Arek Janicki
Ostatni koncert
Przedzieraj▒c siΩ
Po╢r≤d unosz▒cego siΩ w powietrzu
Zapachu marihuany
Delikatny dym jest wszΩdzie
W ka┐dym zakamarku zat│oczonej sali
Siedzimy przy stoliku i popijamy whisky
A ona stoi zaledwie kilka metr≤w od nas
Jest prawie na wyci▒gniΩcie rΩki
Ale nie przeszkadzajmy - to jej ostatni koncert
Stoi czarno û bia│a
Zapomniana
I ╢piewa
Patrz▒c w moje oczy
A ja nie mogΩ siΩ oprzeµ
Po┐▒daniu, zwyk│emu instynktowi
Pewnie tΩ noc spΩdzimy razem
- niepokalani
Ostatnie godziny ┐ycia
ªpiewaj▒c i patrz▒c
I widzi
Wy│aniaj▒ce siΩ postacie.
- ôNie chcΩ wsp≤│czucia
ChcΩ mi│o╢ci
Daj mi choµ ten dzie±
WiΩcej ta okazja siΩ nie powt≤rzy
NaprawdΩ.
... a potem chod╝my na dw≤r
Niebo takie piΩkne
Romantyczne
ProszΩ ciΩ, ┐yj
Nie miej ┐a│oby
Nie zwracaj uwagi na przeciwno╢ci
I miej zawsze otwarte oczyö
Dla niej umiera ca│y ╢wiat
Ale ja nie wiem, co to ╢mierµ,
Nie wiem, co to p│acz
Czas siΩ dope│ni
Gdy le┐▒c w╢r≤d traw
Z│o┐Ω poca│unek
Na jej martwych ustach
- Kocham ciΩ
- Ja ciΩ te┐.
nie p│acz
samotno╢µ
bezsensowno╢µ
sko±czono╢µ
pustka
niewypowiedziany ┐al
marzenia
+ ja
+ .....
= rzeczywisto╢µ
