De grote man achter de onvergankelijke figuur van Donald Duck n de gelijknamige tekenstrips was niet Walt Disney, zoals u ongetwijfeld denkt, maar Carl Barks. Deze nu 92-jarige Amerikaanse tekenaar bedacht jarenlang de verhaallijnen waarlangs de goedwillende, maar onhandige eend door de wereld blunderde. Voor vele beroepstekenaars en stripliefhebbers geldt de reeds lang gepensioneerde Barks als de onovertrefbare meester. Ook voor de medewerkers aan de Nederlandse Donald Duck, het meest gelezen weekblad van Nederland.
Hoofdredacteur Thom Roep herkent feilloos de hand van Barks aan allerlei details in de tekenstijl. Voor de radioprogrammaserie 'Passages, passanten' sprak Wim Brands met Roep en diverse striptekenaars en scenaristen, die - zonder in het colofon vermeld te worden - aan het Nederlands weekblad meewerken. In de geest van Barks, zo wordt duidelijk, want alleen erkennen zijn meesterschap. Striptekenaar Willem van Helden heeft zelfs wel eens met de in een mobile-home woonachtige Amerikaan van gedachten gewisseld. Het is bekend dat vooral de Nederlandse uitgave de Barks-filosofie tracht voort te zetten. De Deense en Braziliaanse versies doen dat minder en het Italiaanse weekblad is een echte spaghetti-variant op de Amerikaanse Duck. Thom Roep al 20 jaar hoofdredacteur van het in 1952 begonnen 'vrolijk weekblad' vertelt over de strenge codes waarmee het Walt Disney concern de Nederlandse Donald Duck aan banden legt. Zo mogen er in de strips door de eenden geen alcoholische dranken genuttigd worden, geen vuurwapens gedragen en ook niet gerookt worden, tenzij het functioneel is. Dus de neefjes die oom Donald voor zijn verjaardag een kistje sigaren offreren, mag weer wel.
Een nieuwe figuur introduceren is toegestaan, mits eenmalig. Dus als Daan Duck zijn intrede doet, een clochard-achtig type, moet hij aan het eind van het stripverhaaltje weer definitief zijn biezen pakken. Want anders komen de hoge heren van Walt Disney in actie en rolt er binnen de kortste keren een veto uit de fax. Wat de Nederlandse Duckteneaar Daan Jippes (woonachtig in Londen) overkwam toen hij ter gelegenheid van het 40-jarige jubileum een prachtig getekende cover inleverde, waarop de familie Duck met een feestelijk glas champagne in de hand stond. Carl Barks zou het niet in zijn hoofd gehaald hebben (Lokien de Bie)
