Centrum Informacyjne Rządu
Biuletyn Tygodniowy nr 27 - PODSUMOWANIE
12 lipca - 18 lipca 1999 r.
W minionym tygodniu
5-11 lipca 1999 r.
RADA MINISTRÓW
(posiedzenie 8 lipca 1999 r.)
W pierwszej części posiedzenia Rada Ministrów zaakceptowała dokument o fundamentalnym znaczeniu dla polskiej wsi pt."Spójna polityka strukturalna rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa".
Wysłuchano również informacji o wykonaniu zadań ujętych w "Zarysie strategii rozwoju rynku telekomunikacyjnego i pocztowego na lata 1998 - 2001".
Rząd przyjął wniosek o reasumpcję swej decyzji z 22 czerwca 1999 r. w sprawie projektu ustawy o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
* * *
Rada Ministrów przedyskutowała i przyjęła dokument "Spójna polityka strukturalna rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa", z wyjątkiem dwóch punktów, które mają być rozstrzygnięte na następnym posiedzeniu rządu.
W dokumencie tym przedstawiono zamierzenia rządu dotyczące aspektów strukturalnych rozwoju obszarów wiejskich oraz rolnictwa na najbliższe lata, tj. na okres przygotowań Polski do członkostwa w Unii Europejskiej oraz po akcesji. Zmiany strukturalne w rolnictwie wymagają trwałych przekształceń na obszarach wiejskich. Służyć mają temu przede wszystkim działania poprawiające warunki życia i pracy na wsi. Polityka strukturalna wobec rolnictwa i obszarów wiejskich będzie skuteczna, jeśli będzie kompleksowa i wewnętrznie spójna. Musi być ukierunkowana na poprawę następujących struktur:
- zatrudnienia na wsi (tj. zwiększenia zatrudnienia poza rolnictwem);
- wykształcenia ludności wiejskiej (by mogła znaleźć pracę poza rolnictwem);
- infrastruktury technicznej i społecznej (aby obszary wiejskie były korzystną lokalizacją dla różnych rodzajów działalności gospodarczej);
- agrarnej, w tym struktury obszarowej gospodarstw i jakości produkcji;
- organizacyjno-ekonomicznych powiązań producentów rolnych z rynkiem produktów rolno - spożywczych;
- ochrony krajobrazu, zasobów naturalnych i środowiska przyrodniczego obszarów wiejskich;
- administracyjnej i instytucjonalnej, służących rozwojowi obszarów wiejskich i rolnictwa.
Do tych, którzy swoją obecną pracę lub przyszłość wiążą z działalnością rolniczą, kierowane będą ekonomiczne instrumenty pomocy państwa. Do pozostałej grupy mieszkańców wsi kierowane będą instrumenty pomagające rozwinąć lub uruchomić działalność pozarolniczą w miejscu zamieszkania, a także znaleźć zatrudnienie w nowych miejscach pracy, tworzonych na terenach wiejskich oraz w małych miastach i miasteczkach. Pomoc państwa zostanie ukierunkowana na przekwalifikowanie zawodowe osób szukających zatrudnienia poza rolnictwem. Państwo stworzy m.in. zachęty do przechodzenia na wcześniejsze emerytury strukturalne i zaoferuje środki za zaprzestanie działalności rolniczej.
Polityka wobec wsi realizowana będzie przy większym niż dotychczas udziale władz samorządowych oraz organizacji regionalnych i lokalnych. Polityka strukturalna rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa zostanie wpisana w ramy polityki regionalnej. Będzie ona uwzględniać kwestie środowiska naturalnego. Ma być realizowana za pomocą wielu programów operacyjnych, w tym programu SAPARD.
Charakterystyka obszarów wiejskich i rolnictwa.
Spośród 2486 gmin 1606 to gminy wiejskie, a 564 gminy miejsko-wiejskie. W 1996 r. ludność wiejska stanowiła 38,1 proc. ogółu ludności (14 737 tys. osób). Z gospodarstwami rolnymi na wsi związanych było 50,9 proc. ludności.
Ludność wiejska jest znacznie gorzej wykształcona niż miejska. Niski poziom wykształcenia, oprócz niekorzystnego wpływu na tempo modernizacji rolnictwa, zmniejsza możliwość szerszego rozwinięcia pozarolniczej działalności gospodarczej na wsi, jako alternatywnego zatrudnienia dla nadwyżek siły roboczej. Dlatego podnoszenie poziomu wykształcenia i kwalifikacji ludności wiejskiej jest priorytetem w polityce rządu.
W rolnictwie, łowiectwie i leśnictwie pracuje 27,5 proc. ogółu pracujących. W rolnictwie indywidualnym jest zatrudnionych 3477 tys. osób, w tym 1935 tys. osób, dla których praca w gospodarstwie stanowi główne źródło utrzymania (23,3 proc. ogólnej liczby osób związanych z indywidualnymi gospodarstwami rolnymi, tj. 8,2 mln osób). Blisko 70 proc. zatrudnionych w rolnictwie pracuje w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Według szacunków Głównego Urzędu Statystycznego bezrobotnych wśród ludności wiejskiej, rejestrowanych i nie rejestrowanych, jest 1,9 mln (w tym zarejestrowanych 972 tys.). Stopa bezrobocia jest więc o połowę wyższa niż w miastach.
Polskie rolnictwo w znacznej części produkuje metodami ekstensywnymi, o czym świadczy średnio 2-3 razy mniejsze zużycie nawozów mineralnych i 7 razy mniejsze zużycie pestycydów niż w krajach OECD. Za to polski krajobraz wiejski należy do najmniej zdeformowanych w Europie. Bogactwo zasobów naturalnych stanowić może ważny czynnik rozwoju agroturystyki i produkcji metodami ekologicznymi.
Miejsce i rola sektora rolnego w gospodarce Polski oraz charakterystyka gospodarstw rolnych.
Udział rolnictwa w wytworzonym PKB (łącznie z łowiectwem i leśnictwem) w 1998 r. wynosił 4,8 proc. (w UE średnio około 2 proc.) i wykazywał stałą tendencję spadkową (w 1998 r. - 11,8 proc., w 1995 r. - 6,4 proc.).
Z 2 041 tys. indywidualnych gospodarstw rolnych powyżej 1 ha:
* 49,4 tys., tj. 2,4 proc. nie prowadzi stale lub czasowo produkcji rolnej;
* 260 tys., tj. 12,7 proc. produkuje wyłącznie na własne potrzeby;
* 764,4 tys., tj. 37,4 proc. głównie na własne potrzeby, a nadwyżki sprzedaje na rynku;
* 967,5 tys., tj. 47,5 proc. produkuje głównie na rynek.
Ponad 40 proc. gospodarstw rolnych prowadzi produkcję wielokierunkową, bez wyraźnie określonej specjalizacji. Nie sprzyja to unowocześnieniu produkcji, warunkującemu obniżkę kosztów i poprawę jakości.
W roku gospodarczym 1995/96 produkcja towarowa rolnictwa osiągnęła wartość 20 074,3 mln zł (6 274,8 mln ECU). W 1997 roku eksport towarów rolno-spożywczych stanowił 12,8 proc. ogólnej wartości eksportu Polski, a import 8,9 proc. Saldo obrotów towarami rolno-spożywczymi jest ujemne, podobnie jak w handlu ogółem, ale relatywnie korzystniejsze niż w całej gospodarce (w 1997 r. stanowiło - 2,8 proc., w 1996 r. - 9,8 proc.).
Najważniejsze problemy i cele spójnej polityki strukturalnej obszarów wiejskich i rolnictwa.
Problemy obszarów wiejskich to:
- monoprodukcja w niektórych regionach kraju i wynikające z niej wysokie uzależnienie ludności od przychodów z rolnictwa oraz niewystarczające możliwości zatrudnienia i pozyskania dochodów poza rolnictwem;
- bezrobocie rejestrowane i utajone;
- poziom dochodów ograniczający efektywny popyt na towary i usługi pozarolnicze;
- niedostateczny rozwój infrastruktury technicznej, społecznej i kulturalnej;
- poziom wykształcenia i kwalifikacji ludności;
- dostępność usług służących prowadzeniu działalności gospodarczej;
- mała aktywność ekonomiczna społeczna i kulturalna ludności;
- słabość instytucji i organizacji wspierających rozwój obszarów wiejskich;
- marginalizacja dziedzictwa kulturowego obszarów wiejskich.
Główne problemy sektora rolnego to:
- dochody gospodarstw rolnych;
- rozdrobnienie struktury agrarnej;
- niedostosowanie wielkości i jakości produkcji do wymogów odbiorców;
- organizacja rynku rolnego oraz słabe więzi pomiędzy poszczególnymi ogniwami łańcucha marketingowego żywności;
- niedoinwestowanie gospodarstw rolnych;
- poziom wiedzy fachowej w zakresie technologii produkcji, marketingu i zarządzania;
- niski stopień samoorganizacji rolników.
