|
Ta
czΩ╢µ przeznaczona jest dla os≤b
zaczynaj▒cych sw▒ przygodΩ z HTMLem. A
wiΩc zacznijmy:
Szkielet
dokumentu
Polecenie
(znacznik, tag) HTML jest specjalnym ci▒giem
znak≤w objΩtym nawiasami ostrymi. Gdyby╢my
na przyk│ad chcieli zaznaczyµ jaki╢
fragment tekstu jako tytu│, mogliby╢my
obj▒µ go poleceniem <H1>tre╢µ
tytu│u</H1>. Wielko╢µ liter jest
obojΩtna - znaczniki wpisane ma│ymi i
wielkimi literami s▒ interpretowane w ten
sam spos≤b. Staranniej wykonane edytory
HTML pozwalaj▒ nawet zdefiniowaµ, czy
polecenia HTML bΩd▒ wpisywane ma│ymi,
czy wielkimi literami.
Wszystkie
polecenia powinny siΩ znale╝µ w pewnych
standardowych ramach. Zosta│o przyjΩte,
┐e dokument HTML zawiera szkielet, kt≤ry
stanowi osnowΩ dla wszystkich innych
polece±. Spotyka siΩ wprawdzie w
Internecie strony, kt≤re szkieletu nie
zawieraj▒ (czasem tylko jego czΩ╢µ),
ale odradzamy tak▒ praktykΩ, gdy┐ w
pewnych okoliczno╢ciach mo┐e ona
zaowocowaµ niespodziewanymi efektami.
Ca│y
dokument powinien byµ objΩty par▒
znacznik≤w <HTML> </HTML>. MiΩdzy
nimi powinna za╢ siΩ znale╝µ para
znacznik≤w <HEAD> </HEAD>, kt≤ra
stanowi ramy dla informacji nag│≤wkowych.
Pozosta│e informacje powinny byµ objΩte
z kolei znacznikami <BODY>
</BODY>. Wygl▒da to nastΩpuj▒co:
------------------------------------------
<HTML>
<HEAD>informacje
nag│≤wkowe</HEAD>
<BODY>
w│a╢ciwa
tre╢µ (cia│o) dokumentu
</BODY>
</HTML>
------------------------------------------
Tak
spreparowany szkielet jest ju┐
"bezpieczny" i nie niesie ze sob▒
ryzyka jakich╢ niespodzianek.
Gdy
ju┐ wiemy, jaka jest formalna osnowa
dokumentu, warto jeszcze dodaµ kilka u┐ytecznych
informacji.
MiΩdzy
znacznikami <HEAD> i </HEAD>
powinno siΩ znale╝µ polecenie <TITLE>
</TITLE>.
<HEAD>
<TITLE>Tytu│
strony</TITLE>
</HEAD>
TITLE
nie oznacza wcale tytu│u na stronie.
Zawarta miΩdzy tymi znacznikami tre╢µ
uka┐e siΩ w pasku tytu│owym przegl▒darki,
a nie w dokumencie. Na przyk│ad:
<HEAD>
<TITLE>HTML
dla bardzo pocz▒tkuj▒cych</TITLE>
</HEAD>
ProszΩ
zwr≤ciµ teraz uwagΩ na pasek tytu│owy
przegl▒darki, gdzie widnieje tre╢µ
"HTML dla bardzo pocz▒tkuj▒cych".
Drugim
bardzo wa┐nym elementem jest informacja
stronie kodowej dokumentu.
Zalecamy
usilnie stosowanie strony kodowej
ISO-8859-2 (czyli ISO Latin 2). Jest to miΩdzynarodowy
standard, a "przy okazji" tak┐e
Polska Norma. Powiniene╢ sporz▒dzaµ
dokument w tym standardzie i zarazem
opatrywaµ go informacj▒ typu META. Jest
ona umieszczana w ramach znacznik≤w HEAD
i wygl▒da nastΩpuj▒co:
<meta
http-equiv="content-type"
content="text/html; charset=iso-8859-2">
Ostatecznie
wiΩc, stosuj na pocz▒tku standardow▒
osnowΩ:
------------------------------------------
<HTML>
<HEAD>
<meta
http-equiv="content-type"
content="text/html; charset=iso-8859-2">
<TITLE>Tytu│
strony</TITLE>
</HEAD>
<BODY>
w│a╢ciwa
tre╢µ (cia│o) dokumentu
</BODY>
</HTML>
------------------------------------------
Problem
konwersji ju┐ istniej▒cych dokument≤w
mo┐na za│atwiµ "hurtowo" za
pomoc▒ specjalnych program≤w konwertuj▒cych.
