[²�ز �� ]

Iesli ZIARNO PSZENICZNE wpadszy w ziemię, nie obumrze, samo zostawa. Lecz iesli obumrze, wielki Owoc przynosi.

Ioannis, XII [24].

Agrikulturą śmierc się zabawiała

Na Wiośnie, Ziarno pszenne w ziemię wsiała.

Ale przeciwnym, niż oracz, intentem

szła z tym swym sprzętem.

Oracz zasiewa, aby miał pożytek;

Śmierć zaś swoy kłádąc umysł na tym wszytek,

Aby moc Ziarna zmarszy nie ożyła,

kamień włożyła.

Y pewnie by iuż dokazała tego,

Że ziarno b wzeszło chyba dnia sądnego;

Gdy by Zwycięzca śmierci chętnie temu

nie zabiegł złemu.

Wprawdzie natura Ziarnu w tym sprzyiała,

By prędko wzeszło gnoiem osypała.

Panie, iuż cuchnie; bo iuz to dzień czwarty

Łazarz zawarty.

Lecz do powstania nic nie pomagało

Y te gnoienie, więc barziey psowało;

Gdy by wilgosci nie dodały owe,

Łzy Chrystusowe.

Auratos Rhodiis imbres nascente Minerva Indulssisse lovem Perhibent.

Gdy się rodziła Bogini Mądrośći,

Deszcz złoty w Rhodzie wypadł z wysokośći:

Gdy się odradzał Łazarz, wypadł oto

droższy nad złoto. |��. 2.|

Wypadł deszcz zdrowy, y wodka żywiąca,

Wypadła rosa kłos odwilżaiąca.

Rorate Caeli, kiedyś modły były,

dziś się spełniły.

Nie ieden mogł być martwy za Łazarza;

Czemuż się innym żywot nie nadarza?

Czem ich odwilżać nie były gotowe

łzy Chrystusowe?

Maria siostra u Łazarza była.

Ta matki Bożey gdy Imie nośiła,

Wnet umarłemu uprosiła zdrowię,

smiele to mówię.

Na Imie Matki nie mogł rekuzować,

Żywot żywotem wnet raczył darować,

Rzewnie płaczącą Maryią gdy zoczył,

sam łzy wytoczył.

Kazał rozwiązać z chustek, związanego.

Kazał rozwiązać, o przeyrzenie! tego,

Którego związe Matka z wdzięcznym wzorem

swym omophorem.

Związanym mieć się nie przystoyna temu,

A ni się godzi w więzach bydż, ktoremu

y Rozwiązywać, y wiązać po czaśie

władza podasie.

Lecz przecz związanym był Łazarz? snać temu,

By się okazał był Swiatu wszystkiemu,

Że z Ziarna vrosł w snopek, co we żniwa

wiązany bywa.

Ziarno Pszeniczne śmierćią zagrzebione,

Ale żywotem w snopek rozmnożone.

Sczęsliweś Ziarno nie odnieśiesz szkody,

masz wsze wygody. |��.3.|

Oto nad tobą słońce prawdy świeći,

A oraz y deszcz z oczu iego leći.

Słońce zagrzewa, deszcź odwilża zaśie

w iednym że czaśie.

Wynikniesz z źiemi, aleć to się przyda,

Że skoro twoy kłos na świat śiebie wyda,

Nieprzyiaćiele zaraz połknąć zechcą,

bo, byś zył, nie chcą.

Ziarnoś na świecie niby podle drogi,

Podeptać ćiebie nakieruią nogi.

Ktore pozobać zechcą cię, y tacy

znaydasię ptacy.

Natrafisz k temu iakoby na skałę,

Na opoczyste serca zatwardziałe,

w ktorych nie doznasz niby wilgotnośći,

szczerey miłośći.

Przesladowania na ostatek ciernie

Będą cię duśić, ktore znieśiesz wiernie.

A że na wszytko to wystawisz siebię,

Pan płacze ciebię.

