PrzystΩpuj▒c do wojny podwodnej na rozleg│ych przestrzeniach Oceanu Atlantyckiego i przyleg│ych m≤rz Niemcy rozporz▒dzali 57 U-bootami. W dniu wybuchu wojny w morzu znajdowa│o siΩ 39 niemieckich okrΩt≤w podwodnych. Pocz▒tkowo Hitler nakaza│, aby atakowaµ ┐eglugΩ zgodnie z zasadami konwencji. Ten rozkaz nie by│ wydany z pobudek humanitarnych, a tylko z my╢l▒, ┐e po zajΩciu Polski Wielka Brytania i Francja zawr▒ pok≤j. W nied│ugim czasie Kriegsmarine poczΩ│a │amaµ przyjΩte zobowi▒zania, co w ko±cu doprowadzi│o do nieograniczonej wojny podwodnej. W jesieni 1939 roku marynarka faszystowska Niemiec sk│ada│a siΩ z 57 okrΩt≤w podwodnych. Pod wzglΩdem jako╢ciowym, tzn. klas i typ≤w okrΩt≤w niemiecka marynarka by│a marynark▒ nawodn▒, przeznaczon▒ do walki o panowanie na morzu, ale pod wzglΩdem ilo╢ciowym nie odpowiada│a temu przeznaczeniu. Nie odpowiada│a ona r≤wnie┐ wymaganiom wojny podwodnej, bowiem spo╢r≤d posiadanych okrΩt≤w podwodnych zaledwie 15% nadawa│o siΩ do dzia│a± na wodach oceanu.

Pierwszym krokiem ku nieograniczonej wojnie podwodnej by│o zatopienie Athenii, statku pasa┐erskiego na kt≤rego pok│adzie znajdowa│o siΩ 1103 pasa┐er≤w i 315 ludzi za│ogi. To zdarzenie na samym pocz▒tku wojny wstrz▒snΩ│o opini▒ ╢wiatow▒. Na pewien czas na rozkaz Fuhrera w ┐adnym wypadku nie wolno by│o torpedowaµ statk≤w pasa┐erskich nawet je╢li te by│y eskortowane. 23 wrze╢nia Hitler na wniosek adm. Raedera zatwierdzi│ zasadΩ torpedowania wszystkich statk≤w handlowych, kt≤re zatrzymane przez U-boot u┐ywaj▒ radiostacji. Ju┐ nastΩpnego dnia zniesiono zakaz atakowania statk≤w francuskich. Nied│ugo potem zezwolono dow≤dcom na wykonywanie nieograniczonych atak≤w na zaciemnione statki w pobli┐u brzeg≤w brytyjskich i francuskich. Ograniczenia dotycz▒ce statk≤w pasa┐erskich zniesione zosta│y 17 listopada. Nale┐y tu podkre╢liµ, ┐e w pierwszej wojnie ╢wiatowej Niemcy rozpoczΩ│y nieograniczon▒ wojnΩ podwodn▒ dopiero po dw≤ch i p≤│ latach dzia│a± wojennych, w drugiej za╢ wojnie ╢wiatowej znios│y niemal wszystkie ograniczenia ju┐ po kilku miesi▒cach.

Strona aliancka stara│a siΩ przeciwstawiµ zaistnia│emu zagro┐eniu; przyst▒piono do organizowania konwoj≤w, podjΩto tak┐e pr≤by bardziej ofensywnych wyst▒pie± na morzu, rozpoczΩto stawianie zagr≤d minowych. Plany systemu konwojowego by│y opracowane i gotowe ju┐ w chwili wybuchu wojny. Jednak┐e zastosowanie tego systemu na szerok▒ skalΩ by│o niemo┐liwe. Statki by│y rozproszone po wszystkich morzach i oceanach, si│y eskorty nie do╢µ ┐e szczup│e, ale jeszcze nie zorganizowane. Ze wzglΩdu na niedostatek si│ eskorty, konwoje odchodz▒ce z Anglii by│y odprowadzane nie dalej ni┐ 200 mil na zach≤d od Irlandii, po czym statki rozprasza│y siΩ, udaj▒c siΩ do port≤w przeznaczenia, a zesp≤│ eskortuj▒cy szed│ na spotkanie z jednostkami zd▒┐aj▒cymi do kraju. Anglicy do walki z U-bootami usi│owali wprowadziµ lotnictwo. Coastal Command mia│o jednak zbyt ma│o samolot≤w wiΩc zdecydowa│o siΩ na wys│anie lotniskowc≤w. Alianci starali siΩ uniemo┐liwiµ przedostanie siΩ U-boot≤w na Atlantyk przez kana│ La Manche, stawiaj▒c rozleg│▒ zaporΩ minow▒. Zapora mia│a tak┐e podnie╢µ bezpiecze±stwo w│asnej ┐eglugi. Zapory minowe postawiono r≤wnie┐ wzd│u┐ wschodnich wybrze┐y Anglii, pomiΩdzy uj╢ciami rzek Humber i Tyne, a tak┐e postawiono gigantyczn▒ zaporΩ minow▒ pomiΩdzy Szetlandami, Wyspami Owczymi i Islandi▒. Ponadto podjΩto stawianie p≤l ofensywnych na wodach nieprzyjacielskich.

