Od zarania dziej≤w zdarza│y siΩ tajemnicze zaginiΩcia ludzi w nieznanych okoliczno£ciach. CzΩsto porzucali oni wszystkie wykonywane zajΩcia, aby nigdy do nich nie powr≤ciµ. Wychodzili z domu na przyk│ad po gazetΩ i wszelki £lad po nich gin╣│. WiΩkszo£µ takich przypadk≤w mo┐na wyja£niµ w spos≤b racjonalny (porwanie, morderstwo, ucieczka i zej£cie na z│╣ drogΩ, ob│╣kanie i inne podobne). Jednak┐e pozostaje pewien procent tajemniczych znikniΩµ, wiΩkszy ni┐ mo┐e nam siΩ wydawaµ. Prawdopodobnie zdarza│y siΩ one od dawna, lecz nie zosta│y odnotowane na kartach historii. GinΩli nie tylko ludzie. Po ca│ych grupach, dywizjach a nawet statkach i samolotach nie pozostawa│ najmniejszy £lad. By│y jednak przypadki powrotu zdezorientowanych ludzi. Zdarzyµ siΩ to mo┐e dos│ownie wszΩdzie. W niekt≤rych miejscach na Ziemii obserwujemy wzmo┐on╣ aktywno£µ owych zjawisk.
Z wiarygodnych ƒr≤de│ przytaczam tylko niekt≤re z niesamowitych zaginiΩµ pojedynczych ludzi.
15 kwietnia 1977 roku na oczach sze£ciu ┐o│nierzy dow≤dca Armando Valdes znikn╣│ aby pojawiµ siΩ po piΩtnastu minutach. Jednak jego zegarek pokazywa│ czas o piΩµ dni do przodu, mia│ r≤wnie┐ na to wskazuj╣cy zarost.
24 paƒdziernika 1653 roku ┐o│nierz hiszpa±ski znikn╣│ z posterunku w Manili, stolicy Filipin. NastΩpnego dnia pojawi│ siΩ w Meksyku, odleg│ym o 15 tysiΩcy kilometr≤w. Skazano go na £mierµ za dezercjΩ. Jednak on poda│ informacjΩ o £mierci gubernatora Filipin, kt≤ra mog│a byµ potwierdzona dopiero po kilku miesi╣cach z uwagi na odleg│o£µ. Postanowiono odroczyµ wyrok. Gdy wiadomo£µ ta rzeczywi£cie nadesz│a, ┐o│nierza uniewinniono.
S╣ to jedne z nielicznych przypadk≤w powrotu zagnionego. Z regu│y znikniΩcia s╣ bezpowrotne.
W lipcu 1768 roku siedemdziesiΩciosiedmioletni krawiec Owen Parfitt znikn╣│ z w≤zka inwalidzkiego sprzed w│asnego domu. Warto wspomnieµ i┐ od wielu lat by│ on ca│kowicie sparali┐owany. Bez pomocy nie potrafi│by siΩ ruszyµ z miejsca. Pomimo natychmistowych poszukiwa± i przetrz╣£niΩcia ca│ej okolicy nie natrafiono na ┐aden £lad. G│o£ne w owych czasach by│o znikniΩcie brytyjskiego pos│a Benjamina Bathrusta. W listopadzie 1809 wyruszy│ z depeszami z Wiednia do Anglii. 26 listopada zatrzyma│ siΩ w miasteczku brandenburskim Perleberg w celu zmiany koni. Przed samym odjazdem Bathurst odszed│ za w≤z. Wszelki s│uch o nim zagin╣│. Wywo│a│o to wielk╣ aferΩ polityczn╣. Prowadzono poszukiwania w ca│ym kraju na polecenie samego Napoleona Bonaparte.
Jeszcze dwa znikniΩcia w XX wieku.
W 1969 roku siedmioletni Dennis Martin wybra│ siΩ z ojcem i krewnymi na wycieczkΩ do Great Smoky Mountains. Ch│opiec przez ca│y czas by│ pilnowany. Znikn╣│ zupe│nie nagle, gdy szed│ obok ojca.
Martha Wright w 1975 roku jecha│a samochodem ze swoim mΩ┐em. Zatrzymali siΩ, a ona wysz│a na chwilΩ od£nie┐yµ tyln╣ szybΩ. ZniknΩ│a i nigdy wiΩcej o niej nie s│yszano.