Nieopłakiwał albowiem martwego;

Lecz, że miał wskrześić na złe świata tego

Przesladowania, ztąd płakał przy tobie,

gdyś leżał w grobie.

Smierć przesladowca nasroższy człowieczy,

Ktora nie leczy nas, ale kaleczy.

Widząć Iezusa że płakał statećznie,

a nie zbytećznie.

Była takowey nadzieie, lecz prożney,

Ze szczupłosć Panskiey tey łzy wielomożney

Obumarłego Ziarna nie podoła

odwilżyć zgoła. |��.4.|

Zwłaszcza gdy o tem z doświadczenia praescit,

Że, Nil lachryma citius arescit,

Że prędzey łza schnie niż od słońca rosa

w świetne niebiosa.

Ufała przy tym y na to, że skałą

Na zadusienie Ziarneczka nie małą

Grob przyćisneła, by płoda nie dało,

lecz nie tak stało.

Oto dziś gutta, iako powiadacie,

Cavat lapidem, rzeczą doznawacie.

Odłożyć kamień Chrystus roskazuie,

a łza się snuie.

Oto ten kamień niby wydrażono �

Łzą Chrystusowa, gdy go odłożono.

A kłos wnet dziurą wydrożoną wschodźi,

y owoc rodźi.

Mała ta kropla lecz przenika groby,

Nie wprzod wysycha, aż martwe osoby

Ożyią, y iak Ziarno kłos do brogu,

wydadzą Bogu.

� teneras mora praecoquit vuas,

Et validas segetes, quae fuit herba, facit.

Ziarno wprzod źiołkiem wynika, lecz w kłosy

Potym vrasta, maiąc wilgoć z rosy,

Y nasze Ziarno przy łzach Pańskim g�osem

powstało kłosem.

� Dominum sterilis saepe fefellit ager.

Ovid

Nie zawsze rola oraczowi płuży,

Często w żyźnośći powinney się dłuży.

Często omyla nadzieię oracza,

owoc uwłacza. |��.5.|

Ale tu rola z Ziarnem Łazarzowym,

Zyźna zostaie vrodzaiem nowym.

Zasiane Ziarno owoc Boskiey chwały

wyda niemały.

Zażemci nie rzekł, iż iesli uwierzysz,

oglądasz chwałę Bozą.

I��, XI, [40],

Fertilior seges est alieno semper in agro.

Ovid,

Zyznieyszy owoc być niegdzie nie może

Nad ten, iako gdzie chwała twoia, Boże,

Rośnie, y swoie pomnożenie bierze,

żyzne w tey mierze.

Żyzne Łazarza Ziarno, bo przechodzi

Y te naśieńie, co trzydźieście rodzi,

Y co sześćdzieśiąt, y co sto przynośi,

gdy chwałę głosi,

A chwałę Boską, ktorey Bog nie daie

Nikomu. Bogu samemu się zdaie

Owoc Łazarzow; sam Bog go lubuie,

gdy intonuie.

Choroba ta nie jest na śmierć, ale dla chwały Bożey, aby był uwielbion Syn Boży przez nię.

Ioan, Xl, [4].

O! gdybyś, śmierci zawiśna, wiedźiała,

Ze powstać miała z Ziarna taka chwała;

Głębiey byś ryła ziemię, by w niey znikło,

a nie wynikło.

Lecz iuż twoy ostry lemiesz się przytępia,

Ziarna wsianego namniey nie potępia.

Iuż się wyrobił, iuż iest nadwątlony,

iak wyrobiony. |��.6.|

Interit assidua vomer aduncus humo.

Ovid.

Ubi est mors stimulus tuus?

Gdzież iest śmierci oścień twoy?

I Cor., XV, [55].

Skruszony ośćień o kamień Chrystusa,

Ztąd się nieboi Łazarz twego stusa.

Pośiałaś Ziarno, ale się twa kosa,

nie tknęła kłosa.