Problemy środowiska naturalnego:
- lokalne zagrożenia środowiska naturalnego obszarów wiejskich;
- poziom wyposażenia gospodarstw w urządzenia służące ochronie środowiska;
- zagospodarowanie gruntów gorszej jakości;
- wysokie koszty budowy urządzeń służących ochronie środowiska.
Problemy te będzie można rozwiązać, realizując trzy główne cele i podporządkowane im cele szczegółowe:
I - Kształtowanie warunków pracy i życia ludności wiejskiej odpowiadających standardom cywilizacyjnym i pozwalających mieszkańcom wsi realizować ich cele ekonomiczne, edukacyjne, kulturowe i społeczne.
II - Przebudowa struktur sektora rolnego tworząca przesłanki adaptacji rolnictwa do zmieniającej się sytuacji gospodarczej i społecznej.
III - Kształtowanie warunków rozwoju zrównoważonego na obszarach wiejskich, ochrona zasobów środowiska naturalnego wraz z wiejskim dziedzictwem kulturowym.
Ad. I
Wiąże się z koniecznością poprawy infrastruktury technicznej - jako podstawowego warunku powodzenia programów rozwoju obszarów wiejskich, w tym konieczność:
- budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej (wsparcie ze środków publicznych udzielane będzie w formie dotacji w ratach);
- gospodarki odpadami stałymi;
- telefonizacji (celem programu jest założenie do 2005 roku telefonów w 80 proc. gospodarstw domowych na wsi);
- modernizacji i dostosowania sieci energetycznej do zaopatrzenia ludności wiejskiej i podmiotów działających na wsi oraz zwiększenie liczby odbiorców gazu i uruchomienie alternatywnych źródeł energii;
- budowy dróg lokalnych;
- poprawy infrastruktury społecznej (chodzi o nowoczesną edukację oraz lepsze kształcenie młodzieży i dorosłych);
- działań na rzecz poprawy oświaty na wsi;
- stworzenia zachęt dla wiejskich nauczycieli;
- wyposażenia w sprzęt umożliwiający odpowiednie przygotowanie do zawodu;
- ułatwienia w dojazdach młodzieży do szkół;
- wsparcia stypendialnego;
- aktywizacji lokalnych środowisk;
- działań na rzecz poprawy ochrony zdrowia ludności na obszarach wiejskich;
- reformy ubezpieczenia społecznego rolników;
- tworzenia warunków do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.
Ad. II
Oznacza:
- poprawę struktury obszarowej gospodarstw;
- wspieranie modernizacji gospodarstw rolnych dzięki odpowiednim instrumentom;
- wzmocnienie roli rolników na rynku produktów rolnych;
- wspieranie grup producentów rolnych oraz usług doradczych, finansowych i zarządczych na rzecz rolników;
- odbudowę i rozwój spółdzielczości rolniczej;
- wspieranie infrastruktury rynku rolnego;
- wspieranie systemów zbierania, przetwarzania i rozpowszechniania informacji rynkowej;
- wspieranie organizacji zajmujących się promocją produktów rolno-spożywczych;
- wdrażanie postępu biologicznego.
Ad. III
Przyjęcie ustawodawstwa Unii Europejskiej będzie wymagało podjęcia dodatkowych działań związanych z ochroną środowiska, przyrody i krajobrazu na obszarach wiejskich. Wiąże się to z :
- wspieraniem inwestycji służących ochronie środowiska;
- działaniami na rzecz poprawy jakości wód, ochrony zasobów glebowych, małej retencji wodnej oraz na rzecz zachowania walorów krajobrazowych i dziedzictwa kulturowego wsi;
- dotacjami celowymi dla rolników stosujących metody produkcji rolniczej służące ochronie środowiska i zasilających grunty rolne;
- dofinansowaniem działalności szkoleniowej i pokazowej;
- ochroną i promocją twórczości ludowej.
Rozwój obszarów wiejskich i rolnictwa - finansowanie, ramy instytucjonalne.
Oczekuje się, że z funduszy Unii Europejskiej, w tym z programu SAPARD, Polska będzie mogła uzyskać przed akcesją rocznie około 0,8 -1 mld zł.
W okresie poakcesyjnym środki na realizację ww. celów polityki strukturalnej, jak się szacuje, będą mogły być zwiększone około trzykrotnie.
Do rozstrzygnięcia pozostały problemy działań na rzecz poprawy stanu oświaty na wsi oraz wcześniejszych emerytur strukturalnych dla rolników.
Rada Ministrów przyjęła informację o wykonaniu zadań ujętych w dokumencie "Zarys strategii rozwoju rynku telekomunikacyjnego i pocztowego na lata 1998-2001".
Od stycznia 1998 r. do 19 lutego 1999 r. - w trakcie demonopolizacji telefonii stacjonarnej strefowej - podmiotom, wyłonionym w trybie przetargów, wydano 29 koncesji na usługi telefoniczne wraz z zezwoleniem na zakładanie i używanie sieci telekomunikacyjnych.
W związku z tym do budżetu państwa wpłynęło 29 442,6 tys. euro.
Kontynuowano prace zmierzające do liberalizacji telefonii międzymiastowej. Przygotowano projekty zmian 6 rozporządzeń do ustawy o łączności. 26 lutego 1999 r. minister łączności podpisał rozporządzenie w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłat za udzielenie koncesji na usługi telekomunikacyjne i pocztowe oraz udostępnianie dokumentacji przetargu.
Zgodnie z dotychczasowymi założeniami, w przypadku ogłoszenia przetargu na usługi międzystrefowe i udzielenia koncesji dwóm podmiotom, budżet państwa uzyska ponad
46 000 tys. euro. Przetarg na usługi międzystrefowe zostanie ogłoszony i przeprowadzony w II półroczu br.
Rada Ministrów przyjęła informację o terminie ogłoszenia przetargu, który będzie zharmonizowany z przebiegiem II etapu prywatyzacji TP SA. Minister łączności poinformował dodatkowo o przyznaniu 5 lipca 1999 r. koncesji dla operatora PTK Centertel na świadczenie usług telekomunikacyjnych typu komórkowego GSM 900, a także zapowiedział przyznanie w lipcu br. koncesji dla operatorów telefonii komórkowej PTC Era i Polkomtel Plus na świadczenie usług w standardzie DCS 1800. Stwarza to możliwość wyrównania warunków konkurencyjnych dla operatorów komórkowych w Polsce.
W br. nastąpi drugi etap prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA, polegający na sprzedaży części akcji należących do Skarbu Państwa inwestorowi strategicznemu.
W pierwszym etapie prywatyzacji sprzedano 210 mln akcji należących do Skarbu Państwa, co stanowi 15 proc. kapitału akcyjnego spółki. Do polskich inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych trafiło 53 654 161 akcji (tj. 25 proc. oferty), a inwestorom zagranicznym przypadło 156 345 839 akcji (tj. 75 proc. oferty). W II etapie TP SA zamierza udostępnić od 25 proc. do 35 proc. akcji inwestorowi strategicznemu w drodze publicznego zaproszenia do rokowań. W tym celu przygotowano zmiany w obowiązującej ustawie o łączności. Zakończenie II etapu prywatyzacji nastąpi do końca 1999 roku.
W 1998 r. opracowano projekt ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz projekty 20 odnoszących się do niej aktów wykonawczych. Projekt ten złożony w Sejmie przeszedł już przez pierwsze czytanie. Opracowano projekt nowelizacji rozporządzenia ministra łączności w sprawie ogólnych warunków przyłączania sieci telekomunikacyjnej oraz zasad rozliczeń. Minister łączności powołał komisję, która przygotuje projekty uregulowań niezbędnych do powołania Urzędu Regulacyjnego Telekomunikacji.
We wrześniu 1998 r. minister łączności podpisał umowę z TP SA, przewidzianą w ustawie o łączności. Zobowiązano w niej TP SA do corocznego przedstawiania ministrowi informacji o przewidywanych zmianach cen za usługi telekomunikacyjne o charakterze powszechnym, za dzierżawę łączy telekomunikacyjnych oraz planowanej polityce taryfowej na 3 lata. Zobowiązano też TP SA do systematycznej restrukturyzacji cen za usługi telekomunikacyjne - tak, aby osiągnięta została struktura cen OECD.