Jak ju┐ wspomnia│em, ginΩ│y r≤wnie┐ wiΩksze zgrupowania ludzkie. Ca│e miasta, wsie i gminy zosta│y ca│kowicie opuszczone. Zupe│nie bez powodu mieszka±cy udali siΩ w jakie£ miejsca, do dzisiaj nie odkryte. Odnosi siΩ wra┐enie jakby jedynie na chwilΩ odeszli od codziennych zajΩµ i zniknΩli na zawsze. Przyk│adowo w Anglii odkryto z powietrza tysi╣ce opuszczonych miejscowo£ci. Zdarzy│y siΩ te┐ sytuacje zbadane dok│adniej:
W listopadzie 1930 roku traper Joe Labell, odwiedzaj╣c zaprzyjaƒnion╣ wioskΩ Eskimos≤w w p≤│nocnej Kanadzie, natkn╣│ siΩ jedynie na opuszczone domostwa. Nie us│ysza│ nawet szczekania ps≤w. Przedmioty takie jak bro±, sanie, │odzie czy rob≤tki wskazywa│y na chwilowe oderwanie siΩ od zajΩµ. Jednak┐e nie odnaleziono ani £lad≤w wroga, ani £lad≤w nag│ej ucieczki. Wkr≤tce zawiadomiona policja konna nic nie odkry│a. Tropiciele r≤wnie┐ nie odnaleƒli £lad≤w.
Jednak ginΩ│y te┐ zorganizowane jednostki wojskowe.
Podczas II wojny £wiatowej chi±ski pu│kownik Li Fu Sien wraz z 3100 ┐o│nierzy mia│ za zadanie zatrzymaµ japo±skie si│y podchodz╣ce pod Nankin. ZajΩli pozycje obronne 25 km od Nankinu. NastΩpnego dnia przez telefony polowe nie uda│o siΩ pu│kownikowi w kwaterze g│≤wnej po│╣czyµ z lini╣ bojow╣. Okaza│o siΩ, ┐e w nocy zaginΩ│o 2988 ┐o│nierzy. Pozosta│ tylko 113 osobowy oddzia│, broni╣cy mostu. Zaginionych ┐o│nierzy nie widzieli stra┐nicy ani nikt inny. Nigdy wiΩcej nie dali znaku ┐ycia. Jest trudne do zrealizowania ciche przemieszczenie tylu ┐o│nierzy w ci╣gu jednej nocy. A w dodatku tak, aby nikt tego nie zauwa┐y│.
Podczas wojny w Hiszpanii 4000 oddzia│ ┐o│nierzy zniknΩ│ po wej£ciu za wzg≤rza. Wielu ludzi z innych jednostek widzia│o jak skryli siΩ za g≤rami, lecz stamt╣d nigdy nie powr≤cili.
W 1858 roku w Indochinach 650 ┐o│nierzy francuskich zniknΩ│o wraz z ekwipunkiem podczas marszu do Sajgonu.
R≤wnie┐ w 114 roku naszej ery zagin╣│ IX legion rzymski (6000 ┐o│nierzy) po wyruszeniu z Brigantii.
NajczΩ£ciej ludzie znikaj╣ pod os│on╣ mg│y, w tworach podobnych do chmur i innych podobnych.
Zjawisko to jest powszechniejsze i czΩstsze ni┐ mo┐e nam siΩ wydawaµ. Jednak gin╣ r≤wnie┐ za│ogi
samolot≤w i statk≤w a nawet ca│e pojazdy.
5 listopada 1872 roku statek "Mary Celeste" wyp│yn╣│ w rejs z Nowego Jorku do Genui. Po miesi╣cu angielski bryg "Dei Gratia" natkn╣│ siΩ na niego w pobli┐u Azor i wybrze┐y Portugalii. Statek by│ ca│kowicie opuszczony. Ponadto znajdowa│ siΩ on w zadziwiaj╣co dobrym stanie. Nie by│o ani £lad≤w katastrofy, ani innych wydarze±, zmuszaj╣cych za│ogΩ do opuszczenia statku. Przedmioty, podobnie jak w wiΩkszo£ci przypadk≤w, pozostawiono w trakcie u┐ytkowania. Inne le┐a│y w porz╣dku na swoich miejscach. Dochodzenie nie dostarczy│o nowych informacji. Dziwne by│o i┐ statek, mimo braku za│ogi, utrzymywa│ siΩ na w│a£ciwym kursie przez ponad 500 mil, mimo burz i fal. Konstruowano r≤┐ne dziwne teorie lecz ┐adna nie by│a wystarczaj╣co przekonuj╣ca. W ko±cu sprawΩ uznano za niemo┐liw╣ do rozwi╣zania.