Tu to trafiła na kamień tak twardy,

Iż się on łamią y piekielne dardy.

Przed tym kamieniem kamienie się kruszą,

ustąpić muszą.

Zdeymicie z grobu kamień, kamień pieie,

W tym trudzie żaden z was się nie naśmieie,

Iako z Sisypha, ktory zbyt szalenie

dźwigał kamienie.

Zdeymicie kamień, roskazuie ninie

Kamień, z ktorego woda żywa płynie,

Odwiłżaiąca Ziarno, zdrowsza owa,

niz Moyzeszowa.

Dzieśięć tyśięcy czerwonych podrożny

Dał ieden za kęs wody; iednak prożny

Został nadzieię, nie uszedł zginienia,

umarł z pragnienia.

Szczęsliwczy iesteś, Łazarzu, stokrotnie,

Gdy cię bez płaty Pan poi ochotnie,

Ty z martwych wstaiesz, (nie pragniesz iak ony), ^l

Łsą posilony.

¹ �� .

My pragniem twoiey, Łazarzu, pomocy,

Łsą Chrystusową skrop nasze niemocy.

Porwi się z łonu Abrahamowego,

iak z Thronu swego; |��.7.|

A omoczywszy palec we łzach Pana,

Zgaś w nas grzechowy upał; tobieć dana

Ta woda, nasze, byś skropił, tak tuszę,

pragnącą duszę.

Ziarnoś, Łazarzu, pośilay łaknących;

Zdroiem zaś owym, napaway pragnących,

Nie będziem łaknąć, ni pragnąć, iak ony

Tantal zmyslony.

� �� fygada captans

Tantalus in mediis stat sitibundus aquis.

Lachrymae Christi, tak niektorzy wino

Smieią nazywać, lecz z prawdą się miną.

Sacra prophanis miscent tacy, ale

milą się cale.

Łza Christusową wino, lub przednieysze,

Nie śmiem nazywać, iak zdania ninieysze.

Raczey łzy Pańskie winem zwać przystoyna,

y Bogoboyna.

Łzy Christusowe barźiey serce nasze,

Niżeli wina przednieyszego czasze,

weselą. Temi gdy się posilemy,

nie omdleiemy.

Temi, Łazarzu, napoy nasze duszę,

A modły pośil, iak Ziarnem Tak tuszę,

Ze tym (lub martwa) ¹ brasznem posilona

będźie wskrzeszona.

Ziarno cię Pszenne ziemia kiedyś miała,

Łazarzu, ale, iuz głodna została.

W Niebieskie gumno wźiętaś iest Pszenico

Boską prawicą. |��.8.|

Iednak modłami pośilasz y źiemię.

Pośilasz, ciebie wzywaiące plemię.

A ktoż cię barźiey, niż ten, zawsze prośi,

co Imię nośi?

Łazarz Łazarza zawsze cię wysławia,

Laudes do ciebie osobliwe mawia.

Ktoremuś własnie swoy Urząd powierzył,

wiernemuś zwierzył.

Ktoryż to Łazarz? nie kto inny tyle

Ten, co wyraża Barankową mile

W sobie niewinność. Ten, co nosi mitrę,

a tłumi chytre.

Ten, ktorego MIECZ duchowny nad ową

Brzytwę ostrzeyszy iest Actiuszową.

Ktorą on kraiał (mawiac pono slepe) ^l

kamień iak rzepę.

¹ �� .

Serca kamienne iśćie ow przenika

MIECZ; duszny zaśie od niego umyka

Precz nieprzyiaciel. Bo go razi srodze,

w tey świata drodze.

� Cautus praecingitur ense viator.

Ten to iest, ktory iak Achilles drugi

Nie żąda od TRĄB swoich tey posługi,

By sławę iego głosiły, lecz iemi

pieie na ziemi.

Nie nam, Panie, nie nam, ale Imieniowi twemu day chwalę.

Psal. �XIII, [9].