Jeśli chodzi o rynek pocztowy, na podkreślenie zasługuje zwiększenie się w 1998 r. liczby operatorów prywatnych świadczących usługi pocztowe. Koncesje na usługi kurierskie uzyskały kolejne 2 podmioty gospodarcze. W 1998 r. przybyło 55 placówek pocztowych. W końcu roku było ich 7837, z czego 4843 stanowiły placówki wiejskie.
Poczta Polska wprowadziła na rynek nowe usługi pocztowe oraz doskonaliła już funkcjonujące. Jednym z zasadniczych kierunków działań w 1998 roku było obniżenie kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa. M.in. zwiększono przewozy transportem drogowym w miejsce niektórych przewozów kolejowych. Ponadto w 1998 roku przekształcono 155 nierentownych placówek pocztowych w agencje.
Postęp w dostępności do usług pocztowych osiągnięto dzięki nakładom inwestycyjnym. Z 108,6 mln zł aż 82 mln zł przeznaczono na budowę, rozbudowę i modernizację placówek pocztowych. Z ogólnej kwoty nakładów inwestycyjnych - 69,5 mln zł stanowiła pomoc finansowa państwa w postaci dotacji.
W 1998 r. o 3,5 proc. wzrosła liczba przesyłek listowych zwykłych, o 4,9 proc. listów poleconych, o 3,9 proc. listów wartościowych i o 9,1 proc. paczek. Poprawiła się też terminowość dostarczanych przesyłek.
W 1998 r. opracowano projekt ustawy Prawo pocztowe, który został przedstawiony Komitetowi Ekonomicznemu RM.
Rada Ministrów zaakceptowała wniosek o reasumpcję decyzji rządu z 22 czerwca 1999 r. w sprawie projektu ustawy o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
W wyniku uzgodnień pomiędzy Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej, Ministrem Finansów oraz Ministrem Gospodarki, zaproponowane zostało (z przyczyn ekonomicznych) skreślenie art. 10 ust. 3 projektu ustawy. Zobowiązania zakładów przemysłu obronnego z tytułu zaległych składek na ubezpieczenie społeczne będą podlegać ogólnej regule odroczeń i umorzeń według art. 10 ust. 1 wspomnianego projektu ustawy.
Poprawiona także została (na wniosek Ministra Finansów) treść art. 7 tego projektu.
Rada Ministrów zaakceptowała wniosek w sprawie udziału Polski w amerykańskiej inicjatywie "Creating a Community of Democracies".
Celem projektu utworzenia "wspólnoty społeczeństw demokratycznych" jest popieranie i ochrona demokracji na całym świecie. Służyć temu powinno ustanowienie międzynarodowego forum umożliwiającego współpracę państw demokratycznych na rzecz rozwijania i utrwalania demokracji, zwłaszcza w tych krajach, w których jest ona jeszcze krucha lub zagrożona. Intencją inicjatora projektu - USA jest, aby Polska znalazła się w niewielkiej grupie państw reprezentujących różne regiony świata, które będą stanowić zalążek przyszłej wspólnoty. Amerykanie zaproponowali również, aby spotkanie założycielskie odbyło się wiosną przyszłego roku w Warszawie.
Rząd polski uważa, że wiele względów - historycznych, ideowych i politycznych przemawia za tym, aby nasz kraj zaakceptował tę inicjatywę i odegrał znaczącą rolę w procesie jej konkretyzacji i wykonania. Dlatego podjęto decyzję o gotowości Polski do zorganizowania w Warszawie konferencji założycielskiej "Community of Democracies" w pierwszym półroczu 2000 roku.
Minister Spraw Zagranicznych będzie informował Radę Ministrów o przebiegu realizacji zadań związanych z przygotowaniami do tego spotkania. Rząd podejmie decyzję w sprawie organizacji konferencji po przedstawieniu ostatecznych propozycji dotyczących jej przebiegu oraz planu finansowania przedsięwzięcia.
Rada Ministrów zaakceptowała projekt ustawy o ratyfikacji Wspólnej Konwencji bezpieczeństwa w postępowaniu z wypalonym paliwem jądrowym i bezpieczeństwa w postępowaniu z odpadami promieniotwórczymi, sporządzonej w Wiedniu 5 września 1997 r.
Polska dysponuje niewielką ilością odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa, ale jest otoczona krajami eksploatującymi i budującymi nowe elektrownie atomowe. Dlatego też nasz kraj jest zainteresowany ratyfikacją wspomnianej Konwencji, która wnosi do istniejącego systemu prawa międzynarodowego szereg ważnych elementów bezpieczeństwa radiacyjnego kraju.
Konwencja nakłada na państwa, które ją ratyfikowały następujące obowiązki:
dokonywania przeglądu urządzeń i obiektów produkujących odpady promieniotwórcze,;
zobowiązuje państwa, które budują nowe obiekty do przedstawienia na życzenie planów takich budowli w celu ewentualnego usunięcia zagrożeń;
zobowiązuje państwa, które budują wspomniane obiekty do systematycznej analizy bezpieczeństwa oraz oceny wpływu na środowisko naturalne odnoszącej się do całego okresu eksploatacji obiektu;
zobowiązują państwa do określonego postępowania w razie awarii powyższych obiektów.
Rada Ministrów upoważnia Ministra Spraw Zagranicznych, któremu towarzyszyć będzie prezes Państwowej Agencji Atomistyki do reprezentowania stanowiska rządu RP w toku dalszych prac parlamentarnych nad ustawą.
Rada Ministrów wydała rozporządzenie w sprawie rodzin zastępczych.
Dyskusja społeczna nad kształtem i rolą rodziny w wychowaniu dzieci i młodzieży ujawniła potrzebę zreformowania systemu rodzinnej opieki zastępczej. Organizowanie opieki w rodzinach zastępczych oraz sprawy przydziału pomocy finansowej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania zostało wpisane, jako zadanie zlecone, w zakres działań powiatowych centrów pomocy rodzinie. Natomiast starosta zobowiązany został do organizowania zastępczej opieki rodzinnej.
Rozporządzenie przewiduje:
rozszerzenie rodzinnej formy opieki nad dzieckiem jako alternatywę pobytu w placówkach opieki całkowitej,
zapewnienie jak najkorzystniejszych form pomocy rodzinie zastępczej oraz odpowiedniego przygotowania rodziców zastępczych do pełnienia swych ról,
stworzenie elastycznych form finansowania, dostosowanych do potrzeb dziecka i rodziny zastępczej.
Jako główną przesłankę umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej proponuje się wyłącznie trudną sytuację życiową, uniemożliwiającą rodzicom zapewnienie dzieciom podstawowych warunków życia, opieki i wychowania.
Rozporządzenie wprowadza dwie kategorie rodzin zastępczych:
rodziny spokrewnione (preferowane, o ile zapewnią dzieciom trwałą więź ze środowiskiem rodzinnym oraz stabilną formę opieki);
rodziny niespokrewnione (będą przyjmować te dzieci, dla których nie udało się zapewnić opieki w rodzinie spokrewnionej).
Rodziny zastępcze niespokrewnione będą otrzymywać wynagrodzenie ustalone przez starostę. Liczba dzieci umieszczonych w tych rodzinach będzie ograniczona - nie więcej niż troje, odstępstwo dotyczy jedynie przypadków licznego rodzeństwa, którego rozdzielanie nie jest wskazane. Opieka nad dziećmi powinna być sprawowana osobiście. Nie przewiduje się pokrywania dodatkowo kosztów pobytu dzieci w żłobkach i przedszkolach
Pomoc finansowa będzie uzależniona od sytuacji dochodowej rodziny oraz wieku i stanu zdrowia dzieci. Jako podstawę przyjęto przeciętne miesięczne wynagrodzenie w kwartale poprzedzającym - 10-40 proc. przeciętnego wynagrodzenia, a dzieci do lat trzech, wymagające szczególnej troski lub specjalnego kształcenia - od 40 do 80 proc. Sprawy te będą przedmiotem odrębnych rozporządzeń. Jednorazowy zasiłek pieniężny w wysokości 150 proc. wynagrodzenia może być przyznawany na każde przyjęte dziecko na pokrycie niezbędnych wydatków..
Wprowadzi się system szkoleń dla kandydatów na rodziców zastępczych. Dużą rolę we współorganizowaniu prawidłowego funkcjonowania rodzin zastępczych będą odgrywały powiatowe centra pomocy rodzinie.
Rada Ministrów znowelizowała rozporządzenie w sprawie wynagrodzeń zawodowych kuratorów sądowych.
