In deze periode bleven wastechnieken nogal primitief. Het was nog steeds normaal dat vrouwen hun wasgoed naar de rivier brachten om het te wassen door het tegen een steen te slaan.
Soms stampten vrouwen met hun voeten op de kleding in het water. Dit was zwaar werk, ze stonden vaak uren tot aan hun knieën in het water. Als het koud was probeerden zij zich op te warmen bij een vuur, maar na uren maakte de wisseling in temperatuur hun benen bont en blauw en zwollen ze pijnlijk op, zodat een al moeilijk karwei een waar lijden werd.
