Kazanie na Bo┐e Narodzenie

Lubin, 25 XII 1997 r.

Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Kilka lat temu Ameryka±ska Agencja Kosmiczna NASA og│osi│a konkurs na opracowanie nowoczesnego ╢rodka do pisania dla kosmonaut≤w, aby mogli robiµ notatki pracuj▒c na orbicie oko│oziemskiej. Ten pisak XXI wieku mia│ byµ niewra┐liwy na stan niewa┐ko╢ci i pr≤┐niΩ kosmiczn▒, d│ugotrwa│y, niezawodny, z jak najmniejsz▒ ilo╢ci▒ czΩ╢ci. Najwa┐niejsze przy tym, ┐e koszt wyprodukowania nie gra│ absolutnie ┐adnej roli. Wielu naukowc≤w przys│a│o r≤┐ne wynalazki, kt≤re jednak nie zda│y egzaminu w warunkach kosmicznych. Kt≤rego╢ dnia na adres Agencji przyszed│ telegram kr≤tkiej tre╢ci: "Czy spr≤bowali╢cie ju┐ mo┐e zastosowaµ o│≤wek?" Ciekawe. Okaza│o siΩ, ┐e zwyk│y o│≤wek, kt≤ry ma za sob▒ ca│e lata historii, idealnie nadaje siΩ do tego celu. Jednak nie u┐yto go, gdy┐ by│ za bardzo staro╢wiecki i nienowoczesny... Ta historia przypomina postaµ ma│ej, starszej zakonnicy, kt≤ra odesz│a w tym roku do wieczno╢ci. By│a znana na ca│ym ╢wiecie ze swej dobroci, a sama nazwa│a siebie "o│≤wkiem w rΩku Pana Boga". Matka Teresa z Kalkuty da│a przyk│ad, jak prostymi sposobami mo┐na czyniµ dobro, nie szukaj▒c specjalnej okazji.

Drodzy w Chrystusie Panu! Pan B≤g, Stw≤rca nieba i ziemi, jest Duchem i nie mo┐e Go zobaczyµ niedoskona│e oko ludzkie. Jednak Pan B≤g chcia│ ukazaµ siΩ cz│owiekowi. M≤g│ to zrobiµ w dowolny spos≤b, jest przecie┐ wszechmog▒cy, wszystko mo┐e zrobiµ. M≤g│ zst▒piµ z nieba z ca│ym swoim Majestatem, otoczony tysi▒cami anio│≤w. M≤g│ wygubiµ wszystkich grzesznik≤w jak niegdy╢ wodami potopu lub ogniem - jak SodomΩ i GomorΩ. Pan B≤g jednak wybra│ naprostszy spos≤b, najlepiej dostosowany do mo┐liwo╢ci ludzi - zst▒pi│ na ziemiΩ i ukaza│ siΩ ludziom przybieraj▒c postaµ cz│owieka. Co wiΩcej - przyszed│ na ╢wiat jako ma│e, niewinne i bezbronne dziecko. Sam wybra│ sobie MatkΩ - jedyn▒ niewiastΩ, kt≤ra by│a godna byµ Matk▒ Bo┐▒, gdy┐ nie pope│ni│a ┐adnego grzechu. Sam wybra│ sobie czas przyj╢cia na ╢wiat - kiedy nie by│o ┐adnej wojny, a na ca│ym ╢wiecie panowa│ pok≤j. Ani przedtem, ani potem, nawet do dzisiaj, zawsze gdzie╢ na kuli ziemskiej trwa jaki╢ konflikt wojennny.

