|
|
Jako ma│y ch│opiec ba│em siΩ zasypiania. Kiedy w pokoju zapada│a ciemno╢µ po mojej g│owie rozpoczyna│y gonitwΩ my╢li o ╢mierci. Sen kojarzy│ mi siΩ z le┐eniem w ciasnej, ciemnej i dusznej trumnie. Obawa, ┐e mogΩ siΩ rano nie obudziµ skutecznie odbiera│a mi ochotΩ na sen. ªmierµ oznacza│a dla mnie tylko jednowieczn▒ ciemno╢µ. Nieco p≤╝niej uwierzy│em w niebo i zbawienie. Chrze╢cija±stwo wyda│o mi siΩ atrakcyjne mimo wszystkich jego b│Ωd≤w i wypacze±. Potem zacz▒│em szukaµ czego╢ wiΩcej. Odkry│em dla siebie reinkarnacjΩ i Absolut. W ten spos≤b - nie╢wiadomie - odby│em wΩdr≤wkΩ od najstarszych i najprymitywniejszych, a┐ do bardziej rozbudowanych system≤w wierze±. Oswoi│em siΩ ze ╢mierci▒, a nawet polubi│em j▒, choµ oczywi╢cie znacznie bardziej lubiΩ ┐ycie. Teraz podobn▒ podr≤┐ - w pigu│ce - chcia│bym zaproponowaµ Tobie... Za zas│on▒ ╢mierciCzΩ╢µ druga - po╢wiΩcona doznaniom poza cia│em. II. Poza cia│em W
poprzedniej czΩ╢ci odbyli╢my ekspresow▒ wΩdr≤wkΩ przez krainy zmar│ych
niekt≤rych lud≤w tego ╢wiata. Jednak┐e wielu wsp≤│czesnym (i nie tylko)
badaczom zjawiska ╢mierci taki przegl▒d nie wystarczy│. Nadal bowiem nie mo┐emy
jednoznaczne orzec nie tylko co dzieje siΩ z nami po fizycznej ╢mierci, ale
tak┐e – czy co╢ z nas po niej pozostaje. Czy ╢mierµ to naprawdΩ
„nie odkryta kraina, z kt≤rej
granic nie powr≤ci│ ┐aden wΩdrowiec” (Szekspir) ?
A co, je╢li z krainy tej powraca wiΩcej wΩdrowc≤w, ni┐ jeste╢my
sobie w stanie wyobraziµ ? Zanim
jednak przejdziemy do pr≤by naukowego udowodnienia ┐ycia po ╢mierci raz
jeszcze pozw≤lmy sobie na kr≤tk▒ wΩdr≤wkΩ – tym razem poprzez
przebogate zbiory dokument≤w bΩd▒ce zapisami prze┐yµ b▒d╝ to bezpo╢rednio
zwi▒zanych ze ╢mierci▒ i umieraniem, b▒d╝ maj▒cymi z nimi raczej lu╝ny
zwi▒zek: OBE:
Out of the Body Experience
– doznania poza cia│em. Zbi≤r zjawisk polegaj▒cych na samoistnym,
wyuczonym lub wymuszonym opuszczeniu cia│a fizycznego przez niematerialny
czynnik bΩd▒cy no╢nikiem naszej ╢wiadomo╢ci (duszΩ, cia│o astralne lub
eteryczne ?). Najbardziej chyba znanym polskiemu czytelnikowi cz│owiekiem
zajmuj▒cym siΩ tym zjawiskiem jest Robert Monroe – autor takich ksi▒┐ek,
jak „Podr≤┐e poza cia│em”, „Dalekie podr≤┐e” i
„Najdalsza podr≤┐” (wszystkie trzy wydane w Polsce przez
wydawnictwo Limbus) oraz za│o┐yciel The
Monroe Institute zajmuj▒cego siΩ badaniem OBE i zjawisk mu towarzysz▒cych.
