Secret Service 44b

home *** CD-ROM | disk | FTP | other *** search

/ Secret Service 44b / SSERVCD_44B.bin / cd / kstor.txt < prev next >

Wrap

Text File | 1997-02-15 | 14KB | 490 lines

Part 5 -- by Mamut M≤wi╣, ┐e G≤ry Tybetu to dziwne miejsce. Z│owieszcze, przepe│nione tajemn╣ magi╣, trudne do zdobycia, niedostΩpne dla zwyk│ych £miertelnik≤w. S╣ to pewnie powody dla kt≤rych g│≤wni kap│ani zakonu Lin Kuei wybrali to w│a£nie miejsce na sw≤j klasztor. Budy nek ten wznosi siΩ majestatycznie nad wsi╣ przycupniΩt╣ w dolinie, wygra┐a swymi strzelistymi basztami niebu. Mieszka±cy wsi, mimo, ┐e s╣ to twardzi g≤rale, nigdy nie zbli┐ali siΩ do megalitycznej £wi╣tyni zwanej Klasztorem Lodu. Do dzi£ twierdz╣, ┐e w│a daj╣ nim z│e moce. Powiadaj╣ te┐, ┐e dla Wojownik≤w nie istniej╣ granice. Turniej MORTAL KOMBAT jest ponadczasowy, obszary zmieniaj╣ siΩ, jednak┐e ludzie pozostaj╣ zawsze tacy sami. Dla Wojownik≤w nie istniej╣ granice. W tym £wiecie, pogr╣┐onym teraz w Wojnie, ┐o│nierze st rzegli ich uwa┐niej ni┐ zwykle, jednak mimo to pewnemu mΩ┐czyƒnie uda│o siΩ przekroczyµ je bez problemu. Stan╣│ mu na drodze tylko jeden cz│owiek, m│ody wojskowy... Le┐y teraz gdzie£ w okolicach miasteczka Sultanpur z wyrwanym krΩgos│upem. MΩ┐czyzna ten ubrany by│ w brunatny, zgrzebny p│aszcz kryj╣cy napiΩte miΩ£nie Wojownika. Pod ciemn╣ szat╣ odziany by│ w czarne, obcis│e spodnie i sk╣p╣ niebiesk╣ kamizelkΩ. Na g│owie mia│ kaptur, kt≤ry nosi│ zapewne dla ukrycia pod│u┐nej szramy ci╣gn╣cej siΩ przez ca│╣ d│ugo£µ prawej strony twarzy. Nazywa│ siΩ Sub-Zero i mia│ przed sob╣ cel: Klasztor Lodu. * * * S│o±ce wychyli│o siΩ wreszcie zza chmur. Przez ca│╣ noc la│o, dru┐yna przedzieraj╣ca siΩ przez po│udniowo-europejskie musia│a rozbiµ ob≤z, gdy┐ dalszy marsz w takich warunkach by│ niemo┐liwy. Jednak┐e mimo to nie mo┐naby okre£liµ sytuacji dru┐yny jako dr amatyczn╣. Jedyn╣ strat╣ by│ transporter, kt≤rego komputerowy system dyspozycji mocy uleg│ awarii i nie by│o jak go naprawiµ. Porucznik Chmielarz spojrza│ na swe odbicie w b│yszcz╣cym ostrzu wojskowego bagnetu. Odbicie to przedstawia│o niew╣tpliwie przystojnego kiedy£ mΩ┐czyznΩ ko│o trzydziestki. Lekko wysuniΩta do przodu dolna szczΩka, spalona w s│o±cu twarz i kilkudniowy zaro st, kt≤ry Chmielarz w│a£nie usuwa│. Ogolon╣ do sk≤ry czaszkΩ pokrywa│ teraz tatua┐ przedstawiaj╣cy tzw. ,,î│o±ce" -- znak rozpoznawczy wszystkich rycerzy Legionu. Po obozie rozchodzi│y siΩ odg│osy k│≤tni pomiΩdzy komandorem porucznikiem Bogdanem Wici±skim a kapitanem Robertem Korzeniewskim, kt≤rzy przygotowaµ mieli £niadanie. Ponadto Jax, Kabal, Cage i oddzia│ Strykera postanowili trochΩ poµwiczyµ. W tym ha│asie n ie spos≤b by│o spaµ. G≤recki przetar│ oczy i z jΩkiem podni≤s│ siΩ z pos│ania przy wygas│ym ognisku. W g│owie mu hucza│o, z trudem podni≤s│ siΩ i powl≤k│ nad strumie±, gdzie goli│ siΩ Adrian. Po drodze zdj╣│ z grzbietu podkoszulek i tak przygotowany rzuc i│ siΩ do wody. Chmielarz nie zwraca│ uwagi na jego g│o£ne rozmy£lania o oddaniu siΩ boginiom morza. Martinez siedzia│ nad map╣ ju┐ od godziny. Razem z szefem wyprawy, Strykerem obmy£lali nowy plan. W wyniku awarii jednego z transporter≤w pierwotny plan rozdzielenia siΩ musia│ zostaµ odwo│any. - To jak? - Przasnyski przeciera│ leniwie szk│a okular≤w. - Co ,,jak"? Przecie┐ chyba ustalili£my? - zdenerwowa│ siΩ Stryker. - Wiem. ChcΩ jednak by£my jeszcze raz to om≤wili. - OK. Kano ma co najmniej jeden dzie± przewagi, zgodnie z moimi przypuszczeniami kieruje siΩ na zach≤d, by dostaµ siΩ do portalu. - Chwila! - przerwa│ Przasnyski - Co ty mi tu, kur..., Stryker wyje┐d┐asz z przypuszczeniami! R≤wnie dobrze portal mo┐e znajdowaµ siΩ - wyd╣│ wargi - w Katowicach! Curtis Stryker opar│ siΩ ciΩ┐ko o blat drewnianego sto│u i wycelowa│ w Martineza palcem. - S│uchaj, wiem swoje -- to primo. I jestem szefem tej kur... wycieczki! Jedziemy na jednym, pier... w≤zku! Martinez zaczerwieni│ siΩ. - Tylko nie my, tylko nie my, dobrze?! Wprowadzasz tutaj dyktaturΩ, tyraniΩ, rozumiesz, cieciu?! Sam nas wpl╣ta│e£ w to g≤wno! Wojak zasrany! Gdyby£my udali siΩ tak jak ja m≤wi│em, nie zmokliby£my jak... ! Fuck! - Wiesz co, ja siΩ chyba powieszΩ... Tak by│o od momentu po│╣czenia siΩ grupy. Zgrzyty miΩdzy Curtisem a Martinezem sta│y siΩ wrΩcz codzienno£ci╣. Gulash le┐a│ na plecach, pozwalaj╣c by ┐e£kie powietrze ch│odzi│o jego obola│y tors. Pokryty by│ siniakami, niekt≤re ju┐ zanika│y, jednak┐e wiele by│o fioletowych, przywodzi│y na my£l ostatni╣ walkΩ. G≤recki odnosi│ wra┐enie, ┐e zaraz ca│y siΩ rozpadnie. S│o±ce razi│o przekrwione oczy, czu│, ┐e wali go w g│owΩ jaki£ ma│y, pracowity cz│owieczek m│otem pnetumatycznym. Na granicy £wiadomo£ci s│ysza│ utyskiwania Chmielarza, kt≤ry po raz kolejny zaci╣│ siΩ swym bagnetem. Przymkn╣│ oczy. Wspomnienia zaczΩ│y w racaµ. Siedzieli w tr≤jkΩ: On, Wici±ski i Ogi±ski. Tej nocy oddalili siΩ od