A.N., Portret trumienny Adama WΩ┐yka, ok. 1668

Je╢li dobrze rozumiem, portrety trumienne malowane by│y z nie┐ywego modela, gdy┐ zrozumia│y przes▒d nie pozwala│ obstalowywaµ ich za ┐ycia delikwenta. Tak, jak dzi╢ podobiznΩ na porcelanie zamawia siΩ u fotografa ju┐ po wszystkim.
Jedno spojrzenie na te portrety wystarczy, aby dostrzec, ┐e musieli to byµ malarze pe│ni temperamentu, kt≤rym jedno spojrzenie wystarcza│o, aby wiedzieµ, jak ich model wygl▒da│ za ┐ycia, a nawet wiΩcej, jakie by│y jego cechy osobiste, upodobania i ambicje. Bior▒c pod uwagΩ fakt, ┐e model nie m≤g│ czekaµ zbyt d│ugo, a ko±mi by│o wszΩdzie daleko, musia│o byµ tych artyst≤w w Polsce wielu, a ich us│ugi stosunkowo tanie. Niestety, nie znamy ich nazwisk.