Ξεκινήσαμε στις αρχές Απριλίου του 1999. Τριάντα περίπου παιδιά της Δ3 και Δ4 τάξης, μαζί με τους δασκάλους μας. Πηγαίναμε στο πρώτο καπνοσπορείο που βρισκόταν όχι πολύ μακριά από το σχολείο μας.
Πρώτα όμως φωνάξαμε τον ιδιοκτήτη του χωραφιού, που ήταν και καπνοκαλλιεργητής. Ήταν ο κ. Σαδήκ από τις Σάπες. Αυτός έφερε και τη γυναίκα του που δούλευε κι αυτή πολλά χρόνια στον καπνό.
Αφού κουβεντιάσαμε μερικά πράγματα, του πήραμε και την πρώτη μας συνέντευξη:
Να τι μας είπε:

  • Πώς κατασκευάζονται τα σπορεία;
  • Πρέπει το χώμα να είναι δυνατό, να κρατάει νερό και να μην είναι αμμουδερό. Ρίχνουμε στο χώμα ένα φάρμακο που το λένε «μπαρούτι» για να σκοτώσει τα σκουλήκια. Βάζουμε και κοπριά και ρίχνουμε το σπόρο, που θα πρέπει να είναι καθαρός, να έχει κόκκινο χρώμα και μετά το πατάμε με ένα σανίδι.

  • Πόσο σπόρο πρέπει να ρίξετε;
  • Ένα με ενάμιση γραμμάριο στο 1 τετραγωνικό μέτρο.
  • Πώς αλλιώς ονομάζονται τα σπορεία;
  • Εμείς τα λέμε και παρνίκια ή χασλαμάδες.
  • Κάθε πότε το ποτίζετε;
  • Σχεδόν κάθε μέρα!

Οι μαθητές της Δ3 και Δ4 στο καπνοσπορείο του κ. Σαδήκ όπου γίνεται μια πολύ ενημερωτική συζήτηση.

  • Σε πόσον καιρό θα είναι έτοιμο το φυτό για να μεταφυτευτεί;
  • Περίπου σε δυο μήνες.
  • Χρειάζεται βοτάνισμα;
  • Ναι, τρεις φορές μέχρι την ώρα της μεταφύτευσης.
  • Τι απόσταση πρέπει να έχει το ένα σπορείο από το άλλο;
  • Περίπου ένα μέτρο.
  • Για να καλλιεργήσετε τον καπνό, πρέπει να έχετε άδεια;
  • Ναι βέβαια, χωρίς άδεια κανείς δεν μπορεί να καλλιεργήσει τον καπνό.

Στο φυτώριο του κ. Μουσταφά κοντά στο χωριό Αρσά