Nergens ter wereld wordt zoveel vergaderd als in Nederland. En nergens in Nederland wordt zoveel vergaderd als in Hilversum.
Iemand heeft eens uitgerekend dat als je de Hilversumse vergaderuren van een jaar bij elkaar optelt, je het aantal uren krijgt dat de produktie kost van vijf jaar radio- en televisieprogrammaΓÇÖs, gemeten naar de huidige zendtijd. Vandaar waarschijnlijk dat de vergadermensen in Hilversum gemiddeld vijf keer zoveel verdienen als de produktiemedewerkers.
Ikzelf heb eens uitgerekend dat het aantal vierkante meters vergaderruimte in Hilversum twee keer zo groot is als de oppervlakte van alle studioΓÇÖs daar tesamen. Vandaar dat er aan de inrichting en het comfort van vergaderzalen twee keer zoveel geld wordt uitgegeven als aan het design en de ergonomie van de studioΓÇÖs.
Waarover vergaderen al die vergadermensen? Over alles. Over nieuwe organisatiestructuren, over het al dan niet aanschaffen van tekstverwerkers, over de prijs van de koffie, over het nieuwe denken binnen het tweede echelon van het management en dat daarover eens een bezinningsweekend in het bos moet worden georganiseerd, over de relatie tussen het COPRA, de HONAD, de CCR en de HASCO of andere kapitale afkortingen, en over de tijd en de datum van de volgende vergadering. Ze vergaderen over alles, maar zelden over de programmaΓÇÖs.
De laatste tijd vergaderen de vergadermensen veel over het publieke omroepbestel en dat dat niet deugt. Dat dat ook snel moet veranderen en dat daar de komende tijd dus veel over vergaderd moet worden.
Terwijl de vijfverdieners dus voortdurend benadrukken dat het bestel dat ze zelf hebben gemaakt, niet deugt, moeten de eenverdieners door middel van goede programmaΓÇÖs aantonen dat het bestel dat zij niet hebben gemaakt, wel deugt.
Het is een wonder dat er af en toe nog goede programmaΓÇÖs worden gemaakt.
