Arek Janicki
Niewidzialni
Gdy was mijam
Jestem niewidzialny
Gdy wsysam siΩ
W wasze
¼renice
Czujecie tylko ch│odny powiew
Jak B≤g
Zagl▒dam wam w oczy
B│agaj▒c o odruch
Chocia┐
Za chwilΩ roztrzaskamy siΩ
Na dnie przepa╢ci
Jak kryszta│owe ╢wiece
Ale jeszcze ╢wiecimy
Szafirowym s│o±cem
Jestem niewidzialny
Tak jak wszyscy
Szarzy i kolorowi
Niewidzialny
Przefiltrowany
ªwiat bez marze±
Wci▒┐ ro╢nie w wyobra╝ni
G≤ra ╢mieci
Odpad≤w ale i klejnot≤w
To Tw≤j Ty
Wyimaginowany obiekt
Nie fizyka
Wybuch jest
Nieunikniony
Nieodwracalny.