NarzΩdzia do konwersji zawiera
polski edytor Paj▒czek.
Gdy
z jakich╢ powod≤w zechcesz u┐ywaµ w
swojej witrynie internetowej strony
kodowej Windows-1250 (co odradzam), wpisz
koniecznie odpowiedni▒ informacjΩ META:
<meta
http-equiv="content-type"
content="text/html; charset=windows-1250">
Podsumowanie:
Je╢li
zechcesz stosowaµ stronΩ kodow▒
ISO-8859-2 (zalecamy), wykonaj nastΩpuj▒ce
dzia│ania:
·
Wstaw deklaracjΩ strony kodowej
ISO-8859-2 w nag│≤wku dokumentu
Je╢li
zamierzasz stosowaµ stronΩ kodow▒
Windows-1250 (nie zalecamy)
·
Wstaw deklaracjΩ strony kodowej
Windows-1250 w nag│≤wku dokumentu
------------------------------------------
Gdy
w dokumencie znajduje siΩ para znacznik≤w
<BODY> i </BODY>, mo┐emy
zdefiniowaµ kolor t│a dokumentu. Gdyby╢my
tego nie uczynili, t│o bΩdzie mia│o
taki kolor, jaki zosta│ domy╢lnie przyjΩty
w przegl▒darce WWW (zazwyczaj szary). Mo┐emy
wstawiµ polecenie:
<BODY
BGCOLOR="kolor">
przy
czym "kolor" mo┐e byµ podany
imiennie (np. red, green, black, white)
lub za pomoc▒ warto╢ci heksadecymalnych
(szesnastkowych), tak jak w przypadku
koloru czcionki - #FF0000, #008000,
#000000, #FFFFFF.
To
tyle ze szkieletu dokumentu!
Teraz
powiemy sobie o tek╢cie:
Gdyby
autorowi strony znudzi│ siΩ tekst, w kt≤rym
czcionka ma ten sam kolor i wielko╢µ,
zawsze mo┐e siΩ pos│u┐yµ dodatkowymi
poleceniami, zmieniaj▒cymi obie cechy. W
dokumentach HTML stosuje siΩ nieco inn▒
definicjΩ wielko╢ci czcionki ni┐ przyjΩta
w edytorach tekst≤w. Podstawowa czcionka
ma wielko╢µ 3 jednostek (nie myliµ z
wielko╢ci▒ w punktach typograficznych) i
jest zazwyczaj wy╢wietlana w przegl▒darkach
WWW jako czcionka 10-12-punktowa. Przegl▒darki
pozwalaj▒ na og≤│ zdefiniowaµ, jaka
warto╢µ punktowa odpowiada czcionce o
wielko╢ci 3. W dokumencie mo┐emy stosowaµ
czcionkΩ o wielko╢ci od 1 do 7. Im wiΩksza
warto╢µ, tym wiΩksza czcionka w przegl▒darce.
Uwaga:
Wielko╢ci czcionki w przegl▒darce WWW
nie nale┐y uto┐samiaµ z wielko╢ci▒
czcionki, za pomoc▒ kt≤rej redagujemy
tekst w edytorze HTML! Czcionka w edytorze
nie ma ┐adnego znaczenia dla postaci
strony WWW. Mo┐emy na przyk│ad pos│ugiwaµ
siΩ czcionk▒ System, a i tak w przegl▒darce
pojawi▒ siΩ czcionki, kt≤re definiuje
sam dokument lub przegl▒darka.
Oto
przyk│ady odmiennych wielko╢ci czcionki
w przegl▒darce World Wide Web.
To
jest czcionka o wielko╢ci 7
To
jest czcionka o wielko╢ci 6
To
jest czcionka o wielko╢ci 5
To
jest czcionka o wielko╢ci 4
To
jest czcionka o wielko╢ci 3
To jest
czcionka o wielko╢ci 2
To
jest czcionka o wielko╢ci 1
Polecenie,
kt≤re okre╢la wielko╢µ czcionki, ma
nastΩpuj▒c▒ postaµ:
<FONT
SIZE="x">Tekst objΩty
definicj▒</FONT>
x
= 1...7
Gdy
w taki w│a╢nie spos≤b definiujemy
wielko╢µ czcionki, nadajemy jej warto╢µ
absolutn▒.
