ROZDZIAú 22

Protok≤│ TCP/IP w systemie Windows 2000 Professional

     Firma Microsoft zaadaptowa│a TCP/IP w swoich platformach systemowych jako strategiczny protok≤│ transportowy dla przedsiΩbiorstw. Protok≤│ internetowy (TCP/IP) w systemie Microsoft Windows 2000 jest wydajn╣ i skalowaln╣ implementacj╣ przemys│owego standardu protoko│u TCP/IP. Niniejszy rozdzia│ zawiera szczeg≤│owe informacje techniczne zwi╣zane z konfiguracj╣ protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000 Professional.
Zawarto£µ rozdzia│u
      Przegl╣d protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000
      Instalowanie protoko│u TCP/IP
      Konfigurowanie przypisywania adres≤w IP
      Konfigurowanie rozpoznawania nazw TCP/IP
      Konfigurowanie host≤w wieloadresowych
      Konfigurowanie lokalnych tabel routingu IP
      Konfigurowanie UdostΩpniania po│╣czenia internetowego
      Konfigurowanie protoko│u IPSec i filtrowania pakiet≤w
      Konfigurowanie QoS
      Rozwi╣zywanie problem≤w z protoko│em TCP/IP
Por≤wnaj

Przegl╣d protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000

     Protok≤│ TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol) umo┐liwia komunikacjΩ w po│╣czonych ze sob╣ sieciach, skonstruowanych w oparciu o r≤┐ne architektury sprzΩtowe i u┐ywaj╣cych r≤┐nych system≤w operacyjnych. TCP/IP mo┐e byµ u┐ywany do komunikowania siΩ z komputerami korzystaj╣cymi z Windows 2000 lub innych system≤w sieciowych firmy Microsoft oraz z systemami innych firm, takimi jak UNIX.
     Implementacja TCP/IP w systemie Windows 2000 Professional rozszerza funkcjonalno£µ protoko│u TCP/IP znan╣ z systemu Microsoft Windows NT Workstation 4.0. Tabela 22.1 przedstawia funkcje protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000:

Tabela 22.1 Funkcje protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000

FunkcjaKorzy£ci

Wiele po│╣cze± logicznych i fizycznych Umo┐liwia przypisywanie wielu adres≤w IP do jednego lub wielu adapter≤w sieciowych na potrzeby komunikacji miΩdzysieciowej.
Wbudowane funkcje routingu IP Umo┐liwia stacji roboczej Windows 2000 Professional kierowanie pakiet≤w miΩdzy r≤┐nymi adapterami sieciowymi.
Mo┐liwo£µ konfiguracji wielu bram domy£lnych Umo┐liwia konfigurowanie wielu bram domy£lnych, co zwiΩksza niezawodno£µ sieci.
Obs│uga protoko│u DHCP Upraszcza konfiguracjΩ host≤w przez automatyczne okre£lanie adresu IP i innych parametr≤w.
Obs│uga wirtualnych sieci prywatnych Umo┐liwia bezpieczn╣ transmisjΩ danych przez publiczne sieci za pomoc╣ kapsu│kowania i szyfrowania pakiet≤w.
Interfejs Winsock2 Standardowy interfejs programowania aplikacji (API), pozwalaj╣cy programistom na korzystanie z funkcji obs│ugi sieci.
Obs│uga systemu DNS Umo┐liwia kojarzenie przyjaznych nazw host≤w z adresami IP w oparciu o serwer.
Interfejs NetBIOS Umo┐liwia korzystanie z sesji, datagram≤w i funkcji zarz╣dzania nazwami NetBIOS przy u┐yciu protoko│u TCP/IP.
Obs│uga protoko│u WINS Umo┐liwia kojarzenie przyjaznych nazw NetBIOS host≤w z adresami IP w oparciu o serwer.
Obs│uga przegl╣dania sieci Microsoft Us│ugi umo┐liwiaj╣ce przegl╣danie zasob≤w w zespole sieci TCP/IP.
Agent protoko│u SNMP Umo┐liwia monitorowanie wydajno£ci i wykorzystania zasob≤w przez klienta u┐ywaj╣cego protoko│u TCP/IP.
NarzΩdzia TCP/IP NarzΩdzia Finger, Ftp, Rexec, Rsh, Telnet oraz Tftp, umo┐liwiaj╣ce dostΩp do heterogenicznych host≤w w sieci TCP/IP.
Proste us│ugi TCP/IP NarzΩdzia Chargen, daytime, echo oraz Quote of the Day, dzia│aj╣ce zar≤wno po stronie klienta jak i serwera.
NarzΩdzia zarz╣dzania i diagnostyki TCP/IP NarzΩdzia Arp, Ipconfig, Nbtstat, Ping, Route, Nslookup, Tracert oraz Pathping, udostΩpniaj╣ce funkcje zwi╣zane z zarz╣dzaniem i diagnostyk╣ sieci TCP/IP.
Drukowanie w sieciach TCP/IP Umo┐liwia drukowanie na urz╣dzeniach pod│╣czonych do komputer≤w nie u┐ywaj╣cych systemu Windows, lecz np. systemu UNIX.


Nowo£ci w obs│udze TCP/IP w systemie Windows 2000      Obs│uga protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000 jest oparta na wcze£niejszych jego implementacjach, znanych z system≤w Windows NT Workstation 4.0 oraz Microsoft Windows 98. Wprowadzone w systemie Windows 2000 ulepszenia sprawiaj╣, ┐e stanowi on skalowaln╣ platformΩ sieciow╣, kt≤ra mo┐e byµ implementowana w r≤┐norodnych £rodowiskach û od niewielkich sieci domowych lub biurowych, a┐ po silne stacje robocze w przedsiΩbiorstwach zorganizowanych w wiele domen.
     Usprawnienia wprowadzone w obs│udze TCP/IP w systemie Windows 2000 mo┐na podzieliµ na piΩµ kategorii, opisanych w dalszej czΩ£ci tego paragrafu:
Przydzielanie adres≤w i przekazywanie pakiet≤w IP
     System Windows 2000 upraszcza konfiguracjΩ niewielkich sieci domowych i biurowych udostΩpniaj╣c dwie nowe funkcje. Prywatne adresowanie APIPA (Automatic Private IP Addressing) umo┐liwia przypisywanie komputerowi u┐ywaj╣cemu systemu Windows 2000 Professional adresu IP i maski podsieci w przypadku, gdy nie jest dostΩpny serwer DHCP. DostΩp do sieci zewnΩtrznych jest mo┐liwy dziΩki funkcji UdostΩpniania po│╣czenia internetowego (ICS), kt≤ra t│umaczy prywatne adresy IP na pojedynczy, publiczny adres IP.
     Konfiguracja z│o┐onych £rodowisk sieciowych jest obs│ugiwana przez kilka innych nowych funkcji. Wykrywanie router≤w ICMP pozwala na automatyczne skonfigurowanie bramy domy£lnej dla hosta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional, natomiast obs│uga TCP/IP nad ATM umo┐liwia korzystanie z adapter≤w ATM (Asynchronous Transfer Mode) do│╣czonych do sieci prze│╣czaj╣cych pakiety ATM.
Rozpoznawanie nazw
     W systemie Windows 2000 Professional wprowadzono wiele modyfikacji do procesu rozpoznawania adres≤w IP na podstawie nazw host≤w. DziΩki temu system ten │atwo mo┐e dzia│aµ jako klient sieci Internet. Domy£ln╣ metod╣ rozpoznawania nazw w £rodowisku Windows 2000 jest system DNS, zastΩpuj╣cy uprzednio stosowany w domenach Windows system NetBIOS.
     Aby upro£ciµ zarz╣dzanie bazami danych DNS, system Windows 2000 Server obs│uguje dynamiczne aktualizacje, opisane w dokumencie RFC 2136. System Windows 2000 Professional mo┐e dynamicznie aktualizowaµ bazy serwer≤w DNS, kt≤re s╣ zgodne z tym dokumentem, dostarczaj╣c im informacje na temat adres≤w i nazw domen bezpo£rednio lub przez serwer DHCP.
     W systemie DNS wprowadzono tak┐e wiele dodatkowych usprawnie±, do kt≤rych zalicza siΩ rozszerzony zestaw znak≤w (RFC 2181), buforowanie po stronie klienta, nazwy domen specyficzne dla po│╣cze± oraz wy┐sza wydajno£µ wynikaj╣ca z zastosowania priorytet≤w podsieci.
Bezpiecze±stwo IP
     System Windows 2000 zwiΩksza bezpiecze±stwo sieci dziΩki implementacji IPSec. IPSec jest zdefiniowanym przez IETF zbiorem regu│ i protoko│≤w, umo┐liwiaj╣cym szyfrowanie i uwierzytelnianie danych oraz gwarantuj╣cym ich integralno£µ na poziomie pakiet≤w. Funkcje te s╣ udostΩpnione poni┐ej warstwy sieciowej, dziΩki czemu do ich stosowania nie s╣ wymagane ┐adne zmiany w istniej╣cej infrastrukturze i aplikacjach. W celu implementacji zabezpiecze± protoko│u IP mo┐na tworzyµ zar≤wno lokalne, jak i obowi╣zuj╣ce w ca│ej domenie zasady IPSec.
Jako£µ us│ug (QoS)
     W miarΩ jak aplikacje multimedialne, takie jak wideokonferencje, s╣ coraz czΩ£ciej u┐ywane, coraz bardziej istotne staj╣ siΩ zagadnienia zwi╣zane z szeroko£ci╣ pasma sieci i jako£ci╣ transmisji danych. W systemie Windows 2000 Professional zagadnienia te zosta│y uwzglΩdnione w postaci implementacji QoS (Quality of Service), zestawu specyfikacji pozwalaj╣cych na okre£lanie wymaga± dla sieci w oparciu o potrzeby aplikacji multimedialnych. System Windows 2000 Professional obs│uguje ponadto protok≤│ RSVP (Resource Reservation Protocol), umo┐liwiaj╣cy aplikacjom lub us│ugom rezerwacjΩ okre£lonej szeroko£ci pasma, potrzebnej dla transmisji danych.
Wydajno£µ TCP
     W systemie Windows 2000 Professional wprowadzono rozszerzenia w implementacji TCP, zwiΩkszaj╣ce wydajno£µ sieci u┐ywaj╣cych tego protoko│u. WiΩkszy domy£lny rozmiar okna odbiorczego TCP zwiΩksza wydajno£µ w sieciach szerokopasmowych, natomiast funkcja skalowania tego okna, udokumentowana w RFC 1323, pozwala na wykorzystanie bardzo du┐ych okien TCP w £rodowiskach sieci o wysokiej przepustowo£ci, charakteryzuj╣cych siΩ jednak du┐ymi op≤ƒnieniami. W celu zwiΩkszenia wydajno£ci w £rodowiskach, w kt≤rych czΩsto zdarzaj╣ siΩ utraty pakiet≤w, wprowadzono technikΩ selektywnych potwierdze±, umo┐liwiaj╣c╣ potwierdzanie wybranych (prawid│owo odebranych) pakiet≤w danych.

Por≤wnanie funkcji systemu Windows 2000

     Tabela 22.2 przedstawia por≤wnanie nowych funkcji zaimplementowanych w systemie Windows 2000 z obecnymi w systemach Windows 98 oraz Windows NT w wersji 4.0.
Tabela 22.2 Por≤wnanie funkcji systemu Windows 2000

Funkcja TCP/IP w systemie Windows 2000Windows 98Windows NT 4.0

Przydzielanie adres≤w/Przesy│anie pakiet≤w
Automatyczne prywatne adresowanie IP (APIPA) tak nie
UdostΩpnianie po│╣cze± internetowych tak (SE) nie
Wykrywanie router≤w ICMP tak nie
Multiemisja IP (protok≤│ IGMP wersja 2) tak tak (protok≤│ IGMP wersja 1)
TCP/IP nad ATM nie nie
Rozpoznawanie nazw
Dynamiczna aktualizacja DNS nie nie
Obs│uga rozszerzonego zestawu znak≤w (RFC 2181) tak nie
Nazwy domen specyficzne dla po│╣czenia tak nie
Integracja DNS z us│ug╣ Active Directory nie nie
Funkcje zabezpiecze±
Zabezpieczenia IP na poziomie pakiet≤w nie nie
Zasady zabezpiecze± oparte na regu│ach nie nie
Szyfrowanie danych nie nie
Uwierzytelnianie Kerberos nie nie
Uwierzytelnianie za pomoc╣ kluczy publicznych i prywatnych tak tak
Uwierzytelnianie danych nie nie
Protok≤│ PPTP tak tak
Protok≤│ L2TP nie nie
Jako£µ us│ug
Planowanie pakiet≤w QoS nie nie
Obs│uga protoko│u RSVP nie nie
Wydajno£µ TCP/IP
WiΩksze domy£lne rozmiary okien nie nie
Skalowalne rozmiary okien nie nie
Selektywne potwierdzenia tak nie


Instalowanie protoko│u TCP/IP

     Program instalacyjny systemu Windows 2000 Professional instaluje protok≤│ TCP/IP, pod warunkiem zaakceptowania opcji domy£lnych. Je┐eli jednak dokonuje siΩ aktualizacji do systemu Windows 2000 Professional z innych wersji systemu Windows, to aktualizowana jest tak┐e dotychczasowa konfiguracja sieci. W takiej sytuacji protok≤│ TCP/IP mo┐e zostaµ pominiΩty.
     Je┐eli oryginalna instalacja systemu Windows zawiera│a stos protoko│u TCP/IP pochodz╣cy od innego producenta, to program instalacyjny zast╣pi go w│asn╣ wersj╣. Je┐eli w sieci wymagane s╣ specjalne funkcje udostΩpniane przez ten niestandardowy stos TCP/IP, a nie obs│ugiwane przez TCP/IP w systemie Windows 2000, to nale┐y zainstalowaµ go ponownie u┐ywaj╣c narzΩdzia instalacyjnego dostarczonego przez jego producenta.

Aby zainstalowaµ protok≤│ TCP/IP po uko±czeniu instalacji systemu Windows 2000 Professional, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy ikonΩ po│╣czenia, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane.
  3. Wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Na zak│adce Og≤lne klikn╣µ Zainstaluj.
  5. Wybraµ Protok≤│.
  6. Klikn╣µ przycisk Dodaj.
  7. Z listy Protok≤│ sieciowy wybraµ TCP/IP, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
  8. Na ┐╣danie klikn╣µ przycisk Tak w celu ponownego uruchomienia komputera.

Konfigurowanie przypisywania adres≤w IP

     Niniejsza sekcja zawiera om≤wienie dostΩpnych metod przypisywania adres≤w IP poszczeg≤lnym klientom sieci TCP/IP, kt≤rzy u┐ywaj╣ systemu Windows 2000 Professional. Wyja£niono w niej ka┐d╣ z metod konfiguracji adres≤w, │╣cznie z zagadnieniami, kt≤re nale┐y wzi╣µ pod uwagΩ implementuj╣c dan╣ metodΩ.
     Wyb≤r metody przypisywania adres≤w IP. System Windows 2000 Professional udostΩpnia trzy metody przypisywania adres≤w TCP/IP klientom: protok≤│ DHCP, kt≤ry automatycznie konfiguruje wszystkich klient≤w w sieci przy u┐yciu serwera DHCP, automatyczne prywatne adresowanie IP (APIPA), kt≤re polega na automatycznym przypisywaniu adres≤w IP klientom w £rodowisku sk│adaj╣cym siΩ z jednej podsieci, oraz rΩczn╣ konfiguracjΩ adres≤w IP. Konieczne jest wybranie tej metody, kt≤ra najlepiej odpowiada potrzebom organizacji i klient≤w. Szczeg≤│owe informacje na temat tych metod znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äOm≤wienie przypisywania adres≤w IPö.
Je┐eli po┐╣dana jest automatyczna konfiguracja hosta, a serwer DHCP jest dostΩpny, to nale┐y korzystaµ z protoko│u DHCP.
     Protok≤│ DHCP umo┐liwia automatyczn╣ konfiguracjΩ adres≤w IP i innych parametr≤w klient≤w, przy u┐yciu jednego lub kilku serwer≤w DHCP. Jest to domy£lna metoda adresowania w systemie Windows 2000 Professional. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie protoko│u DHCPö.
Je┐eli po┐╣dane jest automatyczne przypisywanie adres≤w IP, ale serwer DHCP nie jest dostΩpny, to nale┐y korzystaµ z adresowania APIPA.
     Automatyczne prywatne adresowanie IP umo┐liwia przypisywanie adres≤w IP komputerom w sieciach, w kt≤rych nie ma serwera DHCP. Klient Windows 2000 Professional przypisuje sobie adres IP z zarezerwowanej sieci klasy B (169.254.0.0 z mask╣ podsieci 255.255.0.0). Sieµ ta nie mo┐e komunikowaµ siΩ bezpo£rednio z hostami w innych podsieciach, w tym z hostami znajduj╣cymi siΩ w Internecie. Dlatego metoda ta znajduje zastosowanie jedynie w niewielkich, sk│adaj╣cych siΩ z jednej podsieci, £rodowiskach, takich jak sieci domowe i biurowe. Adresowanie APIPA jest u┐ywane domy£lnie, je┐eli w sieci nie jest dostΩpny serwer DHCP. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie automatycznego prywatnego adresowania IPö.
Je┐eli DHCP ani APIPA nie mog╣ byµ u┐ywane, nale┐y rΩcznie skonfigurowaµ adresy IP.
     Je┐eli w sieci nie jest dostΩpny serwer DHCP, a adresowanie APIPA nie mo┐e byµ u┐ywane, to nale┐y rΩcznie skonfigurowaµ adresy IP i maski podsieci dla wszystkich stacji klienckich. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRΩczne konfigurowanie adresowania IPö.

Om≤wienie przypisywania adres≤w IP

     Ka┐dy komputer w sieci TCP/IP jest identyfikowany przez unikalny, 32-bitowy adres IP, umo┐liwiaj╣cy mu komunikowanie siΩ z innymi hostami w sieci prywatnej lub w Internecie. Adresy IP mo┐na podzieliµ na dwie klasy: adresy publiczne oraz prywatne. Obie klasy s╣ przydzielane przez instytucjΩ o nazwie IANA (Internet Assigned Numbers Authority), kt≤ra jest odpowiedzialna za zarz╣dzanie i przydzia│ adres≤w IP w Internecie oraz na prywatny u┐ytek r≤┐nych organizacji.
Publiczne adresy IP
     IANA przydziela organizacjom grupy adres≤w IP w Internecie. Organizacje te mog╣ nastΩpnie przypisywaµ otrzymane adresy poszczeg≤lnym swoim komputerom. Poszczeg≤lne komputery musz╣ korzystaµ z r≤┐nych adres≤w IP. Aby komputer by│ widoczny w sieci Internet, musi byµ osi╣galny po podaniu publicznego adresu IP.
     Publiczny adres IP mo┐e zostaµ przypisany komputerowi u┐ywaj╣cemu systemu Windows 2000 Professional za po£rednictwem dostΩpnego w sieci organizacji serwera protoko│u DHCP, skonfigurowany rΩcznie lub przyznany przez dostawcΩ us│ug internetowych (ISP) podczas nawi╣zywania po│╣czenia telefonicznego.
Prywatne adresy IP
     Instytucja IANA zarezerwowa│a pewn╣ ilo£µ adres≤w IP, kt≤re nigdy nie s╣ u┐ywane w globalnej sieci Internet. Te prywatne adresy IP mog╣ byµ u┐ywane w sieciach, kt≤re nie s╣ po│╣czone bezpo£rednio z Internetem, lecz wymagaj╣ │╣czno£ci IP. Je┐eli u┐ytkownik chce po│╣czyµ kilka komputer≤w u┐ywaj╣cych systemu Windows 2000 Professional w niewielk╣ sieµ, to mo┐e skorzystaµ z funkcji automatycznego prywatnego adresowania IP, przydzielaj╣cej ka┐demu komputerowi prywatny adres IP. Eliminuje to konieczno£µ konfigurowania adresu IP dla ka┐dego komputera, nie jest r≤wnie┐ potrzebny serwer DHCP.
     ú╣czno£µ z Internetem w sieci u┐ywaj╣cej adresowania prywatnego mo┐na uzyskaµ korzystaj╣c z komputera dzia│aj╣cego jako serwer proxy lub translator adres≤w sieciowych NAT (Network Address Translator). System Windows 2000 Professional zawiera funkcjΩ UdostΩpniania po│╣czenia internetowego, oferuj╣c╣ us│ugi NAT klientom w sieci prywatnej. WiΩcej informacji na temat UdostΩpniania po│╣czenia internetowego znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie UdostΩpniania po│╣czenia internetowegoö.
Protok≤│ DHCP
     Serwer DHCP przechowuje bazΩ danych o dostΩpnych adresach IP. Serwer ten mo┐e te┐ udostΩpniaµ klientom dodatkowe informacje konfiguracyjne, takie jak adresy serwer≤w DNS i WINS, adresy bram itp.
     Podczas inicjalizacji ka┐dy klient DHCP ┐╣da od serwera danych konfiguracyjnych, umo┐liwiaj╣cych automatyczne okre£lenie adresu IP, maski podsieci i innych parametr≤w. Adres IP jest przydzielany ka┐demu klientowi na okre£lony w serwerze czas, nazywany dzier┐aw╣. Dzier┐awa mo┐e byµ okresowo odnawiana przez klienta. Je┐eli tak siΩ nie stanie, to jego adres IP jest zwracany do bazy danych, dziΩki czemu staje siΩ dostΩpny dla innych klient≤w DHCP. Protok≤│ DHCP stanowi efektywn╣ metodΩ przydzielania adres≤w IP w du┐ych sieciach, upraszczaj╣c konfiguracjΩ klient≤w i umo┐liwiaj╣c ponowne wykorzystanie zwolnionych adres≤w.
Automatyczne prywatne adresowanie IP
     Automatyczne prywatne adresowanie IP (APIPA) jest odpowiednim rozwi╣zaniem w niewielkich sieciach, nie podzielonych na podsieci. Je┐eli serwer DHCP nie jest dostΩpny, to komputer mo┐e automatycznie przypisaµ sobie adres IP z puli adres≤w prywatnych. Gdy serwer DHCP zostanie udostΩpniony w sieci, komputer automatycznie zmieni adres na otrzymany od tego serwera. Komputery korzystaj╣ce z adresowania APIPA mog╣ komunikowaµ siΩ jedynie z innymi komputerami u┐ywaj╣cymi tego schematu, znajduj╣cymi siΩ w tej samej podsieci. Nie s╣ one bezpo£rednio osi╣galne z sieci Internet.
Statyczne adresowanie IP
     W przypadku statycznego adresowania IP konieczne jest rΩczne okre£lenie adres≤w IP dla ka┐dego komputera w sieci. Metoda ta mo┐e byµ bardzo pracoch│onna, ponadto pozwala ona na powstawanie b│Ωd≤w û szczeg≤lnie w £rednich i du┐ych sieciach. Jest ona zalecana jedynie w≤wczas, gdy adresowanie APIPA lub DHCP nie jest mo┐liwe lub op│acalne.

Konfigurowanie protoko│u DHCP

     Aby protok≤│ TCP/IP by│ │atwiejszy do zarz╣dzania, firma Microsoft we wsp≤│pracy z innymi wiod╣cymi firmami opracowa│a internetowy standard, kt≤rym jest protok≤│ DHCP. Protok≤│ ten umo┐liwia automatyczne przydzielanie parametr≤w konfiguracyjnych TCP/IP. DHCP nie jest standardem nale┐╣cym do firmy Microsoft, lecz otwart╣ specyfikacj╣ (RFC 2131), kt≤r╣ firma Microsoft zaimplementowa│a w swoich produktach.
     UdostΩpnienie serwera DHCP w organizacji pozwala administratorowi sieci na okre£lenie zakresu prawid│owych adres≤w IP dla poszczeg≤lnych podsieci oraz szeregu innych opcji, umo┐liwiaj╣cych automatyczn╣ konfiguracjΩ parametr≤w takich, jak maska podsieci, domy£lna brama oraz adresy serwer≤w DNS i WINS. Poszczeg≤lne adresy IP z zakres≤w oraz powi╣zane z nimi opcje s╣ przypisywane dynamicznie ka┐demu klientowi DHCP, kt≤ry ┐╣da adresu. Je┐eli protok≤│ DHCP jest dostΩpny w ca│ej organizacji, to u┐ytkownik mo┐e przenosiµ siΩ miΩdzy podsieciami i zawsze otrzymuje poprawny adres IP. DHCP umo┐liwia tak┐e ustanowienie okresu dzier┐awy, okre£laj╣cego jak d│ugo konfiguracja adresu IP pozostaje aktualna. FunkcjΩ serwera DHCP mo┐e pe│niµ komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows NT Server w wersji 3.5 lub p≤ƒniejszej, w kt≤rym dzia│a us│uga DHCP.
Uwaga WiΩcej informacji na temat instalowania i konfigurowania us│ugi DHCP w systemie Windows 2000 Server znajduje siΩ w rozdziale äProtok≤│ Dynamic Host Configurationö tomu System Sieciowy TCP/IP, w publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit.

Proces dzier┐awy DHCP

     Za pierwszym razem, gdy klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional z DHCP │╣czy siΩ z sieci╣, automatycznie przeprowadza proces inicjalizacji konieczny do otrzymania dzier┐awy adresu z serwera DHCP. Rysunek 22.1 przedstawia proces dzier┐awy.