Od 1 stycznia 1998 r. podstawę określania wynagrodzeń kuratorów zawodowych stanowi art. 123 Prawa o ustroju sądów powszechnych, zgodnie z którym Rada Ministrów w rozporządzeniu ustala ich wysokość. Dodatkową przyczyną tegorocznej regulacji ich wynagrodzeń były niedawne podwyżki płac pracowników administracyjnych sądów i prokuratur. Z tych powodów Rada Ministrów zwiększyła miesięczne wynagrodzenie zasadnicze kuratorów, przy zastosowaniu podwyższonego o 0,1 mnożnika prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w państwowej sferze budżetowej. I tak, kuratorowi specjaliście przysługuje teraz mnożnik 1,3; starszemu kuratorowi - 1,1; kuratorowi - 1,0, a stażyście kuratorskiemu - 0,8.
Rozporządzenie wejdzie w życie z dniem ogłoszenia.
Rada Ministrów omówiła sprawozdanie z realizacji harmonogramu wraz z oceną sytuacji i ewentualnymi zagrożeniami, jakie mogą wystąpić w poszczególnych dziedzinach gospodarki w związku z tzw. "Problemem roku 2000". Zdecydowano, że nowa, rozszerzona wersja raportu w tej sprawie będzie przedstawiona na następnym posiedzeniu rządu.
Rząd zajął pozytywne stanowisko wobec poselskiego projektu nowelizacji ustawy o samorządzie terytorialnym.
Zaproponowane przez posłów zmiany zmierzają do jednoznacznego unormowania ograniczeń w prowadzeniu działalności gospodarczej przez radnych gmin.
W stanowisku rządu podkreśla się, że w ustawie o samorządzie gminnym istnieje zapis mówiący o zakazie prowadzenia przez radnych działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami z wykorzystaniem mienia komunalnego, zarządzania taką działalnością lub bycia przedstawicielem bądź pełnomocnikiem w prowadzeniu ww. działalności. Co prawda do wspomnianego zapisu nie jest dołączony przepis mówiący o stosowaniu sankcji w przypadku nieprzestrzegania tego postanowienia, niemniej nie należy tego traktować w kategoriach złej woli wnioskodawcy, bądź dawania przyzwolenia na taką praktykę. Radnego - poza przepisami prawa - obowiązują zasady etyki, która nakazuje poruszanie się w granicach obowiązujących rozwiązań prawnych. Brak sankcji nie oznacza zatem dopuszczalności łamania przepisu. Aby jednak uniknąć dwoistości interpretacji wspomnianego zapisu, słuszna jest zmiana ustawy o samorządzie gminnym.
Rząd popiera zapis mówiący o tym, że niezaprzestanie przez radnego gminy zakazanej działalności w wyznaczonym terminie jest równoznaczne ze zrzeczeniem się mandatu.
Rząd zajął negatywne stanowisko wobec poselskiego projektu ustawy o Narodowej Polityce Rolnej.
Rząd uważa, że poselski projekt ustawy o Narodowej Polityce rolnej nie stanowi dostatecznej podstawy zapewniającej trwałą przebudowę rolnictwa gdyż:
nie określa niezbędnych środków i źródeł finansowania oraz instytucjonalnych struktur zapewniających stosowanie instrumentów wspierających rolnictwo,
obejmuje jedynie gospodarczą część problemów rolnictwa (sprawy socjalne odsyła do odrębnych przepisów), reguluje przy tym funkcjonowanie tylko niektórych rynków rolnych, wybranych bez wyraźnego uzasadnienia,
wprowadza regulacje niezgodne ze wspólną polityką rolną Unii Europejskiej, do której wdrożenia Polska zobowiązała się rozpoczynając rozmowy o integracji.
Uznając potrzebę regulacji rynku rolnego, rząd opiniuje jednak negatywnie - z przedstawionych wyżej powodów - poselski projekt ustawy.
Rząd poparł poselski projekt nowelizacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Poselski projekt zmierza do szczególnego potraktowania urzędów pracy w realizacji zadań jako płatników składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, tj.:
zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz wyrejestrowania z tych ubezpieczeń,
informowania o kwocie zapłaconej składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za bezrobotnych.
Rząd uważa, że zaproponowane przez posłów rozwiązania - wydłużenie terminów składania przez urzędy pracy dokumentów ubezpieczeniowych - zasługują na uwzględnienie, gdyż z powodu znacznej rotacji bezrobotnych urzędy mają problemy z dotrzymaniem obecnych terminów.
Wątpliwości budzi jedynie propozycja przesunięcia terminu płatności składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za bezrobotnych oraz ubezpieczenia zdrowotne za pobierających świadczenie przedemerytalne (art. 47) z ósmego dnia każdego miesiąca na piętnastego. Zdaniem rządu, spowodowałoby to zachwianie płynności finansowej systemów ubezpieczeniowych.
KOMITET EKONOMICZNY RADY MINISTRÓW
(posiedzenie 9 lipca 1999 r.)
Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów zaakceptował informację na temat oceny sytuacji i propozycji działań dla polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym Polski.
Za najważniejszy instrument rozwoju eksportu uznano dobrą generalną politykę gospodarczą wzmacniającą stabilność i rozwój polskiej gospodarki. Oprócz tego uznano, że rozwojowi eksportu sprzyjać powinny określone w dokumencie rozwiązania finansowe i celne:
ubezpieczenia kredytów eksportowych;
finansowanie kredytów eksportowych dla podmiotów krajowych ze środków publicznych;
poręczenia i gwarancje na finansowanie przedsięwzięć proeksportowych;
rządowe kredyty na eksport towarów i usług związane z elementem pomocy;
przygotowanie i wdrożenie planu procedur programu "solidny eksporter".
W ramach promocji eksportu priorytetowo traktowane będzie wspieranie finansowe udziału polskich przedsiębiorstw w targach i wystawach.
Skuteczność tych rozwiązań co roku poddawana będzie analizie efektywnościowej i ocenie KERM.
Akceptację uzyskała też strategia działań Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych SA na lata 1999 - 2002.
Komitet przyjął nowelizację rozporządzenia regulującego zasady i tryb organizowania przetargu publicznego na m.in. sprzedaż majątku trwałego.
Warunkowo zgodzono się z propozycjami zawartymi w projekcie rozporządzenia dotyczącego kwot produkcji cukru oraz minimalnej jego ceny zbytu na rynku krajowym. KERM zobowiązał projektodawców do szczegółowego uzasadnienia minimalnej ceny zbytu z uwzględnieniem w kalkulacji wielkości kwot cukru, zapasów oraz jednostkowych kosztów produkcji w poszczególnych cukrowniach.
KERM zaakceptował projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie zwrotu przez rząd Argentyny depozytu, związanego z wymianą handlową prowadzoną w latach 1985 - 1987.
Przyjęto informację o wykonaniu zadań wynikających z programu zagospodarowania mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej w 1998 r.
Komitet zaakceptował propozycje zmian dotyczących funkcjonowania Zespołu KERM do spraw Odbiurokratyzowania Gospodarki.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów dokument zatytułowany "Ocena sytuacji i propozycje działań dla polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym Polski".
Od roku 1991 obroty towarowe z zagranicą wzrosły 2,5 - krotnie - z około 30 mld USD do blisko 75 mld USD w 1998 r. Import wzrósł 3 - krotnie, eksport zaś 1,9 - krotnie. Mimo widocznego postępu w wymianie z zagranicą, obecny poziom eksportu w relacji do PKB i w przeliczeniu na mieszkańca jest w Polsce nadal zdecydowanie niższy niż w krajach Europy Środkowej i Wschodniej o porównywalnym poziomie rozwoju, nie mówiąc o krajach wysoko rozwiniętych. W 1997 r. udział eksportu w PKB wyniósł 19 proc., podczas gdy np. w Czechach - 47 proc., w Słowacji - 55 proc., zaś wartość eksportu w Polsce na mieszkańca wyniosła 666 USD, podczas gdy w Słowacji - ponad 1600 USD, na Węgrzech - ponad 1800 USD, w Czechach - blisko 2200 USD, a w Słowenii - ponad 4200 USD.
Negatywnym zjawiskiem w wymianie z zagranicą jest narastanie deficytu, szczególnie w ostatnich 4 latach. W roku 1997 wyniósł on ponad 11,3 mld USD i prawie 13,7 mld USD w roku ubiegłym. Deficyt wykazywany przez GUS był jeszcze większy. Jego wyraźne pogłębienie nastąpiło w ostatnich 4 miesiącach ubiegłego roku.
W ostatnich 3 latach dominująca część obrotów (93 - 97 proc. eksportu i ponad 90 proc. importu) przypadała na Unię Europejską, kraje b. ZSRR, rozwijające się i CEFTĘ.