Kolejnym ciosem dla Brytyjczyk≤w (bardziej moralnym ni┐ faktycznym) by│o wtargniΩcie Gⁿntera Priena na U47 do bazy morskiej w Scapa Flow. Prien wp│yn▒│ niepostrze┐enie do Scapa Flow i zatopi│ stary pancernik "Royal Oak".

W 1939 roku U-booty zapisa│y na swoje konto 114 statk≤w, to jest przesz│o po│owΩ globalnej ilo╢ci strat poniesionych w tym okresie na morzu przez ┐eglugΩ pa±stw sprzymierzonych i neutralnych. Sukcesy odniesione w wojnie podwodnej w 1939 roku Niemcy op│acili strat▒ zaledwie 9 U-boot≤w. Bitwa o Atlantyk powoli nabiera│a tempa. W styczniu i lutym 1940 roku dow≤dztwo Kriegsmarine kilkakrotnie rozszerzy│o strefy nieograniczonej wojny podwodnej, co przysporzy│o dodatkowych trudno╢ci w organizacji obrony ┐eglugi. Aby zwiΩkszyµ rejon operacji U-boot≤w, dow≤dztwo niemieckie zorganizowa│o system uzupe│niania w morzu paliwa i zapas≤w ze statk≤w zaopatrzeniowych.

Os│abienie eskorty konwoj≤w sprzyja│o zapocz▒tkowaniu nowej taktyki walki, kt≤r▒ z pe│nym powodzeniem zastosowa│y U-booty. Kilka U-boot≤w ustawia│o siΩ w odleg│o╢ciach kilkunastomilowych, tworz▒c "tyralierΩ" w poprzek spodziewanego szlaku ┐eglugi konwoju. Dyslokacja ta pozwala│a dostrzec konw≤j; ten ╢ledzony by│ przez U-boot kt≤ry wysy│a│ meldunki do dow≤dztwa niemieckiego o prΩdko╢ci i kierunku podr≤┐y konwoju. Sztab kierowa│ na pozycje konwoju znajduj▒ce siΩ w pobli┐u U-booty. Gdy ich liczba by│a ju┐ wystarczaj▒ca, nastΩpowa│ atak. Zorganizowanie obrony w zamieszaniu spowodowanym wybuchami torped i sygna│ami pomocy pozwala│ niejednokrotnie na przeprowadzenie przez U-booty kolejnego ataku.

Alianci starali siΩ zapobiegaµ tym bezkarnym polowaniom urz▒dzanym przez niemieckie OP. WiΩksza liczba meldunk≤w umo┐liwia│a odtworzenie sytuacji na Atlantyku i ocenΩ niebezpiecze±stwa narastaj▒cego wok≤│ konwoju, kt≤ry w porΩ ostrze┐ony m≤g│ zmieniµ kurs, co zawsze wprowadza│o zamieszanie w szyki przygotowuj▒cych siΩ do ataku okrΩt≤w nieprzyjacielskich. Takie p≤│╢rodki nie mog│y zapobiec niebezpiecze±stwu, gdy konw≤j szed│ bez odpowiedniej eskorty. Skomplikowany problem organizacji eskorty zale┐a│ nie tylko od liczby stoj▒cych do dyspozycji okrΩt≤w, lecz r≤wnie┐ od ich zasiΩgu. Granica, do kt≤rej eskorta os│ania│a konwoje, przesuwa│a siΩ na zach≤d bardzo powoli w miarΩ ulepszania systemu organizacji eskorty; do ko±ca maja 1940 roku sprzymierzeni byli zdolni zapewniµ eskortΩ konwoj≤w tylko do 15OW, w lipcu tego roku granicΩ tΩ przesuniΩto do 17OW w pa╝dzierniku do 19OW. Eskortuj▒ce okrΩty przeprowadza│y p│yn▒cy na zach≤d konw≤j przez zagro┐ony rejon, nastΩpnie opuszcza│y konw≤j, a spotyka│y statki p│yn▒ce na wsch≤d i doprowadza│y je a┐ do wysp brytyjskich. TΩ skomplikowan▒ operacjΩ admiralicja stara│a siΩ ulepszyµ przez zwi▒zanie eskorty ╢ci╢lejsz▒ wsp≤│prac▒ z os│on▒ lotnicz▒ z Coastal Command, jednak┐e brak samolot≤w o wystarczaj▒cym zasiΩgu hamowa│ te plany. SytuacjΩ polepszy│o dopiero za│o┐enie silnej bazy lotniczej na Islandii.