Rysunek 22.1 Proces dzier┐awy DHCP

  1. Klient DHCP systemu Windows 2000 Professional ┐╣da przydzielenia adresu IP, rozg│aszaj╣c w lokalnej podsieci komunikat (tzw. komunikat DHCPDiscover).
  2. Serwer DHCP oferuje klientowi adres, odpowiadaj╣c mu komunikatem zawieraj╣cym adres IP i inne informacje konfiguracyjne (DHCPOffer). Je┐eli ┐aden serwer DHCP nie odpowie na ┐╣danie klienta, to klient ten mo┐e post╣piµ na jeden z dw≤ch sposob≤w:
    • Je┐eli funkcja adresowania APIPA nie zosta│a wy│╣czona, to klient automatycznie przydziela sobie unikalny adres IP z zakresu od 169.254.0.1 do 169.254.255.254. WiΩcej szczeg≤│≤w na ten temat znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie automatycznego prywatnego adresowania IPö.
    • Je┐eli adresowanie APIPA zosta│o wy│╣czone, to inicjalizacja klienta sieciowego ko±czy siΩ niepowodzeniem. Klient nadal wysy│a komunikaty DHCPDiscover w tle, a┐ do chwili otrzymania wa┐nej dzier┐awy od serwera DHCP. Pr≤ba otrzymania dzier┐awy jest powtarzana cztery razy, co piΩµ minut.
  3. Klient informuje serwer o zaakceptowaniu dzier┐awy wybieraj╣c oferowany adres i odpowiadaj╣c serwerowi za pomoc╣ komunikatu DHCPRequest.
  4. Adres jest przydzielany klientowi, a serwer DHCP odsy│a komunikat potwierdzaj╣cy (DHCPAck), zezwalaj╣c w ten spos≤b na dzier┐awΩ. W komunikacie tym mog╣ byµ zawarte inne, opcjonalne informacje DHCP, takie jak brama domy£lna lub adres serwera DNS.
  5. Po odebraniu potwierdzenia przez klienta, konfiguruje on swoje parametry TCP/IP, │╣cznie z opcjonalnymi informacjami zawartymi w komunikacie DHCPAck, a nastΩpnie ko±czy inicjalizacjΩ protoko│u TCP/IP.
     W rzadkich sytuacjach serwer DHCP mo┐e zwr≤ciµ klientowi potwierdzenie negatywne. Dzieje siΩ tak, gdy klient ┐╣da nieprawid│owego lub powt≤rzonego adresu IP. Je┐eli klient otrzyma potwierdzenie negatywne (DHCPNack), to musi ponownie rozpocz╣µ ca│y proces dzier┐awy.

Ponowne uruchomienie klienta DHCP

     Gdy klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional, kt≤ry uprzednio wydzier┐awi│ adres IP, jest ponownie uruchamiany, to rozg│asza komunikat DHCPRequest, zawieraj╣cy ┐╣danie poprzednio przypisanego adresu IP. Je┐eli adres ten jest w dalszym ci╣gu dostΩpny, to serwer DHCP odpowiada komunikatem potwierdzaj╣cym, a klient przy│╣cza siΩ do sieci.
     Je┐eli adres IP nie mo┐e byµ ponownie u┐yty przez klienta, poniewa┐ nie jest ju┐ prawid│owy, jest wykorzystywany przez innego klienta lub jest b│Ωdny, gdy┐ klient przeni≤s│ siΩ fizycznie do innej podsieci, to serwer DHCP odsy│a klientowi potwierdzenie negatywne (DHCPNack). W takiej sytuacji klient musi na nowo rozpocz╣µ proces dzier┐awy.

Odnawianie dzier┐awy DHCP

     Aby zagwarantowaµ, ┐e adresy nie bΩd╣ znajdowa│y siΩ w stanie przypisania gdy nie bΩd╣ ju┐ potrzebne, serwer DHCP nak│ada na ich dzier┐awΩ okre£lany przez administratora limit czasu.
     Podczas trwania dzier┐awy klient DHCP ┐╣da jej odnowienia, po czym serwer DHCP przed│u┐a ten czas. Je┐eli komputer przestanie korzystaµ z przydzielonego mu adresu IP (np. zostanie przeniesiony do innej sieci lub usuniΩty), to czas dzier┐awy mija, a adres staje siΩ dostΩpny do ponownego przypisania.

Konfigurowanie klienta DHCP w systemie Windows 2000 Professional

     Po zainstalowaniu protoko│u TCP/IP system Windows 2000 Professional automatycznie w│╣cza opcjΩ pobierania adresu IP z serwera DHCP. OpcjΩ t╣ mo┐na wy│╣czyµ, je┐eli adres IP ma zostaµ okre£lony rΩcznie. WiΩcej informacji na temat wy│╣czania DHCP mo┐na znaleƒµ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRΩczne konfigurowanie adresowania IPö.
     NarzΩdzie konfiguracyjne protoko│u IP (Ipconfig) pozwala u┐ytkownikom i administratorom na sprawdzenie aktualnego adresu IP przypisanego do komputera, okresu jego dzier┐awy oraz innych u┐ytecznych danych dotycz╣cych konfiguracji TCP/IP.

Konfigurowanie automatycznego prywatnego adresowania IP

     W systemie Windows 2000 wprowadzono now╣ funkcjΩ automatycznej konfiguracji adresu IP, nazywan╣ automatycznym prywatnym adresowaniem IP. Adresowanie to umo┐liwia utworzenie dzia│aj╣cej sieci TCP/IP z│o┐onej z jednej podsieci, bez konieczno£ci rΩcznego konfigurowania protoko│u TCP/IP lub instalowania serwera DHCP.
     Adresowanie APIPA umo┐liwia klientowi DHCP w systemie Windows 2000 Professional przydzielanie sobie adresu IP w nastΩpuj╣cych sytuacjach:      WiΩcej informacji na temat dzier┐awy DHCP oraz procesu jej odnawiania mo┐na znaleƒµ w poprzednim paragrafie äKonfigurowanie protoko│u DHCPö.
     W opisanych wy┐ej sytuacjach klient DHCP w systemie Windows 2000 Professional dokonuje autokonfiguracji protoko│u TCP/IP. U┐ywa do tego celu adresu IP wybranego z zarezerwowanej przez IANA sieci klasy B o adresie 169.254.0.0, z mask╣ podsieci 255.255.0.0. Klient DHCP przeprowadza badanie zduplikowanych adres≤w w celu sprawdzenia, czy wybrany adres IP nie jest ju┐ u┐ywany przez inny komputer. Je┐eli wybrany adres jest u┐ywany przez inn╣ stacjΩ robocz╣, to jest wybierany kolejny adres. Proces ten jest powtarzany 10 razy. Klient w dalszym ci╣gu pr≤buje w tle odszukaµ serwer DHCP, powtarzaj╣c ┐╣danie DHCP co piΩµ minut, a po jego znalezieniu porzuca ustawienia skonfigurowane automatycznie i zaczyna korzystaµ z adresu zaoferowanego mu przez ten serwer.

Aby sprawdziµ, czy adresowanie APIPA jest aktualnie w│╣czone, nale┐y:      Automatyczne prywatne adresowanie IP mo┐na wy│╣czyµ na jeden z dw≤ch nastΩpuj╣cych sposob≤w:      W tym celu nale┐y dodaµ w rejestrze wpis IPAutoconfigurationEnabled o warto£ci 0x0 (typ danych REG_DWORD). Wpis ten nale┐y dodaµ w nastΩpuj╣cym kluczu:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters\Interfaces\adapter
     Aby dodaµ powy┐szy wpis nale┐y pos│u┐yµ siΩ edytorem rejestru, a nastΩpnie ponownie uruchomiµ komputer.
     Wpis ten nale┐y utworzyµ oddzielnie dla ka┐dego adaptera sieciowego. Je┐eli w komputerze jest zainstalowanych kilka adapter≤w sieciowych, to mo┐na globalnie wy│╣czyµ adresowanie APIPA dodaj╣c wpis IPAutoconfigurationEnabled o warto£ci 0x0 (typ danych REG_DWORD) w nastΩpuj╣cym kluczu rejestru:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters


Ostrze┐enie Nie nale┐y u┐ywaµ bezpo£rednio edytora rejestru do momentu, gdy nie pozostaje ┐adne inne wyj£cie. Edytory rejestru omijaj╣ standardowe £rodki bezpiecze±stwa zapewniane przez narzΩdzia administracyjne. Zabezpieczenia te zapobiegaj╣ wprowadzeniu sprzecznych, mog╣cych zmniejszyµ wydajno£µ systemu lub uszkodziµ go ustawie±. Edycja rejestru mo┐e skutkowaµ powa┐nymi i niespodziewanymi konsekwencjami, prowadz╣cymi nawet do zablokowania rozruchu systemu i konieczno£ci ponownej jego instalacji. Aby konfigurowaµ lub dostosowywaµ system Windows 2000 nale┐y u┐ywaµ program≤w w Panelu Sterowania lub Microsoft Management Console (MMC), je£li tylko jest to mo┐liwe.


Uwaga Adresowanie APIPA przypisuje automatycznie jedynie adres IP oraz maskΩ podsieci, nie okre£la natomiast bramy domy£lnej ani adres≤w IP serwer≤w DNS lub WINS. Adresowania tego nale┐y u┐ywaµ jedynie w sieciach nie zawieraj╣cych router≤w i sk│adaj╣cych siΩ z jednej podsieci. Je┐eli u┐ywana sieµ jest po│╣czona z Internetem lub intranetem organizacji, to nie nale┐y korzystaµ z adresowania APIPA.

RΩczne konfigurowanie adresowania IP

     Je┐eli korzystanie z DHCP lub APIPA w celu przypisywania adres≤w i podsieci IP nie jest mo┐liwe, to adres IP klienta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional musi zostaµ okre£lony rΩcznie. Do wymaganych warto£ci, kt≤re nale┐y skonfigurowaµ, zaliczaj╣ siΩ: Aby rΩcznie skonfigurowaµ protok≤│ TCP/IP, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania otworzyµ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma byµ modyfikowane.
  3. Wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Na zak│adce Og≤lne wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP).
  5. Klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  6. Na zak│adce Og≤lne wybraµ opcjΩ U┐yj nastΩpuj╣cego adresu IP.
  7. W odpowiednich polach wpisaµ adres IP, maskΩ podsieci oraz adres bramy domy£lnej.
    Administrator sieci musi udostΩpniµ te warto£ci poszczeg≤lnym u┐ytkownikom, w oparciu o plan adresowania w danej sieci.
    Warto£µ w polu Adres IP identyfikuje adres IP przypisany danemu interfejsowi.
    Warto£µ w polu Maska podsieci jest u┐ywana do wyznaczania identyfikatora sieci dla danego adaptera sieciowego.
  8. Klikn╣µ przycisk OK w celu zapisania informacji o adresowaniu IP.
  9. Klikn╣µ przycisk OK w celu zapisania w│a£ciwo£ci po│╣czenia.

Konfigurowanie rozpoznawania nazw TCP/IP

     Paragraf ten zawiera om≤wienie dostΩpnych metod konfigurowania rozpoznawania nazw TCP/IP przez klienta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional. Zawiera ona wyja£nienie poszczeg≤lnych metod, │╣cznie z informacjami pomocnymi podczas wybierania jednej z nich.
Wyb≤r metody rozpoznawania nazw.
     System Windows 2000 Professional udostΩpnia cztery metody rozpoznawania adres≤w IP na podstawie nazw:      Nale┐y pos│ugiwaµ siΩ metod╣, kt≤ra najbardziej odpowiada wymaganiom klient≤w i £rodowiska sieciowego. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äOm≤wienie rozpoznawania nazw TCP/IPö.
Je┐eli dostΩpny jest system DNS, to nale┐y skonfigurowaµ jego ustawienia.
     System DNS jest domy£ln╣ metod╣ rozpoznawania nazw w przypadku klient≤w u┐ywaj╣cych systemu Windows 2000, a jego stosowanie jest niezbΩdne do integracji z domen╣ Active Directory Windows 2000. Aby m≤c korzystaµ z tej metody rozpoznawania nazw, konieczne jest jej poprawne skonfigurowanie. Tabela 22.3 mo┐e pom≤c w odnalezieniu informacji dotycz╣cych konfigurowanego aspektu systemu DNS. Aby skonfigurowaµ to ustawienie DNS... ...nale┐y przejrzeµ paragraf: Konfiguracja nazwy klienta äKonfigurowanie nazw host≤w i domen DNSö Konfiguracja g│≤wnego sufiksu DNS äKonfigurowanie nazw host≤w i domen DNSö Konfiguracja sufiksu DNS specyficznego dla po│╣czenia äKonfigurowanie nazw host≤w i domen DNSö Okre£lanie adres≤w dostΩpnych serwer≤w DNS äOkre£lanie serwer≤w DNSö Konfigurowanie sposobu rozpoznawania nazw host≤w äKonfigurowanie ustawie± pyta± DNSö przez klienta DNS Optymalizacja lokalnego bufora DNS äWydajno£µ i bezpiecze±stwo DNSö Zapobieganie akceptacji nie odpytywanych serwer≤w äWydajno£µ i bezpiecze±stwo DNSö przez klient≤w DNS Konfigurowanie aktualizacji dynamicznych äKonfigurowanie aktualizacji dynamicznychö (w razie potrzeby)
Je┐eli u┐ywany jest plik Hosts, to nale┐y poddaµ go edycji.
     W przypadku sieci nie posiadaj╣cych dostΩpu do serwera nazw DNS, utworzenie pliku Hosts pozwala na rozpoznawanie nazw host≤w przez aplikacje i us│ugi. Plik ten mo┐e byµ u┐ywany tak┐e w £rodowiskach, w kt≤rych serwery nazw s╣ dostΩpne, ale nie wszystkie hosty zosta│y w nich zarejestrowane. Przyk│adem takiego hosta mo┐e byµ serwer, kt≤ry nie jest dostΩpny na publiczny u┐ytek i z kt≤rego mo┐e korzystaµ jedynie ograniczona liczba klient≤w. Plik Hosts musi zostaµ utworzony rΩcznie, nale┐y te┐ rΩcznie wprowadzaµ do niego zmiany za ka┐dym razem, gdy zmieniaj╣ siΩ nazwy lub adresy host≤w. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w paragrafie äKonfigurowanie pliku Hostsö.
Je┐eli u┐ywana jest us│uga WINS, to nale┐y skonfigurowaµ jej ustawienia.
     Us│uga WINS umo┐liwia rozpoznawanie adres≤w IP na podstawie nazw NetBIOS. Mog╣ jej u┐ywaµ aplikacje i us│ugi, korzystaj╣ce z zestawu polece± NetBIOS w sieciach, w kt≤rych dzia│a serwer WINS. Je┐eli dane £rodowisko sieciowe spe│nia te wymagania, to aby klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional m≤g│ rozpoznawaµ nazwy NetBIOS, konieczne jest okre£lenie adresu IP serwera WINS. W sieciach, w kt≤rych dynamiczne aktualizacje s╣ niedostΩpne, serwer WINS mo┐e udostΩpniaµ odpowiednio skonfigurowanemu serwerowi DNS uaktualnienia nazw host≤w. Warunkiem tego jest w│╣czenie obs│ugi WINS w ka┐dym kliencie. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w paragrafie äKonfigurowanie rozpoznawania nazw NetBIOSö.
Je┐eli u┐ywany jest plik Hosts, to nale┐y poddaµ go edycji i skonfigurowaµ jego ustawienia.
     W sieciach, w kt≤rych serwer WINS nie jest dostΩpny, utworzenie pliku Lmhosts umo┐liwia rozpoznawanie nazw NetBIOS przez aplikacje i us│ugi. Plik ten mo┐e byµ u┐ywany tak┐e w £rodowiskach, w kt≤rych serwery nazw s╣ dostΩpne, ale nie wszystkie hosty zosta│y w nich zarejestrowane. Przyk│adem takiego hosta mo┐e byµ serwer, kt≤ry nie jest dostΩpny na publiczny u┐ytek i z kt≤rego mo┐e korzystaµ jedynie ograniczona liczba klient≤w. Plik Lmhosts musi byµ utworzony rΩcznie, nale┐y te┐ rΩcznie wprowadzaµ do niego zmiany za ka┐dym razem, gdy zmieniaj╣ siΩ nazwy lub adresy host≤w. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w paragrafie äKonfigurowanie rozpoznawania nazw NetBIOSö.
Je┐eli ┐adna z powy┐szych metod nie mo┐e byµ u┐ywana, nale┐y korzystaµ z rozg│osze± lokalnych.
     Do rozpoznawania nazw NetBIOS w lokalnej podsieci mo┐e byµ u┐ywane rozpoznawanie rozg│oszeniowe, zwane te┐ rozpoznawaniem nazw b-wΩz│a. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w paragrafie äKonfigurowanie rozpoznawania nazw NetBIOSö.

Om≤wienie rozpoznawania nazw TCP/IP

     Us│ugi korzystaj╣ce z protoko│u TCP/IP do identyfikowania siΩ nawzajem u┐ywaj╣ adres≤w IP, jednak┐e u┐ytkownicy i aplikacje do identyfikowania host≤w zazwyczaj u┐ywaj╣ ich nazw. Aby nazwy mog│y byµ t│umaczone na adresy IP, w sieci TCP/IP musi byµ dostΩpny mechanizm rozpoznawania nazw.
     Po pojawieniu siΩ ┐╣dania przet│umaczenia nazwy na adres IP, sk│adnik rozpoznaj╣cy nazwy systemu Windows 2000 w pierwszej kolejno£ci przesy│a to ┐╣danie do systemu DNS. Je┐eli DNS nie jest w stanie rozpoznaµ nazwy, to sk│adnik rozpoznawania sprawdza, czy nazwa jest d│u┐sza od 15 bajt≤w. Je┐eli tak, to rozpoznawanie nazwy jest przerywane i ko±czy siΩ niepowodzeniem. W przeciwnym przypadku sprawdzane jest dzia│anie protoko│u NetBIOS. Je┐eli protok≤│ ten nie dzia│a, to rozpoznawanie nazwy ko±czy siΩ niepowodzeniem, w przeciwnym przypadku sk│adnik rozpoznaj╣cy nazwy pr≤buje dokonaµ rozpoznania nazwy NetBIOS.
     Powy┐szy proces jest przedstawiony na rysunkach 22.2, 22.6 i 22.7.


Rysunek 22.2 Schemat rozpoznawania nazwy

     System Windows 2000 Professional pozwala na korzystanie z kilku r≤┐nych sposob≤w rozpoznawania nazw: DNS, WINS, rozpoznawanie przy u┐yciu pliku Hosts lub Lmhosts oraz rozpoznawanie rozg│oszeniowe. Komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional mo┐e korzystaµ z dowolnej kombinacji tych metod rozpoznawania.     System DNS (Domain Name System) jest globaln╣, rozproszon╣ baz╣ danych opart╣ na hierarchicznym systemie nazewnictwa. Rozpoznawanie nazw DNS jest u┐ywane w Internecie do mapowania przyjaznych nazw na adresy IP i vice versa. DNS zastΩpuje funkcjonalno£µ pliku Hosts, wymagaj╣cego rΩcznej obs│ugi w ka┐dej stacji roboczej.
     W poprzednich wersjach systemu Windows g│≤wn╣ metod╣ t│umaczenia nazw na adresy IP by│o rozpoznawanie nazw NetBIOS. W systemie Windows 2000 domy£ln╣ metod╣ rozpoznawania nazw jest w│a£nie DNS. Hierarchiczna struktura nazewnictwa DNS odpowiada hierarchicznej strukturze zaimplementowanej w us│udze katalogowej Active Directory, jest te┐ u┐ywana przez ni╣ jako us│uga nazewnictwa. Us│uga Active Directory jest zintegrowana z DNS r≤wnie┐ na wiele innych sposob≤w, przyk│adowo administratorzy systemu maj╣ mo┐liwo£µ integrowania stref DNS w Active Directory, co zwiΩksza og≤ln╣ odporno£µ na b│Ωdy.
     System Windows 2000 obs│uguje dynamiczne aktualizacje DNS. Aktualizacja dynamiczna jest nowym standardem, opisanym w dokumencie RFC 2136, udostΩpniaj╣cym metody dynamicznego modyfikowania w bazie DNS danych o hostach. Aktualizacje mog╣ byµ inicjowane przez klient≤w i serwery DNS, serwery DHCP oraz kontrolery domen Active Directory. WiΩcej informacji na temat aktualizacji dynamicznych znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äKonfigurowanie aktualizacji dynamicznychö.
Us│uga WINS (Windows Internet Name Service)
     Us│uga rozpoznawania nazw WINS umo┐liwia mapowanie statycznych i dynamicznych nazw NetBIOS do adres≤w IP. Komputery u┐ywaj╣ce protoko│u TCP/IP zaimplementowanego w systemie Windows 2000 mog╣ u┐ywaµ WINS pod warunkiem, ┐e jest dostΩpny co najmniej jeden komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows NT Server, skonfigurowany jako serwer WINS. Us│uga WINS jest dynamicznym odpowiednikiem pliku Lmhosts.
     Klient WINS jest konfigurowany w systemie Windows 2000 Professional w celu zachowania zgodno£ci z hostami nie u┐ywaj╣cymi systemu Windows 2000, w tym z klientami i serwerami korzystaj╣cymi z wcze£niejszych wersji Windows.
Pliki Hosts i Lmhosts
     Pliki Hosts i Lmhosts, zwane tak┐e tabelami host≤w, s╣ plikami, kt≤rych system Windows 2000 Professional mo┐e u┐ywaµ do lokalnego rozpoznawania nazw w przypadku, gdy inne metody s╣ niedostΩpne. Plik Lmhosts zawiera listΩ nazw NetBIOS oraz powi╣zanych z nimi adres≤w IP. Gdy us│uga WINS nie jest dostΩpna, plik ten jest u┐ywany jako jej zamiennik, co umo┐liwia t│umaczenie nazw NetBIOS odleg│ych host≤w na ich adresy IP. Plik Hosts, podobnie jak Lmhosts, zawiera listΩ nazw host≤w i ich adres≤w IP. Jest on u┐ywany jako lokalne ƒr≤d│o rozpoznawania nazw host≤w, umo┐liwiaj╣ce ich zamianΩ na adresy IP. Powi╣zania nazwa-adres IP nale┐y wprowadzaµ do plik≤w Hosts i Lmhosts rΩcznie.
Rozg│oszeniowe rozpoznawanie nazw
     Komputery u┐ywaj╣ce protoko│u TCP/IP zaimplementowanego w systemie Windows 2000 mog╣ przeprowadzaµ rozpoznawanie nazw w oparciu o rozg│oszenia lokalne. Jest to ograniczony do lokalnej podsieci tryb dzia│ania protoko│u NetBIOS nad TCP/IP, zdefiniowany w dokumentach RFC 1001/1002 jako b-wΩze│. Metoda ta jest oparta na rozg│oszeniach w podsieci IP oraz w warstwie kontroli dostΩpu do no£nika (MAC) oraz rejestracji i anonsowaniu nazw host≤w w sieci. Ka┐dy komputer w obszarze rozg│aszania jest odpowiedzialny za uniemo┐liwianie pr≤b rejestracji zduplikowanych nazw i za odpowiadanie na ┐╣dania dotycz╣ce nazw zarejestrowanych i unikalnych.

Wyb≤r metody rozpoznawania nazw

     Konieczne jest okre£lenie, czy klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional ma korzystaµ z rozpoznawania nazw DNS, WINS, czy te┐ z obydwu tych metod. Generalnie, system DNS jest zalecany w nastΩpuj╣cych sytuacjach:      Protok≤│ NetBIOS nad TCP/IP (NetBT) jest elementem konfiguracji systemu Windows 2000 Professional, kt≤ry udostΩpnia us│ugi po│╣czeniowe i zwi╣zane z rozpoznawaniem nazw klientom, kt≤rzy korzystaj╣ ze wcze£niejszych wersji aplikacji, us│ug lub systemu operacyjnego Windows. Je┐eli w sieci dostΩpny jest serwer WINS, to komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional powinien korzystaµ z tej us│ugi w nastΩpuj╣cych sytuacjach:      Je┐eli serwer WINS nie jest dostΩpny, to nale┐y skonfigurowaµ klienta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional tak, aby u┐ywa│ pliku Hosts do rozpoznawania nazw DNS lub pliku Lmhosts do rozpoznawania nazw NetBIOS. W przeciwnym przypadku do rozpoznawania nazw NetBIOS u┐ywane s╣ rozg│oszenia lokalne, co uniemo┐liwia komunikacjΩ z hostami znajduj╣cymi siΩ poza lokaln╣ podsieci╣.
     Konieczne jest tak┐e okre£lenie, czy dostΩpna jest automatyczna konfiguracja przy u┐yciu serwera DHCP. Je┐eli tak, to serwer ten mo┐e udostΩpniaµ klientom szczeg≤│y zwi╣zane z ich konfiguracj╣ (adresy serwer≤w DNS i WINS, nazwa hosta). Je┐eli nie korzysta siΩ z protoko│u DHCP, to nale┐y skonfigurowaµ te parametry rΩcznie.

