Towarzyszy│y nam nasze ulubione ptaki - pelikany poluj▒ce na sardynki. Z rozmachem wpada│y do wody i najczΩ╢ciej udawa│o im siΩ co╢ z│apaµ. Z naszych oblicze± wynika│o, ze nurkuj▒ na co najmniej na metr. Dos│ownie o metr od naszej │odzi bombardowa│y wodΩ z takim impetem, ┐e a┐ pryska│a na nas. Polowa│y i tu±czyki. W przezroczystej wodzie by│o widaµ ich ogromne cielska (z 30-50 cm d│ugie) goni▒ce za mniejszymi rybkami - makrelami. P│ywa│y tam i z powrotem na p│ytkiej, bo mo┐e z 5 stopowej, wodzie. Widzieli╢my te┐ morsk▒ tragediΩ jak ryba zwana koguci▒ (z metr chyba mia│a) zaatakowa│a tu±czyka. Szamotanina, plusk wody i cisza jakby nic siΩ nie sta│o. P│yn▒c na p≤│noc co chwila wp│ywali╢my do zatoczek szukaj▒c w│a╢ciwej na noc. Zdecydowali╢my siΩ w ko±cu na Caleta Partida (24:32",09N i 110:22',73W). Nie jest to w│a╢ciwie zatoczka, a w▒ski przesmyk miedzy dwoma wyspami. Espiritu i Partida. Po po│udniowej stronie znajduje siΩ kilkumetrowy kana│ wyr≤wnuj▒cy poziomy wody po wschodniej i zachodniej stronie wysp. S▒ tu dwie sezonowe wioski rybackie, teraz akurat zamieszka│e i tΩtni▒ce ┐yciem. Jest ona dobrze os│oniΩta od wiatr≤w i sporo │odzi tu przystaje. Poza nami by│y jeszcze cztery. Rzucili╢my wiΩc kotwicΩ, roz│o┐yli╢my daszek chroni▒cy nas od s│o±ca, bo pali niemi│osiernie i przyst▒pili╢my z ochot▒ do leniuchowania. Niespodziewanie zerwa│ siΩ wiatr. Silny podmuch z│apa│ daszek i w mgnieniu oka rozdar│. No i nie mamy cienia nad przedni▒ czΩ╢ci▒ │odzi. Akurat nad miejscem do spania. Nie mo┐na wiΩc w ci▒gu dnia uci▒µ sobie drzemki. Spr≤bujemy go tymczasowo naprawiµ, mo┐e w Loreto. Po powrocie Alfred, krawiec z Albanii, kt≤ry nam go szy│ bΩdzie musia│ zabraµ siΩ za naprawΩ. Zar≤wno dla niego jak i dla nas to pierwszy tego typu daszek. Nie bardzo wiΩc wiedzieli╢my jak go uszyµ. Teraz ju┐ wiemy gdzie go trzeba bΩdzie wzmocniµ. Silny wiatr nie tylko podar│ daszek ale i przyni≤s│ sw▒d rozk│adaj▒cych siΩ ryb. A┐ na md│o╢ci siΩ zbiera│o. Postanowili╢my poszukaµ innego miejsca. Zawijali╢my jeszcze do dw≤ch zatoczek na Isla Partida, ale wszystkie by│y zanieczyszczone kalmarami, kt≤re rozk│adaj▒c siΩ na s│o±cu ╢mierdzia│y potwornie. Dopiero w ostatniej zatoce na wyspie, zdecydowali╢my siΩ zostaµ. W niej o dziwo nie ╢mierdzia│o. W nocy wiatr zupe│nie usta│. Zrobi│o siΩ gor▒co i wilgotno. Wszystko sta│o siΩ momentalnie lepkie. Do tego pojawi│y siΩ komary. Prawdziwy tropik. Przez cala noc odsuwali╢my │≤d╝ co raz bardziej ku wylotowi z zatoczki. Smarowali╢my siΩ p│ynem na komary, a┐ w ko±cu, ju┐ nie wiem, czy to ten p│yn czy byli╢my dostatecznie daleko, a mo┐e po prostu zmΩczenie, spowodowa│o ┐e komary znik│y. Tu┐ za t▒ zatoczk▒, na samym p≤│nocnym czubku wyspy jest co╢ co nurkowie nazywaj▒ "the mound". Jest to zanurzony wierzcho│ek podwodnej g≤ry. Na niego mo┐na rzuciµ kotwicΩ, ok. 15 stop g│Ωboko╢ci i nurkowaµ na spadzistych ╢cianach podwodnej g≤ry. My jednak tam nie zawinΩli╢my. Nie chcia│am aby Piotr sam bez partnera z│azi│ pod wodΩ. Co innego na trzy, cztery metry a co innego w taka g│ΩbinΩ. Pop│ynΩli╢my wiΩc dalej.
JUTRO