S│abo╢µ eskorty konwoj≤w atlantyckich sprzyja│a rozwojowi wojny podwodnej. 17 sierpnia Hitler, maj▒c atuty w swych rΩkach, og│asza totaln▒ blokadΩ wysp brytyjskich, ostrzegaj▒c statki neutralne przed ┐eglug▒ w konwojach sprzymierzonych i przed wsp≤│prac▒ ze sprzymierzonymi. Do kampanii w│▒cza siΩ flota w│oska przesy│aj▒c na Atlantyk 27 OP. U-booty dzia│aj▒ce ze ╢wie┐o obsadzonych baz francuskich w Lorient, Bre╢cie i La Pallice docieraj▒ a┐ do 25OW, a wiΩc tam, gdzie statki sprzymierzonych p│yn▒ ju┐ samotnie, bez eskorty. Bezpiecze±stwo ┐eglugi spada, gro┐▒c katastrof▒, a liczba zwyciΩstw w walce z U-bootami jest znikoma. Niemcy dow≤dcy nazywaj▒ ten okres bezkarnych atak≤w "czasem pomy╢lnych │ow≤w". Zjawiskiem charakterystycznym by│o, ┐e wiΩkszo╢µ zatopie± nast▒pi│a w odleg│o╢ci 250 mil od p≤│nocno-zachodniego cypla Irlandii, trafnie nazwanego przez Anglik≤w "Bloody Foreland" (Krwawy Przyl▒dek).
Operacje U-boot≤w s│abn▒ na skutek szalej▒cych na Atlantyku sztorm≤w. Trudno╢µ dostrze┐enia konwoju z niskiego, zalewanego wod▒ kiosku sprawia, ┐e precyzyjna organizacja ╢ledzenia konwoj≤w rwie siΩ. Niemcy zmuszeni surowymi warunkami atlantyckiej zimy, wycofuj▒ czΩ╢µ U-boot≤w, kilka za╢ przerzucaj▒ na zach≤d, w nowy rejon operacji. Mimo tych niesprzyjaj▒cych warunk≤w, listopad by│ dla sprzymierzonych tragiczny.

Przebieg operacji w miesi▒cach zimowych i niebywa│e trudno╢ci w obserwacji z kiosk≤w U-boot≤w sk│oni│y dow≤dztwo Kriegsmarine do po│o┐enia wiΩkszego nacisku na rozpoznanie lotnicze. W tym okresie admiralicja brytyjska zwr≤ci│a uwagΩ na wyszkolenie bojowe za│≤g eskorty, Powsta│ o╢rodek szkoleniowy na Hybrydach gdzie szkolono wszystkie nowe za│ogi eskortowc≤w wchodz▒ce do s│u┐by. Ponadto w okresie tym wzmocniono te┐ uzbrojenie i wyposa┐enie eskortowc≤w, zwiΩkszaj▒c liczbΩ broni maszynowej oraz powiΩkszaj▒c │adunek bomb g│Ωbinowych, zrzucanych w jednej salwie, z 5 do 10 bomb. Dodatkowo wyposa┐ono wszystkie eskortowce w radiotelefony bliskiego zasiΩgu, u│atwiaj▒ce porozumienie siΩ dow≤dc≤w podczas starcia z U-bootami. OkrΩty sprzymierzonych przyst▒pi│y do nowej kampanii wiosennej lepiej przygotowane i od razu zada│y cios U-bootom, topi▒c w marcu 1941 roku 5 okrΩt≤w.

Znamienn▒ klΩsk▒ dla Kriegsmarine by│a ╢mierµ s│awnych "as≤w" wojny podwodnej - Priena z "U47" i Schepkego z "U100" - oraz wziΩcie do niewoli Kretschmera z "U99". Pozbawi│o to flotΩ niemieck▒ do╢wiadczonych dow≤dc≤w zbiegaj▒c siΩ z zako±czeniem okresu indywidualnych wyczyn≤w w wojnie podwodnej.