W założeniach do budżetu na rok 1999 przyjęto (w ujęciu płatniczym) wzrost wpływów z eksportu o 9,3 proc. oraz wzrost wydatków na import o 10,6 proc. Uwzględniając jednak realne uwarunkowania wymiany towarowej, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne, należy przewidywać, że tempo wzrostu eksportu w 1999 r. nie przekroczy 4 proc., a tempo wzrostu importu nie będzie niższe niż 6 proc. Oznaczałoby to, że w roku 1999 wpływy z eksportu wyniosą około 31.450 mln USD zaś wydatki na import - 46.550 mln USD. W rezultacie deficyt wyniesie - 15.100 mln USD, czyli będzie o ponad 1,4 mld USD wyższy niż w roku ubiegłym i o 0,8 mld większy niż przyjęto w założeniach do budżetu.
Jeśli chodzi o politykę traktatową, od 1 lipca 1995 r. Polska jest członkiem - założycielem Światowej Organizacji Handlu (WTO). W związku z tym wdrażane są zasady liberalizacyjne. Zredukowano o 40 proc. cła na artykuły przemysłowe i o 36 proc. na towary rolno-spożywcze.
Od listopada 1996 r. Polska jest formalnie członkiem OECD. Do najistotniejszych zmian związanych z wymaganiami tej organizacji należy wprowadzenie mechanizmów gospodarki wolnorynkowej.
Zgodnie z Układem Europejskim, Polska już w 1992 r. zniosła cła importowe na m.in.: produkty mineralne i przemysłu chemicznego, wyroby z drewna oraz metale nieszlachetne.
W 1999 r. obniżono stawkę celną do 15 proc. na samochody osobowe i użytkowe oraz dodatkowo zwiększono kontyngent bezcłowy do 42.300 samochodów osobowych i 170 ciężarowych. Całkowite zniesienie cła nastąpi od 1 stycznia 2002 r. Na pozostałe towary przemysłowe stawki celne w 5 transzach były stopniowo znoszone począwszy od 1995 r. W roku 1999 wprowadzono ostatnią transzę.
Zawarto porozumienie w sprawie wsparcia restrukturyzacji polskiego sektora paliwowego, na mocy którego Polska od stycznia 1997 r. zniosła ograniczenia ilościowe na import produktów naftowych, a od 13 lutego 1997 r. zliberalizowała ceny paliw na rynku wewnętrznym. Od stycznia 1999 r. cło na benzynę wynosi 5 proc., a na olej napędowy 11 proc. Całkowite zniesienie cła na te produkty nastąpi od stycznia 2001 r.
Od stycznia 1999 r. - zgodnie z ustaleniami Komisji Europejskiej - obowiązuje 3-proc. stawka celna na import stali z Unii Europejskiej, a od stycznia 2000 r. cło na stal z UE zostanie zniesione.
W wyniku porozumień WTO oraz umów z Unią, EFTĄ i CEFTĄ średnia stopa protekcji celnej w polskim imporcie przemysłowym i rolnym znacznie się obniżyła.
Liberalizacja ceł na towary przemysłowe dokonuje się w zróżnicowanym tempie.
Celem polityki proeksportowej do 2002 r. jest promowanie proeksportowego rozwoju gospodarczego Polski oraz poprawa konkurencyjności polskiej oferty eksportowej, zwiększenie eksportu i intensyfikacja dopływu do Polski bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
Proponuje się działania o charakterze traktatowym, a wśród nich m.in.:
- dostosowanie polskiego ustawodawstwa do obowiązującego w UE;
- realizację zobowiązań liberalizacyjnych wynikających z przystąpienia Polski do OECD i ratyfikację oraz wprowadzenie w życie porozumień wynegocjowanych w WTO;
- wypracowanie koncepcji udziału Polski w kolejnej rundzie negocjacji wielostronnych w WTO w związku z akcesją do Unii i w konsekwencji przyjęciem jej zewnętrznej taryfy celnej;
- rozwój stosunków gospodarczych z krajami nie należącymi do Unii.
Wśród finansowych i celnych instrumentów wspierania eksportu przewidziane jest m.in.:
- ubezpieczanie kredytów eksportowych;
- finansowanie kredytów eksportowych podmiotom krajowym ze środków publicznych;
- dopłaty do oprocentowania kredytów eksportowych ze środków publicznych;
- poręczenia i gwarancje na finansowanie przedsięwzięć proeksportowych;
- rządowe kredyty na eksport towarów i usług związane z elementem pomocy;
- przygotowanie i wdrożenie planu procedur uproszczonych oraz statusu solidnego eksportera.
Wzmocnione też zostaną i zintensyfikowane działania promocyjne Ministerstwa Gospodarki.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów "Strategię działania Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych SA na lata 1999-2002".
Strategia będzie podlegać monitorowaniu i KERM oceni ją w I kwartale 2000 r. pod kątem sposobu realizacji, aktualizacji oraz harmonizacji z przyjętą "Oceną sytuacji i propozycji działań dla polepszenia sytuacji w handlu zagranicznym Polski" jako dokumentem nadrzędnym.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów "Projekt rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu organizowania przetargu publicznego na sprzedaż majątku trwałego lub oddania mienia do odpłatnego korzystania innym podmiotom przez spółkę powstałą w wyniku komercjalizacji oraz warunków, w których dopuszcza się odstąpienie od przetargu".
Nowelizacja dotychczasowego rozporządzenia wynika z potrzeby przyspieszenia prywatyzacji oraz obniżenia jej kosztów, niekiedy przekraczających możliwości finansowe spółki. Z obowiązującego dotąd rozporządzenia wynika konieczność wyceniania każdego składnika majątku trwałego, co w konsekwencji powoduje niewspółmierny wzrost kosztów i utrudnia zbywanie majątku zbędnego o niewielkiej wartości oraz w szerszym zakresie restrukturyzację spółek.
W proponowanym rozporządzeniu określono zasady realizacji uprawnienia do określenia warunków i trybu zbycia akcji przez walne zgromadzenie.
Określono też przypadki odstąpienia od obowiązku dokonania wyceny składnika majątku przez rzeczoznawcę, gdy jej koszt przekraczałby wartość rynkową tego majątku lub ma on ustaloną cenę giełdową.
Rozszerzono katalog przypadków umożliwiających sprzedaż majątku trwałego spółki o jego finansowe składniki, prawa własności przemysłowej, know - how oraz zorganizowane części przedsiębiorstwa.
Nowelizacja rozporządzenia wprowadza ułatwienia w zbywaniu mieszkań będących własnością spółki. Warunkiem odstąpienia od przetargu przy ich sprzedaży jest udzielenie bonifikaty nie większej niż 50 proc. wartości mieszkania oraz sprzedaż na rzecz najemcy lub osobie bliskiej, stale z nim zamieszkującej.
Podstawą ustalenia ceny nieruchomości jest jej wartość rynkowa.
Inna zmiana ma na celu określenie sposobu obliczania wartości przedmiotu umowy, wówczas gdy składnik majątku trwałego oddawany jest do odpłatnego korzystania. Spowoduje to uelastycznienie gospodarowania składnikami majątku trwałego.
KERM przyjął warunkowo "Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia kwot produkcji cukru".
Przy określaniu ilości cukru przeznaczonego na rynek krajowy w sezonie 2000/01 wzięto pod uwagę, że:
- w ostatnich latach zużycie cukru w kraju ukształtowało się na poziomie poniżej 1600 tys. ton;
- prawdopodobne prognozy wskazujące na systematyczny spadek cen cukru na rynkach światowych mogą spowodować jego wzmożony import, pomimo wysokiej ochrony celnej.
Dlatego proponuje się, aby maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii cukrowniczej 2000 r. i przeznaczona na rynek krajowy od 1 października 2000 r. do 30 września 2001 r. wynosiła 1520 tys. ton.
Subsydia eksportowe po 2000 r. będą jednym z kluczowych problemów nowej rundy wielostronnych negocjacji handlowych, która rozpocznie się pod koniec 1999 r. Z analizy stanowisk negocjacyjnych dużej grupy państw-członków WTO wynika, że nie jest wykluczone, iż ewentualne decyzje po zakończeniu rundy będą zmierzać do całkowitej eliminacji subsydiów eksportowych. Biorąc pod uwagę polskie zobowiązania wobec WTO, maksymalna ilość cukru, jaka może być wyprodukowana w czasie kampanii cukrowniczej 2000 r. i przeznaczona na eksport z zastosowaniem dopłat, od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2001 r., wyniesie 104,4 tys. ton.
KERM przyjął warunkowo "Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia dla producentów cukru minimalnej ceny zbytu cukru na rynku krajowym".