Monroe
na podstawie w│asnych do╢wiadcze± wyr≤┐ni│ trzy podstawowe poziomy, po kt≤rych
mo┐e poruszaµ siΩ cia│o astralne osoby znajduj▒cej siΩ w OBE i nazwa│ je miejscami
akcji. Miejsce
akcji 1 to znajomy ╢wiat fizyczny nie bΩd▒cy jednak┐e idealnym miejscem
do tego typu podr≤┐y – znajome miejsca widzimy pod nieznanymi k▒tami, a
automatyczny „instynkt orientacji” (wystarczy, ┐e o kim╢ pomy╢lisz,
a ju┐ go widzisz, wystarczy pomy╢leµ o jakim╢ miejscu, a ju┐ tam jeste╢)
powoduje, ┐e nawet drobne „zak│≤cenia” w wyobra┐eniu celu mog▒
przenie╢µ podr≤┐nika w zupe│nie inne miejsca. Mo┐na by uznaµ ten rodzaj
do╢wiadcze± za halucynacje, b▒d╝ wymys│, gdyby nie fakt, ┐e
„astralni podr≤┐nicy” bywaj▒ czΩsto obserwowani przez innych -
jak to mia│o na przyk│ad miejsce podczas eksperyment≤w Monroe’a, kiedy
to kilku osobom wprowadzonym w stan OBE poleci│ udaµ siΩ ponad dach budynku
instytutu i tam przybraµ widzialn▒ postaµ. W okre╢lonym czasie Monroe i
kilka towarzysz▒cych mu os≤b zaobserwowa│o we wskazanym miejscu r≤┐owaw▒
po╢wiatΩ - b▒d╝ te┐ udzielaj▒ informacji, kt≤rych nie mogliby zdobyµ nie
opuszczaj▒c cia│a fizycznego. Ponadto mnogo╢µ relacji dotycz▒cych tego
zjawiska sk│oni│a wielu badaczy do baczniejszego przyjrzenia siΩ kwestii podr≤┐y
poza cia│em, co zaowocowa│o w ostatnich latach spor▒ ilo╢ci▒ literatury. Miejsce
akcji 2 przypomina wed│ug Monroe’a konwencjonalny „czy╢ciec”
dla ludzi, kt≤rzy dopiero co zmarli. Przenika on ╢wiat fizyczny, ale jest od
niego odmienny – „sk│ada siΩ z najg│Ωbszych pragnie± i
najsilniejszych lΩk≤w”. Jest to bezczasowy ╢wiat (Bar-do) opisany w
Tybeta±skiej KsiΩdze Umar│ych , obszar wype│niony projekcjami my╢li znajduj▒cych
siΩ tam os≤b, odwiedzany w snach i narkotycznych majakach. Jego mieszka±cy czΩsto
nie zdaj▒ sobie sprawy ze swojej ╢mierci. Znajduj▒ siΩ tam jednak tak┐e
istoty gotowe nie╢µ pomoc tym, kt≤rzy pragn▒ „i╢µ dalej”. Miejsce
akcji 3 to ╢wiat zaludniony przez niematerialne istoty (byty) znajduj▒ce
siΩ na r≤┐nych etapach rozwoju, kt≤rych g│≤wnym celem jest dotarcie do
miejsca, kt≤re nazywaj▒ Domem. Miejsca, w kt≤rym bΩd▒ siΩ mog│y po│▒czyµ
z Absolutem i zaznaµ wiecznego spokoju. Podczas kilkudziesiΩciu lat swoich
niezwyk│ych wΩdr≤wek Monroe zdo│a│ zbudowaµ sobie wizjΩ og≤lnej,
hierarchicznej budowy tego ╢wiata podzielonego na poziomy odpowiednie dla
poziomu rozwoju zamieszkuj▒cych je byt≤w. ªwiata istot podobnych do nas
niemal┐e w ka┐dym aspekcie, choµ r≤┐ni▒cych siΩ od nas tym bardziej, im
bli┐ej Domu siΩ znajduj▒. Istot, z kt≤rych wiele by│o i wiele jeszcze bΩdzie
lud╝mi takimi, jak my – z krwi i ko╢ci. Na najni┐szym poziomie miejsca
akcji 3 znajdziemy domy, ogrody, jedzenie i wiele innych aspekt≤w w│a╢ciwych
rzeczywisto╢ci materialnej, jednak┐e wytworzonych jedynie przez umys│y os≤b
przychodz▒cych tu bezpo╢rednio z miejsca akcji 2. Ca│a ta otoczka ma na celu
jedynie zbudowanie atmosfery sprzyjaj▒cej powolnej adaptacji do nowych warunk≤w
i z czasem – staj▒c siΩ zbΩdna – znika. Szczeg≤lnie
uderzaj▒ce s▒ jego opisy najwy┐szych poziom≤w spo╢r≤d tych, kt≤re uda│o
mu siΩ „odwiedziµ” (7 z 9, lecz liczby te s▒ najzupe│niej
umowne). Poziom si≤dmy opisuje jako emanacjΩ niemo┐liwej do wytrzymania, ╢widruj▒cej,
pora┐aj▒cej i prze╢wietlaj▒cej wszystko... dobroci. Innym
„podr≤┐nikiem astralnym” jest Robert Bruce – autor
„Traktatu o projekcji astralnej” – kompendium wiedzy o
sposobach uzyskiwania OBE i LD. Co prawda skupia siΩ tylko na dw≤ch pierwszych
spo╢r≤d wymienionych wy┐ej miejsc akcji, lecz jego obserwacje s▒ doskona│ym
uzupe│nieniem opis≤w Monroe’a – szczeg≤lnie te, kt≤re dotycz▒ efektu
Alicji w krainie czar≤w i niebywa│ych mo┐liwo╢ci wykorzystania kreatywno╢ci
swojego umys│u. Zauwa┐a bowiem, i┐ dokonuj▒c projekcji astralnej
(„wychodz▒c z cia│a”) zaczynamy – zrazu pod╢wiadomie
– kreowaµ now▒ rzeczywisto╢µ. A to drzwi znajduj▒ siΩ nie na tej ╢cianie,
co trzeba, a to wisz▒cy obraz zaczyna tΩtniµ ┐yciem. Wystarczy tylko przej╢µ
przez te nieistniej▒ce drzwi lub wskoczyµ do wnΩtrza obrazu i znajdujemy siΩ
„po drugiej stronie lustra”, gdzie ka┐dy wymy╢lony przez nas
przedmiot czy osoba natychmiast otrzymuj▒ „fizyczn▒” postaµ.
