Na kra±cach Zag≤rza wznosi siΩ wysokie urwiste wzg≤rze, oblane z trzech stron malowniczo wij▒c▒ siΩ rzek▒ Os│aw▒.
W XVII wieku karmelici bosi zbudowali tam obronny ko╢ci≤│ i klasztor. Z racji po│o┐enia mog│y one pe│niµ rolΩ twierdzy, tote┐ w ko±cu XVII wieku starosta Piotr Stadnicki otoczy│ je murami, a jego nastΩpca, wojewoda wo│y±ski Adam Stadnicki, osadzi│ w klasztorze wojskow▒ za│ogΩ.
Dzi╢ z dawnej warowni zosta│y tylko wypalone mury.

Podobno w╢r≤d ruin mo┐na spotkaµ widmo wysokiego mnicha w brunatnym habicie. Widziano go klΩcz▒cego w ruinach ko╢cio│a lub przechadzaj▒cego siΩ po dawnym dziedzi±cu. Czasem trzyma w rΩku zapalon▒ pochodniΩ, kiedy indziej rΩce ma spΩtane │a±cuchem.
Podobno je╢li kto╢ odwiedzi ruiny zag≤rskiego zamku w dniu ╢wi▒t ko╢cielnych, us│yszeµ mo┐e st│umione d╝wiΩki organ≤w, ch≤ry i bicie odleg│ych dzwon≤w.

Pod koniec XVIII wieku tu┐ pod murami zakonnymi zbudowano dom rekolekcyjny. Przyje┐d┐ali tam dla odprawienia pokuty i pobo┐nych rozmy╢la± mo┐ni panowie z ca│ej diecezji.
Ci nie zawsze skruszeni grzesznicy wp│ynΩli na rozlu╝nienie surowej regu│y klasztoru.
W dzie± Bo┐ego Cia│a 1822 roku klasztor i dom rekolekcyjny strawi│ ogie±.
Wed│ug poda±, klasztor podpali│ ≤wczesny przeor zakonu, dawny ┐o│nierz napoleo±ski Grzegorz Nieczuja. Bola│ on bardzo nad upadkiem obyczaj≤w i gromi│ zakonnik≤w za zbyt swobodne ┐ycie. Zdesperowany rzuci│ p│on▒c▒ pochodniΩ do klasztornego spichrza i sam zgin▒│ w p│omieniach.

Spalony klasztor nigdy nie zosta│ odbudowany.

Na podstawie Duchy Polskie
Bogna Wernichowska Maciej Koz│owsk

Fotografia pochodzi ze strony
Miasto i Gmina Zag≤rz.