W paƒdzierniku 1883 szkuner "J.C. Cousins" zarzuci│ kotwicΩ w pobli┐u Fort Stevens. Kapitan H.A. Zeiber czeka│ na odp│yw, aby umo┐liwiµ spotkanie na pe│nym morzu. O godzinie 17 statek wyruszy│ w kierunku holownika "Mary Taylor". Wszystko to by│o dobrze widoczne z punkt≤w obserwacyjnych na brzegu. Jednak nagle "J.C. Cousins" wykona│ zwrot w kierunku mielizn i │awic, mkn╣c coraz szybciej. Nie pr≤bowano wykonaµ ┐adnego manewru. W ko±cu statek zastrzyma│ siΩ na │awicy Clatsop Spit. Nikt nie opu£ci│ statku ani nie wzywa│ pomocy. Ekipa ratunkowa po wej£ciu na pok│ad nie zasta│a ┐ywej duszy. Jedzenie w kuchni by│o jeszcze ciep│e, w popielniczce ┐arzy│o siΩ cygaro. Wygl╣da│o na od│o┐one chwilΩ przedtem. Tego przypadku znikniΩcia za│ogi ze statku, kt≤ry by│ pod ci╣g│╣ obserwacj╣, r≤wnie┐ nie uda│o siΩ wyja£niµ.
W s│oneczny czerwcowy dzie± 1872 roku statek parowy "Iron Mountain" wyp│yn╣│ z Vicksburg w podr≤┐ do Louisville. îwiadkowie widzieli jak skry│ siΩ za zakrΩtem rzeki. Po pewnym czasie inny parowiec "Iroquois Chief" napotka│ dryfuj╣ce barki, kt≤re by│y przyczepione do zaginionego statku. Jednak┐e liny nie zosta│y zerwane lecz przeciΩte. Po takie rozwi╣zanie siΩgano tylko w ostateczno£ci. Statek po prostu zdematerializowa│ siΩ w powietrzu. ZagnΩ│o r≤wnie┐ wiele innych parowc≤w w r≤┐nych czΩ£ciach £wiata.
4 lipca 1928 roku multimilioner Alfred Loewenstein podr≤┐owa│ samolotem Fokker VII. Podczas lotu wszed│ do toalety, aby nigdy z niej nie wyj£µ. S│u┐╣cy zasta│ jedynie puste pomieszczenie. Trudno jest dociec co siΩ z nim sta│o. Otworzenie drzwi w samolocie podczas lotu jest wyj╣tkowo trudne. Ponadto niejasne by│yby motywy pope│nienia samob≤jstwa, gdy┐ nale┐y wykluczyµ pomylenie drzwi wyj£ciowych z drzwiami do WC.
R≤wnie┐ Jerrold Potter, lec╣c w 1968 roku wszed│ na oczach przyjaciela do toalety. Przez samolot przebieg│ wstrz╣s a Potter nigdy wiΩcej siΩ nie pojawi│. Niezauwa┐alne otworzenie drzwi w tym samolocie graniczy│o z cudem. Samo przekrΩcenie wielkiego uchwytu o 180 stopni by│o wyj╣tkowo trudne.
S│ynny jest przypadek zaginiΩcia w Tr≤jk╣cie Bermudzkim eskadry piΩciu bombowc≤w Avenger, znanego jako "lot numer 19". 5 grudnia 1945 o godzinie 15:45 na pytanie wie┐y kontrolnej na Florydzie Charles C. Taylor odpowiedzia│ i┐ nie mo┐e podaµ swojej pozycji. Wzbudzi│o to zdziwienie, gdy┐ by│ on doskona│ym i do£wiadczonym pilotem. Znajdowali siΩ zaledwie 250 km od brzegu. Potem polecieli na p≤│noc 60 kilometr≤w. Obliczenie pozycji by│o wyj╣tkowo proste. NastΩpne meldunki porucznika wywo│a│y prawdziwe przera┐enie: "Nie wiemy, gdzie jest zach≤d. Wszystko jest jakie£ inne... obce... W og≤le nie potrafimy ju┐ rozpoznaµ kierunk≤w. Nawet ocean nie wygl╣da tak samo, jak zwykle". Potem g│osy sta│y siΩ coraz cichsze aby wkr≤tce zamilkn╣µ. Po eskadrze zagin╣│ wszelki £lad. Na ratunek wys│ano │≤dƒ lataj╣c╣ Martin Mariner. By│ to specjalny samolot do takich cel≤w. Mia│ wzmocniony kad│ub i nawet twarde l╣dowanie nie powinno wyrz╣dziµ wiΩkszych szk≤d. Po dwudziestu minutach zniknΩ│a w r≤wnie tajemniczy spos≤b jak zaginiona eskadra.