Oczywi╢cie w wiΩkszym stopniu mamy tutaj do czynienia z kreacjami w│asnego
umys│u, ni┐ udawaniem siΩ dok▒dkolwiek, czy zwiedzaniem jakichkolwiek
astralnych, czy duchowych miejsc. Jednak┐e obserwacje Bruce’a daj▒
doskona│y pogl▒d na mechanizm powstawania tego wszystkiego, co czeka nas tu┐
po ╢mierci, a czemu tak wiele uwagi po╢wiΩca Tybeta±ska KsiΩga Zmar│ych. Zjawisko
OBE nie jest niczym nowym, ani przypisanym wy│▒cznie do kultury zachodniej.
Wzmianki o nim mo┐emy znale╝µ w tradycji wielu szczep≤w india±skich. Jednym
z bardziej znanych szaman≤w dostΩpuj▒cych tego stanu by│ Tenskwatawa z
plemienia Szaunis≤w, brat Tecumseha (przyw≤dcy wojny przeciwko bia│ym
kolonizatorom w 1812 roku). NDE:
Near Death Experience
– doznania z pogranicza ╢mierci. To zesp≤│ zjawisk wystΩpuj▒cych w
stanie zwanym potocznie „╢mierci▒ kliniczn▒”, opisywanych przez
ludzi, kt≤rzy dziΩki zabiegom medycznym zostali „przywr≤ceni do ┐ycia”.
Dop≤ki nie istnia│y opracowania po╢wiΩcone OBE wszystko wskazywa│o na to,
┐e jest to zjawisko zupe│nie odrΩbne i r≤┐ne od wszystkiego, co do tej pory
znali╢my. Jednak zdumiewaj▒ce podobie±stwo pomiΩdzy tymi dwoma stanami
pozwala przypuszczaµ, ┐e w istocie mamy do czynienia z tym samym (lub niemal
identycznym) zjawiskiem. Mo┐na nawet pokusiµ siΩ o stwierdzenie, ┐e spora
grupa relacji klasyfikowanych dotychczas jako NDE w istocie bli┐sza by│a OBE.
Mam tutaj na my╢li g│≤wnie relacje os≤b, kt≤re podczas operacji medycznych
znajdowa│y siΩ nagle poza swoim cia│em, widzia│y i s│ysza│y personel
przeprowadzaj▒cy operacjΩ, a tak┐e osoby znajduj▒ce siΩ w pomieszczeniach s▒siednich,
za╢ po powrocie do cia│a potrafi│y przekazaµ informacje, kt≤rych w ┐aden
spos≤b nie mog│y uzyskaµ, nie znajduj▒c siΩ w okre╢lonym czasie poza cia│em
(o ile – rzecz jasna - wykluczymy w tym przypadku dzia│anie na przyk│ad
telepatii...) Co
ciekawsze, r≤wnie┐ wyj▒tkowo╢µ tego zjawiska nale┐a│oby w│o┐yµ pomiΩdzy
bajki – z przeprowadzonej w latach 80 ankiety (w Stanach Zjednoczonych
Ameryki) wynika, ┐e co najmniej 5% doros│ych Amerykan≤w dozna│o NDE –
daje to liczbΩ oko│o o╢miu milion≤w os≤b w samym USA. Najbardziej
chyba znanym badaczem NDE jest Raymond Moody -
autor takich bestseller≤w, jak „»ycie po ┐yciu”, „»ycie
przed ┐yciem” i „Refleksje nad ┐yciem po ┐yciu”. Warto r≤wnie┐
w tym miejscu przypomnieµ pierwsze polskie opracowanie po╢wiΩcone temu
zagadnieniu, jakim niew▒tpliwie by│a doskonale napisana ksi▒┐ka Leszka
Szumana „»ycie po ╢mierci”. Moody
na podstawie setek zgromadzonych relacji wyodrΩbni│ kilka najczΩ╢ciej
powtarzaj▒cych siΩ zjawisk towarzysz▒cych NDE (nie zawsze wystΩpuj▒ w
podanej kolejno╢ci i nie zawsze w pe│nym sk│adzie): 1. NIEWYRA»ALNOª╞- wszyscy, kt≤rzy do╢wiadczyli NDE jednog│o╢nie
stwierdzaj▒, ┐e to, co przysz│o im prze┐yµ i zobaczyµ „po tamtej
stronie” jest niezwykle trudne do opisania zwyk│ymi s│owami. Ka┐dy
ludzki jΩzyk jest zbyt ubogi. 2. SúYSZENIE – bardzo wiele spo╢r≤d tych os≤b o╢wiadcza│o (i
potrafi│o to udowodniµ), i┐ s│ysza│o prowadzone wok≤│ siebie rozmowy
(diagnozy lekarzy, uwagi pielΩgniarek, a tak┐e rozmowy toczone w innych
pomieszczeniach), pomimo i┐ lekarze jednoznacznie stwierdzaj▒, ┐e w stanie ╢mierci
