PROGRAMMA: Dyaus-programma

VERSIE: V1.0 b1

ADRES: verspreid: hoofdprogramma bevindt zich op centrale server van Clauswitz Instituut

WACHTWOORD: **********

TOEGANGSRECHTEN: beperkt

OPMERKINGEN: Dyaus is een subroutine van het Akropolis-project, geschreven om de begrippen virtuele intelligente personages en synthetisch bewustzijn te verkennen.

DYAUS staat onder persoonlijk toezicht van majoor Albert Knag. Het is een zelfstandig, experimenteel programma dat specifiek ontworpen is om filosofisch denken te stimuleren door het gebruik van kunstmatige intelligentie.

Vanwege hardware-beperkingen konden er niet meer dan twee figuren voorkomen in het programma. Maar omvangrijke parallelle real-timeverwerking en een *geïntegreerd zintuigenmodel* van 200 gigabyte compenseren deze beperking, waardoor de realistische simulatie van zowel ervaring als herinnering mogelijk wordt gemaakt. De voorziening van een interface met levende figuren verrijkt de gesimuleerde ervaringen van de puur elektronische deelnemers en introduceert een willekeurig element.

TESTEN:

TESTER 1: Hilde Møller Knag

TESTER 2: &user;

Bij de ontwikkeling van het programma werden twee testers gebruikt. Geen van beiden was zich bewust van of had toegang tot het werk van de ander.

HILDE MØLLER KNAG: was het hoofdsubject en de hoofdtester van het programma. Het programma zoals het oorspronkelijk bedacht was, werd speciaal voor haar gemaakt. Zij identificeerde zich sterk met Sofie. Dit bevorderde de ontwikkeling van virtuele gidsen om ingewikkelde ideeën te bespreken en te verklaren.

&user; werd geïntroduceerd om de reactie van een derde persoon te testen. Voor deze gebruiker werd Hilde minder echt dan Sofie. Dit schijnt Rellings theorie te ondersteunen dat elke vorm van communicatie geloofwaardigheid verleent aan het bestaan. Zie 'Stemmen uit het verleden, de toekomst en de virtuele realiteit - communicatie als bewijs van bestaan'.

TOELICHTING: van majoor Albert Knag. Dit programma was een logisch bijproduct van ons grotere KI-programma. De testversie was een persoonlijk project dat bedacht was als cadeau voor mijn dochter Hilde, waarbij het succes van de figuren bepaalde of verdere ontwikkeling gerechtvaardigd was.

Maar de ontwikkeling van 'synthetisch bewustzijn' door de virtuele figuren geeft hun eigenschappen die hen ongeschikt maken voor gebruik in een minder beperkte omgeving. In latere versies zouden we moeten overwegen de dataset te vergroten en meer willekeurige stimuli in te sluiten.(zie OPMERKINGEN bij Sofie en Alberto).