Konfigurowanie rozpoznawania nazw DNS

     System DNS (Domain Name System) umo┐liwia mapowanie nazw host≤w do ich adres≤w IP przy u┐yciu rozproszonej bazy danych. Klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional, skonfigurowany do korzystania z DNS, mo┐e odpytywaµ jeden lub kilka serwer≤w DNS udostΩpniaj╣cych us│ugi rozpoznawania nazw. Niniejsza sekcja opisuje procedury wykonywania nastΩpuj╣cych zada±:

Konfigurowanie nazw host≤w i domen DNS

     Tabela 22.4 przedstawia r≤┐nice miΩdzy poszczeg≤lnymi rodzajami nazw u┐ywanymi przez protok≤│ TCP/IP w systemie Windows 2000. Jako nazwa przyk│adowa u┐ywana jest pe│na nazwa domeny (FQDN û Fully Qualified Domain Name) client1.reskit.com.      
Tabela 22.4 Nazwy DNS i NetBIOS

Typ nazwyOpis

Nazwa NetBIOS Nazwa NetBIOS jest u┐ywana do unikatowego identyfikowania us│ugi NetBIOS nas│uchuj╣cej na pierwszym adresie IP, kt≤ry jest powi╣zany z adapterem. Nazwa ta jest t│umaczona na adres IP serwera przez rozg│oszenia, us│ugΩ WINS lub plik Lmhosts. Domy£lnie jest ona taka sama jak nazwa hosta i posiada d│ugo£µ 15 znak≤w (je┐eli jest kr≤tsza, to jest uzupe│niana spacjami). Do nazwy NetBIOS do│╣czony jest identyfikator us│ugi.
Nazwa NetBIOS jest znana tak┐e jako nazwa NetBIOS komputera.
W omawianym przyk│adzie nazwa NetBIOS mog│aby mieµ postaµ Client1.
Nazwa hosta Termin nazwa hosta mo┐e oznaczaµ zar≤wno nazwΩ FQDN jak i pierwsz╣ etykietΩ nazwy FQDN. W tym rozdziale jako nazwa hosta jest traktowana pierwsza etykieta nazwy FQDN.
W omawianym przyk│adzie nazw╣ hosta jest client1.
G│≤wny sufiks DNS Ka┐demu komputerowi u┐ywaj╣cemu systemu Windows 200 mo┐na przypisaµ g│≤wny sufiks DNS, u┐ywany podczas rozpoznawania oraz rejestracji nazw. G│≤wny sufiks DNS jest okre£lony na zak│adce Identyfikacja sieciowa w oknie w│a£ciwo£ci Mojego komputera.
G│≤wny sufiks DNS jest znany tak┐e jako g│≤wna nazwa domeny lub po prostu jako nazwa domeny.
W omawianym przyk│adzie g│≤wnym sufiksem DNS jest reskit.com.
Sufiks DNS specyficzny dla po│╣czenia Sufiks DNS specyficzny dla po│╣czenia jest sufiksem DNS przypisanym do adaptera sieciowego. Jest on znany tak┐e jako sufiks DNS adaptera.
W omawianym przyk│adzie sufiksem specyficznym dla po│╣czenia m≤g│by byµ reskit.com.
Pe│na nazwa domeny (FQDN) Nazwa FQDN jest nazw╣ DNS, kt≤ra jednoznacznie identyfikuje komputer w sieci. Domy£lnie jest ona wyznaczana przez konkatenacjΩ nazwy hosta, kropki oraz g│≤wnego sufiksu DNS.
Pe│na nazwa domeny jest znana tak┐e jako pe│na nazwa komputera.
W omawianym przyk│adzie pe│n╣ nazw╣ domeny mog│aby byµ nazwa client1.reskit.com.


     Nazwy komputera i NetBIOS Nazwa DNS hosta jest ustalana na podstawie nazwy komputera, przypisywanej mu podczas instalacji systemu Windows 2000 Professional. Nazwa ta mo┐e mieµ d│ugo£µ do 63 znak≤w i korzysta z zestawu znak≤w okre£lonego w dokumencie RFC 2181, jak pokazano w tabeli 22.5. Nazwa hosta jest u┐ywana w po│╣czeniu z g│≤wn╣ nazw╣ domeny w celu utworzenia pe│nej nazwy domeny (FQDN).
     Nazwa NetBIOS komputera jest u┐ywana do identyfikowania lokalnego komputera na potrzeby uwierzytelniania przez hosty i narzΩdzia, kt≤re do rozpoznawania nazw korzystaj╣ z protoko│u NetBIOS nad TCP/IP (NetBT). Nazwa NetBIOS sk│ada siΩ z 15 znak≤w oraz z dodatkowych znak≤w, u┐ywanych jako deskryptor us│ugi. W przypadku nowej instalacji systemu Windows 2000 Professional, nazwa NetBIOS jest pocz╣tkowo okre£lana na podstawie przypisanej hostowi nazwy DNS. Je┐eli nazwa DNS hosta przekracza 15 znak≤w, to jest ona skracana tak, aby utworzy│a poprawn╣ nazwΩ NetBIOS komputera. Rysunek 22.3 przedstawia ograniczenia nazw NetBIOS.
     Rysunek 22.3 przedstawia przyk│adow╣ sytuacjΩ, w kt≤rej komputer posiada nazwΩ DNS serverislongerthan15bytes (serwer d│u┐szy ni┐ 15 bajt≤w). Nale┐y zwr≤ciµ uwagΩ na to, ┐e nazwa NetBIOS zosta│a obciΩta do 15 znak≤w.


Rysunek 22.3 Nazwa NetBIOS a nazwa DNS domeny

     Nazwa DNS hosta po uko±czeniu instalacji mo┐e zostaµ zmieniona za pomoc╣ zak│adki Identyfikacja sieciowa w module System w Panelu sterowania. Wraz z ni╣ zmieniana jest r≤wnie┐ nazwa NetBIOS komputera.





Aby zmieniµ nazwΩ DNS hosta, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ System.
  2. Wybraµ zak│adkΩ Identyfikacja sieciowa.
  3. Klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Wpisaµ now╣ nazwΩ hosta w polu Nazwa komputera, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
  5. Gdy system tego za┐╣da, klikn╣µ przycisk OK.
  6. Klikn╣µ przycisk OK.
  7. Gdy system tego za┐╣da, klikn╣µ Tak w celu ponownego uruchomienia komputera.

Uwaga Je┐eli podczas instalacji systemu Windows 2000 zostanie wprowadzona nazwa DNS, kt≤ra zawiera znaki nie wymienione w dokumencie RFC 1123, to pojawi siΩ komunikat ostrzegawczy, sugeruj╣cy korzystanie ze znak≤w okre£lonych w tym dokumencie.
     Nazwy komputer≤w w poprzednich wersjach systemu Windows by│y oparte na nazwach NetBIOS. Je┐eli komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional zosta│ zaktualizowany z poprzedniej wersji systemu Windows, to jego nazwa DNS jest okre£lana na podstawie poprzedniej jego nazwy NetBIOS. W sieciach, kt≤re zawieraj╣ hosty u┐ywaj╣ce system≤w innych ni┐ Windows 2000, mo┐e staµ siΩ to przyczyn╣ problem≤w.
     G│≤wny sufiks DNS G│≤wny sufiks DNS jest nazw╣ domeny, w kt≤rej host siΩ znajduje. Je┐eli komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional nale┐y do domeny Windows 2000, to jego g│≤wna nazwa DNS domeny jest identyczna z nazw╣ domeny Windows 2000. Informacja ta jest dostarczana podczas instalacji systemu Windows 2000 Professional, migracji z wcze£niejszej wersji systemu lub gdy komputer przy│╣cza siΩ do domeny Windows 2000.
     Je┐eli komputer jest cz│onkiem grupy roboczej lub nale┐y do domeny Windows NT, to g│≤wna nazwa domeny wymaga rΩcznego okre£lenia za pomoc╣ zak│adki Identyfikacja sieciowa w module System w Panelu sterowania.

Aby okre£liµ lub zmieniµ g│≤wny sufiks DNS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ System.
  2. Wybraµ zak│adkΩ Identyfikacja sieciowa.
  3. Klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk WiΩcej.
  5. W polu Sufiks podstawowej domeny DNS tego komputera wpisaµ g│≤wny sufiks DNS, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
     Gdy komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional zmienia domenΩ Windows 2000, jego przynale┐no£µ do domeny DNS mo┐e zostaµ r≤wnie┐ automatycznie zmieniona. Aby zezwoliµ systemowi Windows 2000 na automatyczne zmienianie nazwy g│≤wnej domeny DNS podczas zmiany cz│onkostwa w domenie Windows 2000, nale┐y wybraµ opcjΩ Zmie± nazwΩ domeny DNS po zmianie cz│onkostwa w domenie.
     Sufiks DNS specyficzny dla po│╣czenia System Windows 2000 umo┐liwia tak┐e przypisanie unikatowej nazwy domeny do ka┐dego adaptera zainstalowanego w komputerze. Przypisana w ten spos≤b nazwa jest znana jako nazwa domeny specyficzna dla po│╣czenia.
     Za│≤┐my ┐e komputer Client1 posiada nazwΩ g│≤wnej domeny DNS reskit.com i jest po│╣czony zar≤wno z Internetem jak i z korporacyjnym intranetem. Dla ka┐dego z tych po│╣cze± mo┐na okre£liµ specyficzn╣ dla po│╣czenia nazwΩ domeny. W przypadku po│╣czenia z korporacyjnym intranetem mo┐e to byµ nazwa reskit.com, wtedy nazw╣ FQDN komputera jest Client1.reskit.com. W przypadku po│╣czenia z Internetem mo┐na okre£liµ nazwΩ isp01.com, przy kt≤rej nazw╣ FQDN jest Client1.isp01.com.Konfiguracja ta jest przedstawiona na rysunku 22.4.


Rysunek 22.4 Nazwy domen specyficzne dla po│╣cze±

     Nazwy domen specyficzne dla po│╣cze± mo┐na okre£laµ dla poszczeg≤lnych adapter≤w za pomoc╣ zak│adki DNS w oknie Zaawansowane ustawienia TCP/IP. Za pomoc╣ tego okna mo┐na tak┐e wybraµ, czy klient aktualizacji dynamicznych ma rejestrowaµ pe│n╣ nazwΩ domeny komputera, czy te┐ nazwΩ specyficzn╣ dla adaptera. WiΩcej informacji na ten temat mo┐na znaleƒµ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie aktualizacji dynamicznychö.

Aby ustawiµ lub zmieniµ sufiks DNS specyficzny dla po│╣czenia, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  6. W polu Sufiks DNS dla tego po│╣czenia wpisaµ nazwΩ domeny dla danego po│╣czenia.
     Pe│na nazwa domeny Domy£lnie nazwa DNS domeny wraz z g│≤wn╣ nazw╣ hosta s╣ u┐ywane do utworzenia pe│nej nazwy domeny (FQDN) dla danego komputera. Podczas pyta± DNS nazwa domeny lokalnej jest dodawana do nazw skr≤conych. Nazwa skr≤cona sk│ada siΩ jedynie z nazwy hosta, np. client1. Gdy serwer DNS jest odpytywany o adres IP hosta client1, to nazwa domeny jest dodawana do jego nazwy skr≤conej, dziΩki czemu serwer DNS jest faktycznie odpytywany o nazwΩ FQDN client1.reskit.com.
Uwaga Je┐eli w polu Wyszukaj w tych domenach DNS (wed│ug porz╣dku) w sekcji DNS okna dialogowego Zaawansowane ustawienia TCP/IP podano jakikolwiek wpis, to jest on u┐ywany do tworzenia nazwy FQDN zamiast nazwy domeny i hosta.
     Szczeg≤│owe informacje o tym, w jaki spos≤b nazwa FQDN jest u┐ywana do przeprowadzania translacji nazwy na adres IP, znajduj╣ siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äKonfigurowanie rozpoznawania nazw DNSö.

Ograniczenia nazewnictwa DNS

     Poszczeg≤lne implementacje systemu DNS nak│adaj╣ r≤┐ne ograniczenia na zestaw znak≤w oraz d│ugo£ci nazw DNS. Tabela 22.5 przedstawia ograniczenia tych implementacji.      
Tabela 22.5 Ograniczenia nazewnictwa

OgraniczenieStandardowy DNS (w tym system Windows NT 4.0)DNS w systemie Windows 2000NetBIOS

Znaki Obs│uguje RFC 1123 zezwalaj╣cy na znaki A-Z, a-z, 0-9 oraz my£lnik (-). Obs│uguje RFC 2044 zezwalaj╣cy na stosowanie wiΩkszej ilo£ci znak≤w ni┐ RFC 1123. Najlepiej jednak korzystaµ z ich podstawowego zestawu. Znaki Unicode, numery, spacje, symbole: ! # $ % ^ & æ ) ( . - _ { } ~
D│ugo£µ nazwy komputera/ hosta 63 bajty na etykietΩ oraz 255 bajt≤w na nazwΩ FQDN. 63 bajty na etykietΩ oraz 255 bajt≤w na nazwΩ FQDN, kontrolery domen s╣ ograniczone do 155 bajt≤w na nazwΩ FQDN. 15 znak≤w


     Zgodnie z dokumentem RFC 1123, jedynymi znakami, kt≤re mog╣ byµ u┐ywane w etykietach DNS s╣ A-Z, a-z, 0-9 oraz my£lnik (-) (znak .ä.ö jest r≤wnie┐ u┐ywany w nazwach DNS, ale tylko pomiΩdzy etykietami DNS oraz na ko±cu pe│nej nazwy domeny). Wiele serwer≤w DNS, │╣cznie z serwerami DNS Windows NT 4.0, jest zgodnych ze specyfikacj╣ RFC 1123.
     Zgodno£µ z zaleceniami RFC 1123 mo┐e jednak powodowaµ problemy w sieciach Windows 2000, kt≤re w dalszym ci╣gu korzystaj╣ z nazw NetBIOS. Nazwy te mog╣ zawieraµ wiele dodatkowych znak≤w, a ich konwersja do standardowych nazw DNS mo┐e byµ bardzo pracoch│onna.
     W celu uproszczenia procesu migracji z systemu Windows NT 4.0, system Windows 2000 obs│uguje rozszerzony zestaw znak≤w. Dokument RFC 2181 rozszerza zestaw znak≤w dozwolonych w nazwach DNS. W oparciu o t╣ definicjΩ, us│uga DNS w systemie Windows 2000 zosta│a dostosowana do szerszego zestawu znak≤w UTF-8, opisanego w dokumencie RFC 2044. Zestaw UTF-8 jest nadzbiorem zestawu ASCII i stanowi translacjΩ kodowania UCS-2 (nazywanego tak┐e kodowaniem Unicode). Zestaw znak≤w UTF-8 zawiera wiΩkszo£µ znak≤w nale┐╣cych do jΩzyk≤w ca│ego £wiata, co umo┐liwia stosowanie znacznie szerszego zakresu mo┐liwych nazw.
     Przed skorzystaniem z rozszerzonego zestawu znak≤w nale┐y wzi╣µ pod uwagΩ nastΩpuj╣ce niedogodno£ci:

Konfigurowanie ustawie± pyta± DNS

     Sk│adnik rozpoznawania DNS dodaje sufiks do nazwy okre£lonej w zapytaniu, je┐eli nazwa ta spe│nia dowolny z poni┐szych warunk≤w:      Proces obs│ugi pytania DNS jest przedstawiony na rysunkach 22.5 i 22.6.
Uwaga Diagramy przedstawione na rysunkach 22.5 i 22.6 zawieraj╣ odno£niki do diagram≤w na innych rysunkach. Aby zlokalizowaµ w│a£ciwy diagram, nale┐y skorzystaµ z podpis≤w pod rysunkami.


Rysunek 22.5 Rozpoznawanie nazwy DNS, CzΩ£µ 1



Rysunek 22.6 Rozpoznawanie nazwy DNS, CzΩ£µ 2

     Spos≤b dodawania sufiks≤w do zapyta± mo┐na skonfigurowaµ za pomoc╣ okna dialogowego Zaawansowane opcje TCP/IP, dostΩpnego z poziomu folderu Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne w Panelu sterowania. Rysunek 22.7 przestawia okno Zaawansowane ustawienia TCP/IP:


Rysunek 22.7 Ustawienia zapyta± DNS

     Domy£lnie opcja Do│╣cz sufiksy DNS: podstawowy i konkretnego po│╣czenia jest wybrana. Opcja ta powoduje, ┐e sk│adnik rozpoznaj╣cy nazwy dodaje do nazwy klienta g│≤wn╣ nazwΩ domeny, okre£lon╣ na zak│adce Identyfikacja sieciowa we w│a£ciwo£ciach systemu, oraz nazwΩ domeny zdefiniowan╣ w polu Nazwa domeny serwera DNS dla danego po│╣czenia sieciowego. Przyk│adowo, je┐eli g│≤wnym sufiksem DNS jest dom1.acquired01-int.com, to sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje serwer DNS o nastΩpuj╣c╣ nazwΩ FQDN:

client1.dom1.acquired01-int.com.

     NastΩpnie, je┐eli to pytanie zako±czy siΩ niepowodzeniem, a w polu Sufiks DNS dla tego po│╣czenia zosta│ podany sufiks specyficzny dla po│╣czenia, to jest on dopisywany do nazwy. Przyk│adowo, je┐eli w polu Sufiks DNS dla tego po│╣czenia podano nazwΩ acquired01-ext.com, a nastΩpnie zadano pytanie o niepe│n╣ nazwΩ domeny o jednej etykiecie client1, to sk│adnik rozpoznaj╣cy odpyta serwer DNS o nastΩpuj╣c╣ nazwΩ FQDN:

client1.acquired01-ext.com.

     NastΩpnie, je┐eli wybrana zosta│a opcja Do│╣cz sufiksy nadrzΩdne podstawowego sufiksu DNS, to sk│adnik rozpoznaj╣cy przeprowadza proces ograniczania nazwy korzystaj╣c z g│≤wnego sufiksu DNS. Proces ten polega na obcinaniu etykiety znajduj╣cej siΩ najbardziej z lewej strony i odpytywaniu o otrzyman╣ w ten spos≤b nazwΩ domeny. Jest on powtarzany do momentu, gdy po obciΩciu pozostan╣ tylko dwie etykiety. Przyk│adowo, je┐eli g│≤wnym sufiksem DNS jest dom1.acquired-int.com, zosta│a wybrana opcja Do│╣cz sufiksy nadrzΩdne podstawowego sufiksu DNS, a nastΩpnie zadano pytanie o niepe│n╣ nazwΩ domeny o jednej etykiecie client1, to sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje serwer DNS kolejno o nastΩpuj╣ce nazwy FQDN:

client1.dom1.acquired01-int.com
     client1.acquired01-int.com



Aby wy│╣czyµ ograniczanie nazwy, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  6. Wy│╣czyµ opcjΩ Do│╣cz sufiksy nadrzΩdne podstawowego sufiksu DNS, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
     Lista Do│╣cz te sufiksy DNS (w podanej kolejno£ci) umo┐liwia okre£lenie listy domen, kt≤re maj╣ byµ odpytywane. Lista ta jest nazywana list╣ przeszukiwania sufiks≤w. Je┐eli zostanie ona wprowadzona, to sk│adnik rozpoznaj╣cy kolejno bΩdzie dodawa│ wymienione na niej sufiksy i nie bΩdzie wypr≤bowywa│ innych nazwy domen. Przyk│adowo, je┐eli lista Do│╣cz te sufiksy DNS (w podanej kolejno£ci) zawiera nazwy wymienione na rysunku 22.7 i zadano pytanie o niepe│n╣ nazwΩ domeny o jednej etykiecie coffee, to sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje serwer DNS kolejno o nastΩpuj╣ce nazwy FQDN:

coffee.com.
     coffee.reskit.com.
     coffee.redmond.reskit.com.

Aby dodaµ wpisy do listy przeszukiwania sufiks≤w, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  6. Wybraµ opcjΩ Do│╣cz te sufiksy DNS (w podanej kolejno£ci).
  7. Klikn╣µ przycisk Dodaj i wpisaµ sufiks domeny, kt≤ry ma zostaµ umieszczony na li£cie.
  8. Klikn╣µ przycisk Dodaj.
    Aby usun╣µ sufiks domeny, nale┐y go wybraµ i klikn╣µ Usu±.
    Aby zmieniµ kolejno£µ przeszukiwania sufiksu, nale┐y go wybraµ i klikn╣µ strza│kΩ w g≤rΩ lub strza│kΩ w d≤│.

Okre£lanie serwer≤w DNS

     Je┐eli sk│adnik rozpoznaj╣cy buforuje nazwy, to przed przes│aniem zapytania do serwera DNS w pierwszej kolejno£ci sprawdza on zawarto£µ bufora. Je┐eli nazwa znajduje siΩ ju┐ w buforze, to odpowiednie dane s╣ zwracane u┐ytkownikowi bez odpytywania serwera. Je┐eli nazwy nie ma w buforze, to sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje o ni╣ serwery DNS wymienione we w│a£ciwo£ciach TCP/IP dla ka┐dego adaptera.
     Sk│adnik rozpoznaj╣cy mo┐e przesy│aµ zapytania u┐ywaj╣c dowolnego z adapter≤w zainstalowanych w komputerze, wraz z adapterami zdalnego dostΩpu. W systemie Windows NT 4.0 sk│adnik ten odpytywa│ wszystkie znane serwery DNS, u┐ywaj╣c kolejno ka┐dego adaptera. W systemie Windows 2000 mo┐liwe jest przypisanie poszczeg≤lnym adapterom oddzielnych list serwer≤w DNS.
     Rysunki 22.8, 22.9 i 22.10 ilustruj╣ proces odpytywania serwer≤w przy u┐yciu poszczeg≤lnych adapter≤w.
Uwaga Diagramy przedstawione na rysunkach 22.8, 22.9 i 22.10 zawieraj╣ odno£niki do diagram≤w na innych rysunkach. Aby zlokalizowaµ w│a£ciwy diagram, nale┐y skorzystaµ z podpis≤w pod rysunkami.


Rysunek 22.8 Odpytywanie serwera DNS, CzΩ£µ 1



Rysunek 22.9 Odpytywanie serwera DNS, CzΩ£µ 2



Rysunek 22.10 Odpytywanie serwera DNS, CzΩ£µ 3

     System Windows 2000 Professional pozwala na okre£lenie wielu serwer≤w DNS. Po pierwszym z nich, okre£lanym jako serwer preferowany, mo┐e nastΩpowaµ dowolna ilo£µ serwer≤w alternatywnych. Sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje serwery DNS w nastΩpuj╣cej kolejno£ci:
  1. Sk│adnik rozpoznaj╣cy przesy│a pytanie do pierwszego serwera na li£cie przeszukiwania preferowanego adaptera, po czym oczekuje jedn╣ sekundΩ na odpowiedƒ.
  2. Je┐eli odpowiedƒ nie nadejdzie w ci╣gu jednej sekundy, to pytanie jest przesy│ane do pierwszych serwer≤w DNS zdefiniowanych dla wszystkich pozosta│ych adapter≤w. W tym przypadku czas oczekiwania wynosi dwie sekundy.
  3. Je┐eli w ci╣gu dw≤ch sekund nie nadejdzie odpowiedƒ od ┐adnego serwera, to sk│adnik rozpoznaj╣cy wysy│a pytanie do wszystkich serwer≤w DNS okre£lonych dla wszystkich branych wci╣┐ pod uwagΩ adapter≤w, po czym oczekuje kolejne dwie sekundy na odpowiedƒ.
  4. Je┐eli w dalszym ci╣gu nie pojawi siΩ ┐adna odpowiedƒ, to pytanie jest ponownie przesy│ane do wszystkich serwer≤w DNS, z t╣ r≤┐nic╣, ┐e czas oczekiwania wynosi tym razem cztery sekundy.
  5. Je┐eli i tym razem odpowiedƒ nie nadejdzie, to sk│adnik rozpoznaj╣cy jeszcze raz przesy│a pytanie do wszystkich serwer≤w DNS, oczekuj╣c na odpowiedƒ przez osiem sekund.
     Je┐eli w dowolnym momencie zostanie otrzymana odpowiedƒ pozytywna, to sk│adnik rozpoznaj╣cy przerywa odpytywanie, dodaje otrzyman╣ odpowiedƒ do bufora, po czym zwraca j╣ klientowi.
     Je┐eli po czasie o£miu sekund nie nadejdzie odpowiedƒ od ┐adnego serwera, to sk│adnik rozpoznaj╣cy informuje klienta o przekroczeniu czasu oczekiwania. Je┐eli od ┐adnego z serwer≤w okre£lonych dla jakiego£ adaptera nie nadejdzie ┐adna odpowiedƒ, to przez nastΩpne 30 sekund sk│adnik rozpoznaj╣cy odpowiada na wszystkie pytania przeznaczone dla tych serwer≤w informuj╣c o przekroczeniu czasu oczekiwania. Nie s╣ wtedy wysy│ane do nich ┐adne zapytania.
     Je┐eli w dowolnym momencie zostanie otrzymana od jakiego£ serwera odpowiedƒ negatywna, to na czas bie┐╣cego przeszukiwania wszystkie serwery okre£lone dla danego adaptera przestaj╣ byµ brane pod uwagΩ. Przyk│adowo, je┐eli w kroku 2 pierwszy serwer okre£lony dla Adaptera alternatywnego A zwr≤ci odpowiedƒ negatywn╣, to sk│adnik rozpoznaj╣cy nie bΩdzie ju┐ przesy│a│ bie┐╣cego zapytania do ┐adnego innego serwera z listy przypisanej do tego adaptera.
     Sk│adnik rozpoznaj╣cy £ledzi, kt≤re z serwer≤w odpowiadaj╣ na zapytania szybciej i ma mo┐liwo£µ automatycznego przemieszczania ich na g≤rΩ listy.
     Rysunek 22.11 ilustruje, w jaki spos≤b sk│adnik rozpoznaj╣cy odpytuje poszczeg≤lne serwery okre£lone dla ka┐dego z adapter≤w.