Wszystkie te osobliwe zaginiΩcia nie da│y siΩ wyja£niµ na gruncie znanej nam nauki. Zwykle nie odnajduje siΩ ani wrak≤w zaginionych jednostek, ani innych £lad≤w wskazuj╣cych na katastrofΩ. Znikaj╣ w r≤┐ny spos≤b. Wlatuj╣ w jak╣£, dziwnie wygl╣daj╣c╣, chmurΩ lub rozp│ywaj╣ siΩ na oczach wielu £wiadk≤w na tle bezchmurnego nieba. Wyj╣tkowo rzadko zdarza siΩ, ┐e zaginiΩci wracaj╣. Jednak nic nie pamiΩtaj╣. Ich wygl╣d wskazuje na pewne przesuniΩcia czasowe, o czym pisa│em w jednym z przypadk≤w. Wygl╣da na to, i┐ wpadli w jak╣£ formΩ tytu│owej czasoprzestrzennej dziury. Zostali przeniesieni, umy£lnie lub przypadkowo, w inne miejsce, czas albo nawet wymiar. Zgodnie z teori╣ Einsteina wszech£wiat usiany jest "dziurami". Jednak┐e czy nie mog╣ wyst╣piµ pΩkniΩcia w czasoprzestrzeni na mniejsz╣ skalΩ? Poch│ania│yby one ca│e statki, czy nawet pojedynczych ludzi. Szczeliny te by│yby dla nas niewidoczne. Odczuwaliby£my tylko skutki ich dzia│ania. Byµ mo┐e z takich przej£µ korzystaj╣ statki pozaziemskie. Niekt≤rzy nawet wi╣┐╣ znikniΩcia ludzi z dzia│alno£ci╣ UFO. Za│ogi tych pojazd≤w mog╣ wybieraµ ludzi i pojazdy do swoich eksperyment≤w. Dla poparcia tezy dziury czasoprzestrzennej przytaczam tu jeszcze jeden przypadek. Ot≤┐ pewien statek ci╣gn╣│ za sob╣ barkΩ towarow╣ w zupe│nie bezchmurny dzie±. Wydarzy│o siΩ tu co£ naprawdΩ dziwnego. Nagle za│oga zauwa┐y│a brak barki. Jednak┐e nie to by│o najdziwniejsze. Lina, kt≤ra utrzymywa│a barkΩ za statkiem by│a nadal naprΩ┐ona! Utrzymywa│a siΩ r≤wnolegle do powierzchni wody. Urywa│a siΩ nagle w powietrzu, mimo ci╣g│ego naprΩ┐enia. Wygl╣da│o jakby by│a zaczepiona o jaki£ niewidzialny statek. Po pewnym czasie lina sama z siebie opad│a. Jej koniec wygl╣da│ na uciΩty. Historia ta wydarzy│a siΩ naprawdΩ i jest potwierdzona przez godn╣ zaufania za│ogΩ. Niekt≤re miejsca na Ziemii notuj╣ wzmo┐on╣ aktywno£µ zaginiΩµ, zw│aszcza w Tr≤jk╣cie Bermudzkim. Nie wiadomo jaka jest tego przyczyna. W obszarze tym zaginΩ│y setki jednostek. Zjawiska te nie usta│y i mog╣ siΩ jeszcze nasiliµ. Jednak, mimo usilnych stara±, nie jeste£my jeszcze w stanie rozwi╣zaµ tej zagadki. Temat ci╣gle pozostaje otwarty, pozostawiaj╣c miejsce dla mniej lub bardziej niesamowitych hipotez.
