Kazanie o dobrym wyborze

Polkowice, 4 IX 1994 r.

Drodzy w Chrystusie Panu, Siostry i Bracia!

Czyta│em kiedy╢ bardzo ciekaw▒ bajkΩ dla dzieci, ale i dla doros│ych mo┐e byµ bardzo pouczaj▒ca.

Pewnego razu ojciec podarowa│ synowi krowΩ, aby ten z kolei ofiarowa│ j▒ swemu najlepszemu i najwierniejszemu przyjacielowi. Syn podziΩkowa│ ojcu i zastanawia│ siΩ, komu odda ten cenny prezent. D│ugo rozmy╢la│, niestety nie m≤g│ podj▒µ ostatecznej decyzji. Wr≤ci│ wiΩc z niczym do ojca.
     - Ojcze, d│ugo my╢la│em, a jednak nic nie wymy╢li│em. Mam przecie┐ dw≤ch przyjaci≤│ bardzo mi drogich. Dorad╝ mi, kt≤remu z nich mam oddaµ krowΩ.
     - Zanim ci doradzΩ, musisz powiedzieµ mi, jakie wiΩzy │▒cz▒ ciΩ z nim - rzek│ ojciec.
     - Jednego - zacz▒│ syn - kocham jak siebie samego; gdziekolwiek jestem, on jest w moich my╢lach, a nawet snach. Drugiego, przyznam szczerze, nie kocham tak bardzo, ale za to on bardzo mnie kocha i my╢li tylko o mnie.
     - I jeszcze nie wiesz, kt≤remu ofiarujesz sw≤j dar?
     - Zdecydowa│em ju┐! Dam prezent pierwszemu. Przecie┐ tak bardzo go lubiΩ.
     Ojciec pochyli│ g│owΩ i zamy╢li│ siΩ. Po chwili rzek│:
     - Zr≤b to, co ci powiem. Zobacz, pada ulewny deszcz, a i noc siΩ ju┐ zbli┐a. We╝ ten n≤┐, pomaluj go na czerwono, post≤j trochΩ na deszczu i w takim stanie id╝ do swoich przyjaci≤│. Ka┐demu z osobna powiesz: "Przyjacielu, ukryj mnie. ªcigaj▒ mnie, zabi│em cz│owieka. Pom≤┐ mi, mam przecie┐ tylko ciebie."
     Syn pos│ucha│ rady ojca. Najpierw pobieg│ do pierwszego przyjaciela, tego, kt≤rego on sam tak bardzo lubi│, ale ten nie wpu╢ci│ go do swego domu.
   - Nie mogΩ ci pom≤c, przecie┐ to ty pope│ni│e╢ przestΩpstwo; ja jestem niewinny, a przez ciebie i mnie mog▒ ukaraµ - powiedzia│ i szybko zamkn▒│ drzwi do chaty.
     Po tej odprawie uda│ siΩ wiΩc do drugiego z przyjaci≤│. Kiedy ten us│ysza│ opowie╢µ, wykrzykn▒│:
     - Uciekajmy st▒d szybko! Wszystko opowiesz mi dok│adnie, gdy ju┐ bΩdziemy bezpieczni. Bardzo ci wsp≤│czujΩ.
     Ch│opiec dopiero teraz zrozumia│, kto jest jego prawdziwym przyjacielem. Natychmiast wyja╢ni│ mu ca│▒ sprawΩ i zaprowadzi│ do ojca. Ten za╢ podarowa│ wiernemu przyjacielowi nie jedn▒, ale dwie krowy i rzek│ do syna:
     - M≤j synu, nie b▒d╝ ju┐ wiΩcej taki naiwny. Kochaj tego, kt≤ry kocha ciebie, bo ten, kt≤rego ty kochasz, mo┐e kochaµ kogo╢ innego bardziej ni┐ ciebie.