Mo┐emy jednak tak┐e nadaµ warto╢µ relatywn▒,
podaj▒c wielko╢µ zmiany. Skoro czcionka
standardowa ma wielko╢µ 3, mo┐emy dodaµ
do niej co najwy┐ej 4 jednostki lub odj▒µ
co najwy┐ej 2. Gdyby czcionka podstawowa
mia│a wielko╢µ 1, mogliby╢my dodaµ 6,
ale ju┐ niczego nie mogliby╢my odejmowaµ.
<FONT
SIZE="+x">Tekst objΩty
definicj▒ </FONT>
<FONT
SIZE="-x">Tekst objΩty
definicj▒ </FONT>
x
= 1...6
Gdy
jaki╢ fragment tekstu obejmiemy definicj▒
<FONT SIZE=+2> </FONT>, bΩdzie
on mia│ wielko╢µ 5, gdy┐ dodajemy 2
jednostki do wielko╢ci podstawowej. Gdy u┐yjemy
polecenia <FONT SIZE=-1>
</FONT>, tekst bΩdzie mia│ wielko╢µ
1.
W
ten spos≤b mo┐emy manipulowaµ wysoko╢ci▒
czcionki w tek╢cie, uwypuklaj▒c jakie╢
fragmenty. Jest to wygodne, gdy┐ mo┐emy
zmieniµ wielko╢µ czcionki wewn▒trz
akapitu, do czego nie nadaje siΩ
definicja tytu│u.
W
analogiczny spos≤b mo┐emy zmieniaµ
kolor czcionki. Pos│ugujemy siΩ tutaj
poleceniem:
<FONT
COLOR="kolor">Tekst objΩty
poleceniem</FONT>
Kolory
mo┐emy definiowaµ w postaci tradycyjnej,
a wiΩc za pomoc▒ warto╢ci
szesnastkowych (np. kolor bia│y ma warto╢µ
#FFFFFF, a czarny #000000), albo za pomoc▒
ich nazw. Wszystkie popularne przegl▒darki
akceptuj▒ warto╢ci heksadecymalne (w
formacie RRGGBB, gdzie RR - sk│adowa
czerwona, GG - sk│adowa zielona, BB - sk│adowa
niebieska), aczkolwiek ich wprowadzanie
wymaga wspomagania w edytorze HTML. Niekt≤re
z edytor≤w pozwalaj▒ wybraµ barwΩ za
pomoc▒ suwak≤w i wstawiaj▒ odpowiedni
kod do edytora. Mo┐na siΩ r≤wnie┐ pos│u┐yµ
specjalnym programem do wyznaczania tych
warto╢ci - w Internecie mo┐na znale╝µ
kilka robi▒cych to aplikacji.
Internet
Explorer i Netscape Navigator interpretuj▒
r≤wnie┐ nazwy kolor≤w. Pocz▒tkowo mo┐na
by│o siΩ pos│u┐yµ jedn▒ z 16 barw,
za╢ ostatnio paleta rozszerzy│a siΩ do
256 kolor≤w. NajczΩ╢ciej jednak przy
definiowaniu koloru tekstu wystarczy 16
barw i mo┐na przyj▒µ, ┐e pos│ugiwanie
siΩ nazwami kolor≤w jest najwygodniejsz▒
metod▒ ich definiowania, poniewa┐ przegl▒darki
Netscape i Microsoftu zdominowa│y rynek,
wiΩc znaczna czΩ╢µ czytelnik≤w strony
bΩdzie widzia│a w│a╢ciwe kolory.
Oto
lista szesnastu podstawowych barw:
black
silver gray
white
(koloru silver nie widaµ, gdy┐ zlewa siΩ
z t│em strony)
maroon
red purple
fuchsia
green
lime olive
yellow
navy
blue teal
aqua
Teraz
gdy umiemy pisaµ na ekranie nauczymy siΩ
wstawiaµ i stosowaµ odsy│acze.
