Noc listopadowa

fot. Wojciech Plewi±ski

Recenzje

Scena zape│nia│a siΩ umundurowanymi m│odymi lud╝mi. NastΩpowa│o rozdanie broni, kt≤re mia│o w sobie co╢ z wojskowej musztry i co╢ z ostatecznego po┐egnania. Przy d╝wiΩkach bΩbna podchor▒┐owie zaczynali maszerowaµ wprost na publiczno╢µ, wiedzeni przez Wysockiego z wzniesion▒ szpad▒. Wysoko nad nimi p│yn▒│ kask i egida Pallas-Ateny. (...) Zdawaµ by siΩ mog│o, ┐e taki patos to rzecz wielce ryzykowna, ┐e odwo│ywanie siΩ w widowisku teatralnym wy│▒cznie do emocji mo┐e doprowadziµ do powstania przedstawienia wype│nionego tylko naiwnymi oczywisto╢ciami. W Nocy listopadowej - wed│ug mego przekonania - tak siΩ nie sta│o. I to nie tylko dlatego, ┐e dalszy rozw≤j przedstawienia, a szczeg≤lnie sceny dziej▒ce siΩ w Belwederze i dotycz▒ce postaci Konstantego i KsiΩ┐nej úowickiej, przynosi│ wa┐ne propozycje intelektualne, lecz r≤wnie┐ dlatego, ┐e podnios│y nastr≤j scen w Szkole Podchor▒┐ych (...) by│ pewn▒ wizj▒ Powstania Listopadowego, ale tak┐e (...) metafor▒ ka┐dego zrywu narodowego, zrodzonego z czystych intencji, zrywu skazanego na bolesn▒ konfrontacjΩ z realiami wielkiej polityki i historycznych konieczno╢ci. (...) TragediΩ pokolenia Maµka Che│mickiego pokaza│ Wajda przy pomocy ascetycznych ╢rodk≤w filmowych, tragediΩ r≤wie╢nik≤w Maµka z roku 1831 - przy pomocy bogactwa ╢rodk≤w teatralnych i nieledwie operowej muzyki. Ale tragedia by│a ta sama.

Maciej Karpi±ski, Andrzej Wajda - teatr, Warszawa 1980, s. 53-54.