Obecna sytuacja na krajowym i światowym rynku cukru oraz przewidywane jej zmiany w najbliższych miesiącach wskazują, że ustalenie ceny minimalnej cukru na podstawie formuły kosztowej i korygowanej o inflację nie będzie odpowiadać przewidywanym relacjom podaży i popytu, gdyż:
- na krajowym rynku cukru są jego nadwyżki szacowane na 230 tys. ton; stan taki utrzyma się przynajmniej do końca 1999 r. i będzie blokować wzrost cen rynkowych;
- na rynku światowym ceny cukru są niskie.
W związku z tym dla producentów cukru minimalna cena jego zbytu na rynku krajowym, obowiązująca od 1 października 1999 r. do 30 września 2000 r., wyniesie 1,71 zł/kg.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów "Projekt uchwały Rady Ministrów w sprawie zwrotu przez rząd Republiki Argentyny rządowi Rzeczypospolitej Polskiej depozytu utworzonego na mocy Załącznika poufnego do Protokołu do Umowy Handlowej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Republiki Argentyny dotyczącego rozwoju obrotów handlowych w okresie 1985 - 1987 na zasadach kompensaty z 17 października 1984 r.".
W wyniku ustaleń wynikających z powyższego załącznika nasz rząd wpłacił na konto argentyńskiego banku 4.690.799,34 USD, stanowiące 4,5 proc. zadłużenia Polski wobec Argentyny, zgodnie z umową o restrukturyzacji zadłużenia Polski z tytułu otrzymanych uprzednio kredytów. Z kolei strona argentyńska powinna zwrócić Polsce depozyt z zastosowaniem analogicznego umorzenia, jakie zastosowano wobec polskiego długu. Tymczasem bank argentyński uregulował jedynie odsetki. W wyniku działań podjętych przez Ministerstwo Finansów wynegocjowano zwrot depozytu. Jeśli warunki jego spłaty zostaną przez polski rząd zaakceptowane, resort finansów powiadomi o tym stronę argentyńską. Budżet państwa z tytułu zwrotu depozytu uzyskałby 10,2 mln zł.
Wynegocjowane warunki są lepsze o 350 tys. USD od standardowych warunków Klubu Londyńskiego.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów informację o wykonaniu zadań wynikających ze Strategicznego Programu Rządowego "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" w roku 1998.
Plan zadaniowo-finansowy SPR "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" na lata 1998 i 1999, tj. na czas obowiązywania tego programu, został opracowany we wrześniu 1997 r. na podstawie wniosków gmin, wojewodów oraz ministrów i został przedstawiony ministrowi finansów. Zakłada on realizację 134 zadań, w tym wielu rozpoczętych w latach ubiegłych w ramach SPR, bądź przewidywanych do rozpoczęcia w 1998 i 1999 r. W latach 1995 - 1998 nakłady na ich realizację wyniosły 232,174 tys. zł.
Plan zadaniowo-finansowy na lata 1998 - 1999 przewiduje, że do zakończenia realizacji wszystkich zadań określonych w SPR potrzeba 410.258 tys. zł, z tego środków własnych gmin wojewodów i ministrów 70 tys. zł, z innych źródeł 93.556 tys. zł, zaś oczekiwania na dotacje z rezerwy celowej budżetu państwa szacuje się na 245.718 tys. zł. Wymaga to podjęcia decyzji co do dalszego istnienia SPR "Zagospodarowanie mienia przejętego od wojsk Federacji Rosyjskiej" po roku 1999 w formie programu wieloletniego na dalsze 2- 3 lata oraz określenia minimalnych kwot możliwych do przeznaczenia na jego realizację z budżetu państwa w kolejnych latach, tak aby można było ustalić listę inwestycji do dofinansowania i zakończenia realizacji głównych przedsięwzięć programu.
Wnioskowana (oczekiwana) do zakończenia SPR dotacja z budżetu państwa wynosi 198.935 tys. zł.
Uzasadnieniem konieczności przedłużenia programu jest również fakt, że w latach 1999 i następnych wiele obiektów dotychczas realizowanych znajdzie się w końcowej fazie inwestowania i szybkie zakończenie tych inwestycji przynieść może wiele efektów rzeczowych służących miejscowym społecznościom. Przerwanie procesów inwestycyjnych, zwłaszcza zmierzających do likwidacji szkód ekologicznych, przyniesie dodatkowe straty, trudne obecnie do oszacowania. Mogłoby to nawet spowodować zagrożenie zdrowia i życia ludności, jak np. w przypadku wstrzymania prac przy odbudowie wodociągu w Świętoszowie lub rekultywacji terenów przyległych do jeziora Miedwie.
Do słabości jakie się ujawniły w trakcie realizacji programu zaliczyć należy:
brak programów badawczych, zwłaszcza nad stanem zdrowotności ludności zamieszkującej tereny powojskowe;
zupełny brak środków pomocowych, choćby na prace studyjne np. na temat likwidacji niewypałów i niewybuchów, metod zagospodarowywania materiałów z rozbiórki, czy na promocje i upowszechnienie wiedzy z zakresu tematyki objętej SPR;
zgłaszany przez wszystkie zainteresowane gminy problem szczupłości środków z rezerwy celowej budżetu państwa w stosunku do potrzeb i zakresu zadań określonych w SPR i zbyt późne ich przekazywanie gminom.
Wśród nieosiągniętych celów i niezrealizowanych zadań SPR znajdują się:
brak wykorzystania gospodarczego lub sportowo - rekreacyjnego lotnisk;
brak zagospodarowania przejętych obiektów i terenów do celów naukowych, np. jako poligonów doświadczalnych;
brak zorganizowanego systemu likwidacji obiektów nie nadających się do zagospodarowania;
brak docelowego zagospodarowania byłego garnizonu w Kłominie.
Jako szczególne osiągnięcia w zagospodarowaniu mienia przy udziale SPR uznać należy:
adaptację budynków koszarowych na potrzeby Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Szczecińskiej;
adaptację kompleksu mieszkaniowego i domu spokojnej starości w Kęszycy Leśnej;
kompleksowe zagospodarowanie osiedla przy lotnisku w Tomaszowie k. Żagania;
budowę oczyszczalni ścieków w Kęszycy Leśnej, Świętoszowie i Brzegu oraz wysypiska śmieci w Świętoszowie;
adaptację budynków koszarowych na przychodnie i pogotowie ratunkowe w Strzegomiu oraz szpital geriatryczno-psychiatryczny w Brzegu;
adaptację domu pomocy społecznej w Bornym Sulinowie;
adaptację ośrodka szkolno-wychowawczego OHP w Wiechlicach;
adaptację szkoły podstawowej i przedszkola w Chojnie i Białogardzie.
KERM zaakceptował i rekomendował Radzie Ministrów "Propozycje zmian w dokumencie pt. Ramowe zasady funkcjonowania Zespołu KERM do spraw Odbiurokratyzowania Gospodarki".
Zespół ds. Odbiurokratyzowania Gospodarki jest zespołem zadaniowym, powołanym 18 grudnia 1997 r. przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 25 listopada 1997 r. w sprawie utworzenia stałych komitetów Rady Ministrów.
Jego zadaniem jest przegląd obecnych przepisów prawa gospodarczego w celu likwidacji barier rozwoju przedsiębiorczości oraz zmniejszania niebezpieczeństwa korupcji i opiniowanie przygotowanych projektów aktów prawnych dotyczących gospodarki, pod kątem zapewnienia przejrzystości prawa gospodarczego.
Wypracowane przez zespół inicjatywy zmierzające do zmiany lub opracowania nowych przepisów są przekazywane właściwym członkom Rady Ministrów w celu opracowania stosownego projektu aktu normatywnego i nadania mu biegu.
Zespół obowiązany jest przedkładać Komitetowi Ekonomicznemu Rady Ministrów plany i harmonogramy działania oraz sprawozdania z działalności w okresach półrocznych.
W skład zespołu wchodzą zaproszeni przez przewodniczącego KERM eksperci, ekonomiści i praktycy.
Przewodniczącym zespołu jest przewodniczący KERM, jego zastępcą - minister gospodarki. Zespół jest obsługiwany przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.
KOMITET INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ
(posiedzenie 5 lipca 1999 r.)
W trakcie posiedzenia Komitetu Integracji Europejskiej zostały przedstawione stanowiska negocjacyjne w obszarach "Polityka transportowa" i "Swobodny przepływ usług". Oba stanowiska zostały przyjęte warunkowo - po uwzględnieniu poprawek Rada Ministrów przyjmie je prawdopodobnie 13 lipca br.
Ministerstwo rolnictwa przedstawiło wstępne symulacje skutków ekonomicznych dostosowań w dziedzinie rolnictwa. Jest to pierwsza faza szacowania ekonomicznego i budżetowego. Dokument zostanie uściślony przez ministerstwo, a następnie przez zespół negocjacyjny. Podczas posiedzenia ustalono, że warianty strategii negocjacyjnej w obszarze "Rolnictwo" zostaną opracowane do końca sierpnia br.