Charakterystyczn▒
cech▒ Internetu jest obecno╢µ na
stronach hipertekstowych odsy│aczy do
innych stron, kt≤re znajduj▒ siΩ w ╢wiatowej
sieci. W gruncie rzeczy czytelnik
dokumentu nie musi wcale wiedzieµ, gdzie
znajduj▒ siΩ te strony - wa┐ne jest,
aby mia│ do nich │atwy dostΩp. Na tym
polega istota hipertekstu - jaki╢ temat
mo┐e byµ opisany za pomoc▒ stron
tworzonych przez r≤┐nych autor≤w,
mieszkaj▒cych w r≤┐nych krajach, nawet
czΩsto nie znaj▒cych siΩ wzajemnie. Gdy
na zbudowanych przez nich stronach znajd▒
siΩ odsy│acze, ich wsp≤lne
zainteresowania zostan▒ zjednoczone za
pomoc▒ hipertekstu, kt≤ry uczyni te
strony jedn▒ ca│o╢ci▒. Czytelnik
jakiego╢ dokumentu bΩdzie po prostu za
pomoc▒ klikniΩµ myszk▒ na odsy│aczach
przenosiµ siΩ do r≤┐nych miejsc w
Internecie, skacz▒c np. z Polski do
Japonii, z Japonii do USA, a stamt▒d do
Francji. Z jego punktu widzenia jest zupe│nie
obojΩtne, gdzie strony siΩ znajduj▒.
Dla niego wa┐ny jest │atwy dostΩp do
informacji.
W
tym miejscu przedstawimy dwa szczeg≤lnie
wa┐ne odsy│acze: odsy│acze do innych
stron WWW i odsy│acz uruchamiaj▒cy pocztΩ
elektroniczn▒. S▒ one bowiem
najpowszechniej stosowane.
Odsy│acz
do innej strony jest tworzony za pomoc▒
polecenia:
<A
HREF="adres.strony.internetowej">Jaka╢
nazwa tej strony</A>
Przyk│adowy
adres m≤g│by wygl▒daµ nastΩpuj▒co:
<A
HREF="http://www.polbox.com.pl/lupus/">Wydawnictwo
Lupus</A>
czyli,
Wydawnictwo
Lupus
Uko╢nik
(slash) na ko±cu adresu wymusza wczytanie
strony domy╢lnej, zazwyczaj o nazwie
index.html (lub index.htm - zale┐y to od
typu serwera WWW).
Uwaga:
zalecamy nadawanie stronie g│≤wnej
serwisu nazwy index.htm
lub index.html.
Jest to powszechnie przyjΩta praktyka w
Internecie.
Na
ekranie przegl▒darki jest wy╢wietlany
tekst, kt≤ry znajduje siΩ miΩdzy
znacznikami <A HREF="...
"> i </A>. Jest on domy╢lnie
wy╢wietlany na niebiesko z podkre╢leniem
(mo┐emy to jednak zmieniµ). Gdy
przesuniemy kursor myszki nad odsy│acz, w
pasku stanu przegl▒darki zobaczymy kryj▒cy
siΩ pod tekstem adres internetowy. KlikniΩcie
na nim spowoduje skok do strony.
Zwr≤µmy
uwagΩ na to, ┐e adres internetowy jest
podawany w cudzys│owie. Dla dzia│ania
odsy│acza nie jest to wprawdzie
absolutnie konieczne, ale wymaga tego
formalna poprawno╢µ sk│adni. Edytory
HTML na og≤│ respektuj▒ ten wym≤g (choµ
nie wszystkie).
Drugim
wa┐nym odsy│aczem jest adres poczty
elektronicznej. Bardzo czΩsto autorzy
stron, kt≤rzy dysponuj▒ przecie┐
zazwyczaj swoim w│asnym adresem, wstawiaj▒
go na stronie, prosz▒c o uwagi czytelnika
(ale rzadko to czyni▒ autorzy stron z
informacjami dla hacker≤w!). Jest to
dobry obyczaj, kt≤ry daje czytelnikowi │atwy
kontakt z autorem.
Stosujemy
tutaj na przyk│ad nastΩpuj▒ce
polecenie:
<A
HREF="mailto:autor@jego.adres">ImiΩ
i nazwisko</A>
Na
przyk│ad na stronie Wydawnictwa Lupus
prowadz▒ca j▒ osoba wstawi│a sw≤j
adres w postaci:
<A
HREF="mailto:pawel.wimmer@lupus.waw.pl.">Pawe│
Wimmer</A>
Napis
mailto
daje sygna│ przegl▒darce WWW, ┐e ma
uruchomiµ pocztΩ elektroniczn▒.