Ka┐dy z nas, mo┐e ju┐ wiele razy znalaz│ siΩ w sytuacji, kiedy trzeba by│o podj▒µ jak▒╢ wa┐n▒ decyzjΩ, od kt≤rej mog│o wiele zale┐eµ w przysz│o╢ci. Ju┐ m│ody cz│owiek po uko±czeniu szko│y podstawowej staje przed trudnym wyborem dalszej edukacji, od kt≤rej mo┐e zale┐eµ ca│e dalsze jego ┐ycie. P≤╝niej wyb≤r zawodu, miejsca pracy, szukanie mieszkania. Jak┐e donios│ym wydarzeniem dla ka┐dego cz│owieka i ca│ej jego rodziny jest zawarcie ma│┐e±stwa, p≤╝niej troska o dzieci, o ich wy┐ywienie, wychowanie i dalsze samodzielne ju┐ losy.

úatwo w takich sytuacjach o pope│nienie jakiego╢ b│Ωdu ┐yciowego. Aby go unikn▒µ, szukamy pomocy, pytamy siΩ o poradΩ r≤┐nych os≤b, zastanawiamy siΩ. A jednak wielu ludzi podejmuje r≤┐ne decyzje, kt≤rych p≤╝niej gorzko ┐a│uj▒. Dla ka┐dego z nas najlepszym wzorem postΩpowania jest sam Jezus Chrystus. Zst▒pi│ z nieba na ziemiΩ nie tylko po to, aby nas odkupiµ, wyzwoliµ z grzech≤w, ale tak┐e aby daµ nam przyk│ad wzorowego ┐ycia. W│a╢nie w dzisiejszej Ewangelii us│yszeli╢my kr≤tkie zdanie, podsumowuj▒ce ca│▒ dziala│no╢µ Chrystusa: "Wszystko dobrze uczyni│". Rzeczywi╢cie, Pan Jezus nie pope│ni│ ┐adnego grzechu, nic z│ego nie zrobi│. Dlatego na╢laduj▒c Go nie bΩdziemy musieli nigdy ┐a│owaµ. Czego Pan Jezus nas uczy swoim ┐yciem i swoj▒ Ewangeli▒? Przede wszytkim Chrystus Pan du┐o siΩ modli│. Nieraz ca│e noce spΩdza│ na modlitwie. Rozmawia│ ze swoim Ojcem, kt≤ry jest w niebie. Nawet nauczy│ Aposto│≤w najpiΩkniejszej modlitwy: Ojcze nasz. Modli│ siΩ w ╢wi▒tyni Jerozolimskiej, ale te┐ i na osobno╢ci, z dala od t│um≤w.

Przypomnijmy sobie mo┐e, jak my sami postΩpujemy. Czy potrafimy znale╝µ czas dla Boga, czas na modlitwΩ. Nie tylko w ko╢ciele raz w tygodniu, czy te┐ w codziennym pacierzu. Czy mamy zwyczaj pomodliµ siΩ, poprosiµ o pomoc Bo┐▒ i Bo┐e natchnienie zw│aszcza wtedy, gdy nie wiemy jak post▒piµ, jak zachowaµ siΩ.

Kiedy trzeba dokonaµ jakiego╢ wa┐nego wyboru, czΩsto pytamy siΩ o poradΩ innych ludzi, rodzic≤w, starszych, bardziej od nas do╢wiadczonych. Najlepiej jednaj pytaµ siΩ tego, kt≤ry wie najlepiej, kt≤ry wie wszytko - samego Pana Boga. Trzeba pytaµ w modlitwie. Pan B≤g udziela nam odpowiedzi w r≤┐ny spos≤b. Odzywa siΩ do nas najczΩ╢ciej w g│osie naszego sumienia. To ono daje nam czΩsto najlepsz▒ wskaz≤wkΩ, jak mamy postΩpowaµ. Ale czy zawsze chcemy s│uchaµ co m≤wi nam sumienie? Jak┐e wielu ludzi pr≤buje w r≤┐ny spos≤b zag│uszyµ wyrzuty sumienia, zalaµ robaka.

Spr≤bujmy od dzisiaj byµ lepszymi chrze╢cijanami, bardziej ni┐ dotychczas na╢ladowaµ naszego Mistrza, Jezusa Chrystusa. Tylko Jego uczyniµ naszym wzorem i przewodnikiem w naszej wΩdr≤wce ┐yciowej, aby doj╢µ do ko±ca i us│yszeµ o sobie podobne s│owa: "Wszystko dobrze uczyni│." Amen.