Operacje samodzielne ust▒pi│y miejsca akcjom zespo│≤w, zwanych "wilczymi stadami". Wzmocnienie eskorty konwoj≤w oraz pokrycie wschodnich obszar≤w Atlantyku dzia│alno╢ci▒ lotnictwa rozpoznawczego startuj▒cego z wysp brytyjskich i Islandii, a zachodnich - z baz w Kanadzie, zabezpiecza szlaki p≤│nocne oraz przybrze┐ne pasy we wschodniej i zachodniej czΩ╢ci Atlantyku, wci▒┐ jednak pozostawa│ otwarty na ataki centralny obszar tego oceanu. Tam bezpiecze±stwo konwoj≤w zale┐a│o wy│▒cznie od eskorty i tam w│a╢nie dow≤dztwo Kriegsmarine skierowuje swe okrΩty. Wkr≤tce w poszukiwaniu nowych rejon≤w operacyjnych po raz pierwszy pojawiaj▒ siΩ U-booty pod r≤wnikiem i u zachodnich wybrze┐y Afryki R≤wnikowej.

Ustawiczna zmiana rejon≤w operacyjnych U-boot≤w sprzyja│a zaskoczeniu ┐eglugi sprzymierzonych i uniemo┐liwi│a skupienie ╢rodk≤w obrony w jednym rejonie, zmuszaj▒c admiralicjΩ do ci▒g│ego rozpraszania si│ na wielkim obszarze. W marcu i kwietniu 1941 roku U-booty operuj▒ w rejonie oddalonym o 650 mil od Islandii, w ko±cu maja przenosz▒ siΩ do obszaru le┐▒cego pomiΩdzy Irlandi▒, Islandi▒, Grenlandi▒ i Labradorem, aby po kr≤tkim okresie zn≤w wr≤ciµ do wybrze┐y Afryki Zachodniej. Dow≤dztwo Kriegsmarine pr≤bowa│o znale╝µ spos≤b na pokrycie ca│ego Atlantyku tak▒ sieci▒ U-boot≤w kt≤ra gwarantowa│aby wczesne wykrycie konwoju przez jeden z patroluj▒cych okrΩt≤w, a nastΩpnie zaatakowanie go przez "wilcze stado". Niemcy opr≤cz floty podwodnej przeciw ┐egludze sprzymierzonych skierowali r≤wnie┐ ciΩ┐kie okrΩty nawodne oraz kr▒┐owniki pomocnicze (uzbrojone statki handlowe). U-booty w pierwszej fazie wojny operowa│y przewa┐nie na wodach okalaj▒cych wyspy brytyjskie, natomiast jednostki nawodne kierowane by│y w bardzo odleg│e rejony Atlantyku, na Ocean Indyjski, a sporadycznie ukazywa│y siΩ nawet na Pacyfiku.

R≤wnie┐ i admiralicja brytyjska nie ustΩpuje w pomys│owo╢ci, urozmaicaj▒c formy natarcia i utrudniaj▒c U-bootom zar≤wno rozpoznanie, jak i atak. ZwiΩksza siΩ liczba eskortowc≤w - przypada ich ju┐ 3-5 jednostek na konw≤j. Nierzadko dow≤dca eskorty wydziela 1-2 niszczyciele do patroli przedpola konwoj≤w. Te podjΩte z w│asnej inicjatywy dow≤dc≤w liniowych patrole ofensywne zapocz▒tkowa│y okres ofensywnej obrony konwoj≤w. Rozwi▒zano r≤wnie┐ problem zwiΩkszenia zasiΩgu eskorty: pocz▒wszy od czerwca 1941 roku wprowadzono system zaopatrywania eskortowc≤w w paliwo w morzu, z towarzysz▒cych konwojom zbiornikowc≤w. (Odt▒d dow≤dcy eskorty wykorzystywali ka┐dy pogodny dzie± na stopniowe uzupe│nianie zapas≤w paliwa swoich okrΩt≤w).

