Biesy

fot. Wojciech Plewi±ski

Recenzje

Niekt≤rzy atakowali moj▒ inscenizacjΩ, uwa┐aj▒c za g│upie, ┐e pojawiaj▒ siΩ tam jakie╢ na czarno ubrane postacie na ╢cianie i ┐e to s▒ biesy, ┐e piek│o siΩ zbli┐a. A ja muszΩ przecie┐ szukaµ jakich╢ sposob≤w, aby ╢wiat zawarty w tej ogromnej, grubej ksi▒┐ce pokazaµ widowni. Czytaµ Dostojewskiego na ch│odno nie mo┐na, tym bardziej ogl▒daµ na scenie. Biesy nauczy│em siΩ czytaµ z Markiem H│asko. Wydaje mi siΩ, ┐e du┐o z nich rozumia│. Fascynowa│a go podw≤jno╢µ bohater≤w. To, co my jako m│odzi ludzie widzieli╢my stale na w│asne oczy: pomieszanie dobrego ze z│em, wielko╢ci z pod│o╢ci▒; tego te┐ najbardziej szukamy w Biesach. I to jest do dzi╢ najbardziej fascynuj▒ce w tej ksi▒┐ce. To stara│em siΩ w│a╢nie pokazaµ w teatrze.

Andrzej Wajda, cyt. za: Maciej Karpi±ski,
Dostojewski - teatr sumienia, Warszawa 1991, s. 83.