Hamlet

Recenzje

My╢lΩ, ┐e re┐yser gda±ski przystΩpowa│ do realizacji dzie│a bez klucza i bez z g≤ry sprecyzowanych za│o┐e±. Nie m≤wiΩ tego, by pomniejszyµ jego trud czy wra┐liwo╢µ intelektualn▒. Przeciwnie, jest w tym chwalebna skromno╢µ i odpowiedzialno╢µ artystyczna. I chyba "muzykalno╢µ". Wajda mia│ bowiem ╢wiadomo╢µ, ┐e nie spos≤b pokazaµ wszystkiego, co Szekspir napisa│. W inscenizacji swojej chcia│ sprawdziµ, co siΩ da wydobyµ z Szekspira, czy mo┐na praktycznie prze│amaµ dotychczasowe granice i wype│niµ spektakl naszymi marzeniami czy rojeniami o Hamlecie. Dlatego da│ pe│ny tekst, bez skre╢le±. Spr≤bowa│ jego no╢no╢ci, mimo i┐ mia│ ╢wiadomo╢µ, ┐e nie nad wszystkim panuje, ┐e sporo rzeczy mu siΩ wymyka.

Andrzej Wr≤blewski, Teatr nr 21/1960.
cyt. za: Maciej Karpi±ski, Andrzej Wajda - teatr, Warszawa 1980.

Odnale╝li╢my na scenie tego samego WajdΩ, kt≤rego znamy z ekranu: gwa│townego, spe│niaj▒cego swe intelektualne zamys│y poprzez zderzenia kontrast≤w, "konwulsyjno╢µ" gry aktorskiej, nie lΩkaj▒cego siΩ efekt≤w kra±cowych i szokuj▒cych. W tej inscenizacji mrok prze│amuje ╢wiat│o╢µ, bezradna dziewczΩco╢µ Ofelii (El┐bieta KΩpi±ska) skontrastowana z "okrucie±stwem" Hamleta, kr≤l nie waha siΩ wybuchn▒µ szlochem w scenie wyrzut≤w sumienia, a zamordowany Poloniusz wali siΩ na ziemiΩ, rozdzieraj▒c g│ow▒ prze╢cierad│o. Jest to Hamlet ods│aniaj▒cy wszystkie sprzeczno╢ci i konflikty moralne, prze│o┐one na jΩzyk aktorstwa zdyscyplinowanego, lecz wulkanicznego - mo┐liwie najdalszy od propozycji ugrzecznionych.

Konrad Eberhardt, Film nr 36/1960.
cyt. za: Maciej Karpi±ski, Andrzej Wajda - teatr, Warszawa 1980.