Rysunek 22.11 Rozpoznawanie nazw przy u┐yciu wielu adapter≤w



Aby okre£liµ preferowany i alternatywne serwery DNS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy ikonΩ po│╣czenia lokalnego, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Na zak│adce Og≤lne wybraµ metodΩ u┐ywan╣ do uzyskiwania dostΩpu do serwer≤w DNS w sieci:
    • Je┐eli serwer DHCP udostΩpnia automatyczne adresowanie IP i jest skonfigurowany do udostΩpniania parametr≤w automatycznej konfiguracji serwer≤w DNS, to nale┐y wybraµ opcjΩ Uzyskaj adres serwera DNS automatycznie.
    • Je┐eli adresy IP serwer≤w DNS wymagaj╣ rΩcznej konfiguracji, to nale┐y wybraµ opcjΩ U┐yj nastΩpuj╣cych adres≤w serwer≤w DNS. NastΩpnie nale┐y wpisaµ w odpowiednie pola adresy IP preferowanego i alternatywnych serwer≤w DNS.
Aby okre£liµ dodatkowe alternatywne serwery DNS, nale┐y:
  1. Na zak│adce Og≤lne w oknie w│a£ciwo£ci Po│╣cze± sieciowych i telefonicznych klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  2. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  3. Klikn╣µ przycisk Dodaj znajduj╣cy siΩ poni┐ej listy Adresy serwer≤w DNS wed│ug kolejno£ci u┐ywania.
  4. Wpisaµ adres IP serwera DNS, kt≤ry ma zostaµ dodany.
  5. Klikn╣µ przycisk Dodaj. Aby usun╣µ adres IP z listy, nale┐y go wybraµ, a nastΩpnie klikn╣µ Usu±.
     Kolejno£µ adres≤w IP mo┐e zostaµ zmieniona w celu odzwierciedlenia dostΩpno£ci serwer≤w nazw, ich wydajno£ci lub zaimplementowania r≤wnowa┐enia obci╣┐e±.

Aby ustaliµ kolejno£µ przeszukiwania serwer≤w DNS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Po│╣czenie lokalne, a nastΩpnie wybraµ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Na zak│adce Og≤lne klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  6. Z listy Adresy serwer≤w DNS wed│ug kolejno£ci u┐ywania wybraµ adres IP serwera DNS, kt≤ry ma zostaµ przemieszczony.
  7. Klikn╣µ przycisk ze strza│k╣ w d≤│ lub strza│k╣ do g≤ry w celu przemieszczenia wybranego adresu IP na li£cie serwer≤w DNS.

Wydajno£µ i bezpiecze±stwo DNS

     W pewnych sytuacjach mo┐e zaistnieµ potrzeba zmiany domy£lnych ustawie± DNS w celu optymalizacji wydajno£ci i zabezpiecze± klienta DNS w systemie Windows 2000 Professional. W kolejnych sekcjach opisano mo┐liwe do wprowadzenia zmiany w konfiguracji:
Konfigurowanie bufor≤w odpowiedzi pozytywnych i negatywnych
     Po otrzymaniu przez sk│adnik rozpoznaj╣cy pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na zapytanie, jest ona dodawana do bufora. Sk│adnik rozpoznaj╣cy zawsze sprawdza zawarto£µ tego bufora przed wys│aniem pytania do serwera DNS, dziΩki czemu, je┐eli w buforze znajduje siΩ ju┐ wymagana odpowiedƒ, serwer nie musi byµ ju┐ odpytywany. Przyspiesza to odpowiedzi na pytania i zmniejsza ruch w sieci zwi╣zany z zapytaniami DNS.
     Do przegl╣dania i czyszczenia bufora mo┐na pos│u┐yµ siΩ narzΩdziem Ipconfig.

Aby przejrzeµ bufor sk│adnika rozpoznaj╣cego, nale┐y:      NarzΩdzie Ipconfig wy£wietla zawarto£µ bufora sk│adnika rozpoznaj╣cego DNS, │╣cznie z nazwami za│adowanymi z pliku Hosts podczas jego uruchamiania.
     Po up│ywie okre£lonego czasu (TTL û Time to Live), zwi╣zanego z nazw╣, sk│adnik rozpoznaj╣cy usuwa j╣ ze swojego bufora. Bufor ten mo┐na oczy£ciµ tak┐e rΩcznie. Po jego oczyszczeniu komputer musi ponownie odpytywaµ serwery DNS o wszystkie nazwy, │╣cznie z tymi, kt≤re uprzednio zosta│y ju┐ rozpoznane.

Aby rΩcznie oczy£ciµ bufor sk│adnika rozpoznaj╣cego za pomoc╣ narzΩdzia Ipconfig, nale┐y:      Lokalny plik Hosts jest │adowany do bufora sk│adnika rozpoznaj╣cego. Jest on te┐ ponownie │adowany do tego bufora za ka┐dym razem, gdy plik ten zostanie zaktualizowany.
     Okres czasu, przez jaki pozytywna lub negatywna odpowiedƒ jest buforowana, zale┐y od warto£ci wpis≤w w nastΩpuj╣cym kluczu rejestru:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\DNSCache \Parameters
     Odpowiedƒ pozytywna jest buforowana przez ilo£µ sekund w niej podan╣, nie d│u┐ej jednak ni┐ okre£la to warto£µ wpisu MaxCacheEntryTtlLimit (typ danych REG_DWORD). Domy£ln╣ warto£ci╣ tego wpisu jest 86.400 sekund (1 dzie±).
     Odpowiedzi negatywne s╣ buforowane przez czas okre£lony we wpisie NegativeCacheTime (typ danych REG_DWORD). Domy£ln╣ jego warto£ci╣ jest 300 sekund. Je┐eli odpowiedzi negatywne w og≤le nie maj╣ byµ buforowane, to nale┐y zmieniµ warto£µ tego wpisu na 0.
     Je┐eli wszystkie serwery DNS przypisane danemu adapterowi zosta│y odpytane i ┐aden z nich nie odpowiedzia│, to wszystkie kolejne pytania wysy│ane do kt≤regokolwiek z tych serwer≤w s╣ natychmiast uznawane jako nieudane. Stan ten domy£lnie utrzymuje siΩ przez 30 sekund. Cecha ta zmniejsza ruch generowany w sieci przez zapytania DNS.
Konfigurowanie priorytet≤w podsieci
     Je┐eli sk│adnik rozpoznaj╣cy otrzyma od serwera DNS kilka adres≤w IP (rekord≤w ƒr≤d│owych typu A), to w pierwszej kolejno£ci s╣ brane pod uwagΩ te spo£r≤d nich, kt≤re nale┐╣ do podsieci, do kt≤rych komputer jest pod│╣czony bezpo£rednio. Pozwala to na zmniejszenie ruchu tranzytowego w podsieciach, zmuszaj╣c komputery do │╣czenia siΩ z zasobami, kt≤re siΩ znajduj╣ najbli┐ej.
     Przyk│adowo, je┐eli w sieci Web znajduj╣ siΩ trzy serwery, udostΩpniaj╣ce strony witryny www.reskit.com i znajduj╣ce siΩ w oddzielnych podsieciach, to serwer DNS mo┐e zawieraµ nastΩpuj╣ce rekordy zasob≤w:

www.reskit.com. IN A 172.16.64.11
     www.reskit.com. IN A 172.17.64.22
     www.reskit.com. IN A 172.18.64.33

     Po odpytaniu DNS o nazwΩ www.reskit.com, sk│adnik rozpoznaj╣cy szereguje otrzymane adresy IP tak, aby na g≤rze ich listy znajdowa│y siΩ te, kt≤re znajduj╣ siΩ w jego podsieci. Przyk│adowo, je┐eli komputer o adresie IP 172.17.64.93 zada pytanie o adres www.reskit.com, to sk│adnik rozpoznaj╣cy zwr≤ci adresy w nastΩpuj╣cej kolejno£ci:

www.reskit.com. IN A 172.17.64.22
     www.reskit.com. IN A 172.16.64.11
     www.reskit.com. IN A 172.18.64.33

     Priorytety podsieci zapobiegaj╣ wybieraniu pierwszego zwr≤conego przez serwer DNS adresu IP. Serwer DNS mo┐e korzystaµ z funkcji rotacji adres≤w, zdefiniowanej w dokumencie RFC 1794. Korzystaj╣c z niej, serwer zmienia kolejno£µ rekord≤w zasob≤w zwracanych w odpowiedzi na zapytanie, je┐eli dla danej nazwy DNS istnieje wiΩcej ni┐ jeden taki rekord. W opisanym uprzednio przyk│adzie, je┐eli u┐ytkownik zada│ pytanie o nazwΩ www.reskit.com, to serwer nazw odpowiada szereguj╣c adresy w nastΩpuj╣cy spos≤b:

172.16.64.11
     172.17.64.22
     172.18.64.33

     Odpowiadaj╣c kolejnemu klientowi, serwer przesy│a do niego adresy ustawione w innej kolejno£ci:

172.17.64.22
     172.18.64.33
     172.16.64.11

     Je┐eli klienci s╣ skonfigurowani do wybierania pierwszego spo£r≤d otrzymanych adres≤w IP, to mog╣ korzystaµ z r≤┐nych adres≤w. Pozwala to na r≤wnowa┐enie obci╣┐e± pomiΩdzy poszczeg≤lnymi zasobami sieciowymi o tej samej nazwie. Jednak┐e, je┐eli sk│adnik rozpoznaj╣cy jest skonfigurowany do korzystania z priorytet≤w podsieci, to û jak opisano wcze£niej û faworyzowane s╣ te adresy IP, kt≤re nale┐╣ do podsieci lokalnej. Zmniejsza to efektywno£µ dzia│ania rotacji adres≤w.
     Mimo ┐e priorytety podsieci zmniejszaj╣ natΩ┐enie ruchu tranzytowego, to w pewnych przypadkach mo┐e byµ korzystniejsze wykorzystanie funkcji rotacji adres≤w opisanej w RFC 1794. W takiej sytuacji mo┐na wy│╣czyµ u┐ywanie priorytet≤w podsieci przez klienta, dodaj╣c do rejestru wpis PrioritizeRecordData o warto£ci 0x0 (typ danych REG_DWORD). Wpis ten nale┐y umie£ciµ w nastΩpuj╣cym kluczu rejestru:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\DnsCache \Parameters
Zapobieganie otrzymywaniu odpowiedzi od nieodpytywanych serwer≤w
     Domy£lnie sk│adnik rozpoznaj╣cy akceptuje odpowiedzi pochodz╣ce od serwer≤w, do kt≤rych nie wysy│a│ zapytania. Mo┐e to w pewnych sytuacjach stanowiµ zagro┐enie bezpiecze±stwa, poniewa┐ nieautoryzowane serwery DNS mog╣ wysy│aµ nieprawid│owe rekordy zasob≤w. Aby uniemo┐liwiµ akceptacjΩ wszystkich odpowiedzi, nale┐y dodaµ do rejestru wpis QueryIpMatching o warto£ci 1 (typ danych REG_DWORD). Wpis ten nale┐y umie£ciµ w nastΩpuj╣cym kluczu rejestru:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\DnsCache \Parameters

Konfigurowanie aktualizacji dynamicznych

     System Windows 2000 implementuje aktualizacje dynamiczne, zgodne ze specyfikacj╣ RFC 2136. Aktualizacje dynamiczne pozwalaj╣ klientom i serwerom na rejestrowanie nazw domen DNS (rekord≤w zasob≤w PTR) oraz przypisa± adres≤w IP (rekord≤w zasob≤w A) w serwerach DNS zgodnych z RFC 2136. Zwalnia to administrator≤w z konieczno£ci rΩcznej aktualizacji wpis≤w DNS, co mo┐e byµ bardzo pracoch│onnym procesem.
Uwaga Komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional mo┐e nale┐eµ do domeny Windows 2000 i nie korzystaµ z aktualizacji dynamicznych, jednak zwiΩksza to nak│ad pracy administratora zwi╣zany z aktualizacj╣ informacji DNS.
     W systemie Windows 2000 klienci mog╣ przesy│aµ aktualizacje dynamiczne dotycz╣ce trzech rodzaj≤w adapter≤w sieciowych: konfigurowanych przez DHCP, konfigurowanych statycznie oraz adapter≤w dostΩpu zdalnego. Niezale┐nie od rodzaju u┐ywanego adaptera, us│uga klienta DHCP przesy│a aktualizacje do autorytarnego serwera DNS. Us│uga ta dzia│a we wszystkich komputerach, niezale┐nie od tego, czy s╣ one skonfigurowane jako klienci DHCP.

Konfigurowanie aktualizacji dynamicznych dla klient≤w DHCP

     Domy£lnie klienci DHCP w systemie Windows 2000 s╣ skonfigurowani tak, aby ┐╣dali rejestracji rekord≤w zasob≤w A przez klient≤w oraz rekord≤w zasob≤w PTR przez serwery. Nazwa u┐ywana do rejestracji DNS jest z│╣czeniem nazwy komputera i g│≤wnego sufiksu DNS. Ustawienia te mo┐na zmieniµ korzystaj╣c z w│a£ciwo£ci TCP/IP danego po│╣czenia sieciowego.

Aby zmieniµ domy£lne ustawienia aktualizacji dynamicznych, nale┐y:
  1. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Moje miejsca sieciowe, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie, kt≤re ma zostaµ skonfigurowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), klikn╣µ W│a£ciwo£ci, Zaawansowane, a nastΩpnie wybraµ zak│adkΩ DNS.
  4. Domy£lnie opcja Zarejestruj adresy tego po│╣czenia w DNS jest w│╣czona, natomiast opcja U┐yj sufiksu DNS tego po│╣czenia do rejestracji w DNS jest wy│╣czona. Powoduje to rejestrowanie rekordu zasobu A przez klienta oraz rekordu zasobu PTR przez serwer. W tym przypadku nazwa u┐ywana podczas rejestracji DNS jest po│╣czeniem nazwy komputera i g│≤wnego jego sufiksu DNS.
     Je┐eli opcja U┐yj sufiksu DNS tego po│╣czenia do rejestracji w DNS zostanie w│╣czona, to klient za┐╣da, aby serwer zaktualizowa│ rekord PTR u┐ywaj╣c nazwy, kt≤ra jest po│╣czeniem nazwy komputera i sufiksu DNS specyficznego dla po│╣czenia. Je┐eli serwer DHCP jest skonfigurowany do rejestrowania rekord≤w DNS w oparciu o ┐╣dania klient≤w, to klient zarejestruje nastΩpuj╣ce rekordy:      Aby wy│╣czyµ ┐╣dania rejestracji DNS, nale┐y wy│╣czyµ opcjΩ Zarejestruj adresy tego po│╣czenia w DNS. W tej konfiguracji klient nie bΩdzie pr≤bowa│ rejestrowaµ ┐adnych zwi╣zanych z danym po│╣czeniem rekord≤w DNS typu A ani PTR.

Klienci skonfigurowani statycznie oraz klienci dostΩpu zdalnego

     Klienci skonfigurowani statycznie oraz klienci dostΩpu zdalnego nie komunikuj╣ siΩ z serwerem DHCP. Statycznie skonfigurowani klienci u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 dynamicznie aktualizuj╣ swoje rekordy zasob≤w A oraz PTR za ka┐dym razem, gdy s╣ uruchamiani, na wypadek gdyby ich rekordy uleg│y w bazie DNS uszkodzeniu. Klienci dostΩpu zdalnego aktualizuj╣ rekordy zasob≤w A i PTR po nawi╣zaniu po│╣czenia telefonicznego. Pr≤buj╣ oni tak┐e wyrejestrowaµ te rekordy w momencie, gdy u┐ytkownik zamyka po│╣czenie. Je┐eli wyrejestrowanie tych rekord≤w nie powiedzie siΩ w ci╣gu czterech sekund, to po│╣czenie jest zamykane, a w bazie DNS pozostaje nieaktualny rekord. Je┐eli klient zdalnego dostΩpu nie zdo│a wyrejestrowaµ rekordu zasob≤w, to dodaje komunikat do rejestru zdarze±, kt≤ry mo┐na przegl╣daµ za pomoc╣ Podgl╣du zdarze±. Klient dostΩpu zdalnego nigdy nie usuwa rekord≤w nieaktualnych.

Klienci korzystaj╣cy z kilku po│╣cze±

     Je┐eli klient aktualizacji dynamicznych korzysta z kilku po│╣cze± (posiada wiΩcej ni┐ jeden adapter sieciowy i zwi╣zany z nim adres IP), to domy£lnie rejestruje w DNS wszystkie swoje adresy IP. Je┐eli jest to dzia│anie niepo┐╣dane, to mo┐na wy│╣czyµ rejestrowanie adresu za pomoc╣ okna w│a£ciwo£ci zwi╣zanego z nim po│╣czenia sieciowego.

Aby uniemo┐liwiµ komputerowi rejestrowanie adresu IP, nale┐y:
  1. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Moje miejsca sieciowe i wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  2. Wybraµ po│╣czenie, kt≤re ma zostaµ skonfigurowane, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), klikn╣µ W│a£ciwo£ci, Zaawansowane, a nastΩpnie wybraµ zak│adkΩ DNS.
  4. Wy│╣czyµ opcjΩ Zarejestruj adresy tego po│╣czenia w DNS.
     Klient aktualizacji dynamicznych nie rejestruje wszystkich adres≤w IP we wszystkich serwerach DNS. Rysunek 22.12 przedstawia przyk│adowy komputer, client1.noam.reskit.com, zawieraj╣cy dwa adaptery, po│╣czone z Internetem oraz z sieci╣ korporacyjn╣. Komputer Client1 jest po│╣czony z intranetem za pomoc╣ adaptera A, konfigurowanego przy u┐yciu protoko│u DHCP i posiadaj╣cego przypisany adres IP 172.16.8.7. Jest on tak┐e po│╣czony z Internetem przy u┐yciu adaptera B, bΩd╣cego adapterem dostΩpu zdalnego o adresie IP 131.107.99.1. Komputer Client1 rozpoznaje nazwy w intranecie korzystaj╣c z intranetowego serwera nazw, NoamDC1, a do rozpoznawania nazw internetowych korzysta z internetowego serwera ISPNameServer.


Rysunek 22.12 Aktualizacje dynamiczne klient≤w korzystaj╣cych z kilku po│╣cze±

     Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e pomimo do│╣czenia komputera Client1 do obydwu sieci, adres IP 172.16.8.7 jest osi╣galny jedynie przy u┐yciu adaptera A, natomiast adres IP 131.107.0.16 û jedynie przez adapter B. Dlatego, gdy klient aktualizacji dynamicznych rejestruje adresy IP komputera Client1, to nie rejestruje obydwu adres≤w w obydwu serwerach nazw. Zamiast tego rejestruje on przypisanie nazwy do adresu IP adaptera A w serwerze NoamDC1 oraz przypisanie nazwy do adresu IP adaptera B w serwerze ISPNameServer.
     Mo┐na tak┐e skonfigurowaµ komputer tak, aby rejestrowa│ w DNS swoj╣ nazwΩ domeny. Przyk│adowo, mo┐liwa jest konfiguracja, w kt≤rej klient jest do│╣czony do dw≤ch r≤┐nych sieci i w ka┐dej z nich posiada inn╣ nazwΩ.

Wy│╣czanie aktualizacji dynamicznych

     Aktualizacje dynamiczne w klientach u┐ywaj╣cych systemu Windows 2000 Professional s╣ domy£lnie w│╣czone. Mo┐na je wy│╣czyµ, dodaj╣c do rejestru wpis DisableDynamicUpdate o warto£ci 0x1 (typ danych REG_DWORD). Aby wy│╣czyµ aktualizacje dynamiczne we wszystkich interfejsach sieciowych w komputerze, wpis ten nale┐y umie£ciµ w nastΩpuj╣cym kluczu rejestru:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters
     Aby wy│╣czyµ aktualizacje dynamiczne w interfejsie sieciowym o identyfikatorze urz╣dzenia interfejs, wpis ten nale┐y umie£ciµ w kluczu:
     HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters\Interfaces\interfejs

Konfigurowanie pliku Hosts

     Protok≤│ TCP/IP w systemie Windows 2000 mo┐e byµ skonfigurowany tak, aby poszukiwa│ przypisa± nazw odleg│ych host≤w do ich adres≤w IP w pliku Hosts (lokalna tablica host≤w). Format pliku Hosts jest taki sam, jak format tablic host≤w w pliku etc/hosts w dystrybucji BSD 4.3 (Berkeley Software Distribution) systemu UNIX. Przyk│adowy wpis dla komputera o adresie 192.176.73.6 i nazwie client1.reskit.com wygl╣da nastΩpuj╣co:

192.176.73.6 client1.reskit.com

     Plik ten mo┐na utworzyµ i zmieniaµ za pomoc╣ zwyk│ego edytora tekstowego, poniewa┐ jest on prostym plikiem tekstowym. Przyk│adowy plik Hosts, tworzony po zainstalowaniu protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000, znajduje siΩ w katalogu %SystemRoot%\System32\Drivers\Etc. Do tego pliku mo┐na wpisaµ nazwy i adresy IP wszystkich komputer≤w, z kt≤rymi ma byµ nawi╣zywana komunikacja.

Konfigurowanie rozpoznawania nazw NetBIOS

     Implementacja TCP/IP firmy Microsoft korzysta z protoko│u NetBIOS nad TCP/IP (NetBT) opisanego w dokumentach RFC 1001 i 1002, definiuj╣cych interfejs programowy umo┐liwiaj╣cy rozpoznawanie nazw przez klient≤w NetBIOS w £rodowiskach LAN i WAN. Mimo ┐e DNS jest w systemie Windows 2000 domy£ln╣ metod╣ rozpoznawania nazw, to NetBT jest w dalszym ci╣gu dostΩpny jako spos≤b rozpoznawania nazw przez klient≤w starszego typu oraz w domenach i grupach roboczych Windows 2000, w kt≤rych nie zaimplementowano Active Directory.
     NastΩpny paragraf opisuje metody rozpoznawania nazw dostΩpne, gdy korzysta siΩ z protoko│u NetBIOS nad TCP, w tym us│ugΩ WINS. Opisano w nim tak┐e procedury konfigurowania poszczeg≤lnych metod rozpoznawania nazw.

Podstawy rozpoznawania nazw NetBIOS

     Dokumenty RFC 1001 i 1002 definiuj╣ nastΩpuj╣ce cztery typy wΩz│≤w:      Firma Microsoft opracowa│a serwer nazw NetBIOS znany jako us│uga WINS (Windows Internet Name Service). Je┐eli w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional w│╣czona jest obs│uga WINS, to system domy£lnie korzysta z h-wΩz│a. W przeciwnym przypadku system domy£lnie korzysta z b-wΩz│a. Klienci niezgodni z WINS mog╣ korzystaµ z tej us│ugi za po£rednictwem proxy WINS, kt≤ry jest komputerem zgodnym z WINS, nas│uchuj╣cym rozg│aszanych pyta± o nazwy i odpytuj╣cym serwer WINS w imieniu rozg│aszaj╣cych te pytania klient≤w.

Aby sprawdziµ, jaki typ wΩz│a jest skonfigurowany w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional, nale┐y:
  1. W wierszu polece± napisaµ:
    ipconfig /all
  2. Typ wΩz│a jest wymieniony przy nag│≤wku Typ wΩz│a.
    • Rozg│oszenia nie s╣ zazwyczaj przekazywane przez routery. Z tego powodu za ich pomoc╣ mo┐na rozpoznawaµ nazwy NetBIOS jedynie komputer≤w z lokalnej podsieci.
    • Ramki rozg│oszeniowe s╣ przetwarzane przez wszystkie komputery w podsieci.
     Rysunki 22.13 i 22.14 ilustruj╣ dzia│anie metod rozpoznawania nazw NetBIOS w systemie Windows 2000.