klinicznej do m≤zgu nie docieraj▒ ┐adne bod╝ce zewnΩtrzne.. 3. UCZUCIE SPOKOJU I CISZY – pewien ┐o│nierz po NDE na skutek ran
odniesionych w Wietnamie powiedzia│: „Nic mnie nie bola│o i nigdy nie by│em
tak odprΩ┐ony. By│o mi bardzo dobrze”. Tego typu stwierdzenia pojawiaj▒
siΩ niemal┐e we wszystkich relacjach. 4. HAúAS – bardzo wiele os≤b w momencie „umierania” s│ysza│o
r≤┐ne d╝wiΩki. Zdecydowanie najczΩ╢ciej by│o to g│o╢ne i uci▒┐liwe
brzΩczenie lub dzwonienie, choµ zdarza│a siΩ r≤wnie┐ muzyka lub szum
wiatru. 5. CZARNY TUNEL – czΩsto wraz z pojawianiem siΩ ha│asu ludzie maj▒
uczucie, ┐e s▒ szybko wci▒gani w jak▒╢ ciemn▒ przestrze±. Opisuj▒ j▒ na
r≤┐ne sposoby; jako pieczarΩ, studniΩ, r≤w, zamkniΩcie, tunel, lej, pr≤┐niΩ,
pustkΩ, kana│, dolinΩ lub cylinder. 6. POZA CIAúEM – po przej╢ciu przez „czarny tunel” ze
zdziwieniem postrzegaj▒, ┐e znajduj▒ siΩ poza swoim fizycznym cia│em
– gdzie╢ ponad nim – i mog▒ patrzeµ z tej perspektywy na swoj▒
doczesn▒ pow│okΩ i najbli┐sze otoczenie. Mog▒ tak┐e poruszaµ siΩ w
dowolnie wybranym kierunku, a umys│ nabiera jakby nowych mocy. 7. SPOTKANIE Z INNYMI – sporo os≤b twierdzi, ┐e kiedy umiera│y
– czasem na pocz▒tku tego procesu, czasem dopiero po innych wydarzeniach
– zdawa│y sobie sprawΩ z obecno╢ci w pobli┐u innych niematerialnych
istot. Czasami s▒ to postacie zupe│nie relacjonuj▒cym nieznane, czasem jednak
odbierane s▒ jako duchy opieku±cze, czy wrΩcz zmarli wcze╢niej znajomi lub
krewni. 8. ªWIETLISTA ISTOTA – jest to element najczΩ╢ciej wystΩpuj▒cy w
zebranych przez Moody’ego relacjach. Okre╢lana jest jako niezwykle
intensywne (ale nie o╢lepiaj▒ce) ╢wiat│o posiadaj▒ce ╢wiadomo╢µ i emanuj▒ce
wielk▒ mi│o╢ci▒ i ciep│em. O ile powy┐sze cechy pojawia│y siΩ we
wszystkich relacjach, o tyle identyfikacja tej istoty nie by│a ju┐ tak
jednoznaczna i w spos≤b oczywisty wynika│a z religijnych przekona± (lub ich
braku) ka┐dej spo╢r≤d relacjonuj▒cych os≤b. 9. PRZEGLíD »YCIA - pojawia
siΩ przewa┐nie tu┐ po spotkaniu ╢wietlistej istoty i przypomina nag│e wy╢wietlenie
ca│ej pamiΩci ziemskiego ┐ycia. Wszystko dzieje siΩ b│yskawicznie, niemal
jednocze╢nie. A jednak ka┐dy, nawet najdrobniejszy szczeg≤│, jest zauwa┐alny.
Przegl▒d ┐ycia to nie tylko ruchome obrazy, ale tak┐e wszystkie w│a╢ciwe im
uczucia i my╢li. Channeling:
(channel
– kana│, przeka╝nik) – zesp≤│ praktyk maj▒cych na celu
uzyskanie kontaktu z bytami niematerialnymi (zar≤wno duchami zmar│ych, jak i
innych istot tego rzΩdu) i uzyskiwanie t▒ drog▒ informacji. Channelem
(kana│em) jest tutaj medium, za pomoc▒ kt≤rego nastΩpuje kontakt pomiΩdzy
tymi dwoma p│aszczyznami. W tej grupie wyodrΩbniµ mo┐na kilka podgrup ze
wzglΩdu na spos≤b przekazu komunikat≤w (pismo automatyczne, przekazy g│osowe,
tabliczka oui-ja itp.) Zjawisko
to szerzej znane jest pod nazw▒ spirytyzmu
i szczeg≤lnie popularne by│o na prze│omie XIX i XX wieku, kiedy to niemal┐e
w dobrym tonie by│o uczestniczenie w r≤┐nego rodzaju seansach. „Spirytyzm
jest religi▒ dla tych, kt≤rzy znajduj▒ siΩ poza wszelkimi religiami, z
drugiej za╢ strony przyczynia siΩ do wzmocnienia wiary tych, kt≤rych
przekonania religijne s▒ ju┐ wyra╝nie okre╢lone”