obozy, by napiµ siΩ w spokoju i powspominaµ. Mamut, mimo, ┐e by│ abstynentem, tym razem nie odm≤wi│. Pili tΩgo. - Hah... I wiecie, wtedy go po prostu pier... - Ogi±ski mia│ problemy z wymow╣ po pijanemu - ten, no uderzy│em. - Wykona│ gest symbolizuj╣cy spadaj╣cy cios. Gulash i Wicik patrzyli na niego przez chwilΩ w milczeniu, po czym parsknΩli pijackim £miechem. Mamut przewr≤ci│ siΩ w stos pustych puszek. - Ehh... A opowiada│em wam o tej pannie? - Wic otar│ usta. Mamut podni≤s│ siΩ. - A? Gulash poci╣gn╣│ potΩ┐ny │yk i splun╣│ na ziemiΩ. - Noo... nie. Dawaj, Wici±ski. - G≤recki odebra│ od kumpla ukryt╣ przed reszt╣ grupy butelekΩ ,,»ubr≤wki". - No to tak - Wic spojrza│ na ostre zako±czenia swych kowbojskich but≤w. - Hmm... Hm... Poczekaj... SkinΩli g│owami. - WiΩc... Tego... Jak ju┐ m≤wi│em, pierogi... G≤recki ockn╣│ siΩ. W ustach mia│ cierpki smak trawionego alkoholu. Uni≤s│ siΩ na │okciach i rozejrza│. Nad obozowiskiem wznosi│o siΩ niewysokie skaliste wzg≤rze. Kto£ tam sta│. G≤recki usiad│, z│apa│ siΩ rΩkoma za g│owΩ i cicho jΩkn╣│. Co za kac! Chwiej nym krokiem przeszed│ w stronΩ wzg≤rza. W po│owie drogi us│ysza│ krzyk Korzeniewskiego: - Guleeek! Chodƒ, £niadanie gotowe. Gulash z│apa│ siΩ obur╣cz za g│owΩ i jΩkn╣│: - Zaaaaraaaaaz!... - nawet jego g│os powodowa│ rw╣cy b≤l. Wytrzeszczy│ oczy i pr≤buj╣c zogniskowaµ wzrok wdrapa│ siΩ na wzg≤rek. Sta│ tam wyprostowany Mamut. P│aszcz i T-Shirt ,,SilverChair" le┐a│y z│o┐one nie opodal. Mimo ch│odu, po grzbiecie Ogi±skiego sp│ywa│y krople potu. Pot sp│ywa│ te┐ po pokrytej czarn╣ szczecin╣ brodzie. Sta│ z zamkniΩtymi oczami i napiΩtymi miΩ£niami. Oddycha│ g│Ωboko. Marcin Kamil podrapa│ siΩ po brodzie. - Witaj, Firestarter - powiedzia│ Mamut. G≤recki uni≤s│ brew. - Jak ba±ka, m│ody? ,,M│ody" zignorowa│ pytanie. - Uda│o mi siΩ, Ash. - Hmm? - G≤recki nadal £ciska│ g│owΩ zastanawiaj╣c siΩ dlaczego Mamut normalnie egzystuje, a on, stara wyga i pogromca pozerskich moczymord ledwo 3ma siΩ na nogach po wczorajszej popijawie. - Uda│o mi siΩ, przeszed│em Si≤dmy Kr╣g. Przez chwilΩ G≤recki my£la│, ┐e Ogi±ski prawi o jakiej£ odmianie XTC, od kt≤rych zawsze siΩ wzbrania│, jednak zmusi│ swe zmΩczone p≤│kule m≤zgowe do maksymalnych obrot≤w i po chwili zorientowa│ siΩ. ,,Si≤dmy Kr╣g" oznacza│ poziom wtajemniczenia w styl wa lki WU-TANG, kt≤ry obaj µwiczyli. G≤recki osi╣gn╣│ ju┐ ╙smy Kr╣g, co czyni│o go niez│ym. Jednak KrΩg≤w by│o wiΩcej. Nauczyciel