Tydzie± w piekle II
CzΩ╢µ druga:
,,Bez lito╢ci! - dzie± drugi"
DarthSider
Po niezbyt d│ugej drzemce co╢ mnie obudzi│o.
Zl▒k│em siΩ, ale kiedy ujrza│em ponownie postaµ w kapturze
uspokoi│em siΩ. Wiedzia│em, ┐e to nie sen tylko piekielna
rzeczywisto╢µ. Przetar│em oczy i rozejrza│em siΩ. Ta sama
pieczara! Cuchnie zgnilizn▒, po komnacie czuµ ten sam od≤r.
Spojrza│em na tego faceta i stara│em siΩ spojrzeµ mu w oczy.
Jednak nie zauwa┐y│em ani twarzy, ani oczu. Wrszcie odezwa│em
siΩ:,,Co teraz?". Postaµ milcza│a, a mnie zdawa│o siΩ, ┐e u╢miecha
siΩ do mnie szyderczym umieszkiem. ,,Mo┐e by╢ siΩ przedstawi│?
WidzΩ ciΩ od wczoraj, a za du┐o o tobie nie wiem." Postaµ nie
odpowiedzia│a, lecz tym razem poruszy│a siΩ w stronΩ mojego │≤┐ka
(je╢li ten podest mo┐na nazwaµ │≤┐kiem), nastΩpnie usiad│a.
Patrzy│em na ni▒ przez kilka sekund, potem niespodziewanie
odezwa│a siΩ:,,Jestem twoim pomocnikiem" rzek│a, a ja ju┐ chcia│em
co powiedzieµ, jednak postaµ zn≤w siΩ odezwa│a:,,Wiesz ju┐ co siΩ
tu dzieje, nieprawda┐? PozwolΩ ci siΩ zapoznaµ z przeciwnikami.
Zapewniam ciΩ, ┐e mimo wszystko pasujesz tu jak ula│". Powoli
wszystko zrozumia│em. Milcza│em, bo wiedzia│em, ┐e wiΩcej nic siΩ
nie dowiem. Kapturnik, jak go w duszy nazywa│em, zaprowadzi│ mnie
do innej komnaty, gdzie siedzia│o kilku opryszk≤w. Ich oczy nie
zwr≤ci│y na mnie ┐adnej uwagi, mo┐e opr≤cz jednej kobiety, kt≤ra
przypatrywa│a mi siΩ g│Ωboko w oczy. Nie by│o to spojrzenie mi│e,
czy urocze. Szybciej powiedzia│bym, ┐e czu│a do mnie nienawi╢µ.
Kapturnik wyszed│ z pomieszczenia, zamykaj▒c drzwi. Jeden z
mΩ┐czyzn wsta│ i zbli┐y│ siΩ do mnie. Pozostali tylko obserwowali
mnie.
- WiΩc kolejne miΩso armatnie. - zacz▒│ niezbyt mi│▒ konwersacjΩ
mΩ┐czyzna. - No to wyspowiadaj siΩ. Nikt tu nie trafia za byle co.
- Oczywi╢cie wiedzia│em o co mu chodzi, ale teraz nie wiedzia│em
co odpowiedzieµ ch│opakowi, z pewno╢ci▒ m│odszemu ode mnie. Przez
chwilkΩ rusza│em tylko brwiami, bo dosz│o do mnie, ┐e oni na Ziemi
byli diab│ami, a przy mordercy to przy nich owieczki. Zdoby│em siΩ
jednak na odpowied╝ widz▒c nieco zniecierpliwony wyraz twarzy
opryszka.
- Uczestniczy│em w wojnie, zabijaj▒c nawet kobiety czy dzieci. -
stara│em siΩ powiedzieµ to normalnie, ale chyba co╢ nie wysz│o...
- Na wojnie powiadasz osi│ku? Musia│e╢ naprawdΩ szaleµ skoro
trafi│e╢ tutaj... - moj▒ reakcj▒ by│o milczenie, na nic innego
mnie by│o staµ. - Chcesz wiedzieµ o co tu chodzi...? jak my
wszyscy do cholery! Musisz mnieµ jaja, aby prze┐yµ tu ten
''zbawczy tydzie±''!
- Jaki tydzie±? - spyta│em szybko, sam zaskoczony.
- Nic ci nie powiedzieli? Jeste╢ tu od wczoraj, prawda? Musisz
wygraµ turniej, kt≤ry zacz▒│ siΩ wczoraj. Pewnie trochΩ cie
zaskoczy│o nag│y udzia│ w pierwszej walce?
- Zaraz, chwila! Pogubi│em siΩ...
- Nie przerywaj do cholery! Przed tob▒ jeszcze sze╢µ walk. Je╢li
nie znasz frajerze regu│, to oto one: zabijaj i nie daj siΩ zabiµ!
Jak wygrasz wszystkie siedem walk to zostajesz tu na zawsze i
walczysz, a┐ do pokonania Mistrza. Jak przegrasz, to czeka cie
jeszcze wiΩksze piek│o! Masz jakie╢ pytania? To spytaj pieprzonych
mniszk≤w w kapturach! |