Navigator wywo│a sw≤j w│asny modu│
pocztowy Mail, Internet Explorer za╢
skorzysta z Mail and News Readera. Tak┐e
i tutaj stosujmy konsekwentnie w adresie
cudzys│≤w. Fragment w postaci:
Je╢li
masz jakie╢ uwagi, napisz do <A HREF="mailto:birchoff@poczta.wp.pl">autora
strony</A>
zostanie
przedstawiony w przegl▒darce nastΩpuj▒co:
Je╢li
masz jakie╢ uwagi, napisz do autora
strony
PrzesuniΩcie
kursora myszki nad tekst "autora
strony" wy╢wietli w pasku stanu
adres poczty elektronicznej, klikniΩcie
myszk▒ natomiast spowoduje uruchomienie
modu│u pocztowego, w kt≤rym czytelnik
strony bΩdzie m≤g│ zredagowaµ list do
autora.
Teraz
poznamy atrybuty czcinki:
Aby
tekst w przegl▒darce nie wygl▒da│ wszΩdzie
tak samo, stosuje siΩ dodatkowe atrybuty
czcionki - pogrubienie
(bold), pochylenie
(italic) i podkre╢lenie (underlined).
Atrybuty pozwalaj▒ uwypukliµ jakie╢
fragmenty tekstu, np. nazwy za pomoc▒
kursywy, a wa┐niejsze pojΩcia za pomoc▒
pogrubienia:
To
jest tekst normalny
<B>To
jest tekst pogrubiony (bold)</B>
<I>To
jest tekst pochylony (italic,
kursywa)</I>
<U>To
jest tekst podkre╢lony (underlined)</U>
Efekt
dzia│ania tych polece±:
To
jest tekst normalny
To
jest tekst pogrubiony
To
jest tekst pochylony
To
jest tekst podkre╢lony
Choµ
wszystkie przegl▒darki akceptuj▒
atrybuty czcionki, warto zauwa┐yµ, ┐e
np. Netscape Navigator 2 i 3 ignoruje
podkre╢lenie, natomiast Netscape
Communicator 4 ju┐ je widzi.
Akapity
i wiersze
Jak
wprowadzaµ do dokumentu "zwyk│y"
tekst? W zasadzie ka┐dy tekst, kt≤ry nie
jest objΩty specjalnym znacznikiem, jest
interpretowany jako "masa
tekstowa". Gdyby╢my jednak wpisali d│u┐szy
fragment tekstu, rozdzielaj▒c w edytorze
akapity za pomoc▒ klawisza Enter,
przegl▒darka zignoruje znaki ko±ca
wierszy i akapit≤w i wy╢wietli jednolity
blok tekstu. Aby naprawdΩ rozdzieliµ
akapity, nale┐y siΩ pos│u┐yµ
poleceniem <P> (P = paragraph), kt≤re
wstawi interlinie miΩdzy poszczeg≤lne
fragmenty tekstu. Zalecamy tak┐e
konsekwentne stosowanie znacznika zamykaj▒cego
</P>.
Przyk│ad:
<P>To
jest tre╢µ pierwszego akapitu</P>
<P>To
jest tre╢µ drugiego akapitu</P>
Niekiedy
zdarza siΩ, ┐e chcemy prze│amaµ tekst,
nie wprowadzaj▒c przy tym znaku ko±ca
akapitu. Mo┐emy w≤wczas zastosowaµ
pojedyncze polecenie <BR>, kt≤re
przenosi tekst o jeden wiersz w d≤│, choµ
nie wprowadza dodatkowej interlinii.
To
jest pierwszy wiersz<BR>
To jest drugi wiersz<BR>
To jest trzeci wiersz<BR>
To jest czwarty wiersz<BR>
Ponadto
polecenie <BR> ma jeszcze jedn▒
zaletΩ. Napisanie kilku kolejnych <BR>
pozwala poszerzyµ pionowy odstΩp miΩdzy
elementami.
Pozioma
linia:
NastΩpnym,
czΩsto spotykanym elementem jest pozioma
linia, kt≤r▒ wstawiamy za pomoc▒
polecenia <HR> (ang. horizontal rule).