(sir Artur Conan Doyle) A
jednak uczciwo╢µ znacz▒cej ilo╢ci tych seans≤w nale┐a│oby postawiµ pod
wielkim znakiem zapytania. Nic dziwnego, ┐e powo│ywane w celu zbadania tego
zjawiska komisje orzeka│y najczΩ╢ciej jego nieprawdziwo╢µ, obni┐aj▒c
stopniowo jego presti┐, a┐ do ca│kowitego zepchniΩcia na margines. W ten
spos≤b wielka liczba oszust≤w i szarlatan≤w przyczyni│a siΩ do zaniechania
rzetelnych bada± nad sposobami komunikacji z za╢wiatami. Na szczΩ╢cie jednak
– wraz z rozwojem zainteresowania zjawiskami parafizycznymi – r≤wnie┐
spirytyzm doczeka│ siΩ swojego renesansu w czasach wsp≤│czesnych. Rzetelnie
prowadzone badania, niezwykle bogata dokumentacja i wzajemnie uzupe│niaj▒ce siΩ
informacje pochodz▒ce z rozmaitych ╝r≤de│ pozwalaj▒ s▒dziµ, ┐e tym razem
odsetek zwyczajnych oszustw i manipulacji jest znacznie mniejszy (byµ mo┐e
jest to jedyny pozytywny skutek wcze╢niejszej nagonki i bezlitosnego tΩpienia
przejaw≤w spirytyzmu). Najprawdopodobniej sztandarowym przyk│adem rzetelno╢ci
przekaz≤w channelingowych jest opracowana przez Frederica Meyersa metoda
korespondencji krzy┐owej. (Co ciekawe – pomimo i┐ po╢wiΩci│ ca│e
swoje ┐ycie na poszukiwanie jednoznacznej i wykluczaj▒cej oszustwo metody
komunikacji z za╢wiatami – jego metoda ujrza│a ╢wiat│o dzienne dopiero
po jego ╢mierci – na skutek jego w│asnych, krzy┐owych przekaz≤w.)
Polega ona na przekazywaniu przez byty niematerialne pozornie bezsensownych strzΩpk≤w
informacji r≤┐nym mediom jednocze╢nie. Dopiero z│o┐enie tych czΩ╢ci w ca│o╢µ
powoduje powstanie sp≤jnego komunikatu o klarownej i jednoznacznej tre╢ci.
Metoda ta pozwala wyeliminowaµ oszustwa, uzyskiwanie informacji drog▒ np.
telepatii, czy wreszcie pod╢wiadome fantazjowanie medi≤w (zak│adaj▒c oczywi╢cie,
┐e rzeczona grupa medi≤w nie jest ze sob▒ w zmowie). Jako
ciekawostkΩ podaµ mo┐na fakt, i┐ rozw≤j techniki znalaz│ swoje
odzwierciedlenie r≤wnie┐ w sposobach komunikacji z za╢wiatami. Wspomnieµ
wypada chocia┐by o g│osach pojawiaj▒cych siΩ na „pustych” czΩstotliwo╢ciach
radiowych, obrazach ukazuj▒cych siΩ na ekranach telewizor≤w ustawionych na
„pustych” kana│ach, czy te┐ specjalnie konstruowanych
magnetofonach mog▒cych podobno zapisywaµ g│osy z „tamtej strony”. W
ten, czy inny spos≤b uzyskiwane informacje zdaj▒ siΩ uk│adaµ w jednolity
obraz tego, co dzieje siΩ z nami po ╢mierci – czΩsto obfituj▒c w
barwne i bogate szczeg≤│y rozmaitych aspekt≤w pozacielesnego ┐ycia. Przy
czym dominuje w nich grupa przekaz≤w dotycz▒cych najni┐szych poziom≤w
miejsca opisanego przez Monroe’a jako miejsce
akcji 3. Niezwykle rzadko pojawiaj▒ siΩ natomiast przekazy pochodz▒ce z
„wy┐szych sfer” – st▒d ich realno╢µ jest praktycznie
niesprawdzalna i mo┐e budziµ du┐e w▒tpliwo╢ci. W
bardzo du┐ym skr≤cie powiedzieµ mo┐na (na podstawie tej grupy do╢wiadcze±),
i┐ po ╢mierci nastΩpuje kilka faz przechodzenia na kolejny poziom bytu. 1. nie╢wiadomo╢µ ╢mierci – w tej fazie nie zauwa┐amy, ┐e nasze
cia│o w│a╢nie przesta│o funkcjonowaµ. Jego niematerialny duplikat jest tak
sugestywny, i┐ nasze rozdra┐nienie budzi fakt, ┐e nikt nas nie zauwa┐a nie
reaguje na nasze sygna│y. Bywa, ┐e ta faza trwa nawet przez kilka tygodni.