PodjΩto r≤wnie┐ pr≤by pokrycie dzia│alno╢ci▒ lotnictwa ca│ego obszaru Atlantyku, przez kt≤ry prowadzi│y trasy konwoj≤w. Pierwsz▒ pr≤b▒ w tym kierunku by│o wyposa┐enie 4 statk≤w handlowych w katapulty do wyrzucania samolot≤w. Latem 1941 roku wszed│ do s│u┐by pierwszy brytyjski lotniskowiec eskortowy "Audacity". W p≤╝niejszym okresie bitwy wprowadzane do akcji lotniskowc≤w eskortowych w wiΩkszej liczbie przyczyni│o siΩ walnie do zwyciΩstwa sprzymierzonych. Wydarzenia na Atlantyku obudzi│y uwagΩ ameryka±sk▒. Pierwszym z nich by│o zatopienie przez niemieckiego korsarza egipskiego statku pasa┐erskiego "Zamzam", na kt≤rego pok│adzie podr≤┐owa│o 135 obywateli ameryka±skich. Opinia ameryka±ska poruszona by│a r≤wnie┐ po╢cigiem za pancernikiem "Bismarck". 27 maja, rz▒d ameryka±ski uzna│, ┐e nale┐y podj▒µ bardziej stanowcze kroki przeciw okrΩtom niemieckim operuj▒cym w ameryka±skiej strefie interes≤w na Atlantyku. Kr≤tko potem 7 lipca 1941 roku, Amerykanie zluzowali garnizon brytyjski na Islandii, a 19 lipca flota ameryka±ska rozpoczΩ│a eskortowanie konwoj≤w miΩdzy Islandi▒, a portami Stan≤w. W dniu 4 wrze╢nia flota ameryka±ska otrzyma│a rozkaz niszczenia okrΩt≤w korsarskich atakuj▒cych ┐eglugΩ sprzymierzonych. Jednocze╢nie flota ameryka±ska mia│a podj▒µ eskortΩ konwoj≤w, w sk│ad kt≤rych nie wchodzi│y statki nale┐▒ce do Stan≤w Zjednoczonych.

Wydarzenia na Oceanie Atlantyckim w 1942 roku przybra│y dla sprzymierzonych bardzo niepomy╢lny obr≤t. Z chwil▒ przyst▒pienia do wojny Stan≤w Zjednoczonych rozpocz▒│ siΩ dla U-boot≤w okres │atwych i bezkarnych │ow≤w na zachodnich obszarach Atlantyku. Liczby zatopionego tona┐u alianckiego osi▒gnΩ│y nie notowany dotychczas poziom. SpΩdzone z w≤d p≤│nocnoameryka±skich U-booty przenios│y siΩ w drugiej po│owie roku w inne rejony oceanu; bitwa o Atlantyk wkroczy│a w≤wczas w kulminacyjn▒ fazΩ.

Na d│ugo przed przyst▒pieniem Stan≤w Zjednoczonych do wojny sztab Kriegsmarine oceni│, ┐e najwiΩksze widoki powodzenia w wojnie podwodnej istniej▒ w zachodniej czΩ╢ci Atlantyku, u brzeg≤w Ameryki; statki po osi▒gniΩciu ameryka±skich w≤d przybrze┐nych porzuca│y bowiem zwykle w czasach wojny ╢rodki ostro┐no╢ci.

DecyzjΩ wys│ania U-boot≤w na wody ameryka±skie podjΩto 12 grudnia 1941 roku, a wiΩc w dniu wypowiedzenia przez Niemcy wojny Stanom Zjednoczonym.

U-booty dzia│a│y na wodach zachodnioatlantyckich bezkarnie - w ci▒gu trzech pierwszych miesiΩcy roku nie zgin▒│ w tej czΩ╢ci oceanu ani jeden z tych okrΩt≤w. Obfito╢µ cel≤w by│a natomiast tak wielka, ┐e dow≤dcy OP nie wykonywali atak≤w na statki puste, wybieraj▒c jedynie p│yn▒ce z │adunkiem.

Amerykanie byli pod ka┐dym wzglΩdem nie przygotowani do odparcia niebezpiecze±stwa - brak│o zar≤wno okrΩt≤w, jak wyszkolonych za│≤g i do╢wiadczenia. Nie od razu te┐ korzystano z do╢wiadcze± brytyjskich. W miarΩ zaostrzania siΩ sytuacji zaczΩto przydzielaµ do ochrony konwoj≤w niszczyciele i inne jednostki, co pozwoli│o zorganizowaµ 6 zespo│≤w eskortuj▒cych, z│o┐onych przeciΩtnie z 7 okrΩt≤w. Tymczasem Niemcy, chc▒c wykorzystaµ nadarzaj▒c▒ siΩ sposobno╢µ zadania ciosu ┐egludze sprzymierzonych, a nie posiadaj▒c wystarczaj▒cej liczby U-boot≤w o du┐ym zasiΩgu, wprowadzili do s│u┐by w marcu podwodne okrΩty zaopatrzeniowe, zwane przez za│ogi U-boot≤w "mlecznymi krowami". U┐ycie ich zwiΩkszy│o niemal dwukrotnie rejon operacyjny U-boot≤w typu VII. Pomimo tych stosunkowo nik│ych si│, jakie U-Boot-Waffe mog│a wystawiµ do zwalczania alianckiej ┐eglugi na Atlantyku jej sukcesy by│y niesamowicie du┐e.