W czasie posiedzenia KIE przedstawiono także informację o rozdysponowaniu środków z rezerwy celowej przeznaczonej na współfinansowanie programów PHARE w 1999 r. oraz kosztów operacyjnych programów sprzed 1997 r. na kwotę ponad 21 mln zł.
Z PRAC PREZESA RADY MINISTRÓW
27 - 30 czerwca premier Jerzy Buzek złożył oficjalną wizytę w Korei, a od 30 czerwca do 2 lipca przebywał z roboczą wizytą w Japonii. Premierowi towarzyszyła grupa polskich przedsiębiorców.
Rozmowy premiera z przedstawicielami władz Korei Południowej i Japonii oraz największych korporacji przemysłowych obu krajów dotyczyły głównie możliwości zintensyfikowania współpracy politycznej, a także rozszerzenia dwustronnej współpracy gospodarczej i kulturalnej.
W pierwszym dniu oficjalnej wizyty w Korei Południowej podczas rozmów z premierem Kim Dzong Pilem premier Jerzy Buzek podkreślał konieczność likwidacji poważnego deficytu handlowego Polski w wymianie z tym krajem. Szef polskiego rządu przyjął też przedstawicieli czterech największych koreańskich czeboli - wielkich konglomeratów gospodarczo-handlowych: Daewoo, LG, Hyundai i Cheil Jedang. Rozmowy z przedsiębiorcami dotyczyły między innymi dekapitalizacji banku LG-Petrobank w Łodzi oraz zwiększenia polskiego udziału w finalnych wyrobach koreańskich firm działających w Polsce. Premier Jerzy Buzek podkreślał, że nie jesteśmy zainteresowani otwieraniem w Polsce kolejnych montowni samochodów. Zachęcał też do podjęcia przez firmy koreańskie eksportu polskiej żywności do Korei Południowej.
Rozmawiając z prezydentem Kim De Dzungiem, premier Jerzy Buzek usłyszał między innymi, że Korea traktuje Polskę bardzo poważnie, "bo leży ona w centrum Europy Środkowej i jest bramą do Unii Europejskiej". Prezydent Korei przypomniał też - nawiązując do wojny z 1920 roku - że "katolicka Polska uratowała kiedyś chrześcijańską Europę przed komunizmem". Prezydent Kim De Dzung wspomniał też o solidarnościowej przeszłości Jerzy Buzka i własnej działalności opozycyjnej. Podkreślił, że Korea Południowa tak jak Polska doświadczyła okupacji i dlatego docenia walkę Polaków o wolność. Premier Jerzy Buzek zaprosił prezydenta Korei Południowej - w imieniu prezydenta RP - do złożenia wizyty w Polsce.
Następnie na uniwersytecie spraw międzynarodowych Hankuk premier Jerzy Buzek odebrał doktorat honoris causa nauk politycznych. Przyznano go - jak powiedział w laudacji rektor tej uczelni Czo Kim Czul - za zasługi Jerzego Buzka dla nauki i Polski. Dziękując, premier mówił między innymi o zwycięstwie demokracji w Polsce, podkreślił, że nawiązanie stosunków dyplomatycznych między Polską a Republiką Korei w 1991 roku było jedną z pierwszych suwerennych decyzji nowego polskiego rządu, świadczącą o uwolnieniu się Polski spod dominacji radzieckiej. Wychodzącego z gmachu uniwersytetu premiera powitała grupa studentów polonistyki, którzy zaśpiewali premierowi po polsku "Szła dzieweczka do laseczka" i pozowali do wspólnego zdjęcia. Uniwersytet Hankuk jest jedną z kilkunastu wyższych uczelni w Korei, ale jedyną w tym kraju, na której istnieje wydział polonistyki.
W kolejnym dniu wizyty w Korei Południowej polski premier odwiedził Pan Mun Dżom, wioskę na granicy między Koreą Południową i Północną - centralny punkt strefy zdemilitaryzowanej dzielącej oba państwa koreańskie. Premier obejrzał między innymi budynek negocjacji pokojowych między Koreą Południową a Północną (stojący w nim stół podzielony jest na pół wzdłuż 38 równoleżnika, z którym pokrywa się linia demarkacyjna). Z punktu obserwacyjnego Jerzy Buzek oglądał ponad zasiekami terytorium Korei Północnej, między innymi "wioskę propagandową", czyli atrapę dobrze utrzymanej wsi, oraz "most bez powrotu", jedyną nie zniszczoną drogą łączącą oba państwa. Strefa rozejmowa znajduje się w odległości zaledwie 42 kilometrów od Seulu. Powstała po trzyletniej wojnie koreańskiej (1950-1953), która do dziś nie została zakończona porozumieniem pokojowym, a jedynie zawieszeniem broni. Polska do 1995 r. uczestniczyła w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych, powołanej na Konferencji Pokojowej w Genewie w 1954 r.. Wybrana została w jej skład przez Koreę Północną, potem jednak Phenian uznał, że obecność wojsk polskich w misji pokojowej nie jest potrzebna i sześcioosobowa grupa polskich oficerów powróciła do kraju. Władze RP uważają jednak, że obecność Polski w misji jest potrzebna i dlatego polscy oficerowie biorą udział w pracach Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych, ale po stronie południowokoreańskiej. Wizyta polskiego premiera miała niewątpliwie na celu zademonstrowanie tego stanowiska władz polskich. "Jest to jeden z elementów naszego działania w wielu częściach świata na rzecz stabilizacji, pokoju i dialogu między krajami, które mają trudną historię, ale powinny podjąć dialog" - wyjaśniał premier.
Po południu premier RP opuścił Seul i udał się do położonego w południowo-wschodniej części Półwyspu Koreańskiego miasta Pusan - głównego portu morskiego Korei Płd. Wizytą w siedzibie koncernu i w zakładach Daewoo - największego południowokoreańskiego inwestora w Polsce, gdzie zwiedzał między innymi fabrykę samochodów osobowych oraz stocznię Daewoo - premier Jerzy Buzek zakończył wizytę w Korei Południowej i odleciał do Japonii.
W Tokio spotkał się z premierem Japonii Keizo Obuchim, któremu obiecał polskie poparcie w ubieganiu się Japonii o stałe członkostwo w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Z kolei premier Japonii zapewnił polskiego premiera, iż będzie popierać starania naszego kraju o przyciągnięcie japońskich prywatnych inwestorów do Polski. Jerzy Buzek podkreślał, że japońskie inwestycje w Polsce są niewystarczające, a Japonia zajmuje dopiero 17 miejsce na liście zagranicznych inwestorów w naszym kraju. Premier Japonii wyraził też opinię, że "Polska staje się mocarstwem w Europie Środkowej i Wschodniej". Zdaniem japońskiego premiera członkostwo Polski w NATO jest uznaniem dla polskich reform, oznacza stabilność polityczną i militarną oraz bezpieczeństwo. Premier Keizo Obuchi wyraził chęć złożenia wizyty w naszym kraju, a premier Jerzy Buzek przekazał zaproszenie do złożenia wizyty w Polsce japońskiemu premierowi. Zaprosił również do Polski cesarza Akihito.
Premier Jerzy Buzek spotkał się również z przedstawicielami japońskich kół gospodarczych, przekonując ich do inwestowania w Polsce. Złożył też wizytę w firmie Marubeni, która wspólnie z Niemcami ma modernizować kopalnię i elektrownię w Bełchatowie. Jak zapowiedział prezes Tohoru Tsuji, Marubeni zamierza zainwestować tam miliard dolarów. Również przedstawiciele Toyoty potwierdzili swoje zainteresowanie budową fabryki skrzyń biegów w Polsce. Ostatecznej decyzji Toyoty można się spodziewać w nadchodzących miesiącach. Byłaby to pierwsza fabryka skrzyń biegów, budowana przez ten koncern poza granicami Japonii. Miałaby powstać w Wałbrzychu.
Wizytę polskiego premiera w Korei i Japonii można traktować jako sygnał, że Polska otwiera się nie tylko na kraje europejskie, ale również na azjatyckie. Koreańczycy potwierdzili chęć rozwijania współpracy z Polską, dalszego inwestowania, ale też - na czym Polsce szczególnie zależy - zadeklarowali wolę zwiększenia importu polskich towarów, głównie spożywczych, do swojego kraju. Zdaniem wiceministra gospodarki Bernarda Błaszczyka firmy koreańskie zainteresowane są importem z Polski zarówno wieprzowiny, jak i wołowiny. Duże ilości polskiej wieprzowiny mają być wyeksportowane do Korei Południowej jeszcze w tym roku.