(Podobno s▒ nawet duchy nie╢wiadome swego stanu od stuleci) 2. Po pewnym czasie (zazwyczaj bardzo szybko, lub wrΩcz ju┐ w momencie ╢mierci)
pojawia siΩ przewodnik. NajczΩ╢ciej
jest to zmar│a wcze╢niej - znana nam, czy wrΩcz bliska - osoba. Jej zadaniem
jest pomoc w u╢wiadomieniu nam naszego nowego stanu i przeprowadzenie do
miejsca zamieszka│ego przez podobne nam istoty. Gdzie╢ pomiΩdzy faz▒ 1 i 2
nastΩpuje czΩsto (lecz nie zawsze) efekt zwany „przegl▒dem ┐ycia”. 3. W nowym miejscu znajdujemy swoich zmar│ych bliskich i znajomych,
ulubione zwierzΩta domowe i przedmioty. Jest to poziom iluzji i bardzo wiele
byt≤w przyznaje, ┐e choµ niemal┐e wszystko, co ich otacza jest wytworem ich
umys│≤w, stan ten ca│kowicie im odpowiada. Nikt tutaj nie choruje, nie
umiera. Nie trzeba (ale mo┐na) pracowaµ, wszystko, czego potrzebujemy pojawia
siΩ pod wp│ywem my╢li o tym. Jakkolwiek stan ten z powodzeniem mo┐na by
nazwaµ niebem – wiΩkszo╢µ byt≤w twierdzi, i┐ jest to jedynie
pierwszy etap do╢µ d│ugiej i skomplikowanej drogi. Dok▒d – nie potrafi▒
powiedzieµ. Wiadomo jedynie, ┐e ci, kt≤rym ten spos≤b ┐ycia siΩ
„przejad│” znikaj▒, odchodz▒, b▒d╝ – jak m≤wi▒ niekt≤rzy
– „przeprowadzaj▒ siΩ wy┐ej”. Wiadomo jedynie, ┐e ci, kt≤rzy
„mieszkaj▒ wy┐ej” s▒ piΩkniejsi, m▒drzejsi, ja╢niej▒ czym╢ w
rodzaju po╢wiaty i emanuj▒ mi│o╢ci▒ tym wiΩksz▒, im wy┐szy poziom
zamieszkuj▒. Niew▒tpliwie to w│a╢nie mia│ na my╢li Monroe zwracaj▒c uwagΩ
na emanuj▒ce ze wszystkiego i wszystkich dobro i mi│o╢µ – tym wiΩksze,
im bli┐szy DOMOWI poziom opisywa│. Tak┐e to w│a╢nie – niew▒tpliwie
– jest sens okre╢lenia, i┐ B≤g jest mi│o╢ci▒. I tak┐e to mo┐e
stanowiµ wyja╢nienie istoty „anio│≤w”, czy innych
nadprzyrodzonych istot ukazuj▒cych siΩ niekiedy ┐yj▒cym, a kt≤re s▒ w
istocie wy┐ej rozwiniΩtymi bytami, kt≤re kiedy╢, byµ mo┐e, zamieszkiwa│y
ZiemiΩ jako ludzie... Tybeta±ska
KsiΩga Umar│ych:
Opis
tego fenomenu zacz▒µ nale┐a│oby od stwierdzenia, ┐e w istocie nie istnieje
jedna „Tybeta±ska KsiΩga Umar│ych”. To, co znamy pod tym tytu│em,
(a co w oryginale nazywa siΩ „Bar-do T’os-grol” i w dok│adnym
przek│adzie powinno brzmieµ „Wyzwolenie z Bar-do”) jest tylko
jednym z bardzo wielu (i nawet nie najbardziej rozpowszechnionym w Tybecie)
tekst≤w dotycz▒cych umierania, opracowanych i przechowywanych w buddyjskich
klasztorach. Praktycznie ka┐dy od│am buddyzmu posiada swoj▒ w│asn▒ wersjΩ
tego dzie│a. Ich geneza nie jest jasna. Prawdopodobnie s▒ to kompilacje nauk
Buddy (o zabarwieniu zale┐nym od wyk│adni danego od│amu) i dozna± medytuj▒cych
mnich≤w. Nie mo┐na wykluczyµ, i┐ spor▒ czΩ╢µ spo╢r≤d zawartych tu
informacji (co postaram siΩ udowodniµ poni┐ej) uzyskano poprzez OBE i NDE.
Dope│nienie stanowi za╢ niezwykle bogaty zbi≤r r≤┐nego autoramentu istot o
genezie ludowej i religijnej pojawiaj▒cych siΩ na drodze zmar│ego. Niestety
nie miejsce tutaj, aby przedstawiµ pe│n▒ wyk│adniΩ buddyjskich nauk dotycz▒cych
╢mierci i narodzin (w tej w│a╢nie kolejno╢ci) oraz t│o zar≤wno
historyczne, jak i religijne tego systemu, dlatego pozostaje mi jedynie odes│aµ
zainteresowanych do lektury „Tybeta±skiej KsiΩgi Umar│ych, choµ wydaje
mi siΩ, ┐e w chwili obecnej jest to lektura niezwykle trudna do zdobycia
(Ostatnie znane mi wydanie to edycja „Oficyny Literackiej” w
Krakowie z roku 1991, ” w przek│adzie Ireneusza Kani), oraz innych
publikacji przybli┐aj▒cych buddyzm i kulturΩ Tybetu. Tybeta±ska
KsiΩga Umar│ych jest tekstem religijno-filozoficznym odczytywanym osobom
umieraj▒cym lub w│a╢nie zmar│ym w celu
takiego pokierowania ich poczynaniem tu┐ po ╢mierci, aby unikaj▒c z│udnych
pokus czekaj▒cych na nich w krainie Bar-do (Kraina „PomiΩdzy”)
– pokusy ponownego wcielenia, namiastki uciech cielesnych, namiastki ┐ycia
ziemskiego w za╢wiatach – szybko i bezpiecznie dotarli do miejsca
prawdziwego zjednoczenia z Brahmanem (Absolutem) i wyzwolenia z ko│owrotu
wciele± (samsary). Jest to szczeg≤│owy
zapis instrukcji odczytywanych zmar│emu jeszcze przez wiele dni po jego ╢mierci,
niezwykle precyzyjnie dziel▒cy okres tu┐ po ╢mierci na kilka kolejno nastΩpuj▒cych
po sobie etap≤w w ten spos≤b, i┐ je╢li zmar│y nie uzyska wyzwolenia w
jednym etapie, mo┐e go dost▒piµ w kolejnym: 1.