Ten to, ktorego APOLLO gdy śpiewa,

Pewnie się pierwszy pogański zdumiewa,

Ktorego LUTNIA wdźięczniey gra, niż ona

u Ariona. |��.9.|

Ten to, co broniąc prawosławną wiarę,

Elaborował NOTIO y MIARĘ.

Co wydal księgi SMIERCI y RODZAIU,

źiemnemu kraiu,

Ten to, co Pannie wieczney uwił WIENIEC,

Ktorą poslubił wiecny Oblubieniec.

Ztąd go też czeka, mogę wrożyć smiele,

wieczne wesele.

Ktoryż to Łazarz? Nie kto inny, ale,

Baranowiczu, Tyś to taki cale.

Łazarz eś, ale w rozum nie ubogi,

masz złote rogi.

Pisze Sekretarz Pański y kochanek, [Apoc. 5,]

Yż się stał godnym Niebieski Baranek

Otworzyć kśięgi, yonych pieczęći

godne pamięci.

Baranek ony, ktory księgi w Niebie

Otwarza, ten że postanowił ciebie,

Baranowicza, byś się bawił temi

dary na ziemi.

Otwarzasz księgi, gdy wydaiesz one;

A gdy wykładasz słowa zatrudnione,

Niby pieczęci rozwiązuiesz prawie,

w tey iesteś sławie.

Lud głodny swoią nasycasz nauką,

Ani też bywa to Tobie dokuką;

Zawsze zasiewasz niby Ziarna pszenne

słowa zbawienne.

Aże się co dzień tym bawisz; do Brogu

Twego ż, ktoryś Ty wygotował Bogu,

Słusznie się oto y Ziarno Łazarza

tobie nadarza. |��.10.|

Ziarno obfite w owoc Boskiey chwały,

Ktore urosło dźiśia w kłos niemały,

Łzą Chrystusową niby dżdżem skropione,

y ożywione.

Ziarno przynośim Twey Swiątobliwości,

Lecz takie, ktore w swoiey obfitośći

wszystkie przechodźi żyźnośći światowe

naywiększe owe.

Racz tedy przyiać te od nas łaskawie,

Prosim pokornie. A iakoś zwykł prawie

Nie tylko słowem Bożym lecz y nużną

karmić iałmużną,

Zaśiey w nas hoyną ręką zwykłe swoie

Szczodrobliwośći, zaśiey łaski twoie,

A z naszey zawsze odbieray skłonnośći

Owoc wdźięczności.

Swiatobliwośći Waszey Naszego wielce ¹

Miłościwego Pana, Pasterza, Oyca,

Patrona y Dobrodźieia

Podnożkowie.

Towarzystwo Kunsztu

Typographskiego.

Lucubratiuncula Ioannis Wieliczkowski.

¹ �� .

��

�� , ��

� ��, �� , �� .

� �� , �� .

��, XII, [24].

��

��, �� .

�� , �� , �� ,

�� .

�� , �� ;

�� , �� ,

�� , ��, �� ,

�� .

�, ��, �� ,

�� ;

��

�� .

��, �� ,

�� , �� .

��, �� ; ��

��, �� .

�� ,

�� , �� [��] ��;

��

� �� .

��, �� ̳��, �� 

�� .

�� ,

�� :

�� , �� ,

�� .

�� , � ��

�� , �� .

��, � ��, �� ,

�� .

�� ;

�� ?

��

�� ?

�� .

��, �� ,

³�� ,

�� .

�� ,

�� .

�� , �� ,

�� .

�� ! � ��,

��

�� .

��

�� , ��

� ��

�� .

�� ? ��, ��,

�� ,

�� , ��

�� .

�� ,

� �� .

�� , ��, �� ,

�� .

�� ,

� �� .

�� , � ��

�� .

�� , �� ,

�� ,

��, �� , �� .

��, ��, �� , �� ,

�� .

� ��, �� ,

�� .