Pozwala ono wy╢wietliµ w dokumencie
poziom▒ liniΩ, na szeroko╢µ ca│ej
strony, rozdzielaj▒c ni▒ logiczne
fragmenty tekstu, dziΩki czemu strona
jest bardziej przejrzysta. Zauwa┐, ┐e w
tym dokumencie bloki informacji s▒
rozdzielane w│a╢nie poziomymi liniami.
Wykazy
Na
stronach WWW powszechnie stosuje siΩ
wykazy. S▒ to po prostu systematyczne
wyliczenia jakich╢ punkt≤w, kt≤re w
przeciwie±stwie do tekstu o charakterze
opisowym w skondensowany spos≤b prezentuj▒
jak▒╢ my╢l czy zesp≤│ zagadnie±. U┐ytkownicy
edytor≤w tekst≤w spotykaj▒ siΩ z tym
elementem - np. w polskiej wersji edytora
Word s▒ one znane pod nazw▒ list
numerowanych i list wypunktowanych.
Aby
utworzyµ szkielet wykazu wypunktowanego,
nale┐y u┐yµ polecenia <UL>
</UL> (ang. unordered list). W
ramach szkieletu znajd▒ siΩ poszczeg≤lne
punkty wykazu, kt≤re wprowadzamy za pomoc▒
polecenia <LI>
<P>Dlaczego
zajmujΩ siΩ UFO?</P>
<UL>
<LI>Uwa┐am, ┐e UFO
istnieje</LI>
<LI>Uwa┐am, ┐e pozaziemskie
cywilizacje mog▒ nam pom≤c</LI>
<LI>Uwa┐am, ┐e nale┐y siΩ
przygotowaµ na spotkanie</LI>
</UL>
W
efekcie uzyskamy:
Dlaczego
zajmujΩ siΩ UFO?
·
Uwa┐am, ┐e UFO istnieje
·
Uwa┐am, ┐e pozaziemskie
cywilizacje mog▒ nam pom≤c
·
Uwa┐am, ┐e nale┐y siΩ
przygotowaµ na spotkanie
Jest
w zasadzie obojΩtne, czy u┐yjemy
pojedynczego znacznika <LI>, czy te┐
zastosujemy dodatkowo znacznik zamykaj▒cy
</LI>. Autorzy edytor≤w HTML stosuj▒
r≤┐ne konwencje, a wynik w przegl▒darce
WWW w obu przypadkach jest identyczny.
Gdy
chcemy utworzyµ wykaz numerowany, w≤wczas
zamiast <UL> i </UL> mo┐emy
zastosowaµ <OL> i </OL> (ang.
ordered list). Uzyskamy w≤wczas listΩ
numerowan▒ za pomoc▒ liczebnik≤w
arabskich (w dalszej czΩ╢ci podrΩcznika
poka┐emy inne sposoby numerowania).
- Uwa┐am,
┐e UFO istnieje
- Uwa┐am,
┐e pozaziemskie cywilizacje mog▒ nam
pom≤c
- Uwa┐am,
┐e nale┐y siΩ przygotowaµ na
spotkanie
Je┐eli
nauczysz siΩ tych wszystkich atrybut≤w i
w│a╢ciwo╢ci niekt≤rych znacznik≤w mo┐esz
powiedzieµ znajomym, ┐e pozna│e╢ HTMLa
w najprostszej postaci. Po tej lekturze
potrafisz zrobiµ dopiero podstawow▒
stronΩ, wiΩc nie przejmuj siΩ ┐e twoje
strony nie przypominaj▒ strony portali.
Ju┐ za kilka miesiΩcy je┐eli bΩdziesz
czyta│ regularnie Web Help Magazina bΩdziesz
dor≤wnywa│ dobrym Webamasterom...
Aby pracowaµ
z nastΩpnymi czΩ╢ciami podstaw musisz
zrozumieµ i umieµ powy┐szy tekst... nie
przejmuj siΩ ┐e jest go a┐ tyle, bΩdzie
wiΩcej :), (HTML jest jednym z
najprostrzych jΩzyk≤w programowania!!!).
Polecam
zobaczyµ Kurs HTML Paw│a Wimmera dostΩpny
pod adresem http://www.pckurier.pl/
html/index.htm
|