Gulka, Orawa-T dan doszed│ ju┐ do Dwudziestego KrΩgu i mia│ dwa Kany. To, ┐e Mamut doszed│, jak twierdzi│, do Si≤dmego KrΩgu oz nacza│o, ┐e wykona│ jeden z tzw. Chaotic Moves. - Co? - m≤zg Gulash'a zaczyna│ pracowaµ - Jaki cios? Mamut ledwo opanowywa│ dr┐enie zmΩczonych ca│onocnym treningiem miΩ£ni. Zapach alkoholu zupe│nie z niego wyparowa│. - Ol' Dirty Kick - zni┐y│ g│os do szeptu. - Uda│o mi siΩ, Ash. Na Yog-Sothotha, uda│o mi siΩ... - Ol' Dirty Kick... - powt≤rzy│ powoli Ash - Ca│kiem nieƒle, Mamut. Cios ten polega│ na wyskoczeniu w gorΩ na jakie£ dwa metry i poczw≤rnym kopniΩciu w g│owΩ przeciwnika. O wykonaniu ciosu £wiadczy│a po│amana w drzazgi wcze£niej przygotowana deska. Mamut zrobi│ niepewnie kilka krok≤w w stronΩ przyjaciela, po czym run╣│ n a ziemiΩ. G≤recki skoczy│ i z│apa│ go w ostatniej chwili. Mamut zemdla│. Ash spojrza│ na niego z kwa£n╣ min╣. - Koooooooorze±!!! - wydar│ siΩ na ca│e gard│o - Rusz dupΩΩΩΩ!!! Cisza. - Mista Roooooooot! Do £wiΩtej Anielki!!!! No chodƒ tu! Przecie┐ nie bΩdΩ go zwleka│ samemuuu!!!! Po chwili z prowizozyrycznej jadalni wyszli Jennifer i Robert. * * * îwiat jest du┐y i bardzo zr≤┐nicowany. Wbrew pozorom grupa Strykera to jedynie ma│y element w tej wojennej machinie. Jednak┐e te ma│e elementy decyduj╣ o przysz│o£ci £wiata. ,,Fuck, Shit is so real..." Wr≤µmy do Klasztoru Lodu. - Nie, Sub-Zero! To nie ja ich wys│a│em! - Shiroku poci│ siΩ. Mia│ trzydzie£ci lat i mimo m│odego wieku otrzyma│ ju┐ swiΩcenia kap│a±skie. Pe│ni│ rolΩ g│≤wnego capo Lodowego Klasztoru. Teraz wszystko p│onΩ│o, wszΩdzie by│y ka│u┐e krwi, wszyscy zakonnicy martwi. A nad nim sta│ ten szaleniec Sub-Zero. Ten, na kt≤rego wydano wyrok £mierci. Shiroku i Sub-Zero zaczynali razem, byli kiedy£ przyjaci≤│mi. Kiedy£. Teraz Sub by│ wrogiem numer jeden, zasady zakonu by│y ┐elazne. Tak, to on wyda│ decyzjΩ o otworzeniu android≤w. Android≤w o lepszej wydajno£ci od tego Cyraxa czy Sektora. Ale, niewa┐ne, Shiroku by│ m│ody. Nerwowo szarpn╣│ swe d│ugie w╣sy. - Sub-Zero? Wierzysz mi? To nie ja! Jednak Sub-Zero, Wojownik patrzy│ na niego swym lodowym spojrzeniem. Mimo, i┐ w jego oczach ┐arzy│y siΩ czerwone ogniki, od postaci Wojownika emanowa│ ch│≤d. Sub-Zero patrzy│ w oczy Shiroki'ego z kamienn╣ twarz╣. - K│amiesz - to by│o jedyne s│owo, jakie Sub-Zero wypowiedzia│ do niegdysiejszego przyjaciela. Shiroku cofn╣│ siΩ, nast╣pi│ stop╣ na jaki£ kamie± i wywr≤ci│ siΩ. Sub-Zero podszed│ do