Zdaniem Jerzego Buzka z rozmów z politykami i przedsiębiorcami japońskimi wynika, że Japonia zamierza inwestować w Polsce. Przedstawiciele kół gospodarczych stowarzyszeni w Keidanren, stanowiący najsilniejszą grupą lobbingową w Japonii, podczas spotkania z polskim premierem dawali wyraz zainteresowania Polską jako miejscem dogodnym dla japońskich inwestycji. Skarżono się jedynie na brak dostatecznej informacji o możliwościach inwestycyjnych w Polsce i na dokuczliwe procedury biurokratyczne.
INNE PRACE RZĄDU
5 lipca wicepremier, minister finansów Leszek Balcerowicz przyjął przewodniczącego Komisji do spraw Unii Europejskiej w niemieckim Bundestagu Friedberta Pflugera.
Tematem spotkania była sytuacja polityczna i gospodarcza Polski przed przystąpieniem naszego kraju do Unii Europejskiej z początkiem roku 2003. Niemiecki gość przedstawił także aktualne realia wewnętrznej polityki Niemiec. Poruszono również zagadnienia polityczne w łonie Unii Europejskiej po ostatnich wyborach w krajach "Piętnastki" do Parlamentu Europejskiego.
5 lipca pełnomocnik rządu do spraw negocjacji o członkostwo RP w Unii Europejskiej Jan Kułakowski uczestniczył w posiedzeniu Komitetu Integracji Europejskiej, podczas którego zostały przyjęte stanowiska negocjacyjne w obszarach "Polityka transportowa" oraz "Swobodny przepływ usług".
Jan Kułakowski wziął udział w polsko-niemieckiej konferencji zatytułowanej "Droga Polski do Unii Europejskiej. Wyzwania i konsekwencje dla stosunków polsko-niemieckich", zorganizowanej z okazji zakończenia prezydencji Niemiec w Unii Europejskiej przez Fundację Konrada Adenauera w dniach 5-6 lipca br. Jan Kułakowski wygłosił przemówienie nt. "Wspólny cel: rozszerzenie i reforma Unii Europejskiej".
6 lipca pełnomocnik rządu do spraw negocjacji o członkostwo RP w UE Jan Kułakowski wziął udział w spotkaniu z Friedrichem Pfluegerem, przewodniczącym Komisji ds. Unii Europejskiej w Bundestagu, któremu towarzyszyli Michael Fuchs, sekretarz Komisji ds. Unii Europejskiej oraz Christian Hausmann, radca i szef działu ekonomicznego ambasady francuskiej. Tematem spotkania był bilans niemieckiego przewodnictwa w UE i negocjacje o członkostwo RP w UE.
7 lipca pełnomocnik rządu do spraw negocjacji o członkostwo RP w UE Jan Kułakowski uczestniczył w posiedzeniu Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych. Przedmiotem posiedzenia było omówienie wrażliwych punktów w procesie integracji europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem interesów wsi.
ADMINISTRACJA WOJEWÓDZKA
WOJEWÓDZTWO ŁÓDZKIE
5 lipca z udziałem wicewojewody Wojciecha Gulina w Tuszynie odbyło się spotkanie poświęcone budowie nowej siedziby liceum ogólnokształcącego. Omówiono wstępny harmonogram rozpoczęcia nowej inwestycji.
7 lipca wojewoda Michał Kasiński spotkał się z dyrektorami przedsiębiorstw PKS w województwie łódzkim. Dyskutowano o nieuczciwej konkurencji w tej branży. Jedną z metod walki z nią były już kontrole przeprowadzone przez Wojewódzką Komendę Policji. Rozmawiano także o dopłatach do cen biletów szkolnych.
8 lipca na spotkaniu z dziennikarzami wicewojewoda Wojciech Gulin poinformował o warunkach dostosowania obiektów hotelowych do obowiązujących przepisów. Wymagania, jakie spełnić muszą m. in. polskie hotele, będą znacznie zbliżone do obowiązujących norm europejskich.
WOJEWÓDZTWO MAŁOPOLSKIE
5 - 6 lipca wojewoda Ryszard Masłowski przebywał w Rzymie na posiedzeniu Zarządu Fundacji św. Rafała. Celem jej działania jest budowa w Krakowie szpitala św. Rafała. Honorowy patronat nad pracami fundacji sprawuje metropolita krakowski kardynał Franciszek Macharski. Wojewoda uczestniczył w spotkaniu jako reprezentant Skarbu Państwa. W trakcie obrad skwitowano Zarząd Fundacji, przyjęto sprawozdania Zarządu oraz ustalono plany na przyszłość.
Pierwszy wicewojewoda Jerzy Meysztowicz wizytował powiaty nowotarski i tatrzański; spotkał się m.in. ze starostami powiatowymi oraz burmistrzami Zakopanego i Nowego Targu.
7 lipca wojewoda Ryszard Masłowski spotkał się z dyrektorem firmy "Progres". Rozmawiano o budowie miejsc obsługi podróżnych przy autostradzie A4 na odcinku Kraków - Katowice.
Pierwszy wicewojewoda Jerzy Meysztowicz wziął udział w przedostatnim przed wakacyjną przerwą posiedzeniu Rady Miasta Krakowa; spotkał się z konsulem generalnym Węgier Ferencem Puskasem, kończącym misję konsularną w Krakowie.
8 lipca wojewoda Ryszard Masłowski spotkał się z opuszczającym placówkę w Krakowie konsulem generalnym Węgier Ferencem Puskasem.
Wojewoda Ryszard Masłowski spotkał się z burmistrzem Trzebini oraz z prezesami Nadwiślańskiej Spółki Węglowej i Elektrowni Trzebinia. Rozmawiano o przyszłości kopalni "Siersza".
Pierwszy wicewojewoda spotkał się z przedstawicielami Urzędu Miasta i Gminy Bochnia (spotkanie miało charakter konsultacyjno-informacyjny i dotyczyło głównie perspektyw rozwoju regionu) oraz z dyrekcją spółki "OPAKOMET"; rozmawiano o planach inwestycyjnych firmy oraz jej współpracy z firmą "DELPHI". Następnie spotkał się z przedstawicielami Agencji Rozwoju Regionu Krakowskiego. Celem rozmowy było omówienie koncepcji powołania Giełdy Rolnej w Krakowie oraz powołania Międzynarodowych Targów w Krakowie.
9 lipca wojewoda Ryszard Masłowski spotkał się z opuszczającym placówkę w Krakowie konsulem generalnym Republiki Federalnej Niemiec Lauridsem Hö lscerem.
Wojewoda spotkał się z przedstawicielami Izby Lekarskiej. Omawiano zagadnienia związane z reformą systemu opieki zdrowotnej oraz możliwości długofalowej współpracy Izby z Małopolskim Urzędem Wojewódzkim.
10 lipca wojewoda Ryszard Masłowski wyjechał na szkolenie "Top Manager's Seminar" do Japonii. Szkolenie to ze strony polskiej koordynuje Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. W jego trakcie poruszane będą przede wszystkim zagadnienia związane z finansowaniem kultury, ochrony zdrowia i edukacji.
WOJEWÓDZTWO WARMIŃSKO-MAZURSKIE
6 lipca wojewoda Zbigniew Babalski uczestniczył w posiedzeniu Sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, podczas którego odbyło się pierwsze czytanie rządowego projekt ustawy o utworzeniu uniwersytetu w Olsztynie.
7 lipca wicewojewoda Marek Żyliński uczestniczył w pierwszym posiedzeniu Regionalnego Komitetu Sterującego do spraw opracowania strategii rozwoju województwa warmińsko-mazurskiego. Strategia rozwoju ma obejmować takie zadania, jak: ograniczenie bezrobocia, rozwój turystyki, zmiany na terenach wiejskich i rozwój edukacji.
8 lipca
Z inicjatywy wojewody Zbigniewa Babalskiego odbyło się spotkanie producentów żywności z regionu Warmii i Mazur z grupą biznesmenów z Rosji, zainteresowanych kupnem polskich towarów rolno-spożywczych. Strona polska ma do zaoferowania drób, mięso
wołowe, wieprzowe oraz zboże. Strona rosyjska zainteresowana jest zawarciem
szybkich kontraktów na dostawę 5 - 7 tys. ton mięsa.
Komendant wojewódzki Policji wręczył dziewięciu oficerom akty nominacyjne na stanowiska komendantów powiatowych: w Elblągu, Ełku, Nidzicy, Szczytnie, Kętrzynie, Giżycku, Olecku, Bartoszycach i Mrągowie.
9 lipca wicewojewoda Marek Żyliński wziął udział w uroczystej sesji z okazji 640-lecia Rady Miejskiej Olsztynka.