Hamlet IV

fot. Wojciech Plewi±ski

ªwiat przedstawiony dramatu dzieli siΩ wyra╝nie na dwie odrΩbne sfery, tylko z rzadka │▒cz▒ce siΩ i przenikaj▒ce: scena (tylko czΩ╢ciowo widoczna, a zatem jakby mniej nas obchodz▒ca) to "╢wiat zewnΩtrzny", dw≤r kr≤lewski Elsynoru, ale tak┐e "scena teatralna", gdzie wystΩpuj▒ aktorzy, graj▒cy postacie z Hamleta; garderoba, (czyli g│≤wne pole gry spektaklu) to "╢wiat wewnΩtrzny", prywatna przestrze± Hamleta, jak r≤wnie┐ miejsce, gdzie jako aktor - schodz▒c ze "sceny" przestaje graµ, staje siΩ sob▒. (...)

Oto pocz▒tek przedstawienia: do garderoby wchodzi zmΩczonym krokiem, zamy╢lona Terasa Budzisz-Krzy┐anowska w prywatnym (a wiΩc kobiecym) ubiorze; wchodzi za parawan, gdzie zaczyna przebieraµ siΩ w kostium Hamleta. Nie zachowuje siΩ jak aktor przystΩpuj▒cy do wykonywania swych rutynowych czynno╢ci zawodowych - ca│a jej postawa wskazuje na cz│owieka szykuj▒cego siΩ do wype│nienia trudnego, bolesnego, niewdziΩcznego zadania, do jakiej╢ generalnej rozprawy, do walki. Kiedy ko±czy przygotowania - na du┐ej scenie zapalaj▒ siΩ ╢wiat│a, s│ychaµ g│osy aktor≤w: tam ju┐ rozpoczΩ│o siΩ przedstawienie Hamleta - ta jego czΩ╢µ nim jeszcze kr≤lewicz du±ski wkracza do akcji. A kiedy nastΩpuje ta chwila, czyni to z takim wewnΩtrznym oporem, ┐e "akcja" musi niejako p≤j╢µ za nim, przenie╢µ siΩ czΩ╢ciowo do garderoby.