niego, chwyci│ za ┐uchwΩ i szarpn╣│. Shiroki wrzasn╣│ czuj╣c, ┐e pΩkaj╣ ko£ci, jednak ju┐ po chwili zamilk│ na zawsze. Wojownik zw╣cy siΩ Sub-Zero trzyma│ w d│oni wyr wan╣ g│ow╣ by│ego przyjaciela. Nie odczuwa│ satysfakcji, nawet rado£ci. Nie czu│ nic, pr≤cz determinacji. Zem£ci siΩ na wszystkich, kt≤rzy go kiedykolwiek poni┐yli, nawet na fa│szywym Scorpionie. Tak, ale odpocznie tu kilka dni. Skierowa│ siΩ ku wyj£ciu z klasztoru, w│a£nie wtedy, gdy ten zacz╣│ siΩ waliµ. Pierwszy z wie£niak≤w, kt≤ry go ujrza│, pad│ na kolana. To samo zrobili wszyscy, kt≤rzy stali zgromadzeni przy wej£ciu. Po t│umie przeszed│ g│uch szept. Cz│owiek, kt≤ry wyszed│ z wal╣cego siΩ Klasztoru Lodu trzyma│ za w│osy wyrwan╣ z krΩpos│upem g│owΩ ic h wieloletniego ciemiΩ┐yciela -- przeklΩtego Shiroki'ego. Wojownik uni≤s│ g│owΩ wysoko w g≤rΩ. - To dow≤d, ┐e nie bΩdziecie ju┐ wiΩcej wykorzystywani przez tego cz│owieka! - rykn╣│ Wojownik - Nie bΩdziecie musieli ju┐ dla niego pracowaµ, od dzi£ bΩdziecie to robiµ tylko dla siebie! ZapamiΩtajcie me s│owa! Jam jest Sub-Zero! Jestem waszym dobrodzie jem! Po t│umku przeszed│ szept ,,SUB-ZERO". Po chwili jeden z wie£niak≤w wsta│, uni≤s│ praw╣ piΩ£µ nad g│owΩ i krzykn╣│: - Sub-Zero!!! To samo s│owo wyrwa│o siΩ z setki garde│. Dolin╣ zatrzΩs│o, Wojownik rzuci│ g│owΩ Shiroki'ego w bok i poszed│ w stronΩ nizin. Mia│ jeszcze wiele spraw do za│atwienia. * * * - OK. G≤recki!!! - rykn╣│ Stryker stoj╣c na £rodku polany. Otacza│a go ca│a grupa. Postanowili, ┐e zostawi╣ transporter. Martinez rozmawia│ cicho z Wicikiem i Korzeniem, Mamut dyskutowa│ cicho z Legionist╣. Cage unika│ wszystkich. Stryker zaczyna│ traciµ cierpliwo£µ. Tu wa┐╣ siΩ losy £wiata, a Gulash pl╣cze siΩ po lesie. Romantyzm, cholera jasna. - G≤recki!!! Pospiesz siΩ, albo...! Wicik jΩkn╣│ g│o£no, ale szybko umilk│, gdy natrafi│ na spojrzenie Strykera. Po chwili z krzak≤w wyszli Marcin Kamil i Alex. G≤recki dopina│ w biegu spodnie. - No, czego drzesz mordΩ?! - warkn╣│. Strykera zatka│o. Rzadko zdarza siΩ, ┐eby Strykera zatka│o, jednak Gulashowi uda│o siΩ to ju┐ drugi raz. W ko±cu ruszyli. G≤recki zr≤wna│ krok z Ogi±skim. - Hmm... - zachichota│ Mamut. Gulash spojrza│ na niego wzrokiem, kt≤ry m≤g│by zabiµ. - Czy ja co£, kur.., m≤wi│em, kiedy na statku nie mia│e£ broni? - Nie, przepraszam. - spowa┐nia│ Mamut. - No widzisz, ma│y. - kac ustΩpowa│. - Zmie±my temat... - Aha... Szli na ko±cu grupy. Dzie± zapowiada│ siΩ upalny.