Pierwsze Bar-do:
„Szlachetny synu (...), kt≤remu teraz przysz│o szukaµ drogi! Gdy tylko
przestaniesz oddychaµ, pojawi siΩ przed tob▒ tak zwana G│≤wna Jasno╢µ
Pierwszego Bar-do (...) A gdy ustanie tw≤j dech zewnΩtrzny, za╢wita przed tob▒
Dharmata wyrazista jak pusta przestrze± nieba, jasna, ╢wietlista, pozbawiona
kra±c≤w i ╢rodka” Pojawiaj▒
siΩ w tym opisie dwa znacz▒ce zjawiska znane z opis≤w NDE – „G│≤wna
Jasno╢µ” przyjmuj▒ca czasem postaµ osobow▒ (przez chrze╢cijan
interpretowana jako Jezus lub inna ╢wiΩta osoba), oraz
„przestrze± nieba” opisywana czΩsto jako „niebia±ska
kraina”, „rozleg│e pola i │▒ki” itp. 2.
Drugie Bar-do:
„W drugim Bar-do ╢wiadomo╢µ cz│owieka, nie wiedz▒ca, czy umar│, czy
nie, nagle siΩ rozja╢nia. Jest to tak zwane wyra╝ne cia│o z│udne.” Kolejnym
do╢wiadczeniem jest odczucie dezorientacji (nie╢wiadomo╢µ w│asnej ╢mierci)
i fantom fizycznego cia│a. O obu tych zjawiskach wspomnia│em ju┐ przy okazji
OBE i NDE, a szczeg≤│owo postaram siΩ zaj▒µ nimi w podsumowaniu niniejszego
opracowania. 3.
Trzecie Bar-do:
„Wszyscy bliscy p│acz▒ w≤wczas, wznosz▒ krzyki i lamenty (...) Chocia┐
on sam widzi ich, oni go nie widz▒. On s│yszy, ┐e m≤wi▒ do niego, lecz oni
nie s│ysz▒ jego g│osu. Z sercem zasmuconym odchodzi. W≤wczas pojawiaj▒ siΩ
d╝wiΩki, blask i promienie ╢wiat│a.” Mamy
tutaj niezwykle charakterystyczny dla NDE moment dezorientacji wynikaj▒cy z
bycia niewidzialnym. Niemal┐e identyczny cytat mo┐na by przytoczyµ z „»ycia
po ┐yciu” R. Moody’ego. Zmar│y podejmuje pr≤by kontaktu z ┐ywymi,
jednak┐e pozostaje niezauwa┐ony. Znu┐ony bezowocno╢ci▒ swoich stara±
pojmuje wreszcie, ┐e nie jest w stanie zwr≤ciµ na siebie uwagi – w≤wczas
najczΩ╢ciej pojawia siΩ przy nim „╢wietlista istota”, kto╢
bliski lub inna istota pe│ni▒ca rolΩ przewodnika. Tybeta±ska KsiΩga Umar│ych
jednak nakazuje zignorowaµ jej pomoc, uwa┐aj▒c j▒ – tak, jak wszelkie
inne zjawiska w Bar-do – za emanacje umys│u zmar│ego: „Szlachetny
synu, choµby w tym Bar-do (...) stanΩ│y przed tob▒ najprzer≤┐niejsze
straszliwe i okropne zjawy, nie zapominaj tego, co ci powiedziano (...) - to, co
widzΩ, to moje w│asne emanacje; wiem te┐, ┐e w taki w│a╢nie spos≤b
przejawia siΩ Bar-do.” Takie
nastawienie do rzeczywisto╢ci Bar-do okazuje siΩ niezwykle podobne do tego, o
czym w przekazach channelingowych opowiadaj▒ duchy zmar│ych, a tak┐e do
definicji pierwszego niematerialnego poziomu u┐ywanej czasem przez ludzi
praktykuj▒cych OBE – poziomu iluzji. W
tym miejscu wypada r≤wnie┐ wspomnieµ o zjawisku zwanym
„jasnym (╢wiadomym) ╢nieniem” (LD – Lucid Dream).
Jest to zdolno╢µ (najczΩ╢ciej wytrenowana poprzez d│ugotrwa│e µwiczenia)
do wp│ywania na przebieg swoich marze± sennych przy ca│kowitej ╢wiadomo╢ci
faktu, ┐e s▒ to tylko marzenia. Granica pomiΩdzy LD i OBE jest do tego
stopnia rozmyta, i┐ wielu praktykuj▒cych oba te do╢wiadczenia czΩsto nie
potrafi rozr≤┐niµ, z kt≤rym ma do czynienia. A wspominam w tym miejscu o LD
z tego w│a╢nie powodu, i┐ przyjmuje siΩ – dok│adnie, jak w przypadku
Bar-do - ┐e wszystko, co
napotykamy podczas do╢wiadcze± w tym stanie jest jedynie wytworem naszego umys│u. 4.