Rysunek 22.13 Diagram rozpoznawania nazw NetBIOS (CzΩ£µ 1)



Rysunek 22.14 Diagram rozpoznawania nazw NetBIOS (CzΩ£µ 2)

Rozpoznawanie nazw przy u┐yciu serwera WINS

     WINS (Windows Internet Name Service) jest dzia│aj╣c╣ w systemie Windows 2000 Server us│ug╣ umo┐liwiaj╣c╣ rozpoznawanie nazw NetBIOS. UdostΩpnia ona bazΩ danych, pozwalaj╣c╣ na rejestrowanie i odpytywanie o dynamiczne przypisania nazw NetBIOS do adres≤w IP w £rodowiskach, w kt≤rych u┐ywane s╣ protoko│y routingu. Us│uga WINS mo┐e dzia│aµ autonomicznie lub we wsp≤│pracy z DNS. Redukuje ona konieczno£µ korzystania z lokalnych rozg│osze± w celu rozpoznawania nazw i pozwala u┐ytkownikom na wyszukiwanie komputer≤w znajduj╣cych siΩ w odleg│ych sieciach. Co wiΩcej, je┐eli dynamiczne adresowanie DHCP powoduje przydzielenie nowego adresu komputerowi, kt≤ry zosta│ przeniesiony miΩdzy podsieciami, to zmiany te s╣ automatycznie wprowadzane do bazy danych WINS. Ani u┐ytkownik ani administrator sieci nie musz╣ dokonywaµ rΩcznie zmian w systemie rozpoznawania nazw.
     Us│uga WINS sk│ada siΩ z dw≤ch komponent≤w: serwera WINS, kt≤ry obs│uguje zapytania i rejestrowanie nazw, oraz oprogramowania klienckiego (NetBIOS nad TCP/IP), kt≤re formu│uje zapytania zwi╣zane z rozpoznawaniem nazw. Serwer WINS dzia│a jako us│uga systemu Windows NT Server w wersji 3.5 lub nowszej. Je┐eli w systemie Windows 2000 Professional zosta│ zainstalowany protok≤│ TCP/IP, to wraz z nim zosta│o zainstalowane oprogramowanie klienckie WINS.
     Je┐eli w sieci zosta│y zainstalowane serwery WINS, to mo┐na z tej us│ugi korzystaµ w po│╣czeniu z rozg│aszaniem zapyta± w celu t│umaczenia nazw NetBIOS komputer≤w na ich adresy IP. W przeciwnym przypadku dostΩpne s╣ jedynie rozg│oszenia zapyta± (tryb b-wΩz│a protoko│u NetBIOS nad TCP/IP) oraz lokalny plik Lmhosts. W tej sytuacji jednak rozpoznawanie nazw jest ograniczone do sieci lokalnej.
     Dodatkowo serwer WINS mo┐e byµ u┐ywany w po│╣czeniu z serwerem DNS. Pozwala to na dynamiczn╣ rejestracjΩ host≤w w £rodowiskach, w kt≤rych nie s╣ dostΩpne dynamiczne aktualizacje DNS. Serwer DNS, je┐eli jest skonfigurowany do korzystania z us│ugi WINS, mo┐e przekazywaµ do niej zapytania w celu rozpoznawania nieznanych mu rekord≤w zasob≤w A.
     Je┐eli do automatycznej konfiguracji protoko│u TCP/IP jest u┐ywany serwer DHCP, to mo┐e on udostΩpniaµ tak┐e parametry serwera WINS. W przeciwnym przypadku konieczne jest rΩczne skonfigurowanie w klientach informacji na temat serwer≤w WINS. Konfiguracja WINS jest globalna dla wszystkich adapter≤w sieciowych zainstalowanych w komputerze.

Konfigurowanie us│ugi WINS

     Poni┐sza procedura opisuje spos≤b konfigurowania us│ugi WINS i w│╣czania DHCP.

Aby skonfigurowaµ komputer do rozpoznawania nazw przy u┐yciu us│ugi WINS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Po│╣czenie lokalne.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Je┐eli dostΩpny jest serwer DHCP skonfigurowany tak, aby dostarcza│ informacje na temat dostΩpnych serwer≤w WINS, to nale┐y wybraµ opcjΩ Automatycznie uzyskaj adres IP.
    Adresy dostΩpnych serwer≤w WINS s╣ udostΩpniane przez serwer DHCP wraz z innymi parametrami konfiguracyjnymi klienta.
  5. Je┐eli serwer DHCP nie jest u┐ywany lub konieczne jest rΩczne skonfigurowanie adresu serwera WINS, to nale┐y klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  6. Wybraµ zak│adkΩ WINS.



  7. Klikn╣µ przycisk Dodaj.
  8. Wprowadziµ adres serwera WINS, a nastΩpnie klikn╣µ Dodaj.
     Kolejno£µ adres≤w IP mo┐e byµ zmieniona w celu odzwierciedlenia zmian w dostΩpno£ci serwer≤w nazw, ich wydajno£ci lub w celu zaimplementowania r≤wnowa┐enia obci╣┐e±.

Aby okre£liµ kolejno£µ przeszukiwania serwer≤w WINS, nale┐y:
  1. Na zak│adce WINS, z listy Adresy serwer≤w WINS w kolejno£ci u┐ycia wybraµ adres IP serwera WINS, kt≤ry ma zostaµ przemieszczony.
  2. Klikn╣µ przycisk ze strza│k╣ w g≤rΩ lub w d≤│.

Rozg│oszenia b-wΩz│a i plik Lmhosts

     Domy£lnie komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 nie skonfigurowany jako klient lub serwer WINS jest komputerem b-wΩz│a. Komputer taki rozpoznaje nazwy NetBIOS za pomoc╣ rozg│osze± IP.
     Rozg│oszenia IP umo┐liwiaj╣ dynamiczne rozpoznawanie nazw. Wad╣ tego rozwi╣zania jest fakt, ┐e pytania o nazwy zwiΩkszaj╣ znacznie ruch w sieci i nie s╣ efektywne w sieciach, w kt≤rych s╣ u┐ywane routery. Zasoby znajduj╣ce siΩ poza lokaln╣ podsieci╣ nie otrzymuj╣ rozg│aszanych zapyta±, poniewa┐ rozg│oszenia na poziomie IP nie s╣ przesy│ane do odleg│ych podsieci przez routery znajduj╣ce siΩ w podsieci lokalnej.
     Alternatyw╣ dla rozg│osze± IP jest plik Lmhosts. System Windows 2000 umo┐liwia rΩczne wprowadzenie do tego pliku przypisa± adres≤w IP do nazw NetBIOS odleg│ych komputer≤w. Wybrane przypisania znajduj╣ce siΩ w pliku Lmhosts s╣ przechowywane w ograniczonym buforze nazw NetBIOS. Bufor ten jest inicjalizowany podczas uruchamiania komputera. Gdy komputer wymaga rozpoznania nazwy, to w pierwszej kolejno£ci jest przeszukiwany lokalny bufor, a dopiero p≤ƒniej, je┐eli szukana nazwa nie zostanie w nim odnaleziona, system Windows 2000 przystΩpuje do rozsy│ania rozg│osze± IP b-wΩz│a. Je┐eli i te zapytania zako±cz╣ siΩ niepowodzeniem, to przegl╣dany jest ca│y plik Lmhosts. Strategia ta umo┐liwia przechowywanie w tym pliku bardzo du┐ej ilo£ci przypisa± bez znacznego obci╣┐ania pamiΩci operacyjnej komputera.
     Plik Lmhosts mo┐e byµ u┐ywany do mapowania nazw i adres≤w IP komputer≤w znajduj╣cych siΩ poza lokaln╣ podsieci╣, co jest zalet╣ w stosunku do metody rozg│osze± b-wΩz│a. Pliku tego mo┐na u┐ywaµ do wyszukiwania odleg│ych komputer≤w udostΩpniaj╣cych us│ugi plik≤w, drukarek i zdalnych procedur. Jest on czΩsto stosowany w niewielkich sieciach, w kt≤rych nie s╣ instalowane serwery nazw.
     Plik Lmhosts jest lokalnym plikiem tekstowym, zawieraj╣cym przypisania adres≤w IP do nazw NetBIOS. Mo┐e on zawieraµ wpisy dotycz╣ce komputer≤w znajduj╣cych siΩ poza lokaln╣ podsieci╣. Plik Lmhosts jest odczytywany w przypadku, gdy rozpoznawanie nazw przy u┐yciu serwera WINS lub rozg│osze± zako±czy siΩ niepowodzeniem. Rozpoznane wpisy s╣ przechowywane w lokalnym buforze, co u│atwia p≤ƒniejszy dostΩp do nich.
     Do utworzenia pliku Lmhosts mo┐na pos│u┐yµ siΩ dowolnym edytorem tekst≤w. Przyk│adowy plik Lmhosts, o nazwie Lmhosts.sam, znajduje siΩ w katalogu %SystemRoot%\System32\Drivers\Etc. Plik ten stanowi jedynie przyk│ad. Aby go uaktywniµ nale┐y zmieniµ jego nazwΩ na Lmhosts. NastΩpnie nale┐y umie£ciµ w nim wpisy dotycz╣ce nazw NetBIOS i adres≤w IP wszystkich komputer≤w, z kt≤rymi ma byµ nawi╣zywana │╣czno£µ.
     W pliku Lmhosts w systemie Windows 2000 Professional mo┐na stosowaµ s│owa kluczowe zamieszczone w tabeli 22.6.      
Tabela 22.6 S│owa kluczowe pliku Lmhosts

S│owo kluczoweOpis

\0xnn Umo┐liwia stosowanie niedrukowanych znak≤w w nazwach NetBIOS. NazwΩ NetBIOS mo┐na umie£ciµ w cudzys│owie i skorzystaµ z notacji \0xnn w celu podania szesnastkowej warto£ci znaku. Umo┐liwia to aplikacjom, kt≤re korzystaj╣ ze specjalnych nazw, poprawne funkcjonowanie w topologiach korzystaj╣cych z router≤w. Protok≤│ TCP/IP zaimplementowany w produkcie Microsoft Lan Manager nie obs│uguje jednak formatu szesnastkowego.
Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e notacja szesnastkowa ma zastosowanie tylko do jednego znaku w nazwie. Aby znak specjalny by│ ostatnim znakiem nazwy (czyli 16-tym), nale┐y uzupe│niµ t╣ nazwΩ spacjami.
#BEGIN_ALTERNATE U┐ywane do grupowania kilku instrukcji #INCLUDE. Dowolna, zako±czona sukcesem instrukcja #INCLUDE, powoduje pozytywne zako±czenie wykonywania ca│ej grupy.
#END_ALTERNATE U┐ywane do oznaczenia ko±ca grupy instrukcji #INCLUDE.
#DOM:domena Element wpisu przypisuj╣cego nazwΩ komputera do adresu IP, kt≤ry wskazuje, ┐e adres IP dotyczy kontrolera domeny w domenie domena. To s│owo kluczowe wp│ywa na zachowanie us│ug Browser oraz Logon w korzystaj╣cym z router≤w £rodowisku TCP/IP. Aby wpis #DOM zosta│ z g≤ry za│adowany do bufora, nale┐y poprzedziµ go s│owem kluczowym #PRE. Grupy #DOM s╣ ograniczone do 25 cz│onk≤w.
#INCLUDE nazwa pliku Powoduje wyszukanie pliku nazwa pliku przez system i przetworzenie go tak, jakby by│ plikiem lokalnym. Podanie £cie┐ki UNC pliku nazwa pliku pozwala na korzystanie ze scentralizowanego pliku Lmhosts, przechowywanego w serwerze. Je┐eli serwer, w kt≤rym okre£lony plik siΩ znajduje, jest ulokowany w innej podsieci, to konieczne jest dodanie │adowanego uprzednio wpisu dla tego serwera.#MH
#PRE Element wpisu przypisuj╣cego nazwΩ komputera do adresu IP, kt≤ry powoduje za│adowanie tego wpisu do bufora (domy£lnie wpisy nie s╣ z g≤ry │adowane do bufora, a jedynie przetwarzane, je┐eli serwer WINS i rozg│oszenie zapytania nie pomog│y rozpoznaµ nazwy). S│owo kluczowe #PRE musi byµ dodane do wpis≤w, kt≤re pojawiaj╣ siΩ w instrukcjach #INCLUDE, w przeciwnym przypadku wpisy te s╣ ignorowane.
#SG nazwa Element wpisu przypisuj╣cego nazwΩ komputera do adresu IP, kt≤ry wi╣┐e ten wpis ze zdefiniowan╣ przez u┐ytkownika specjaln╣ (internetow╣) grup╣, okre£lon╣ przez nazwΩ. S│owo kluczowe #SG definiuje grupy internetowe przy u┐yciu nazw NetBIOS posiadaj╣cych 16-ty bajt r≤wny 0x20. Grupa specjalna jest ograniczona do 25 cz│onk≤w.


     Poni┐szy przyk│ad ilustruje, w jaki spos≤b mo┐na korzystaµ z wszystkich wymienionych wy┐ej s│≤w kluczowych:

192.176.94.102 "appname \0x14" #specjalny serwer aplikacji
     192.176.94.123 printsr #PRE #serwer ƒr≤d│owy
     192.176.94.98 localsr #PRE
     192.176.94.97 primary #PRE #DOM:domena #PDC dla domeny
     #BEGIN_ALTERNATE
     #INCLUDE \\localsrv\public\lmhosts #dodaje plik Lmhosts z tego serwera
     #INCLUDE \\primary\public\lmhosts #dodaje plik Lmhosts z tego serwera
     #END_ALTERNATE

     W powy┐szym przyk│adzie:

Wy│╣czanie NetBT

     Sk│adniki udostΩpniania plik≤w i drukarek w systemie Windows 2000 korzystaj╣ z protoko│u NetBIOS nad TCP/IP w celu komunikowania siΩ z wcze£niejszymi wersjami systemu Windows i z klientami firm trzecich. Sk│adniki te (sk│adnik przekierowuj╣cy i serwer) obs│uguj╣ ponadto funkcjΩ │╣czno£ci bezpo£redniej, umo┐liwiaj╣c╣ komunikowanie siΩ z komputerami u┐ywaj╣cymi systemu Windows 2000. Gdy korzysta siΩ z │╣czno£ci bezpo£redniej, do rozpoznawania nazw jest u┐ywany system DNS. Nie jest wtedy u┐ywane rozpoznawanie nazw NetBIOS (za pomoc╣ WINS lub rozg│osze±) i nie s╣ ustanawiane ┐adne sesje NetBIOS.
     Domy£lnie w│╣czone s╣ obydwie funkcje: NetBIOS oraz │╣czno£µ bezpo£rednia. S╣ one wypr≤bowywane jednocze£nie podczas nawi╣zywania po│╣czenia. Ta z nich, kt≤ra zadzia│a pierwsza, jest u┐ywana podczas dalszej komunikacji. Aby ca│y ruch korzysta│ z komunikacji bezpo£redniej, mo┐na wy│╣czyµ obs│ugΩ NetBIOS.

Aby wy│╣czyµ obs│ugΩ NetBIOS, nale┐y:
  1. Po│╣czeniach sieciowych i telefonicznych wybraµ po│╣czenie, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie klikn╣µ je prawym przyciskiem myszy i wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  2. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP) i klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  4. Wybraµ zak│adkΩ WINS.
  5. W│╣czyµ opcjΩ Wy│╣cz system NetBIOS przez TCP/IP.

Uwaga Po przeprowadzeniu powy┐szej procedury przestan╣ dzia│aµ aplikacje i us│ugi, kt≤re s╣ zale┐ne od protoko│u NetBIOS nad TCP/IP. Dlatego istotne jest, aby upewniµ siΩ, czy nie s╣ u┐ywane ┐adne aplikacje ani klienci, kt≤rzy do dzia│ania wymagaj╣ obs│ugi tego protoko│u. Wy│╣czenie protoko│u NetBIOS nad TCP/IP uniemo┐liwia tworzenie po│╣cze± udostΩpniania plik≤w i drukarek z klientami i serwerami nie u┐ywaj╣cymi systemu Windows 2000.

Konfigurowanie host≤w wieloadresowych

     Gdy komputer jest skonfigurowany przy u┐yciu wiΩcej ni┐ jednego adresu IP, to jest okre£lany jako system wieloadresowy. Systemy takie s╣ obs│ugiwane na dwa r≤┐ne sposoby:      Rysunek 22.15 przedstawia przyk│ad komputera z systemem Windows 2000 i korzystaj╣cego z dw≤ch adres≤w w celu po│╣czenia dw≤ch podsieci. Podsieci te nie musz╣ byµ rozdzielone fizycznie przez oddzielne okablowanie.


Rysunek 22.15 Wieloadresowy komputer do│╣czony do dw≤ch oddzielnych sieci

Konfigurowanie wielu adapter≤w sieciowych lub typ≤w no£nik≤w

     System Windows 2000 Professional nie nak│ada ┐adnych ogranicze± na fizycznie wieloadresowe komputery, dziΩki czemu mo┐na dodawaµ tyle adapter≤w sieciowych, ile jest w stanie obs│u┐yµ p│yta systemowa komputera. Ka┐demu adapterowi mo┐na przypisaµ oddzielny adres IP.
     Za ka┐dym razem gdy instalowany jest adapter sieciowy, us│uga Plug and Play systemu Windows 2000 automatycznie go wykrywa, instaluje sterowniki i konfiguruje niezbΩdne zasoby systemowe. Adapter sieciowy jest nastΩpnie wi╣zany z protoko│em TCP/IP. Je┐eli adapter nie jest zgodny ze standardem Plug and Play, to jego oprogramowanie musi zostaµ zainstalowane i skonfigurowane rΩcznie, na podstawie instrukcji producenta.
     W przypadku komputera wieloadresowego, kt≤ry korzysta z kilku adapter≤w sieciowych │╣cz╣cych go z sieci╣ LAN, ka┐dy tych adapter≤w pojawia siΩ oddzielnie w folderze Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
     W systemach skonfigurowanych do obs│ugi kilku sieci lub typ≤w no£nik≤w nie wystΩpuj╣ ┐adne ograniczenia konfiguracji poza wynikaj╣cymi ze sprzΩtu i z u┐ywanych no£nik≤w. Implementacja protoko│u TCP/IP w systemie Windows 2000 obs│uguje nastΩpuj╣ce rodzaje no£nik≤w sieciowych:      Domy£lnie ka┐dy nowo zainstalowany adapter sieciowy jest konfigurowany tak, aby pobiera│ adres IP od serwera DHCP.

Aby rΩcznie skonfigurowaµ adresy IP w systemie wieloadresowym, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ skonfigurowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Okre£liµ informacje konfiguracyjne TCP/IP dla adaptera sieciowego w spos≤b opisany w sekcji äRΩczne konfigurowanie adresowania IPö.

Konfigurowanie wielu adres≤w IP dla adaptera sieciowego

     System Windows 2000 obs│uguje konfiguracje wieloadresowe, w kt≤rych kilka adres≤w IP jest przypisanych do jednego adaptera sieciowego. Konfiguracje takie s╣ u┐yteczne w £rodowiskach, w kt≤rych pojedyncza sieµ fizyczna jest logicznie podzielona na kilka podsieci.

Aby skonfigurowaµ system wieloadresowy przy u┐yciu jednego adaptera sieciowego, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ skonfigurowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Okre£liµ informacje konfiguracyjne dla pierwszego adresu IP w spos≤b opisany w sekcji äRΩczne konfigurowanie adresowania IPö.
  4. Klikn╣µ przyciskZaawansowane.
  5. Klikn╣µ przycisk Dodaj w celu wprowadzenia adresu IP i maski dla ka┐dej dodatkowej podsieci.


     Ka┐da para sk│adaj╣ca siΩ z adresu IP i maski podsieci jest przechowywana w rejestrze we wpisach IPAddress oraz SubnetMask, w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters\Interfaces\adapter.
     System Windows 2000 Professional pozwala na okre£lenie dowolnej ilo£ci par adres IP/maska podsieci.

Inne zagadnienia zwi╣zane z systemami wieloadresowymi

     Je┐eli protok≤│ TCP/IP jest skonfigurowany do korzystania z kilku adapter≤w sieciowych lub jednego adaptera z wieloma adresami IP, to nale┐y wzi╣µ pod uwagΩ nastΩpuj╣ce zagadnienia:
Protok≤│ NetBIOS nad TCP/IP (NetBT) jest powi╣zany jedynie z pierwszym adresem IP dla ka┐dego adaptera sieciowego.
     Gdy wysy│any jest komunikat rejestracji nazwy NetBIOS, rejestrowany jest tylko jeden adres IP dla ka┐dego adaptera. Do rejestracji u┐ywany jest pierwszy adres IP wymieniony we w│a£ciwo£ciach protoko│u TCP/IP.
Dla ka┐dego adaptera zdefiniowany jest unikalny adres IP i maska podsieci.
     Z ka┐dym zainstalowanym adapterem sieciowym zwi╣zane jest wyst╣pienie protoko│u TCP/IP. Adresy IP mog╣ byµ przypisywane dynamicznie przez DHCP (lub APIPA, je┐eli serwer DHCP jest niedostΩpny) lub definiowane rΩcznie jako statyczne.
Konfiguracja systemu DNS (Domain Name System) jest globalna.
     Ustawienia znajduj╣ce siΩ na zak│adce DNS w Zaawansowanych w│a£ciwo£ciach TCP/IP s╣ u┐ywane przez wszystkie adaptery zainstalowane w komputerze. Dlatego w przypadku komputera wieloadresowego nale┐y bardzo ostro┐nie definiowaµ opcje DNS. Ustawione parametry musz╣ byµ w│a£ciwe dla wszystkich adapter≤w, kt≤re korzystaj╣ z protoko│u TCP/IP.
Konfiguracja WINS (Windows Internet Name Service) jest definiowana oddzielnie dla ka┐dego adaptera.
     Ustawienia znajduj╣ce siΩ na zak│adce WINS s╣ u┐ywane jedynie przez adapter, dla kt≤rego zosta│y skonfigurowane. Przyk│adowo, dla ka┐dego z adapter≤w sieciowych mo┐na oddzielnie w│╣czyµ lub wy│╣czyµ obs│ugΩ protoko│u NetBIOS nad TCP/IP (NetBT). Opcja Wy│╣cz system NetBIOS przez TCP/IP jest stosowana jedynie dla tego adaptera, dla kt≤rego zosta│a ustawiona.
Brama domy£lna mo┐e byµ okre£lona oddzielnie dla ka┐dego z adapter≤w.
     Mimo ┐e mo┐liwe jest skonfigurowanie oddzielnego adresu IP bramy domy£lnej dla ka┐dego interfejsu sieciowego, to w tabeli routingu IP mo┐e istnieµ tylko jedna aktywna trasa domy£lna. Je┐eli w tej tableli znajduje siΩ wiele tras domy£lnych (o metryce r≤wnej 1), to podczas inicjalizacji protoko│u TCP/IP jest losowo wybierana jedna z nich. Mo┐e to prowadziµ do pomy│ek i utraty │╣czno£ci z sieci╣.
     Zaleca siΩ, aby podczas konfiguracji komputera wieloadresowego do│╣czonego do dw≤ch roz│╣cznych sieci konfigurowaµ domy£ln╣ bramΩ IP w interfejsie do│╣czonym do tej czΩ£ci zespo│u sieci IP, w kt≤rej znajduje siΩ wiΩkszo£µ segment≤w sieciowych. NastΩpnie nale┐y dodaµ trasy statyczne lub skorzystaµ z protoko│u routingu, umo┐liwiaj╣cego dostΩp do odleg│ych sieci osi╣galnych przez pozosta│e interfejsy.
W tym samym czasie u┐ywana jest tylko jedna brama domy£lna.
     Mimo ┐e mo┐liwe jest skonfigurowanie oddzielnej bramy domy£lnej dla ka┐dego adaptera, to system Windows 2000 Professional korzysta w danej chwili z tylko jednej z nich. Oznacza to, ┐e dostΩpne s╣ jedynie nastΩpuj╣ce hosty:      Dlatego w pewnych okoliczno£ciach mo┐na utraciµ │╣czno£µ z sieci╣. Na przyk│ad, je┐eli komputer po│╣czony z korporacyjn╣ sieci╣ TCP nawi╣┐e telefoniczne po│╣czenie PPP z Internetem, to przestanie on u┐ywaµ bramy domy£lnej │╣cz╣cej go z sieci╣ korporacyjn╣, a zacznie korzystaµ z bramy domy£lnej zwi╣zanej z po│╣czeniem internetowym. W rezultacie bΩdzie m≤g│ on komunikowaµ siΩ z hostami znajduj╣cymi siΩ w lokalnej podsieci, ale straci │╣czno£µ z innymi hostami w korporacyjnej sieci.
     Informacje o tym, w jaki spos≤b mo┐na korzystaµ z wielu bram, znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w sekcji äKonfigurowanie lokalnej tabeli trasö.

Konfigurowanie lokalnych tabel routingu IP

     Komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional korzysta ze swojej lokalnej tabeli routingu IP w celu okre£lenia, w jaki spos≤b ma przekazaµ pakiet IP, aby dotar│ on do docelowego hosta. Lokalna tabela routingu mo┐e byµ konfigurowana w nastΩpuj╣cy spos≤b:
Wybieranie metod identyfikacji bram i zarz╣dzania £cie┐kami routingu.
     Je┐eli sieµ przedsiΩbiorstwa jest podzielona na wiele podsieci, to aby mo┐liwa by│a komunikacja z hostami znajduj╣cymi siΩ w odleg│ych podsieciach, konieczne jest okre£lenie tras do tych podsieci. System Windows 2000 Professional pozwala na rΩczne okre£lanie bram domy£lnych oraz na ich automatyczne odnajdywanie i wybieranie przy u┐yciu funkcji wykrywania router≤w ICMP. Routing jest obs│ugiwany przez rΩcznie skonfigurowan╣ tabelΩ routingu lub przez sk│adnik nas│uchuj╣cy protoko│u RIP. Rozwi╣zania te umo┐liwiaj╣ zar≤wno rΩczn╣ jak i automatyczn╣ obs│ugΩ lokalnej tabeli routingu. Aby wybraµ najlepsz╣ w danej sieci metodΩ, nale┐y skorzystaµ z informacji znajduj╣cych siΩ w paragrafie äOm≤wienie routingu IPö.
Konfigurowanie bram domy£lnych.
     Je┐eli w sieci nie s╣ dostΩpne routery korzystaj╣ce z protoko│u RIP lub umo┐liwiaj╣ce zastosowanie funkcji wykrywania router≤w ICMP, to nale┐y okre£liµ domy£lne bramy dla przekazywania pakiet≤w IP. W przypadku komputer≤w wieloadresowych bramy domy£lne s╣ u┐ywane przez wszystkie adaptery. W tej sytuacji konieczne mo┐e byµ rΩczne skonfigurowanie lokalnej tabeli routingu tak, aby korzystanie z tych bram by│o mo┐liwe. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie bram domy£lnychö.
Konfigurowanie wykrywania router≤w ICMP, je┐eli routery takie s╣ dostΩpne.
     Wykrywanie router≤w ICMP automatyzuje odnajdywanie i konfigurowanie bram domy£lnych dla klienta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional. Je┐eli w sieci u┐ywane s╣ routery zgodne z ICMP, to warto pos│ugiwaµ siΩ t╣ w│a£nie metod╣. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie wykrywania router≤w ICMPö.
RΩczna edycja tabeli routingu (w razie potrzeby).
     Je┐eli konieczne jest rΩczne okre£lenie optymalnych tras dla pakiet≤w IP lub komputer korzysta z wielu adres≤w i wymaga skonfigurowania wielu bram domy£lnych, to nale┐y skorzystaµ z polecenia route. Polecenie to umo┐liwia wy£wietlanie, dodawanie i edycjΩ lokalnych tabel routingu w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRΩczna edycja tabeli routinguö.
Instalowanie nas│uchiwania protoko│u RIP (je┐eli dostΩpne s╣ routery zgodne z tym protoko│em).
     Routery zgodne z protoko│em RIP upraszczaj╣ administracjΩ tabel routingu w klientach u┐ywaj╣cych systemu Windows 2000 Professional, automatycznie aktualizuj╣c te tabele w razie potrzeby. Je┐eli w sieci u┐ywany jest protok≤│ RIP, to nale┐y w│╣czyµ obs│ugΩ jego nas│uchiwania. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie nas│uchiwania protoko│u RIPö.

