...

Ju┐ za kilka dni nastan▒ ªwiΩta. Przygotowuj▒c siΩ do nich - poprzez sprz▒tanie, pranie, gotowanie, pieczenie i inne prace - nie zapomnijmy o przygotowaniu naszej duszy na przyjΩcie Zbawiciela. Nie mamy pewno╢ci, czy te w│a╢nie ªwiΩta nie bΩd▒ ostatnie w naszym ┐yciu. Niekt≤rzy z nas mo┐e nie do┐yj▒ nastΩpnych. Dlatego wszyscy skorzystajmy z okazji, aby oczy╢ciµ nasze dusze, aby by│y gotowe na spotkanie z Bogiem teraz i ostatniej godzinie naszego ┐ycia. Amen.