sonet
 
Sonet to utw≤r poetycki sk│adaj▒cy siΩ z 14 wers≤w podzielonych na dwie strofy czterowersowe 
oraz dwie tr≤jwersowe (tercyny), o ╢cis│ym rozk│adzie rym≤w, przy czym 8 pierwszych wers≤w 
zawiera na og≤│ czΩ╢µ opisow▒ lub narracyjn▒, natomiast 6 ko±cowych stanowi czΩ╢µ 
refleksyjno-uog≤lniaj▒c▒. Sonet zrodzi│ siΩ w XII w. we W│oszech (nazwa), rozwiniΩty zosta│ przez 
A. Dantego i F. PetrarkΩ. Ustali│ siΩ wtedy typ tzw. sonetu w│oskiego o rozk│adzie rym≤w "abba 
abba" oraz "cdc dcd" ("cdecde"). Sonet rozpowszechni│ siΩ w XV i XVI w. w literaturze 
europejskiej, m.in. sonety W. Szekspira. Tak zwany sonet francuski mia│ zmodyfikowany uk│ad 
rym≤w (w ko±cowych 6 wersach "ccdeed" lub "cddcee"). 
 
W Polsce sonet wprowadzili J. Kochanowski i M. SΩp-Szarzy±ski. W nowszych czasach ustali│a 
siΩ w│oska postaµ sonetu. Uprawiany w r≤┐nych okresach literatury, uwa┐any za formΩ 
szczeg≤lnie trudn▒, pojmowany by│ jako popis i sprawdzian kunsztu poetyckiego (romantyzm - 
A. Mickiewicz i J. S│owacki, pozytywizm - A. Asnyk, M│oda Polska - J. Kasprowicz, 
K. Przerwa-Tetmajer, L. Staff, wsp≤│cze╢nie - J. Iwaszkiewicz, S. Grochowiak).