Om≤wienie routingu IP

     Sieci TCP/IP mog╣ byµ │╣czone za pomoc╣ router≤w û urz╣dze±, kt≤rych zadaniem jest przekazywanie pakiet≤w IP pomiΩdzy poszczeg≤lnymi podsieciami.
     Gdy protok≤│ IP przygotowuje siΩ do wys│ania pakietu, umieszcza w jego nag│≤wku lokalny (ƒr≤d│owy) adres IP oraz docelowy adres IP. NastΩpnie adres docelowy por≤wnywany jest z lokalnie przechowywan╣ tabel╣ routingu i na tej podstawie podejmowana jest jedna z trzech czynno£ci:      Protok≤│ IP dopasowuje adres docelowy do wpis≤w w tabeli routingu, poczynaj╣c od najbardziej szczeg≤│owych a ko±cz╣c na najbardziej og≤lnych:      Poniewa┐ z bram╣ domy£ln╣ skojarzone s╣ informacje na temat identyfikator≤w innych sieci w ich zespole, to mo┐na za jej pomoc╣ przes│aµ pakiet do innych router≤w, a┐ do momentu osi╣gniΩcia routera do│╣czonego do docelowej podsieci. Proces ten jest nazywany routingiem, a jego ilustracja zosta│a przedstawiona na rysunku 22.16.


Rysunek 22.16 Routing

     Dla ka┐dego komputera w sieci TCP/IP, u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional, mo┐na utworzyµ tabelΩ zawieraj╣c╣ wpisy dotycz╣ce wszystkich pozosta│ych komputer≤w lub sieci, z kt≤rymi ten komputer siΩ komunikuje. Metoda ta sprawdza siΩ, gdy w sieci znajduje siΩ niewielka liczba host≤w IP. W przypadku wiΩkszo£ci sieci nie stanowi ona jednak odpowiedniego rozwi╣zania, ze wzglΩdu na du┐╣ ilo£µ host≤w i sieci IP, kt≤re musia│yby byµ wymienione w tabeli tras. Zamiast tego mo┐na skonfigurowaµ inne metody kierowania ruchem pakiet≤w IP w sieci:

Konfigurowanie bram domy£lnych

     Je┐eli lokalna tabela routingu nie mo┐e dostarczyµ £cie┐ki koniecznej do przes│ania pakietu IP, to jest on kierowany do bramy domy£lnej. System Windows 2000 Professional umo┐liwia okre£lenie kilku bram domy£lnych. Bramy te mog╣ byµ wymienione w kolejno£ci zwi╣zanej z ich dostΩpno£ci╣, r≤wnowag╣ obci╣┐e± lub innymi kryteriami. Mo┐na tak┐e ka┐dej z nich przypisaµ warto£µ nazywan╣ metryk╣ lub kosztem. Warto£µ ta okre£la koszt przekazania pakietu IP do okre£lonego routera. Im metryka ma ni┐sz╣ warto£µ, tym bardziej preferowany jest opatrzony ni╣ wpis w tabeli routingu.

Aby okre£liµ bramy domy£lne, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania otworzyµ opcjΩ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Wybraµ po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci, a nastΩpnie klikn╣µ Zaawansowane.
  4. Klikn╣µ przycisk Dodaj znajduj╣cy siΩ poni┐ej listy Bramy domy£lne.
  5. Wpisaµ adres IP i metrykΩ bramy domy£lnej.
    Metryka jest kosztem korzystania z danej trasy. W pierwszej kolejno£ci u┐ywana jest brama posiadaj╣ca najni┐sz╣ metrykΩ. Domy£ln╣ warto£ci╣ metryki jest 1.
  6. Klikn╣µ przycisk OK po okre£leniu wszystkich bram domy£lnych dla danego po│╣czenia.
     Adresy i metryki bram domy£lnych mog╣ byµ tak┐e pobrane z serwera DHCP. Okre£lenie informacji konfiguracyjnych bram we w│a£ciwo£ciach po│╣czenia powoduje jednak pominiΩcie adres≤w dostarczonych przez serwer DHCP. WiΩcej informacji na temat DHCP znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äKonfigurowanie protoko│u DHCPö.

Konfigurowanie wykrywania router≤w ICMP

     System Windows 2000 obs│uguje zdefiniowane w dokumencie RFC 1256 wykrywanie router≤w ICMP. Funkcja ta stanowi ulepszon╣ metodΩ wykrywania i konfigurowania bram domy£lnych. Zamiast okre£laµ bramΩ domy£ln╣ rΩcznie lub za pomoc╣ protoko│u DHCP, mo┐na skonfigurowaµ komputery u┐ywaj╣ce systemu Windows 2000 tak, aby dynamicznie wykrywa│y najlepsze bramy domy£lne w ich podsieciach. Komputery te mog╣ tak┐e automatycznie zmieniaµ bramΩ w momencie, gdy aktualnie u┐ywana ulegnie uszkodzeniu lub administrator zmieni ustawienia routera.
     Podczas inicjalizacji komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional i skonfigurowany do wykrywania router≤w ICMP przy│╣cza siΩ do grupy multiemisji IP wszystkich host≤w (224.0.0.1) i nas│uchuje komunikat≤w anonsowania router≤w ICMP. Routery zgodne z dokumentem RFC 1256 okresowo wysy│aj╣ anonsy ICMP zawieraj╣ce ich adres IP, poziom uprzywilejowania oraz czas, po kt≤rym mog╣ zostaµ wy│╣czone. Hosty odbieraj╣ anonsy router≤w ICMP i wybieraj╣ jako bramΩ domy£ln╣ router o najwy┐szym poziomie uprzywilejowania.
     Komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional mo┐e tak┐e wys│aµ komunikaty ┐╣da± router≤w ICMP. Korzysta przy tym z adresu multiemisji IP wszystkich router≤w (224.0.0.2). Dzieje siΩ tak podczas inicjalizacji lub gdy w odpowiednim czasie nie otrzyma ponownego anonsu od routera bΩd╣cego bie┐╣c╣ bram╣ domy£ln╣. Hosty u┐ywaj╣ce systemu Windows 2000 wysy│aj╣ maksymalnie do trzech ┐╣da± w odstΩpach r≤wnych w przybli┐eniu 600 milisekund.
     Dzia│anie funkcji wykrywania router≤w ICMP jest determinowane przez warto£ci dw≤ch wpis≤w w rejestrze: PerformRouterDiscovery w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\Tcpip \Parameters oraz SolicitationAddressBcast w kluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\adapter \Parameters\Tcpip. Aby w│╣czyµ wykrywanie router≤w ICMP, nale┐y dodaµ obydwa te wpisy do rejestru, ustawiaj╣c warto£µ ka┐dego z nich na 0x1 (REG_DWORD).
     Parametry anonsowania s╣ kontrolowane z poziomu routera zgodnego ze specyfikacj╣ RFC 1256. System Windows 2000 Server wraz z us│ug╣ Routingu i dostΩpu zdalnego obs│uguj╣ wykrywanie router≤w. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisjiö znajduj╣cym siΩ w tomie Integracja MiΩdzysieciowa publikacji Microsoft Windows 2000 Serwer Resource Kit.

RΩczna edycja tabeli routingu

     Istnieje kilka sytuacji, w kt≤rych mo┐e zaistnieµ potrzeba rΩcznej edycji tabeli routingu w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional:      W celu stwierdzenia, czy konieczne jest wprowadzenie jakichkolwiek zmian, mo┐na wy£wietliµ aktualn╣ tabelΩ routingu. Aby obejrzeµ tabelΩ routingu nale┐y w wierszu polece± napisaµ route print.
     Poni┐szy przyk│ad przedstawia tabelΩ tras w jednoadresowym komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional.

route print
     ========================================================================
     Lista interfejs≤w
     0x1 ........................... MS TCP Loopback interface
     0x2000002 ...00 c0 4f 49 f3 b2 ...... 3Com EtherLink PCI (QoS Packet Scheduler)
     ========================================================================
     ========================================================================
     Aktywne trasy:
     Miejsce docelowe w sieci Maska sieci Brama Interfejs Metryka
      0.0.0.0 0.0.0.0 157.59.0.1 157.59.4.120 1
      127.0.0.0 255.0.0.0 127.0.0.1 127.0.0.1 1
      157.59.0.0 255.255.248.0 157.59.4.120 157.59.4.120 1
     157.59.4.120 255.255.255.255 127.0.0.1 127.0.0.1 1
     157.59.255.255 255.255.255.255 157.59.4.120 157.59.4.120 1
      224.0.0.0 224.0.0.0 157.59.4.120 157.59.4.120 1
     255.255.255.255 255.255.255.255 127.0.0.1 127.0.0.1 1
     Brama domy£lna: 157.59.0.1
     ========================================================================
     Trasy trwa│e:
      Brak

     Przyk│ad ten przedstawia komputer skonfigurowany przy u┐yciu adresu IP 157.59.4.120, maski podsieci 255.255.248.0 i bramy domy£lnej 157.59.0.1. Tabela zawiera siedem pozycji:
  1. Pierwszym wpisem jest trasa domy£lna. Jest to trasa, do kt≤rej komputer przesy│a pakiety IP w przypadku, gdy inne wpisy nie informuj╣ szczeg≤│owo, gdzie maj╣ byµ one przesy│ane.
  2. Drugim wpisem jest trasa interfejsu zwrotnego. Jest ona u┐ywana, gdy host wysy│a pakiety do samego siebie.
  3. Trzecim wpisem jest trasa do lokalnie do│╣czonej podsieci.
  4. Czwartym wpisem jest trasa lokalnego hosta.
  5. Pi╣tym wpisem jest trasa hosta dla specjalnego rozg│oszeniowego adresu IP, nazywanego rozg│oszeniem skierowanym do wszystkich podsieci.
  6. Sz≤stym wpisem jest trasa multiemisji IP. Jest ona u┐ywana, gdy komputer wysy│a pakiety do grupy multiemisji IP.
  7. Si≤dmym wpisem jest trasa hosta dla adresu ograniczonego rozg│aszania.
     Kolejne akapity opisuj╣ kolumny znajduj╣ce siΩ w paragrafie äAktywne trasyö na wydruku generowanym przez polecenie route print.
Miejsce docelowe w sieci
     Kolumna Miejsce docelowe w sieci wyznacza zbi≤r adres≤w docelowych. Mo┐e ona zawieraµ wpisy trzech rodzaj≤w, wymienionych poni┐ej w kolejno£ci od najbardziej szczeg≤│owego do najbardziej og≤lnego.
  1. Adres hosta (trasa do pojedynczego, okre£lonego docelowego adresu IP).
  2. Adres podsieci (trasa do podsieci).
  3. Trasa domy£lna (trasa u┐ywana, gdy nie mo┐na znaleƒµ bli┐szego odpowiednika).
     Je┐eli nie uda siΩ znaleƒµ ┐adnego wpisu odpowiadaj╣cego adresowi w nag│≤wku IP pakietu, to pakiet ten jest odrzucany.
Maska sieci
     Maska sieci wyznacza czΩ£µ adresu sieciowego, kt≤ra musi zgadzaµ siΩ z adresem w nag│≤wku pakietu aby dana trasa zosta│a wybrana. Po zapisaniu maski w systemie dw≤jkowym pozycje o warto£ci 1 wskazuj╣ na bity, kt≤re musz╣ siΩ zgadzaµ.
     Przyk│adowo, maska sk│adaj╣ca siΩ z liczb 255 (binarnie same jedynki) oznacza, ┐e docelowy adres przesy│anego pakietu musi byµ dok│adnie taki sam, jak adres miejsca docelowego w sieci, aby dana trasa zosta│a u┐yta. Z kolei, je┐eli adres docelowy 172.20.232.0 posiada maskΩ 255.255.255.0, to jedynie pierwsze trzy oktety musz╣ siΩ zgadzaµ, natomiast ostatni mo┐e mieµ warto£µ dowoln╣.
Brama
     W kolumnie Brama wymieniony jest adres przekazywania IP, pod kt≤ry przetwarzany pakiet musi zostaµ przes│any. Mo┐e to byµ adres IP hosta lub bramy (routera) w lokalnej podsieci. Je┐eli adresem bramy w danej trasie jest adres IP hosta, to adres docelowy w nag│≤wku datagramu IP przyjmuje jego warto£µ.
Interfejs
     W kolumnie Interfejs podany jest adres adaptera sieciowego, przy u┐yciu kt≤rego pakiet musi zostaµ przes│any. Adres 127.0.0.1 oznacza programowy interfejs zwrotny.
Metryka
     W kolumnie Metryka okre£lony jest koszt trasy, kt≤ry najczΩ£ciej jest liczb╣ przeskok≤w do miejsca docelowego. Wszystkie miejsca w lokalnej podsieci znajduj╣ siΩ w odleg│o£ci jednego przeskoku, natomiast ka┐dy router odwiedzony przez pakiet dodaje do kosztu trasy jeden przeskok. Metryka jest u┐ywana do wybierania najlepszej trasy spo£r≤d tych, kt≤re odpowiadaj╣ miejscu docelowemu odczytanemu z nag│≤wka pakietu.
     Aby dodaµ trasy statyczne, nale┐y pos│u┐yµ siΩ poleceniem:

Route add podsieµ mask maska brama metric metryka if interfejs

     Poni┐ej przedstawiono przyk│adow╣ trasΩ:

Route add 172.20.255.0 mask 255.255.255.0 172.20.234.232 metric 2 if 3

     Zapis ten oznacza, ┐e aby skomunikowaµ siΩ z podsieci╣ 172.20.255.0 o masce 255.255.255.0, nale┐y u┐yµ bramy 172.20.234.232. Ponadto wynika z niego, ┐e trasa ta posiada koszt r≤wny 2, liczony w wybranych jednostkach (np. w przeskokach), pod warunkiem, ┐e u┐yty zostanie interfejs 3.
     Samodzielne zarz╣dzanie tabelami routingu jest czΩst╣ przyczyn╣ b│Ωd≤w. B│Ωdne okre£lenie jednej z tras mo┐e uniemo┐liwiµ dostΩp do lokalizacji sieciowej. Ponadto stan wielu tras jest zmienny - routery mog╣ byµ w│╣czane i wy│╣czane, mog╣ byµ dodane nowe routery, a w pewnych przypadkach mog╣ siΩ tak┐e zmieniaµ warto£ci metryk. Ka┐da zmiana w stanie trasy poci╣ga za sob╣ konieczno£µ odpowiedniej zmiany w tabeli tras. W rezultacie nak│ad pracy zwi╣zany z rΩcznym utrzymywaniem aktualnej tabeli ro£nie gwa│townie wraz ze wzrostem ilo£ci komputer≤w w sieci.

Konfigurowanie nas│uchiwania protoko│u RIP

     Aby unikn╣µ problem≤w zwi╣zanych z obs│ug╣ routingu w z│o┐onych sieciach, mo┐na pos│u┐yµ siΩ protoko│em RIP. Je┐eli w danej podsieci znajduje siΩ co najmniej jeden router korzystaj╣cy z tego protoko│u, to nale┐╣ce do niej komputery mo┐na skonfigurowaµ tak, aby änas│uchiwa│yö jego komunikat≤w. Komputer mo┐e w ten spos≤b uczyµ siΩ tras do miejsc w sieci i dodawaµ je do swojej tabeli routingu. Technika ta jest zwana nas│uchiwaniem protoko│u RIP lub äcichym RIPö.
     Administratorzy sieci mog╣ w│╣czyµ nas│uchiwanie RIP w hostach wieloadresowych, rozwi╣zuj╣c w ten spos≤b problem z wieloma bramami bez konieczno£ci rΩcznego dodawania wpis≤w do tabel routingu. Rysunek 22.17 przedstawia przyk│adowy host wieloadresowy, korzystaj╣cy z techniki nas│uchiwania RIP.


Rysunek 22.17 Wieloadresowy host korzystaj╣cy z nas│uchiwania RIP

     Router 2 wysy│a komunikaty RIP, kt≤rych nas│uchuje komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional. Router 1 nie wysy│a komunikat≤w RIP, dlatego komputer ten u┐ywa go jako bramy domy£lnej. DziΩki temu mo┐liwa jest komunikacja z hostami znajduj╣cymi siΩ w obydwu podsieciach bez korzystania z komunikat≤w ICMP Redirect pochodz╣cych od Routera 1.
     Tabela tras opracowywana przez komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional jest tworzona na podstawie licznika przeskok≤w routera RIP. Liczba przeskok≤w jest liczb╣ router≤w przekazuj╣cych pakiet do okre£lonego miejsca docelowego. Jest ona u┐ywana jako metryka, na podstawie kt≤rej wybierane s╣ optymalne trasy.
     System Windows 2000 Professional obs│uguje nas│uchiwanie router≤w u┐ywaj╣cych protoko│u RIP w wersji 1 lub 2, pod warunkiem, ┐e komunikaty RIP s╣ rozsy│ane jako rozg│oszenia w lokalnej podsieci. Komunikaty protoko│u RIP v2 wysy│ane w formie multiemisji nie s╣ odbierane przez sk│adnik nas│uchuj╣cy RIP.
     Nas│uchiwanie protoko│u RIP jest instalowane w systemie Windows 2000 Professional jako dodatkowa us│uga.

Aby zainstalowaµ us│ugΩ nas│uchiwania RIP, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ opcjΩ Dodaj/Usu± programy.
  2. Wybraµ opcjΩ Dodaj/Usu± sk│adniki systemu Windows.
  3. Z listy sk│adnik≤w wybraµ Us│ugi sieciowe.
  4. Klikn╣µ przycisk Szczeg≤│y.
  5. Wybraµ opcjΩ Nas│uchiwanie protoko│u RIP.
  6. Klikn╣µ przycisk OK.
  7. Klikn╣µ przycisk Dalej.

Konfigurowanie UdostΩpniania po│╣czenia internetowego

     UdostΩpnianie po│╣czenia internetowego (ICS) umo┐liwia komputerom znajduj╣cym siΩ w niewielkiej sieci lokalnej dostΩp do Internetu przy u┐yciu pojedynczego publicznego adresu IP. Przyk│adowo, w intranecie mo┐e znajdowaµ siΩ komputer │╣cz╣cy siΩ z Internetem przy u┐yciu po│╣czenia telefonicznego. Po w│╣czeniu ICS w tym komputerze mo┐na udostΩpniµ po│╣czenie z Internetem wszystkim pozosta│ym komputerom znajduj╣cym siΩ w sieci lokalnej. Do zada± ICS zalicza siΩ ponadto translacja adres≤w sieciowych, przydzielanie adres≤w i rozpoznawanie nazw na u┐ytek wszystkich komputer≤w w sieci. Us│uga ICS mo┐e zostaµ w│╣czona tak┐e w≤wczas, gdy korzysta siΩ z szybkich sieci dostΩpowych, takich jak ISDN, DLS, czy te┐ │╣cza kablowe.
     Us│uga ICS dzia│a jako translator adres≤w sieciowych (NAT). Zdefiniowany w dokumencie RFC 1631 translator adres≤w jest routerem IP, kt≤ry jest w stanie t│umaczyµ adresy IP i numery port≤w TCP/UDP w nag│≤wkach pakiet≤w podczas ich przekazywania. Niewielkie firmy zazwyczaj musz╣ otrzymaµ od dostawcy us│ug internetowych publiczne adresy IP dla wszystkich komputer≤w, kt≤re znajduj╣ siΩ w ich sieciach. Us│uga NAT pozwala na u┐ywanie w sieci lokalnej adresowania prywatnego (zdefiniowanego w dokumencie RFC 1918) i mapowanie prywatnych adres≤w do jednego lub kilku adres≤w publicznych, przydzielonych przez ISP. Us│uga ICS przypisuje komputerom adresy sieciowe z zakresu sieci 192.168.0.0 z mask╣ podsieci 255.255.255.0, co pozwala na skonfigurowanie do 254 korzystaj╣cych z niej host≤w.
     Rysunek 22.18 przedstawia przyk│ad niewielkiego intranetu, w kt≤rym jest u┐ywana funkcja ICS. Przyk│adowa firma uzyska│a od dostawcy us│ug internetowych publiczny adres IP 207.46.140.35. Us│uga ICS przydziela hostom w sieci lokalnej adresy IP pochodz╣ce z prywatnego zakresu 192.168.0.0.


Rysunek 22.18 Procedura udostΩpniania po│╣czenia internetowego

  1. Gdy u┐ytkownik w firmowej sieci │╣czy siΩ z internetowym zasobem, protok≤│ TCP/IP w jego komputerze tworzy pakiet IP, w kt≤rego nag│≤wkach IP oraz TCP lub UDP ustawione s╣ nastΩpuj╣ce warto£ci (tekst pogrubiony wskazuje na warto£ci zastΩpowane przez us│ugΩ ICS):
    • Docelowy adres IP: Adres IP zasobu internetowego
    • År≤d│owy adres IP: Prywatny adres IP
    • Docelowy port: Port TCP lub UDP zasobu internetowego
    • År≤d│owy port: Port TCP lub UDP aplikacji ƒr≤d│owej
  2. Komputer u┐ytkownika przekazuje pakiet IP do us│ugi ICS, kt≤ra zastΩpuje adresy w wychodz╣cym pakiecie:
    • Docelowy adres IP: Adres IP zasobu internetowego
    • År≤d│owy adres IP: Adres publiczny przydzielony przez ISP
    • Docelowy port: Port TCP lub UDP zasobu internetowego
    • År≤d│owy port: Przemapowany port TCP lub UDP aplikacji ƒr≤d│owej
  3. ICS wysy│a przet│umaczony pakiet do sieci Internet. Docelowy komputer odpowiada wysy│aj╣c pakiet do komputera, w kt≤rym dzia│a us│uga ICS. Otrzymany przez t╣ us│ugΩ pakiet zawiera nastΩpuj╣ce informacje adresowe:
    • Docelowy adres IP: Adres publiczny przydzielony przez ISP
    • År≤d│owy adres IP: Adres IP zasobu internetowego
    • Docelowy port: Przemapowany port TCP lub UDP aplikacji ƒr≤d│owej
    • År≤d│owy port: Port TCP lub UDP zasobu internetowego
  4. ICS t│umaczy adresy w otrzymanym pakiecie IP i przekazuje go do klienta w intranecie. Po translacji pakiet zawiera nastΩpuj╣ce informacje adresowe:
    • Docelowy adres IP: Prywatny adres IP
    • År≤d│owy adres IP: Adres IP zasobu internetowego
    • Docelowy port: Port TCP lub UDP aplikacji ƒr≤d│owej
    • År≤d│owy port: Port TCP lub UDP zasobu internetowego
     W przypadku pakiet≤w wychodz╣cych, ƒr≤d│owy adres IP jest mapowany do publicznego ƒr≤d│owego adresu IP, ponadto mo┐e zostaµ zmieniony numer portu TCP/UDP. W przypadku pakiet≤w przychodz╣cych û docelowy adres IP jest zastΩpowany prywatnym adresem IP, a numer portu TCP/UDP û numerem oryginalnym.
     Us│uga ICS zawiera tak┐e sk│adnik DHCP, kt≤rego zadaniem jest przydzielanie prywatnych adres≤w IP, oraz serwer proxy DNS przeprowadzaj╣cy rozpoznawanie nazw w imieniu wszystkich komputer≤w w intranecie.
Uwaga Nie nale┐y w│╣czaµ us│ugi ICS w sieciach, w kt≤rych dzia│aj╣ ju┐ serwery DNS, bramy, serwery DHCP lub komputery skonfigurowane przy u┐yciu statycznych numer≤w IP. Je┐eli komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional znajduje siΩ w sieci, w kt≤rej chocia┐ jeden z tych warunk≤w jest spe│niony, to do translacji adres≤w konieczne jest pos│ugiwanie siΩ systemem Windows 2000 Server. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisjiö w tomie Integracja MiΩdzysieciowa publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit

W│╣czanie udostΩpniania po│╣czenia sieciowego

     Aby w│╣czyµ us│ugΩ ICS konieczne jest zalogowanie siΩ przy u┐yciu konta posiadaj╣cego uprawnienia administracyjne.

