Zbrodnia i kara

Recenzje

Dominuj▒cym wra┐eniem, jakie wywiera ten spektakl, jest uczucie obcowania z prawd▒. S│u┐y temu nie tylko realna w ka┐dym szczeg≤le scenografia czy podkre╢lana przez ni▒ formu│a "podgl▒dania".(...) Umieszczenie aktor≤w tak blisko widowni jak to ma miejsce w Zbrodni i karze Wajdy, uniemo┐liwia im jakiekolwiek aktorskie "oszustwo", zastosowanie rozwi▒za± wy│▒cznie formalnych, oparcie siΩ na technice. Tutaj ka┐dy fa│sz widoczny jest jak na d│oni (...). Raskolnikowa gra Jerzy Radziwi││owicz, ksi▒┐Ω Myszkin z Nastasji Filipownej, a tak┐e bohater Cz│owieka z marmuru i Cz│owieka z ┐elaza, aktor-perfekcjonista, obdarzony inteligencj▒ i g│Ωbok▒ wra┐liwo╢ci▒. SΩdziego ╢ledczego Porfirego Piotrowicza - Jerzy Stuhr, jeden z najwszechstronniejszych aktor≤w polskich. Obaj do╢wiadczeni nie tylko w pracy z Andrzejem Wajd▒, ale i w interpretacji bohater≤w Dostojewskiego (...) dali rzadko spotykany popis gry opartej na ca│kowitym, niemal biologicznym, uto┐samieniu siΩ z postaci▒, na przekroczeniu granicy oddzielaj▒cej aktora od odtwarzanej przez niego postaci. W pewnym miejscu spektaklu (i powie╢ci, oczywi╢ci) Raskolnikow m≤wi: "Kto ma sumienie, niech cierpi. BΩdzie mu to kar▒". Te s│owa s▒ niejako kluczem do przedstawienia Wajdy. Ukazuje ono cierpienie bior▒ce sw≤j pocz▒tek w moralnej ╢wiadomo╢ci cz│owieka.

Maciej Karpi±ski, Teatr Andrzeja Wajdy, Warszawa 1991, s.117-118.