Rozmowy z katem

Recenzje

(...) Wkraczamy do celi mokotowskiego wiΩzienia, Wajda i scenograf Allan Starski zrekonstruowali j▒ niemal naturalistycznie. (...) Wra┐enie to potΩguje ca│kowita naturalno╢µ o╢wietlenia. (...) NastΩpuje ci▒g scenek, ilustruj▒cych ┐ycie wiΩzienne: Stroop i jego przypadkowy wsp≤│towarzysz w celi - Niemiec Schielke, potem przybywa Moczarski, pierwsza tragiczna konfrontacja, pierwsze kontakty, p≤╝niej ju┐ regularne rozmowy (...). Uderzaj▒ca jest precyzja, a zarazem lakoniczno╢µ, wrΩcz asceza ╢rodk≤w scenicznych. (...) Tutaj w│a╢nie widaµ, ┐e re┐yseria - w ujΩciu Wajdy - nie polega na "ustawieniu" i "zafiksowaniu" kilku sytuacji, na efektownym o╢wietleniu sceny i paru podobnych technicznych zabiegach. Polega na maksymalnie czytelnym wyeksplikowaniu my╢lowego wywodu dramatu, niezale┐nie od tego, czy wyszed│ on spod pi≤ra pisarza, czy jak w przypadku Rozm≤w z katem, napisa│a go historia.

Maciej Karpi±ski, Andrzej Wajda - teatr, Warszawa 1980, s.101.