Aby w│╣czyµ UdostΩpnianie po│╣czenia internetowego, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania otworzyµ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem po│╣czenie, kt≤re ma zostaµ udostΩpnione (│╣cz╣ce sieµ lokaln╣ z Internetem) i wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Na zak│adce UdostΩpnianie wybraµ W│╣cz udostΩpnianie po│╣czenia internetowego dla tego po│╣czenia.



    Je┐eli udostΩpniane po│╣czenie jest po│╣czeniem telefonicznym, kt≤re ma byµ zestawiane automatycznie zawsze, gdy inny komputer w sieci spr≤buje skorzystaµ z zewnΩtrznego zasobu, to nale┐y w│╣czyµ opcjΩ W│╣cz wybieranie numer≤w na ┐╣danie.
  4. Klikn╣µ przycisk OK.
    Wy£wietlone zostanie okno dialogowe informuj╣ce o tym, ┐e adres IP po│╣czenia z intranetem zosta│ ustawiony na 192.168.0.1 i ostrzegaj╣ce o mo┐liwo£ci utraty │╣czno£ci z innymi komputerami w sieci.
  5. Klikn╣µ przycisk Tak.

Uwaga Je┐eli u┐ytkownik w sieci lokalnej korzysta z sieci korporacyjnej za po£rednictwem serwera VPN do│╣czonego do Internetu, to musi on utworzyµ po│╣czenie VPN korzystaj╣ce z protoko│u PPTP. Po│╣czenie to s│u┐y jako tunel pomiΩdzy komputerem znajduj╣cym siΩ w intranecie a korporacyjnym serwerem VPN ulokowanym w Internecie. Po│╣czenie VPN jest uwierzytelniane i bezpieczne, a podczas tworzenia tunelu przydzielane s╣ w│a£ciwe adresy IP oraz adresy serwer≤w DNS i WINS w sieci korporacyjnej. WiΩcej informacji na temat konfigurowania po│╣cze± VPN znajduje siΩ w rozdziale äLokalne i zdalne po│╣czenia siecioweö.
     Je┐eli us│uga ICS zostanie w│╣czona, to w komputerze udostΩpniaj╣cym po│╣czenie modyfikowana jest konfiguracja protoko│u TCP/IP i uruchamiane s╣ us│ugi zwi╣zane z translacj╣ adres≤w. Tabela 22.7 przedstawia wprowadzane modyfikacje w konfiguracji systemu.
Tabela 22.7 Modyfikacje konfiguracji systemu dla us│ugi ICS

Modyfikowane ustawienieWarto£µ

Adres IP Ustawiany na zarezerwowany prywatny adres IP 192.168.0.1 o masce podsieci 255.255.255.0.
Routing IP Konfigurowany po ustanowieniu udostΩpnianego po│╣czenia.
Sk│adnik przydzielania DHCP W│╣czony z domy£lny zakresem sieci 192.168.0.0 i mask╣ podsieci 255.255.255.0.
Proxy DNS W│╣czane przez ICS
Us│uga ICS Uruchomiona
Funkcja autowybierania numer≤w W│╣czona



Uwaga Domy£lna konfiguracja us│ugi ICS nie mo┐e byµ modyfikowana. Je┐eli konieczne jest wy│╣czenie sk│adnika przydzielaj╣cego DHCP lub zmodyfikowanie zakresu przydzielanych adres≤w IP, to nale┐y skorzystaµ z funkcji translacji adres≤w udostΩpnianej przez system Windows 2000 Server. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisjiö w tomie Integracja MiΩdzysieciowa publikacji Microsoft Windows 2000 server Resource Kit.
     Wszystkie komputery w sieci, kt≤re korzystaj╣ z Internetu za po£rednictwem us│ugi ICS, musz╣ zostaµ skonfigurowane do pobierania adres≤w z serwera DHCP. Ka┐dy z tych komputer≤w otrzymuje adres IP z zarezerwowanego zakresu od 192.168.0.2 do 192.168.0.254, z mask╣ podsieci 255.255.255.0. Podobnie jak w przypadku komputera ICS, tak i w innych komputerach zmiana adresowania IP mo┐e spowodowaµ utratΩ │╣czno£ci z innymi komputerami w sieci, kt≤re u┐ywaj╣ adresowania statycznego.

Konfigurowanie aplikacji i us│ug

     W pewnych sytuacjach mo┐e pojawiµ siΩ potrzeba skonfigurowania UdostΩpniania po│╣czenia internetowego tak, aby umo┐liwiµ u┐ytkownikom w sieci lokalnej dostΩp do odleg│ych program≤w i us│ug. Przyk│adowo, je┐eli u┐ytkownicy w intranecie korzystaj╣ z aplikacji wideokonferencyjnej, takiej jak NetMeeting, to us│uga ICS musi byµ skonfigurowana tak, aby obs│ugiwa│a t╣ aplikacjΩ w udostΩpnianym po│╣czeniu.
     Podobnie, mo┐e byµ konieczne udostΩpnienie pewnych us│ug aplikacjom i us│ugom dzia│aj╣cym w odleg│ych komputerach. UdostΩpniane us│ugi musz╣ byµ tak skonfigurowane, aby u┐ytkownicy sieci Internet mogli z nich korzystaµ. Przyk│adowo, je┐eli w sieci lokalnej dzia│a serwer Web, z kt≤rego maj╣ korzystaµ tak┐e u┐ytkownicy Internetu, to nale┐y skonfigurowaµ us│ugΩ ICS tak, aby udostΩpnia│a us│ugΩ serwera sieci Web.
     Us│uga UdostΩpniania po│╣czenia internetowego obs│uguje us│ugi i aplikacje za po£rednictwem port≤w. Porty s╣ u┐ywane przez protoko│y TCP i UDP do identyfikowania logicznych zako±cze± po│╣cze±, u┐ywanych do dostarczania danych aplikacjom. Aby udostΩpniµ jak╣£ us│ugΩ klientom, kt≤rzy nie s╣ z g≤ry znani, konieczne jest zdefiniowanie portu kontaktowego us│ugi, zwanego te┐ czasem äportem og≤lnie znanymö. Lista standardowych port≤w UDP i TCP znajduje siΩ w dokumencie RFC 1700, w sekcji äWell Known Port Numbersö.

Aby skonfigurowaµ aplikacje do korzystania z odleg│ych us│ug, nale┐y:
  1. Po│╣czeniach sieciowych i telefonicznych klikn╣µ prawym przyciskiem myszy udostΩpniane po│╣czenie, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  2. Na zak│adce UdostΩpnianie sprawdziµ, czy w│╣czona jest opcja W│╣cz udostΩpnianie po│╣czenia internetowego dla tego po│╣czenia, a nastΩpnie klikn╣µ Ustawnienia.
  3. Aby skonfigurowaµ aplikacjΩ sieciow╣ w komputerze udostΩpniaj╣cym po│╣czenie, na zak│adce Aplikacje nale┐y klikn╣µ przycisk Dodaj, a nastΩpnie:
    • W polu Nazwa aplikacji wpisaµ │atwo rozpoznawaln╣ nazwΩ aplikacji.
    • W polu Numer portu serwera zdalnego wpisaµ numer portu odleg│ego serwera, w kt≤rym dzia│a aplikacja, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ TCP lub UDP.
    • W polu TCP lub UDP (lub w obydwu) wpisaµ numer portu w sieci lokalnej, z kt≤rym aplikacja siΩ │╣czy. Pewne aplikacje wymagaj╣ podania obydwu rodzaj≤w portu.
Aby skonfigurowaµ us│ugi dla zdalnych aplikacji, nale┐y:
  1. Po│╣czeniach sieciowych i telefonicznych klikn╣µ prawym przyciskiem myszy udostΩpniane po│╣czenie, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  2. Na zak│adce UdostΩpnianie sprawdziµ, czy w│╣czona jest opcja W│╣cz udostΩpnianie po│╣czenia internetowego dla tego po│╣czenia, a nastΩpnie klikn╣µ Ustawnienia.
  3. Klikn╣µ zak│adkΩ Us│ugi i wybraµ wymagane standardowe us│ugi z listy Us│ugi.
    û Lub û
    Dodaµ us│ugΩ, kt≤ra nie znajduje siΩ na li£cie. W tym celu nale┐y klikn╣µ Dodaj, a nastΩpnie:
    • W polu Nazwa us│ugi wpisaµ │atwo rozpoznawaln╣ nazwΩ us│ugi.
    • W polu Numer portu us│ugi wpisaµ numer portu komputera, w kt≤rym dzia│a us│uga, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ TCP lub UDP.
    • W polu Nazwa lub adres serwera w sieci prywatnej wpisaµ nazwΩ lub adres TCP/IP komputera, w kt≤rym dzia│a dana us│uga.

Konfigurowanie protoko│u IPSec i filtrowania pakiet≤w

     System Windows 2000 Professional obs│uguje dwie g│≤wne metody zabezpieczania transmisji pakiet≤w IP: IPSec oraz filtrowanie IP. Protok≤│ IPSec jest now╣ funkcj╣ wprowadzon╣ w systemie Windows 2000 Professional. Umo┐liwia ona ochronΩ danych dziΩki zabezpieczaniu i opcjonalnemu szyfrowaniu pakiet≤w IP przed wys│aniem ich do sieci. Niniejsza sekcja zawiera om≤wienie funkcji protoko│u IPSec oraz sposobu jego instalacji i konfiguracji. Przedstawione w niej zosta│o tak┐e filtrowanie protoko│u IP, znane w systemie Windows NT 4.0 jako zabezpieczenia TCP/IP, kt≤re umo┐liwia kontrolowanie ruchu IP odbieranego przez interfejs sieciowy.
     Wyb≤r metody zabezpiecze±. System Windows 2000 Professional obs│uguje dwie metody zabezpieczania i kontrolowania transmisji pakiet≤w IP: protok≤│ IPSec, bΩd╣cy zdefiniowanym zbiorem standard≤w ukierunkowanych na weryfikacjΩ, uwierzytelnianie i opcjonalne szyfrowanie danych na poziomie pakiet≤w IP, oraz filtrowanie TCP/IP, umo┐liwiaj╣ce kontrolowanie numer≤w port≤w i typ≤w nadchodz╣cych do hosta pakiet≤w. W kliencie u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional mo┐na zaimplementowaµ jedn╣ lub obydwie te metody. WiΩcej informacji na temat zabezpiecze± protoko│u IP znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafach äOm≤wienie protoko│u IPSecö, äDodatkowe informacje na temat IPSecö oraz äFiltrowanie TCP/IPö.
     W│╣czanie i konfigurowanie protoko│u IPSec. Protok≤│ IPSec mo┐e zostaµ uaktywniony za pomoc╣ zasad lokalnych w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional lub za pomoc╣ zasad grup us│ugi Active Directory w ca│ym £rodowisku sieciowym organizacji. W przypadku implementacji lokalnej, regu│y negocjacji i nawi╣zywania komunikacji z innymi hostami s╣ definiowane przez wbudowane lub w│asne zasady utworzone przy u┐yciu Mened┐era zasad. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äKonfigurowanie zasad IPSecö.
     W│╣czanie i konfigurowanie filtrowania TCP/IP. Za pomoc╣ filtrowania IP mo┐na ograniczyµ ruch, kt≤ry mo┐e byµ otrzymywany przez klienta u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional. Filtrowanie IP umo┐liwia utworzenie zasad ograniczaj╣cych odbi≤r pakiet≤w na podstawie port≤w TCP i UDP oraz na podstawie typu protoko│u IP. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äFiltrowanie TCP/IPö.

Om≤wienie protoko│u IPSec

     W dzisiejszych £rodowiskach sieciowych bardzo czΩsto pojawia siΩ potrzeba zabezpieczania sieci u┐ywaj╣cych protoko│u IP. Wa┐ne informacje coraz czΩ£ciej przesy│ane s╣ przez po│╣czone sieci Internetu, intranet≤w, oddzia│≤w firm oraz po│╣czenia zdalnego dostΩpu. Zadaniem administrator≤w sieci jest zagwarantowanie, ┐e ruch sieciowy bΩdzie:      Wy┐ej wymienione zagadnienia s╣ znane jako integralno£µ, poufno£µ uwierzytelnianie danych. Dodatkowo zabezpieczenie przed powt≤rkami musi uniemo┐liwiaµ akceptacjΩ pakietu, kt≤ry zosta│ przechwycony i powt≤rnie przes│any p≤ƒniej.
     Powy┐sze wymagania spowodowa│y, ┐e organizacja IETF zaprojektowa│a protok≤│ IPSec. Protok≤│ ten integruje siΩ z wewnΩtrznymi zabezpieczeniami systemu Windows 2000 udostΩpniaj╣c idealn╣ platformΩ zabezpieczania komunikacji w intranetach i Internecie.
     Protok≤│ IPSec korzysta ze standardowych algorytm≤w szyfrowania i kompleksowo zarz╣dza zabezpieczeniami, umo┐liwiaj╣c ochronΩ ca│ej komunikacji TCP/IP zachodz╣cej po obydwu stronach zapory ogniowej w organizacji. W efekcie û system Windows 2000 mo┐e gwarantowaµ bezpiecze±stwo danych w ca│ej rozci╣g│o£ci po│╣czenia sieciowego, uniemo┐liwiaj╣c zar≤wno zewnΩtrzne jak i wewnΩtrzne ataki.
     Protok≤│ IPSec jest implementowany poni┐ej warstwy transportowej, dziΩki czemu administratorzy sieci i producenci oprogramowania nie musz╣ ponosiµ wydatk≤w i trudno£ci zwi╣zanych z zapewnianiem i koordynowaniem zabezpiecze± dla poszczeg≤lnych aplikacji. W prosty spos≤b w│╣czaj╣c protok≤│ IPSec w systemie Windows 2000, administrator sieci mo┐e utworzyµ warstwΩ mocnych zabezpiecze± dla ca│ej sieci, w kt≤rej aplikacje automatycznie i w spos≤b przezroczysty dziedzicz╣ funkcje zabezpiecze± od serwer≤w i klient≤w korzystaj╣cych z IPSec.

Zapobieganie atakom sieciowym przez protok≤│ IPSec

     Je┐eli zabezpieczenia nie s╣ monitorowane i kontrolowane w spos≤b sp≤jny, to dane mog╣ byµ nara┐one na r≤┐nego rodzaju ataki. Niekt≤re z tych atak≤w s╣ pasywne, co oznacza, ┐e informacje s╣ jedynie monitorowane, a inne aktywne û maj╣ one na celu zmianΩ informacji w celu uszkodzenia lub zniszczenia danych lub samej sieci. W tabeli 22.8 przedstawiono kilka czΩstych zagro┐e± spotykanych w dzisiejszych sieciach.      
Tabela 22.8 Rodzaje atak≤w sieciowych

Typ atakuOpisDzia│anie protoko│u IPSec

Pods│uchiwanie Monitorowanie jawnie przesy│anych pakiet≤w. Pods│uchiwane mog╣ byµ tak┐e pakiety kapsu│kowane, pod warunkiem, ┐e atakuj╣cy ma dostΩp do klucza szyfruj╣cego lub pakiety nie s╣ zaszyfrowane. Dane s╣ przed transmisj╣ szyfrowane, co zapobiega dostΩpowi do nich nawet w przypadku przechwycenia pakietu. Jedynie strona odbieraj╣ca mo┐e odszyfrowaµ dane.
Modyfikacja danych Zmiana i przes│anie zmodyfikowanych pakiet≤w. Kryptograficzny skr≤t danych umo┐liwia do│╣czenie do ka┐dego pakietu cyfrowego äpodpisuö, kt≤ry jest sprawdzany przez odbieraj╣cy komputer w celu wykrycia ewentualnych zmian.
Podszywanie siΩ Korzystanie ze specjalnie skonstruowanych lub przechwyconych pakiet≤w w celu podszycia siΩ pod to┐samo£µ prawid│owego adresata. Komputery u┐ywaj╣ce systemu Windows 2000 s╣ zabezpieczane za pomoc╣ protoko│≤w Kerberos v5, MS-CHAP i innych metod uwierzytelniania.
Odmowa obs│ugi (denial-of-service) Uniemo┐liwia u┐ytkownikom dostΩp do sieci. Przyk│adem mo┐e byµ zalewanie sieci nadmiernym ruchem pakiet≤w. Metody uwierzytelniania ograniczaj╣ dostΩp nieautoryzowanych u┐ytkownik≤w.
Przechwytywanie danych Przechwycenie pakiet≤w IP przez nieupowa┐nion╣ trzeci╣ stronΩ w celu ich monitorowania i ewentualnej zmiany. Mechanizmy zapobiegaj╣ce powt≤rkom, podpisywanie danych.
Atak przy u┐yciu znanego klucza DostΩp do lub konstrukcja klucza zabezpieczaj╣cego, w celu deszyfrowania lub zmiany danych. Skompromitowany klucz mo┐e byµ u┐ywany do tworzenia dodatkowych kluczy. W systemie Windows 2000 klucze publiczne s╣ okresowo od£wie┐ane, co zmniejsza ryzyko wykorzystania przechwyconego klucza do uzyskania dostΩpu do zabezpieczanych informacji.
Ataki w warstwie aplikacji Ten atak, wymierzony g│≤wnie w serwery aplikacji, mo┐e spowodowaµ b│╣d w pracy sieciowego systemu operacyjnego lub aplikacji, lub mo┐e mieµ na celu wprowadzenie do sieci wirus≤w. Poniewa┐ protok≤│ IPSec jest implementowany w warstwie sieciowej, to pakiety nie odpowiadaj╣ce filtrom zabezpieczaj╣cym s╣ odrzucane, co zabezpiecza aplikacje i systemy operacyjne.


     Protok≤│ IPSec zapobiega wymienionym typom atak≤w u┐ywaj╣c mechanizm≤w opartych na technikach kryptograficznych. Kryptografia pozwala na bezpieczne przesy│anie informacji przez tworzenie ich skr≤t≤w (cyfrowe podpisywanie) i szyfrowanie (kodowanie).
     Do zabezpieczania informacji u┐ywana jest kombinacja klucza i algorytmu:      Protok≤│ IPSec, w celu okre£lenia poziomu zabezpiecze± wymaganego podczas sesji komunikacyjnej, korzysta z mechanizmu opartego na zasadach. Zasady te mog╣ byµ rozpowszechniane w sieci za pomoc╣ kontroler≤w domen Windows 2000 lub tworzone i przechowywane lokalnie w rejestrze komputera u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional.
     Przed rozpoczΩciem transmisji jakichkolwiek danych komputer u┐ywaj╣cy protoko│u IPSec negocjuje poziom zabezpiecze±, kt≤ry ma byµ zachowany podczas trwania sesji komunikacyjnej. Podczas procesu negocjacji wybierane s╣ metody uwierzytelniania, tworzenia skr≤t≤w oraz (opcjonalnie) tunelowania i szyfrowania danych. Tajne klucze uwierzytelniaj╣ce s╣ tworzone lokalnie w ka┐dym z komputer≤w na podstawie informacji wymienianych podczas tego procesu i nie s╣ one nigdy przesy│ane przez sieµ. Po wygenerowaniu kluczy s╣ one u┐ywane do uwierzytelnienia sesji, po kt≤rym mo┐e rozpocz╣µ siΩ wymiana zabezpieczonych danych.
     Wynikowy poziom zabezpiecze± mo┐e byµ niski lub wysoki, co jest uzale┐nione od zasad zabezpiecze± IP w nadaj╣cym lub odbieraj╣cym komputerze. Przyk│adowo, sesja komunikacyjna pomiΩdzy komputerem u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional a hostem nie korzystaj╣cym z protoko│u IPSec mo┐e nie wymagaµ utworzenia bezpiecznego kana│u transmisyjnego. Z drugiej strony, sesja komunikacyjna pomiΩdzy serwerem Windows 2000 zawieraj╣cym wra┐liwe informacje a hostem │╣cz╣cym siΩ z nim za pomoc╣ po│╣czenia telefonicznego mo┐e wymagaµ wysokich zabezpiecze±, │╣cznie z szyfrowaniem danych i zabezpieczaniem ich transmisji.

Przyk│ad dzia│ania protoko│u IPSec

     Rysunek 22.19 przedstawia schemat procedury nawi╣zywania sesji IPSec:


Rysunek 22.19 Schemat: Proces IPSec

  1. Aplikacja w komputerze A generuje pakiety wychodz╣ce, kt≤re maj╣ zostaµ wys│ane przez sieµ do komputera B.
  2. Protok≤│ IPSec sprawdza ustawienia zasad IPSec w komputerze A w celu okre£lenia zasady aktywnej. Domy£lne zasady umo┐liwiaj╣ komputerowi wymaganie bezpiecznej komunikacji, ┐╣danie bezpiecznej komunikacji ale nawi╣zywanie w razie potrzeby komunikacji niezabezpieczonej oraz nawi╣zywanie niezabezpieczonej komunikacji w ka┐dym przypadku. Tylko jedna z nich mo┐e byµ aktywna w danym momencie.
  3. Komputer A rozpoczyna negocjacjΩ zabezpiecze± z komputerem B. Obydwa komputery wymieniaj╣ swoje klucze publiczne i ustanawiaj╣ wsp≤lny, tajny klucz, kt≤ry jest tworzony niezale┐nie w obydwu punktach ko±cowych po│╣czenia, bez transmisji przez sieµ.
  4. Sterownik IPSec w komputerze A podpisuje wychodz╣cy pakiet w celu zapewnienia jego integralno£ci i opcjonalnie szyfruje go dla zachowania poufno£ci. NastΩpnie pakiet jest przesy│any do komputera B.
  5. Routery i serwery znajduj╣ce siΩ na £cie┐ce pomiΩdzy komputerem A i komputerem B nie musz╣ obs│ugiwaµ protoko│u IPSec. Przekazuj╣ one pakiety w zwyk│y spos≤b.
  6. Sterownik IPSec w komputerze B sprawdza integralno£µ pakiet≤w i w razie potrzeby odszyfrowuje ich zawarto£µ. NastΩpnie przekazuje je do odbieraj╣cej aplikacji.
     Mimo ┐e routery i prze│╣czniki mog╣ przekazywaµ zaszyfrowane pakiety IP, to aby dostarczenie pakiet≤w by│o mo┐liwe, zapory ogniowe, routery zabezpieczaj╣ce i serwery proxy musz╣ mieµ w│╣czon╣ funkcjΩ przekazywania IP. WiΩcej informacji na temat przekazywania protoko│u IP znajduje siΩ w tomie Integracja MiΩdzysieciowa w publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource KIt, w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisji û przegl╣dö.

Dodatkowe informacje na temat IPSec

     Protok≤│ IPSec umo┐liwia szyfrowanie wychodz╣cych pakiet≤w IP kosztem wydajno£ci lokalnego komputera. Pakiety IP s╣ szyfrowane przed przekazaniem ich do sieci, co jest procesem w znacznym stopniu obci╣┐aj╣cym procesor. Mimo ┐e IPSec implementuje metodΩ symetrycznego szyfrowania danych, to odszyfrowanie znacznej liczby pakiet≤w IP mo┐e zablokowaµ nawet najszybsze stacje robocze.
     Protok≤│ IPSec umo┐liwia przekazanie czΩ£ci przetwarzania do adaptera sieciowego. Wiele adapter≤w zawiera procesory, kt≤re mog╣ wykonywaµ wiele czynno£ci normalnie wykonywanych przez centralny procesor komputera. Do czynno£ci tych mo┐e zaliczaµ siΩ szyfrowanie pakiet≤w. Informacje o tym, czy dany adapter sieciowy mo┐e przej╣µ czynno£ci zwi╣zane z szyfrowaniem, mo┐na znaleƒµ w jego dokumentacji.

Konfigurowanie zasad IPSec

     Us│ugi IPSec konfiguruje siΩ za pomoc╣ zasad IPSec. Zasady te udostΩpniaj╣ kilka poziom≤w zabezpiecze± dla rodzaj≤w ruchu najczΩ£ciej spotykanych w dzisiejszych sieciach.
     Zasady IPSec mog╣ byµ przechowywane w dw≤ch lokalizacjach:
  1. W bazie danych Active Directory w kontrolerze domeny Windows 2000.
  2. Lokalnie, w rejestrach komputer≤w nie nale┐╣cych do domeny Windows 2000.
     Administrator zabezpiecze± sieci mo┐e skonfigurowaµ zasady IPSec w kontrolerze domeny tak, aby odpowiada│y wymaganiom poszczeg≤lnych u┐ytkownik≤w, grup, aplikacji, domen, lokalizacji lub ca│ego przedsiΩbiorstwa. Zasady IPSec mog╣ byµ tak┐e implementowane lokalnie w £rodowiskach nie zabezpieczanych przez domenΩ Windows 2000.
     Zasady IPSec s╣ tworzone w oparciu o zalecenia zabezpiecze± w danej organizacji. Przy wykorzystaniu specjalnych akcji zwi╣zanych z zabezpieczeniami, nazywanych regu│ami, jedna zasada mo┐e zostaµ zastosowana dla heterogenicznej grupy komputer≤w lub jednostek organizacyjnych. System Windows 2000 Professional udostΩpnia konsolΩ MMC o nazwie Lokalne zasady zabezpiecze±, umo┐liwiaj╣c╣ tworzenie i zarz╣dzanie zasadami IPSec.
     Niniejsza sekcja opisuje procedurΩ konfigurowania lokalnych i przeznaczonych dla domeny zasad IPSec w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional. Szczeg≤│owe informacje na temat planowania, tworzenia i implementowania zasad IPSec w kontrolerze domeny Windows 2000 mo┐na znaleƒµ w tomie System sieciowy TCP/IP publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit w rozdziale äBezpiecze±stwo IPö.