W maju U-booty wycofuj▒ siΩ z w≤d Wschodniej Granicy Morskiej gdzie bezpiecze±stwu ich zaczyna zagra┐aµ wzmocniona eskorta ameryka±ska.
ObronΩ konwoj≤w i prowadzenie rozpoznania lotniczego utrudnia│ sprzymierzonym brak baz lotniczych na l▒dzie Ameryki Po│udniowej. Stan ten uleg│ zmianie z chwil▒ przyst▒pienia do wojny po stronie sprzymierzonych Brazylii, co nast▒pi│o 22 sierpnia 1942 roku. Jakkolwiek pomoc militarna Brazylii by│a niewielka, udostΩpnienie baz w Recite i Natalu pozwoli│o obj▒µ zasiΩgiem lotnictwa rozpoznawczego ca│y Atlantyk Po│udniowy oraz u│atwi│o pracΩ eskorty nawodnej. Trudn▒ sytuacjΩ sprzymierzonych pog│Ωbi│o w pewnym sensie przyst▒pienie do wojny Stan≤w Zjednoczonych, poniewa┐ wzros│a liczba statk≤w handlowych, kt≤re trzeba by│o eskortowaµ w konwojach, a tak┐e przyby│y nowe rozleg│e szlaki komunikacyjne; natomiast liczba eskortowc≤w, kt≤re Stany Zjednoczone w tej fazie wojny mog│y wprowadziµ do s│u┐by, by│a niewsp≤│miernie ma│a w stosunku do potrzeb.

Mimo szczup│o╢ci si│ eskorta konwoj≤w poczΩ│a powoli otrz▒saµ siΩ z przewagi U-boot≤w. Niema│o przyczyni│o siΩ do tego wyposa┐enie wszystkich eskortowc≤w i samolot≤w w nowy, udoskonalony typ radaru, specjalnie przystosowany do wykrywania U-boot≤w - z czego zreszt▒ dow≤dztwo Kriegsmarine nie zdawa│o sobie sprawy - oraz dalszy wzrost si│ lotnictwa. Konwoje z tego okresu r≤┐ni│y siΩ znacznie od konwoj≤w z 1940 roku. By│y szybsze, w sk│ad ich wchodzi│o do 50 wielkich statk≤w handlowych. EskortΩ stanowi│o przewa┐nie 7 jednostek, w tym i niszczyciele. W sierpniu dow≤dztwo niemieckie przenios│o punkt ciΩ┐ko╢ci dzia│a± okrΩt≤w podwodnych ponownie za szlaki p≤│nocnoatlantyckie.

Taktyka Donitza polega│a na wczesnym okre╢leniu miejsca konwoju i skoncentrowaniu U-boot≤w na trasie, zanim konw≤j wszed│ w "lukΩ dzia│ania lotnictwa" na ╢rodku Atlantyku; gdy konw≤j znalaz│ siΩ w owej "luce", rozpoczyna│ siΩ koncentryczny atak; U-booty wycofywa│y siΩ z chwil▒ wej╢cia konwoju w zasiΩg lotnictwa startuj▒cego z przeciwnego brzegu oceanu.

Sytuacja na Atlantyku w drugiej po│owie 1942 roku przedstawia│a siΩ krytycznie. Szczeg≤lnie trudny by│ problem zaopatrzenia przemys│u na wyspach brytyjskich w paliwo p│ynne. Straty zadane przez nieprzyjaciela ┐egludze pa±stw sprzymierzonych by│y ogromne. Faktem niepokoj▒cym by│o osi▒gniΩcie tych wynik≤w przez mniejsz▒ liczbΩ U-boot≤w, ni┐ to planowa│ sztab Kriegsmarine. W ci▒gu 1942 roku zatopiono 87 niemieckich OP i 22 w│oskie. By│a to liczba zbyt nik│a, aby spowodowaµ za│amanie ofensywy niemieckiej.

CDN