<meta name="author" content="Jakub & Jan Filipowscy">
<meta name="description" content="Serwis webmasterow. Znajdziesz tu kilka kursow popularnych internetowych jezykow programowania takich jak: HTML, CSS, WML, SGML, XML, PHP, Perl i Java. Zamiescilismy tu rowniez wiele skryptow JavaScript, PHP i CGI. Przeczytac mozna kilka artykulow i sciagnac kilka szablonow. Dla poczatkujacych jest dzial BeginnerZone. ">
Deklaracja SGML zawiera podstawowe dane o strukturze leksykalnej u┐ywanej w DTD oraz w dokumencie zasadniczym. Definiuje m.in. dozwolony zestaw znak≤w, maksymaln▒ liczbΩ znak≤w w nazwach (element≤w, atrybut≤w lub encji), maksymaln▒ liczbΩ zadeklarowanych element≤w w DTD, dozwolone ograniczniki (ang. delimiters). Definiuje r≤wnie┐ wykorzystanie cech dopuszczanych przez SGML, takich jak opuszczanie znacznik≤w (OMITTAG) oraz skracanie znacznik≤w (SHORTTAG).
W wielu przypadkach deklaracja SGML mo┐e zostaµ opuszczona. Oznaczaµ to bΩdzie, ┐e do DTD oraz dokumentu zasadniczego zastosowane zostan▒ regu│y zdefiniowane w Reference Concrete Syntax, dostarczane przez wiΩkszo╢µ system≤w SGML. Je┐eli jednak bΩdziemy chcieli dokonaµ jakichkolwiek zmian (nowy zestaw znak≤w, polskie znaki diakrytyczne w nazwach, rozr≤┐nianie ma│ych i du┐ych liter w nazwach), w≤wczas deklaracja SGML musi pojawiµ siΩ w ca│o╢ci. Przyk│adowa deklaracja SGML przedstawia siΩ nastΩpuj▒co: [*]
Opisowy nag│≤wek informuje, z kt≤r▒ wersj▒ SGML zgodna jest deklaracja SGML. Dotychczas zosta│a zatwierdzona jedna wersja, wiΩc zapis ten we wszystkich wersjach jest jednolity.
<P>
<B>2. Zestaw znak≤w</B><BR>
Deklaracja zestawu znak≤w rozpoczyna siΩ od s│owa kluczowego CHARSET. Za nim nastΩpuje Publiczny Identyfikator (ang. Public Identifier), w kt≤rym mo┐emy wydzieliµ trzy zasadnicze czΩ╢ci oddzielone podw≤jnym uko╢nikiem:
<UL>
<LI>w│a╢ciciela tekstu
<LI>rodzaj tekstu (DTD, zestaw znak≤w) oraz nazwΩ tekstu
<LI>spos≤b kodowania tekstu
</UL>NajczΩ╢ciej u┐ywanym zestawem znak≤w w SGML jest ISO 646. Jest on kodowany na 7 bitach i definiuje tym samym 128 znak≤w. Istnieje r≤wnie┐ International Reference Version (IRV) ISO 646, kt≤ra jest prawie identyczna z zestawem ASCII (ANSI X 3.4-1968). ISO 646 IRV r≤┐ni siΩ od ASCII tylko jednym znakiem.
Druga czΩ╢µ deklaracji znak≤w, poprzedzona s│owem kluczowym DECSET, pozwala na przemapowanie znak≤w z zestawu podstawowego na inny (np. z ISO 646 IRV na OBCDIC). Informuje r≤wnie┐, kt≤re znaki z zestawu nie bΩd▒ u┐ywane w dokumencie.
W deklaracji SGML mo┐na dokonaµ deklaracji kilku zestaw≤w znak≤w. Tak uczyniono w deklaracji HyperText Markup Language, gdzie zdefiniowano dodatkowo zestaw znak≤w o warto╢ciach od 128 do 256.
<P>
<B>3. Zestaw Pojemno╢ci (ang. Capacity Set)</B><BR>
Deklaracja Zestawu Pojemno╢ci rozpoczyna siΩ s│owem kluczowym CAPACITY. Definiuje ona maksymaln▒ liczbΩ obiekt≤w SGML, kt≤re mog▒ zostaµ zadeklarowane. Np. ELEMCAP pozwala na zdefiniowanie maksymalnej liczby element≤w, kt≤re zostan▒ zadeklarowane w DTD, ENTCAP maksymalnej liczby encji, natomiast ATTCAP - atrybut≤w. Najwy┐sz▒ warto╢µ musi mieµ zawsze TOTALCAP, kt≤ry okre╢la maksymaln▒ liczbΩ obiekt≤w SGML zadeklarowanych w DTD.
W przypadku Reference Concrete Syntax stosuje siΩ Og≤lny Identyfikator, kt≤ry wprowadza Zalecany Zestaw ObjΩto╢ci (ang. Reference Capacity Set), r≤wny 35000.
<P>
<B>4. Zakres Sk│adni Konkretnej (ang. Concrete Syntax Scope)</B><BR>
Ta deklaracja okre╢la, czy Sk│adnia Konkretna odnosi siΩ do ca│ego dokumentu (SCOPE DOCUMENT), czy tylko do dokumentu zasadniczego (SCOPE INSTANCE). W tym pierwszym przypadku sk│adni konkretnej bΩdzie mia│a r≤wnie┐ zastosowanie do DTD.
<P>
<B>5. Sk│adnia Konkretna (ang. Concrete Syntax)</B><BR>
Sk│adnia, kt≤ra bΩdzie obowi▒zywa│a w dokumencie mo┐e zostaµ zadeklarowana w postaci formalnego publicznego identyfikatora (ang. Formal Public Identifier). Standard SGML definiuje cztery publiczne sk│adnie konkretne: Reference Cocrete Syntax, Core Concrete Syntax, Multicode Basic Cocrete Syntax oraz Multicode Core Concrete Syntax.
<P>
<B>6. U┐ycie dodatkowych cech (ang. Features Use)</B><BR>
Deklaracja informuj▒ca o wykorzystaniu dodatkowych cech rozpoczyna siΩ s│owem kluczowym FEATURES. Po nim nastΩpuje lista cech podzielona na trzy grupy: dotycz▒c▒ minimalizacji (MINIMIZE), po│▒cze± (LINK) oraz inne (OTHER). Obok ka┐dej z cech wystΩpuje s│owo NO lub YES informuj▒ce, czy dana cecha bΩdzie mia│a zastosowanie w dokumencie.
<P>
<B>7. Informacje dla aplikacji (ang. Application-Specific Information)</B><BR>
Deklaracja zaczyna siΩ s│owem kluczowym APPINFO, a po nim nastΩpuj▒ informacje, z kt≤rych korzystaµ mo┐e system odczytuj▒cy lub przetwarzaj▒cy dokument. S│owo kluczowe NONE po APPINFO informuje, i┐ ┐adne dodatkowe dane nie zosta│y dostarczone.
<td width="770" valign="top" colspan="3" align="right"><br><br><span class="m">All rights reserved by <a href="mailto:web-area@web-area.org">J&J Filipowscy Design & Code</a></td>