„Je╢li
zmar│y, otrzymawszy takie wielokrotne i wielostopniowe wskaz≤wki przyswoi
sobie choµby jedn▒ i rozpozna choµby raz, to (...) musi dost▒piµ
wyzwolenia. Ale pomimo otrzymania wielokrotnych poucze±, skutkiem wielkiego mn≤stwa
z│ych sk│onno╢ci i nawyk≤w, jakim ho│dowa│ za ┐ycia, i nieobznajomienia z
jasn▒ i czyst▒ Wiedz▒ – ta moc z│ych sk│onno╢ci bΩdzie go ci▒gn▒µ
wstecz.” Podobnie,
jak z relacji Monroe’a i przekaz≤w channelingowych, z powy┐szego
fragmentu wynika, i┐ podstawowym czynnikiem zatrzymuj▒cym zmar│ego w po│owie
drogi do wyzwolenia (zbawienia, nieba, rozwoju etc) jest zbi≤r nabytych podczas
ziemskiego ┐ycia nawyk≤w i przyzwyczaje±. Bar-do (poziom iluzji, czy╢ciec)
jest wiΩc miejscem, gdzie z jednej strony ma on mo┐liwo╢µ ho│dowania im (i
to w znacznie wiΩkszym, ni┐ za ┐ycia, zakresie) dla w│asnej przyjemno╢ci, z
drugiej za╢ otrzymuje szansΩ stopniowego i „bezszokowego” pozbycia
siΩ ich na rzecz duchowego rozwoju i uzyskiwania coraz to wy┐szego poziomu ╢wiadomo╢ci.
Powy┐szy fragment (w kontek╢cie ca│o╢ci „KsiΩgi...”) m≤wi o
jeszcze jednym – dla buddysty znacznie gorszym – skutku zbytniego
przywi▒zania do ziemskiego ┐ycia. Jest nim konieczno╢µ ponownych narodzin.
Dlatego w dalszej czΩ╢ci po╢wiΩcono sporo miejsca sposobom unikniΩcia tego
przykrego nastΩpstwa, co jednak nie stanowi tematu tej publikacji i co pozwoli│em
sobie pomin▒µ. Za╢ na zako±czenie przytoczΩ jedynie wielce znacz▒cy i
smutny zarazem w swojej wymowie cytat: „Wielorakie mo┐e byµ wyzwolenie. Wielka jest liczba r≤┐nych istot ┐ywych,
wielka jest ilo╢µ z│ego karmana, nieprzebrane jest mn≤stwo kalaj▒cych wystΩpk≤w,
d│ugowieczne s▒ zakorzenione z│e sk│onno╢ci i
nawyki. Ale poniewa┐ ten ko│owr≤t Niewiedzy ani nie ro╢nie, ani siΩ
nie zmniejsza, wiΩkszo╢µ zmar│ych nie osi▒ga wyzwolenia, nawet po dok│adnym
wys│uchaniu szczeg≤│owych poucze±, i b│Ωdn▒ drog▒ d▒┐y w d≤│.” Wybieraj▒c
cytaty z „KsiΩgi...” starannie omija│em wszystko, co stanowi wynik
patrzenia na ╢mierµ przez pryzmat buddyzmu. Dlatego nie znalaz│y siΩ powy┐ej
cytaty w rodzaju „(...) bram pilnuj▒
potΩ┐ni gniewni stra┐nicy: ZwyciΩski, Pa± ªmierci, Ko±ski Grzbiet, WΩ┐owy
Splot Nektaru oraz stra┐niczki: Dzier┐▒ca »elazny Hak, Dzier┐▒ca Arkan,
Dzier┐▒ca úa±cuch, Dzier┐▒ca Dzwonek (...)” lub
„t│um czterdziestu dwu dew≤w sambhogakaji wychynie z wnΩtrza twego w│asnego
serca”. Nie jest to bynajmniej przejaw tendencyjno╢ci, lecz proste
uznanie faktu, ┐e wszystko, co ukazuje siΩ zmar│emu w Bar-do zale┐ne jest od
tego, co on sam spodziewa siΩ tam zobaczyµ (a wiΩc tak┐e od tego, w jakim
przekonaniu zosta│ utwierdzony przez swoj▒ wiarΩ). Sama „KsiΩga...”
niemal┐e na ka┐dej stronie ujmuje to prostymi, ale dobitnymi s│owami: „Szlachetny
synu, wszystkie one s▒ formami powsta│ymi ze zrΩcznej gry twego w│asnego
umys│u, nie wywiod│y siΩ z niczego wiΩcej.” Je╢li
podczas lektury tego cyklu nasunΩ│y Ci siΩ jakie╢ uwagi, wnioski, pytania -
proszΩ o kontakt (skorzystaj z zamieszczonego poni┐ej │▒cza). W temacie
wiadomo╢ci proszΩ napisaµ "Za zas│on▒ ╢mierci". Wszystkie listy
bΩd▒ brane pod uwagΩ w kolejnych rozszerzeniach niniejszego cyklu.
|