Dzisiaj obchodzimy prawie ┐e dwutysiΩczn▒ rocznicΩ tego wspania│ego wydarzenia. Jednak nie wszyscy w to wierz▒. Dla wielu ludzi Bo┐e Narodzenie jest czym╢ tak trudnym do przyjΩcia, jakby za bardzo prostym, niezwyk│ym, ┐e a┐ trudnym do przyjΩcia. Tak jak ten o│≤wek dla kosmonaut≤w. A jednak przez te dwa tysi▒ce lat, jakie dziel▒ nas od tej cudownej nocy betlejemskiej, miliony ludzi co roku obchodzi radosne ªwiΩta. W ten dzie± Chrystus przychodzi z nieba i rodzi siΩ w naszych sercach poprzez sakrament Komunii ╢w. Przyjmuj▒c do swej duszy kawa│ek ╢nie┐nobia│ego op│atka, kt≤ry we Mszy ╢w. staje siΩ Cia│em Pa±skim, przyjmujemy pod jego postaci▒ samego Boga, kt≤ry do nas przychodzi, aby nas zbawiµ.

Jest taki zwyczaj, ┐e kiedy obchodzimy rocznicΩ przyj╢cia na ╢wiat jakiego╢ dziecka i ╢wiΩtujemy jego urodziny, nie przychodzimy z pustymi rΩkami, ale przynosimy ze sob▒ ma│y podarunek. Pomy╢lmy, jaki prezent mo┐emy z│o┐yµ samemu Bogu? Czy ma byµ z│oto, kadzid│o i mirra - kt≤re przynie╢li Trzej Kr≤lowie? Wystarczy prosty dar, taki jak ofiarowali skromni pasterze: czyste serce, pe│ne szlachetnych i dobrych uczynk≤w. Nie potrzeba ┐adnych wymy╢lnych wspania│o╢ci. Wystarczy prosty prezent, na kt≤rego ka┐dego z nas staµ. Wystarczy czysta dusza, gotowa na przyjΩcie Zbawiciela.

Drodzy w Chrystusie Panu! Szkoda, ┐e tak wspania│▒ dzisiejsz▒ uroczysto╢µ obchodzimy tylko raz w roku i w│a╢ciwie tylko dzisiaj tak wielu chrze╢cijan przychodzi do ko╢cio│a na MszΩ ╢w. i przystΩpuje do Komunii ╢w. Niekt≤rzy drugi raz przyjd▒ na Wielkanoc, albo mo┐e jeszcze kiedy╢ w ci▒gu roku, jak wypadnie I Komunia dziecka, bierzmowanie, ╢lub albo pogrzeb kogo╢ z rodziny... A przecie┐ rado╢µ p│yn▒c▒ z Bo┐ego Narodzenia w naszej duszy mo┐emy ╢wiΩtowaµ czΩ╢ciej, nawet przez ca│y rok - zw│aszcza w ka┐d▒ niedzielΩ. C≤┐ przeszkadza, by╢my co niedzielΩ przychodzili do ╢wi▒tyni, by tutaj spotkaµ siΩ z Panem Bogiem, kt≤ry chce nas nape│niµ swoimi │askami? Co┐ przeszkadza, by╢my na ka┐dej Mszy ╢w. w pe│ni uczestniczyli - przystΩpuj▒c do Komunii ╢w. i wci▒┐ na nowo dost▒pili tej rado╢ci, kt≤r▒ nikt inny nie mo┐e daµ cz│owiekowi. Rado╢ci p│yn▒cej z czystej duszy, spokojnego sumienia, dobrego ┐ycia chrze╢cija±skiego.

A przecie┐ kiedy╢, kt≤rego╢ dnia staniemy przed Bogiem, kiedy ju┐ minie dla nas ostatnie Bo┐e Narodzenie, i co w≤wczas przyniesiemy Bogu? Jak bΩdziemy siΩ t│umaczyµ, ┐e odrzucili╢my mo┐e Bo┐▒ │askΩ jak z│y Herod, kt≤ry walczy│ z ma│ym DzieciΩciem? Mieli╢my ju┐ tak wiele okazji - mo┐e to ju┐ jest dla niekt≤rych ostatnia? Czy dane nam bΩdzie spotkaµ siΩ jeszcze w tym gronie w przysz│ym roku? Co daj Bo┐e. Amen.