RYSZARD SúONECZNY (w│.DANIEL NIEDZIELSKI) ur. 1974, mieszka w R≤┐ynie k. úosiowa k. Brzegu. Redaktor naczelny arkusza poetyckiego "BregArt". Publikacje ╢ladowe. Pracuje jako dziennikarz w gazetach lokalnych powiatu brzeskiego. Jego hobby to w│≤czΩgi bez granic.
atest
stworzy│e╢ mnie Panie Bo┐e
bez atestu
og≤lnie system dzia│a│
bez zarzut≤w
a jednak przyszed│em
na ╢wiat
ze sztuczn▒ wyobra╝ni▒
i wadliwie skonstruowanym
sercem
nie p│aczΩ po nocach
zabrak│o jednego
prawdziwego elementu
w tej wymy╢lonej uk│adance
burza w szklance wody
najwy┐szy czas
zej╢µ na ziemiΩ
okre╢liµ k▒t obrotu
odstawiµ zimn▒ herbatΩ
odwr≤ciµ kolejno╢µ rzeczy
jeszcze strawiµ wapno
i zamkn▒µ okno
przeci▒g gΩstnieje mi
w ko╢ciach
dobro
w glebie wiary
jeste╢ dobr▒ okazj▒
z kt≤rej nie skorzystam
pokor▒ w kt≤rej usycha wiecz≤r
w jak▒ nie wejdΩ szczelinΩ
tam nie ╢wiat│o
tylko ┐yciowe do╢wiadczenia
zbierane wy┐ej
ni┐ poszycie lasu
dom
na poddaszu nieba
wynaj▒│em pok≤j
z okien niecierpliwo╢ci
spogl▒dam
na ┐ycie t│umu
osadzonego
w realizm
tam zosta│em
jak pier╢cie±
rafy koralowej
i bezludna wyspa
osadzony na mieli╝nie
czterech ╢cian
drzwi
dawno tego nie by│o
a odrΩbno╢µ jest potrzebna
nie tak obojΩtna
drzwi
jak martwy ptak
pozostaj▒ w stanie spoczynku
obojΩtne na otwieranie
i proces odrastania
zostaje zapomniany
dalej istniej▒c
fioletowy
pozw≤l ┐e zgadnΩ
to jest tw≤j kolor nadziei
ile jest wart?
tak czΩsto
pochylasz siΩ
i p│aczesz
nad swoim
fioletem
idea│y
idea│y nie umieraj▒
tak po prostu
╢mierci▒ naturaln▒
tylko tragicznie gin▒
w stosie pogniecionych
kartek
nie maj▒c szansy
na reanimacjΩ
dlatego ci▒gle
pojawia siΩ
nowa nie╢wiadomo╢µ
ile kosztuje?
ile jest wart?
wiecz≤r z poezj▒
nie gram ju┐ z Panem Bogiem
w ko╢ci
nie ma o co
stawki s▒ niskie
graczy za ma│o
i szkoda czasu
na hazard
jest tyle
lepszych zajΩµ
jednak
grymas owocem twarzy
kolejnych zmarszczek
zaliczonych do cz│owiecze±stwa
wygiΩcie cia│a
w parabolΩ istnienia
pofalowanie przestrzeni
okr▒┐anie g│owy
niewiadomym
niezapomnieniem
jednak jest zwyczajnym
skowyt paskudny
misterium chleba
b│ogos│awiΩ chleb
i rozrywam zapach
d│awiΩ siΩ powietrzem
cichnΩ
z pe│nymi ustami
dobrodziejstwa
niebo otwarte
otworzy│em . . .
pusto
niebo?
nie ma w nim ciep│a
prawda wypali│a siΩ
mrok zagnie╝dzi│ siΩ
w gar╢ci popio│u
otworzy│em . . .
pusto i zimno
niebo?
niech ju┐ tak
nie narzekaµ na marno╢µ
ca│y byµ marno╢ci▒
niech ju┐ tak
po co byµ bliskim
albo run▒µ
w fasady dom≤w
rozdeptaµ kamienie wΩgielne
bos▒ stop▒ stan▒µ
w paleniska
nie godnym jestem
dwadzie╢cia cztery
do ko±ca nie wiem
kiedy jest pocz▒tek
a kiedy koniec
formy nie s▒ wa┐ne
rozmazuj▒ ostro╢µ
widzenia
idΩ na pamiΩµ
upadam
z wyczerpania mo┐liwo╢ci
odp│yw
chwilowy brak koncentracji
i dwa brzegi morza
schodz▒ siΩ
z potrzebnym milczeniem
╢ciany wsi▒kaj▒ w obraz
linie na d│oniach
s▒ wypalone
dobry pasterz
oto d│o± pana
na kt≤rej rozpo╢ciera siΩ widok
│▒k i pas▒cych siΩ
pokornie owiec
dobry pasterz dba
o swoj▒ trzodΩ
a kiedy przychodzi jesie±
prowadzi stado ufnych na rze╝
robi▒c miejsce
dla nowych pokole±
Siano┐Ωty 99 r.
