- poeta niew▒tpliwie m│ody
***
B≤g uroni│ │zΩ
Zapocz▒tkowa│ deszcz
Doskona│a apokalipsa
Ka┐da kropla
Pojedynczy smutek
cz│owieka
Naucz siΩ p│ywaµ
powiadam
Naucz siΩ p│ywaµ
zanim utoniemy
"Nic o wszystkim"
Zn≤w siedzΩ nad kartk▒
Nagi umys│em
Pi≤ro g│osem mym
Wko│o ludzie ╢miej▒ siΩ
Ka┐dy z nich otwarty
na kolejny kufel piwa
We krwi mojej tylko mrok
i tΩsknota za cz│owiekiem
Zn≤w siedzΩ na oknie
Niezno╢nie szczery
W dole milion trosk
A na g≤rze drugi
Serce kiedy╢ szczΩ╢liwie
Kwili za s│odk▒ niewiedz▒
czym jest mi│o╢µ
i czym jestem ja
Zn≤w siedzΩ obok Niej
Kt≤ra to ju┐ Ona?
Nade mn▒ nic
Pode mn▒ nic
Boga nie ma nawet
we mnie
Mo┐e On jest w kropli
srebrzystej,
spadaj▒cej do Oceanu?
Mo┐e Ona nie istnieje?
Mo┐e ªwiat to g│upi ┐art?
Mo┐e my╢l jest nie╢wiadoma?
Mo┐e pr≤┐nia rz▒dzi ╢wiatem?
Mo┐e jednak sko±czΩ pisaµ
ubiorΩ siΩ
i bΩdΩ ╢ni│ swe ┐ycie dalej...
***
Rzeczywisto╢µ - niedorzeczna
Ja - krzywym zwierciad│em
Mi│o╢µ - tragedi▒ ┐ycia
PamiΩµ - snem idioty
My╢l - pomy│k▒ ewolucji
***
Piramida ╢wiat│a
rozszerza siΩ
mknie ku mnie
wo│a mnie
I powietrze rozstΩpuje siΩ
wiruje we mnie
I otacza mnie jeszcze
ciemno╢µ
rozstΩpuje siΩ
Przenika mnie S│owo
I kraina szczΩ╢liwo╢ci
Nie tΩsknie...
***
Spotka│em anio│a
ognisko doskona│o╢ci
z niezauwa┐aln▒ wad▒
Nie rzuca siΩ w oczy
Jest tak niezwykle ludzka
Jak siΩ w Niej nie zatraciµ?
Zn≤w moja dusza lata
obok milcz▒cego rozumu
Przy niej czujΩ siΩ ┐ywy
Zn≤w b│▒dzΩ po Raju
Czy Ona mnie wpu╢ci?
Miriady wsp≤lnych spraw
i jedno serce bij▒ce rytm
w rytm kt≤rego ta±czΩ
i porywam do tanga Ciebie
Zosta± ze mn▒
stworzymy ╢wiat
╢wiat doskona│y
z nami niedoskona│ymi
mo┐e to zadzia│a...