“Gelin”, özündeki yapmacýða kaçmayan, abartmasýz, yalýn, yalýn olduðu kadar belirli bir duyganlýðýn limitini zorlayan sarsýcý anlatým dilinin yanýsýra, Türk sinemasýnda görmediðimiz koþut kurgu gibi, bir görüntü dilinin de ilk kez fonksiyonel olarak kullanýlmasý gibi biçimsel yenilikleriyle de çizgi dýþý, olumlu bir çalýþma örneðidir.