Z CYKLU "TYGODNIE"
poniedzia│ek
╢mierciono╢ne poniedzia│ki
przyklejam do szyby
pociΩte paski nieba
uk│adam na pod│odze
poczekam jeszcze
z ma│ych krok≤w
zbudowana jest wieczno╢µ
powroty
wracasz do b≤lu bia│ych ╢cian
wysuszonych dzban≤w wspomnie±
o kt≤rych pisz▒ wielcy i poeci
jak o katedrach i kobietach
patrz▒c we wnΩtrzno╢ci
sufitu
coraz wiΩkszym milczeniem
p│oszysz samotno╢µ
przystanek
w podr≤┐y kolejnego
roku ┐ycia
przysiad│em pod mostem
i obserwowa│em przystanek
wzrok stoj▒cych ludzi
czekaj▒cych na kolejn▒
godzinΩ
przetoczona przez
zakamarki serca
i wynikaj▒ce zdziwienie
tupanie nog▒
s│o±ce wydziobane
z oczu przez ptaki
Z CYKLU "TYGODNIE"
╢roda
najlepsze zachody s│o±ca
s▒ w ╢rodΩ
i bogatszy o ╢mierµ klowna
wiercΩ palcem w brzuchu
now▒ studniΩ
µwiczΩ oddalanie siΩ
po│ykanie ognia
szybkie zamykanie
i otwieranie oczu
czyste sumienie
wyczy╢ci│em sumienie
jak stare buty
star│em brudy
cz│owiecze±stwa
g│osem zza
drewnianej kratki
serce pozosta│o
pe│ne blizn
jak stare buty
tego nie da│o siΩ
zetrzeµ
galeria widok≤w
staram siΩ przekonaµ
┐e istnieje
inna mo┐liwo╢µ
przechodzΩ w poprzek
widzΩ inaczej
idΩ z powrotem
zastanawiam siΩ
jak pomiΩdzy chodnikami
zmie╢ciµ
las tropikalny
i moment zatoniΩcia oceanu
wydarzenia
na dno podr≤┐nej torby
wrzucam zdjΩcia
str≤┐ macha na po┐egnanie
- do trzech razy sztuka -
- pocz▒tki s▒ najgorsze -
zestawiam pasjanse zdarze±
zape│niam przestrze± imaginacj▒
ulica ma kszta│t obciΩtej rΩki
wypadek
nie zas│ugujΩ na cud
zgaszonego papierosa
wiem jednak ┐e
lekarze dusz
cuchn▒cy padlin▒
potrafi▒ tylko m≤wiµ
przepa╢µ powietrza
rozpinaj▒ na krzy┐u
a w telewizji pokazuj▒
jak lekko umiera siΩ za ojczyznΩ
zapach
przypatrz siΩ twarzy
zanim s│owo
stanie siΩ
zrozumia│ym
i dobrze
przylegaj▒cym
do ust pytaniem
a zabieraj▒c
zapach
zostawisz najmniejsz▒
czΩ╢µ odpowiedzi
gasz▒c pragnienie
kropl▒
zatrzymany czas
daleko od nieba
stado kolorowych dzieci
wyrwa│o skrzyd│a szaremu motylowi
spok≤j zm▒ci│ kolejny ikar
spadaj▒c w ciszΩ
czas
zatrzyma│ siΩ
na w≤zku z makulatur▒
ci▒gniΩtym przez staruszkΩ
zwrotnik raka
po wewnΩtrznej stronie
╢wiata
woda nie kapie z kranu
s│owa nie dziel▒ siΩ
na dobre
i z│e
nie ma ╢wiat│a
i nie ma ciemno╢ci
od otwartego okna
a┐ po zwrotnik raka
przep│ywam swobodnie
na tratwie ciszy
plenery Romana S.
za ma│o potok≤w ulice p│yn▒ w s│owach
nie wchodzimy do dom≤w przez okna
szukamy tylko upoje± w
b≤lach przedporodowych
w│asnej niedoskona│o╢ci
wΩ┐e dusz▒ wczesny ╢wit
bezdomne psy poluj▒
na ostatni▒ godzinΩ przed zmierzchem
jeszcze wr≤cimy
wolni od uroje±
odpust
rdzawa blizna
j▒trzy siΩ na szwie horyzontu
na zsinia│ej potylicy nieba
wojny prowadzone
na wszystkich mo┐liwych
frontach
nie przynosz▒ nowych korzy╢ci
trawa pod stopami
wysycha zbyt szybko
bia│e szaty
nie oznaczaj▒ pojednania
- bierzcie i jedzcie
pozosta│y tylko kamienie
i piach chrzΩ╢ci w zΩbach
- bierzcie i pijcie
w│asn▒ krew
23 lata
w przyp│ywach i odp│ywach morza
mam dwadzie╢cia trzy lata
rok rozwijam w kilometrach dr≤g
dzie± rozbijam na dwadzie╢cia cztery
godziny istnienia
minuty nadziei
sekundy wiary
tΩtno krwi pulsuje
w dzwonach ko╢cio│≤w
peronach stacji kolejowych
mijanych przystank≤w
codzienno╢ci
za rok ocalejΩ prowadzony na rze╝
odczyn
jestem odczynem prostym
zbyt prostym
nie rozk│adam siΩ
na czynniki pierwsze
sikam pod murem
odliczam gwiazdy
jeszcze kilka godzin
misterium niepotrzebne
s│owa nie cichn▒ we mnie
dr▒┐▒ cia│o
wy┐eraj▒ m≤zg
rozbijaj▒ na sylaby serce
komu potrzebne dzi╢ serce
podziurawione jak stopy Jezusa
komu potrzebna dzi╢ s│owa
zdania splecione
przez jadowite jΩzyki
uczonych
heretyk≤w
nakazuj▒cych pokorΩ albo samob≤jstwo
komu potrzebna dzi╢ poezja
dobry pasterz
oto d│o± pana
na kt≤rej rozpo╢ciera siΩ widok
│▒k i pas▒cych siΩ
pokornie owiec
dobry pasterz dba
o swoj▒ trzodΩ
a kiedy przychodzi jesie±
prowadzi stado ufnych na rze╝
robi▒c miejsce
dla nowych pokole±