�� , �� , �� ,

�� ,

� �� , �� ,

�� .

��

�� , � �� .

� �� ,

�� .

³� �� ;

��, ��

� ��, �� ,

�� .

�� ;

�� , � ��.

�� , �� ,

�� ,

�� , �� ,

��

�� .

�� , �� s �� ,

ͳ�� ,

�� , ��

� �� .

�� , �� ,

�� , ��

�� , �� ,

�� .

�� , �� ,

�� .

³�� ,

� �� .

��

�� , �� .

� ��

� �� .

�� , ��

� �� , ��

�, �� , �� ,

�� .

�� 

� �� , �� .

�� , � � ��

�� , �� ,

� ��

�� .

�� 䳿 �� .

��.

�� ,

�� 䳿 ��,

�� .

��

�� .

��

�� .

�� , �� ,

�� .

��, ղ, [40].

�� .

��.

�� ,

�� , �� , ��,

��, � �� ,

�� .

�� , ��

� �� , �� ,

� �� , � �� ,

�� ,

� �� , ��

ͳ��. ��

�� ; �� ,

�� .

�� , � �� ,

�� .

��, XI, [4].

�, �� , �� , ��,

�� ,

�� , �� ,

� �� [� ��] ��.

�� ,

�� .

�� , �� ,

�� .

�� .

��,

�� , ��?

I Kop., XV, [55].

�� ,

�� .

�� , ��

�� .

�� ,

�� .

�� ,

�� .

�� , � �� , �

�� 쳺��,

�� ѳ��, ��

�� .

�� , � ��

��, � �� ,

��, �� , ��,

�� .

��

�� ; ��

�� 䳿, �� ,

�� .

�� , ��, ��,

�� ,

�� , (�� , �� ),

�� .

�� , ��, ��,

�� .

�� ,

�� .

�, �� ,

�� ; ��

�� , �� , � ��䳺�,

�� .

��-��, �� ,

� �� ;

�� ,

�� .

�� , �� ,

�� .

�� ⳻ � ��

�쳺 ��, �� .

�� ,

�� .

��

�� , �� .

��

�� .

�� ,

��. �� ,

�� .

��, ��, �� ,

� �� , �� . �� ,

�� (�� ), �� ,

�� .

�� , ��, � �� ,

�� .

� �� , ��,

�� .

�� , �� .

� �� , �� , �� ,

�� [��] ��?

�� ,

�� .

��, �� ,

�� .

�� ? �� , �� ,

��

� �� . ��, ��

� �� .

��, ��

�� ,

�� (�� )

��, �� .

��

�� ; ��

�� . ��

�� .

�� .

�� , ��, �� ,

�� 򳺿 ��,

�� , � ��

�� .

�� , ��, �� , � �� .

��., CXIII, [9].

�� , �� , �� ,

�� [��] �� ,

�� ,

�� .

�� , ��, �� ,

�� ̳��.

��

�� .

�� , �� ³��,

��, �� .

�� , �� ,

�� .

�� ? �� , ��

��, ��, �� .

�� , �� ,

�� .

�� , [��., 5]

��

�� , � �� ,

�� .

�� , �� ,

�� ,

��, ��

�� .

�� , �� ;

� �� ,

�� , ��-��,

�� .

�� ,

� �� ;

��

�� .

� �� , ��

��, �� ,

��

�� .

�� ,

�� , �� , ��

� ��.

�� ,

�� , ��

�� ,

�� .

�� ,

�� . ��

�� , ��

�� .

��

��, �� ,

� � ��

�� .

�� 

�� , ��, ��,

�� 

��.

�� 

��.

ͳ�� .

��

�� c��

ua_kobzar:

�. ��-��, 1840 �.: ��, � ��, �� , �� , �� , �� . �� . � �� , �� , �� , �� . ( . . . )

�� i� ��i��i, ��i�i�� Ctrl+Enter.

[²�ز �� ������ ����������]

[²�ز �� ]