Konfigurowanie zasad IPSec dla domeny

     W przypadku organizacji, kt≤ra chce zaimplementowaµ protok≤│ IPSec, najefektywniejsz╣ metod╣ kontrolowania zasad zabezpiecze± jest ich okre£lenie w kontrolerze domeny. System Windows 2000 udostΩpnia interfejs administracji, snap-in Lokalne zasady zabezpiecze±, umo┐liwiaj╣cy tworzenie i administrowanie zasad zabezpiecze±. Administrator protoko│u IPSec mo┐e tworzyµ zasady obejmuj╣ce swoim zasiΩgiem r≤┐norodne poziomy û od lokalizacji, poprzez domenΩ, jednostkΩ organizacyjn╣ a┐ do poszczeg≤lnych u┐ytkownik≤w i komputer≤w. W oparciu o zidentyfikowane potrzeby mo┐na przypisywaµ r≤┐nym grupom r≤┐ne zasady zabezpiecze±.
     Po utworzeniu zasady IPSec w kontrolerze domeny, mo┐e ona zostaµ zastosowana dla cz│onk≤w wybranego kontenera. Przyk│adowo, je┐eli u┐ytkownik jest cz│onkiem jednostki organizacyjnej (OU), do kt≤rej przypisano zasadΩ zabezpiecze±, to jest ona automatycznie stosowana podczas logowania tego u┐ytkownika. Nie jest przy tym wymagana ┐adna jego interwencja. Zasady utworzone na poziomie domeny umo┐liwiaj╣ zagwarantowanie, ┐e w│a£ciwy poziom zabezpiecze± zostanie zaimplementowany we wszystkich komputerach u┐ytkownik≤w, niezale┐nie od istnienia w nich lokalnych zasad zabezpiecze±.
     Gdy komputer, kt≤ry zazwyczaj nale┐y do domeny Windows 2000, zostanie od niej tymczasowo od│╣czony, to informacje o zasadach zabezpiecze± s╣ buforowane w jego lokalnym rejestrze.

Regu│y pierwsze±stwa zasad IPSec

     Pierwsze±stwo zasad zabezpiecze± protoko│u IP jest takie samo, jak w przypadku innych ustawie± Zasad grup. W domenie Zasady grup s╣ stosowane hierarchicznie, pocz╣wszy od najmniej restrykcyjnego obiektu (lokalizacji) do obiektu najbardziej restrykcyjnego (jednostki organizacyjnej).
     WiΩcej informacji na temat us│ugi Active Directory i Zasad grup znajduje siΩ w tomie Systemy Rozproszone publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit, w rozdzia│ach äKatalog Active Directoryö oraz äZarz╣dzanie konfiguracj╣ pulpituö.

Konfigurowanie lokalnych zasad IPSec

     Lokalne zasady IPSec mog╣ byµ okre£lane i przechowywane lokalnie w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional. Jest to u┐yteczne, gdy zabezpieczenia protoko│u IP implementuje siΩ lokalnie w nastΩpuj╣cych sytuacjach:      Po zaimplementowaniu lokalnych zabezpiecze± IP, komputer u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional mo┐e przesy│aµ pakiety IP w oparciu o zasady zabezpiecze± przechowywane w jego rejestrze. Podczas instalacji systemu operacyjnego preinstalowane s╣ tak┐e trzy domy£lne zasady IPSec: Klient, Serwer i Serwer z zabezpieczeniami. Tabela 22.9 przedstawia atrybuty tych zasad zabezpiecze±.      
Tabela 22.9 Domy£lne lokalne zasady zabezpiecze± IP

Nazwa zasadyPoziom zabezpiecze± Atrybuty

B>Klient (tylko odpowiada) Niski Ta zasada umo┐liwia komputerom, kt≤re nie wymagaj╣ bezpiecznej komunikacji, odpowiadanie na ┐╣dania komunikacji zabezpieczonej. Mo┐liwa jest w dalszym ci╣gu niezabezpieczona komunikacja z hostami nie u┐ywaj╣cymi protoko│u IPSec.
Serwer (┐╣daj zabezpiecze±) îredni Umo┐liwia komputerowi u┐ywaj╣cemu systemu Windows 2000 Professional akceptowanie niezabezpieczonych po│╣cze± i podejmowanie pr≤b nawi╣zywania bezpiecznych kana│≤w. Komunikacja nie jest zabezpieczona, gdy drugi host nie obs│uguje protoko│u IPSec.
Serwer z zabezpieczeniami wymagane) Wysoki Wymaga, aby ca│a komunikacja prowadzona z komputerami u┐ywaj╣cymi systemu Windows 2000 Professional by│a zabezpieczana. Wszy(zabezpieczenia a wszystkie po│╣czenia wychodz╣ce s╣ bezpieczne.


     Domy£lne zasady zabezpiecze± mog╣ byµ w wiΩkszo£ci przypadk≤w u┐ywane bez zmian, co eliminuje potrzebΩ tworzenia w│asnych zasad do momentu pojawienia siΩ specyficznych potrzeb. Do wybrania lub zmiany zasady zabezpiecze± IP konieczne jest posiadanie uprawnie± administratora.
     Domy£lnie nie jest aktywna ┐adna zasada IPSec. Aby wybraµ jedn╣ z domy£lnych lokalnych zasad, nale┐y pos│u┐yµ siΩ opisan╣ ni┐ej procedur╣:

Aby aktywowaµ lokaln╣ zasadΩ IPSec, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy ikonΩ Po│╣czenia lokalnego, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane, a nastΩpnie wybraµ zak│adkΩ Opcje.
  5. Wybraµ Zabezpieczenia protoko│u IP, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  6. Wybraµ opcjΩ U┐yj tych zasad zabezpiecze± protoko│u IP, a nastΩpnie wybraµ zasadΩ IPSec z listy.


     W przypadku komputera u┐ywaj╣cego systemu Windows 2000 Professional, kt≤ry jest cz│onkiem domeny i jest do niej do│╣czony, zasady IPSec przypisane mu na poziomie domeny s╣ nadrzΩdne w stosunku do dowolnych lokalnych zasad IPSec.

Snap-in Zarz╣dzanie zasadami IPSec

     Snap-in konsoli MMC Zarz╣dzanie zasadami zabezpiecze± IP umo┐liwia wykonywanie nastΩpuj╣cych czynno£ci:      Snap-in Zarz╣dzanie zasadami zabezpiecze± IP w systemie Windows 2000 Professional nie jest │adowany domy£lnie. Aby go zainstalowaµ, nale┐y zalogowaµ siΩ przy u┐yciu konta posiadaj╣cego uprawnienia administratora, a nastΩpnie wykonaµ ni┐ej opisane czynno£ci:

Aby zainstalowaµ snap-in Zarz╣dzanie zasadami zabezpiecze± IP, nale┐y:
  1. W pustej lub istniej╣cej ju┐ konsoli MMC klikn╣µ Konsola/Dodaj/Usu± przystawkΩ.
  2. W oknie Autonomiczna klikn╣µ przycisk Dodaj.
  3. Z listy DostΩpne przystawki autonomiczne wybraµ Zarz╣dzanie zasadami zabezpiecze± IP, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk Dodaj.
  4. W oknie dialogowym Wybierz, kt≤rym komputerem bΩdzie zarz╣dza│a ta przystawka wybraµ opcjΩ odpowiadaj╣c╣ £rodowisku zasad zabezpiecze±, kt≤re ma byµ zarz╣dzane przez dany komputer.
    Z poziomu zainstalowanej przystawki mo┐na zarz╣dzaµ zasadami zabezpiecze± w komputerze, w kt≤rym zosta│a ona zainstalowana (przechowywanymi w jego rejestrze), zasadami zabezpiecze± w lokalnej lub innej domenie (je┐eli posiada siΩ odpowiednie uprawnienia) lub lokalnymi zasadami zabezpiecze± innego komputera.
  5. Klikn╣µ przycisk Zako±cz.

Tworzenie lokalnych zasad IPSec

     Nowe zasady IPSec mog╣ byµ tworzone po wybraniu polecenia Utw≤rz zasadΩ zabezpiecze± IP z menu Akcja w konsoli Zarz╣dzanie zasadami zabezpiecze± IP lub po klikniΩciu prawym przyciskiem myszy panelu szczeg≤│≤w konsoli i wybraniu polecenia Utw≤rz zasadΩ zabezpiecze± IP. Akcja ta uruchamia Kreatora zasad zabezpiecze± IP.
     Kreator zasad zabezpiecze± IP ┐╣da od u┐ytkownika informacji niezbΩdnych do skonfigurowania pocz╣tkowej regu│y odpowiedzi dla nowej zasady. Konieczne jest podanie nastΩpuj╣cych informacji:      Szczeg≤│owa dyskusja tworzenia zasad zabezpiecze± protoko│u IP znajduje siΩ poza zakresem niniejszego paragrafu. WiΩcej informacji na temat zasad IP oraz tworzenia regu│ mo┐na znaleƒµ w Pomocy systemu Windows 2000 oraz w tomie System Sieciowy TCP/IP publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit, w rozdziale äBezpiecze±stwo IPö.

Filtrowanie protoko│u TCP/IP

     System Windows 2000 Professional umo┐liwia korzystanie z filtrowania TCP/IP (w systemie Windows NT 4.0 nazywanego zabezpieczeniami TCP/IP). Filtrowanie TCP/IP umo┐liwia precyzyjne okre£lenie typ≤w przychodz╣cego ruchu IP, jakie mog╣ byµ przetwarzane przez poszczeg≤lne interfejsy IP. Funkcja ta zosta│a zaprojektowana w celu filtrowania ruchu przetwarzanego przez klient≤w Internetu i intranet≤w w przypadku, gdy nie s╣ dostΩpne inne funkcje filtrowania, udostΩpniane np. przez us│ugΩ Routingu i dostΩpu zdalnego. Filtrowanie TCP/IP jest domy£lnie wy│╣czone.
     Filtrowanie TCP/IP jest skonstruowane jako zestaw filtr≤w dla nietranzytowego ruchu TCP/IP. Ruch nietranzytowy jest ruchem, kt≤ry jest przetwarzany przez host, gdy docelowy adres IP przychodz╣cych datagram≤w jest adresem przypisanym do lokalnego interfejsu, adresem rozg│oszeniowym w lokalnej podsieci lub adresem multiemisji. Filtrowanie TCP/IP nie jest stosowane do ruchu tranzytowego, czyli przekazywanego pomiΩdzy interfejsami.
     Filtrowanie TCP/IP umo┐liwia ograniczanie nietranzytowego przychodz╣cego ruchu TCP/IP w oparciu o nastΩpuj╣ce parametry:

Aby skonfigurowaµ filtrowanie protoko│u TCP/IP, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne, klikn╣µ prawym przyciskiem myszy ikonΩ Po│╣czenia lokalnego, a nastΩpnie wybraµ polecenie W│a£ciwo£ci.
  2. Na zak│adce Og≤lne wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ W│a£ciwo£ci.
  3. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  4. Wybraµ zak│adkΩ Opcje, klikn╣µ Filtrowanie TCP/IP, a nastΩpnie opcjΩ W│a£ciwo£ci.
     Filtrowanie TCP/IP mo┐e byµ w│╣czane i wy│╣czane we wszystkich adapterach za pomoc╣ pojedynczego pola opcji. Mo┐e to pom≤c podczas rozwi╣zywania problem≤w z │╣czno£ci╣, kt≤re mog╣ wynikaµ w│a£nie z filtrowania. Zbyt restrykcyjne filtry mog╣ nie pozwalaµ na nawi╣zywanie pewnych rodzaj≤w po│╣cze±, np. je┐eli zostanie w│╣czony filtr pakiet≤w RIP, to us│uga nas│uchiwania protoko│u RIP nie bΩdzie dzia│a│a.

Konfigurowanie QoS

     Funkcje zapewniania jako£ci us│ug (QoS û Quality of Service) umo┐liwiaj╣ korzystanie z aplikacji multimedialnych, takich jak wideokonferencje i telefonia IP. QoS mo┐e tak┐e zwiΩkszaµ wydajno£µ tradycyjnego oprogramowania krytycznego dla dzia│ania przedsiΩbiorstwa, takiego jak systemy planowania zasob≤w (ERP). DziΩki pe│nej implementacji QoS w domenie Windows 2000, aplikacje u┐ywaj╣ce tych funkcji i dzia│aj╣ce w klientach Windows 2000 mog╣ korzystaµ z us│ug gwarantowanego dostarczania przy zachowaniu scentralizowanego modelu zarz╣dzania zasobami sieciowymi.
Przeznaczenie i dzia│anie us│ug QoS oraz szczeg≤│y ich implementacji w sieci.
     Mimo ┐e us│ugi QoS s╣ w znacznym stopniu implementowane sprzΩtowo w serwerach, komutatorach i routerach, to zrozumienie ich dzia│ania w systemie Windows 2000 jest niezbΩdne do prawid│owego ich zaimplementowania w kliencie u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional. Niniejszy paragraf zawiera informacje na temat architektury QoS, u┐ywanych protoko│≤w oraz przyk│adowy scenariusz, demonstruj╣cy dzia│anie tych koncepcji. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w paragrafach äOm≤wienie QoSö oraz äSk│adniki QoS w systemie Windows 2000ö.
Weryfikacja spe│nienia wymaga± dla implementacji QoS przez klienta oraz instalacja Harmonogramu pakiet≤w QoS.
     Aby poprawnie zaimplementowaµ us│ugi QoS w kliencie u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional, konieczne jest spe│nienie przez niego okre£lonych wymaga± sprzΩtowych i programowych. Dodatkowo niezbΩdne jest zainstalowanie Harmonogramu pakiet≤w QoS w ka┐dym kliencie Windows 2000 Professional, kt≤ry musi korzystaµ z us│ug QoS. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äWymagania dla konfiguracji QoSö.

Om≤wienie QoS

     Strumienie multimedialne, takie jak u┐ywane w telefonii IP lub podczas wideokonferencji, s╣ w znacznym stopniu wra┐liwe na dostΩpn╣ szeroko£µ pasma oraz warto£ci op≤ƒnie±, co nak│ada niespotykane do tej pory wymagania na sieci, kt≤rymi s╣ one przesy│ane. Z drugiej strony, administratorzy sieci korporacyjnych za priorytetowe mog╣ uwa┐aµ zapewnienie jako£ci transmisji sieciowej dla aplikacji krytycznych dla dzia│ania przedsiΩbiorstwa, takich jak systemy planowania zasob≤w (ERP).
     Aby aplikacje czasu rzeczywistego mog│y byµ u┐ywane w sieciach IP z akceptowalnym poziomem jako£ci, musz╣ byµ spe│nione okre£lone wymagania, do kt≤rych zaliczaj╣ siΩ szeroko£µ pasma oraz warto£ci op≤ƒnie± i ich nier≤wnomierno£ci. Tabela 22.10 zawiera om≤wienie poszczeg≤lnych wymaga±.      
Tabela 22.10 Wymagania dla aplikacji czasu rzeczywistego

WymaganieZnaczenie

Szeroko£µ pasma Dane multimedialne, w szczeg≤lno£ci obraz, wymagaj╣ wiΩkszych przepustowo£ci ni┐ s╣ w stanie obs│u┐yµ tradycyjne sieci. Nawet po skompresowaniu, kilka jednoczesnych strumieni multimedialnych mo┐e ca│kowicie uniemo┐liwiµ przesy│anie jakiegokolwiek innego ruchu w sieci.
Op≤ƒnienia Ilo£µ czasu niezbΩdnego do przes│ania pakietu multimedialnego od ƒr≤d│a do miejsca docelowego. Ma ona g│≤wny wp│yw na odbieran╣ jako£µ po│╣czenia. Op≤ƒnienia musz╣ byµ zminimalizowane do okre£lonego poziomu wymaganego przez interaktywno£µ komunikacji oraz w celu zmniejszenia przerw w konwersacji.
Nier≤wnomierno£µ Nier≤wnomierno£µ czas≤w docierania pakiet≤w do miejsca docelowego musi byµ ni┐sza od okre£lonego poziomu. Zapobiega to traceniu pakiet≤w, kt≤re powoduje przerwy w transmisji dƒwiΩku i obrazu. Zmiana rozmiaru bufor≤w odbiorczych, zmniejszaj╣ca nier≤wnomierno£ci, wp│ywa tak┐e na op≤ƒnienia.
Wsp≤│istnienie W przeciwie±stwie do ruchu multimedialnego, ruch zwi╣zany z przekazywaniem danych nap│ywa w nieprzewidywalnych seriach. Nasilenie takich serii mo┐e powodowaµ przerwy w dzia│aniu aplikacji wideokonferencyjnych. Pasmo przydzielone aplikacjom multimedialnym musi byµ zabezpieczone przed ruchem zwi╣zanym z danymi i vice versa.


     Us│ugi QoS s╣ kombinacj╣ mechanizm≤w, kt≤re wsp≤│dzia│aj╣c ze sob╣ udostΩpniaj╣ okre£lony poziom us│ug dla generowanego przez aplikacje ruchu, kt≤ry jest przekazywany przez sieµ lub wiele roz│╣cznych sieci. Implementacja QoS wymaga po│╣czenia r≤┐norodnych technologii zdefiniowanych przez organizacjΩ IETF. Technologie te zosta│y zaprojektowane w celu zmniejszenia problem≤w zwi╣zanych ze wsp≤│dzieleniem zasob≤w sieci i sko±czonego pasma transmisyjnego.
     Us│ugi QoS zapewniaj╣ dwie g│≤wne korzy£ci:      Zaimplementowanie us│ug QoS umo┐liwia administratorom sieci efektywne wykorzystanie szeroko£ci pasma w podsieci, gdy u┐ywane s╣ w niej aplikacje intensywnie korzystaj╣ce z jej zasob≤w. Sieµ, w kt≤rej te us│ugi dzia│aj╣, mo┐e gwarantowaµ dostΩpno£µ zasob≤w dla pewnego rodzaju ruchu oraz zdolno£µ okre£lania priorytet≤w dla innych, wa┐nych jego rodzaj≤w. Pozwala to na uzyskanie w zat│oczonej, wsp≤│dzielonej sieci podobnego poziomu us│ug, jaki mo┐na uzyskaµ w sieci prywatnej. R≤┐ne klasy aplikacji mog╣ charakteryzowaµ siΩ r≤┐nymi stopniami tolerancji op≤ƒnie± w transmisji sieciowej. Zaakceptowanie ┐╣dania QoS stanowi gwarancjΩ, ┐e aplikacja bΩdzie mog│a przesy│aµ dane w akceptowalnej ramce sieciowej, a dane nie zostan╣ op≤ƒnione, zniekszta│cone ani utracone.
     Aby us│ugi QoS dzia│a│y w ca│ej £cie┐ce pomiΩdzy dwoma hostami, konieczna jest wsp≤│praca tych host≤w oraz wszystkich router≤w i komutator≤w, kt≤re siΩ pomiΩdzy nimi znajduj╣. Ka┐de z tych urz╣dze±, je┐eli nie obs│uguje QoS, traktuje wszystkie dane tak samo i udostΩpnia im us│ugi na zasadzie äpierwsze przysz│o û pierwsze obs│u┐oneö. Dodatkowo, aby aplikacja mog│a korzystaµ z us│ug QoS, musi ona chocia┐ w pewnym stopniu je obs│ugiwaµ, tak aby mog│a za┐╣daµ od sieci przydzielenia pewnej przepustowo£ci i innych zasob≤w.
     Efektywne wykorzystywanie i przydzielanie szeroko£ci pasma jest kluczowe dla osi╣gniΩcia zamierzonej produktywno£ci. Aplikacje czasu rzeczywistego, aplikacje multimedialne oraz aplikacje ERP wymagaj╣ przydzia│u znacznej ilo£ci niezak│≤conego pasma transmisyjnego i z tego powodu mog╣ w znacznym stopniu wykorzystywaµ istniej╣ce zasoby sieciowe. Je┐eli ruch jest bardzo intensywny, to mo┐e siΩ zmniejszyµ og≤lna wydajno£µ sieci, co z kolei skutkuje utrat╣ pakiet≤w. Efektem s╣ problemy podczas prowadzenia wideokonferencji i innej komunikacji w czasie rzeczywistym, poniewa┐ powoduje zniekszta│cenia dƒwiΩku i obrazu. Ze wzglΩdu na to, ┐e aplikacje multimedialne wykorzystuj╣ znaczne ilo£ci pasma sieciowego, tradycyjne aplikacje mog╣ byµ poszkodowane ze wzglΩdu na brak dostΩpnych zasob≤w sieciowych. Us│ugi QoS udostΩpniaj╣ system dostarczania ruchu sieciowego, kt≤ry gwarantuje ograniczenie op≤ƒnie± i utraty danych, a tak┐e pozwala na priorytetowe kolejkowanie pewnych rodzaj≤w ruchu sieciowego przed innymi.
     Istotne jest zrozumienie, ┐e us│ugi QoS nie mog╣ zwiΩkszyµ dostΩpnego pasma transmisyjnego, a jedynie efektywnie je przydzielaµ w oparciu o r≤┐norodne parametry.

Sk│adniki QoS w systemie Windows 2000

     Architektura us│ug QoS w systemie Windows 2000 jest budowana przez zbi≤r £ci£le ze sob╣ zwi╣zanych protoko│≤w, us│ug i mechanizm≤w kontroluj╣cych dostΩp do zasob≤w sieciowych, klasyfikuj╣cych i planuj╣cych ruch sieciowy oraz protoko│≤w, kt≤re sygnalizuj╣ urz╣dzeniom sieciowym potrzebΩ zastosowania QoS podczas obs│ugi okre£lonego ruchu. Rysunek 22.20 przedstawia architekturΩ QoS w systemie Windows 2000.


Rysunek 22.20 Sk│adniki QoS w systemie Windows 2000

     Wszystkie powy┐sze sk│adniki wsp≤│pracuj╣ ze sob╣ w celu zapewnienia dzia│ania us│ug QoS w sieci. Cieniowane pola na rysunku reprezentuj╣ sk│adniki QoS w systemie Windows 2000. Nie zosta│y na nim uwzglΩdnione elementy infrastruktury sieciowej niezbΩdne dla pe│nego zagwarantowania poziomu us│ug w ca│ej £cie┐ce komunikacyjnej. Wszystkie routery i komutatory pomiΩdzy nadawc╣ i odbiorc╣ musz╣ obs│ugiwaµ przynajmniej jeden z dostΩpnych mechanizm≤w QoS, takich jak protok≤│ RSVP, 802.1p lub DiffServ, w przeciwnym przypadku ruch bΩdzie dostarczany bez uwzglΩdnienia jego priorytetu.

API QoS

     W celu okre£lenia lub za┐╣dania wymaga± dla pasma transmisyjnego, takich jak poziom op≤ƒnie± dla transmisji dƒwiΩku, aplikacje mog╣ pos│ugiwaµ siΩ programistycznym interfejsem API QoS. Interfejs ten mo┐e byµ u┐ywany tak┐e do przydzielania priorytet≤w ruchowi generowanemu przez aplikacje kluczowe dla funkcjonowania przedsiΩbiorstwa.
     API QoS jest czΩ£ci╣ API Winsock2 (Windows Sockets 2.0). Abstrakcja tego interfejsu umo┐liwia aplikacjom wywo│ywanie funkcji QoS bez posiadania wiedzy o mechanizmach QoS dostΩpnych w danym £rodowisku sieciowym. DziΩki temu us│ugi QoS mog╣ byµ implementowane w r≤┐norodnych £rodowiskach sieciowych, takich jak Ethernet lub IP nad ATM.

Protok≤│ RSVP

     Gdy aplikacja zg│asza ┐╣danie QoS, API QoS wywo│uje us│ugi dostawcy QoS, Dostawcy us│ug RSVP (Rsvpsp.dll). Jest on odpowiedzialny za wys│anie komunikat≤w sygnalizacyjnych RSVP do po£rednicz╣cych w komunikacji urz╣dze± sieciowych. Komunikaty te zawieraj╣ informacje o wymaganej szeroko£ci pasma, kontroli ruchu sieciowego oraz obs│ugi kontroli dostΩpu.
     Protok≤│ rezerwacji zasob≤w RSVP jest zdefiniowanym przez IETF protoko│em sygnalizacji, przenosz╣cym ┐╣dania QoS przez sieµ. RSVP (Rsvp.exe) wype│nia lukΩ pomiΩdzy aplikacj╣, systemem operacyjnym i mechanizmami QoS specyficznymi dla no£nika sieciowego. RSVP wysy│a komunikaty w formacie, kt≤ry jest od tego no£nika niezale┐ny, dziΩki czemu mo┐liwa jest obs│uga QoS w ca│ej £cie┐ce transmisyjnej w sieciach, kt≤re │╣cz╣ r≤┐ne rodzaje niskopoziomowych urz╣dze± sieciowych.

Kontrola ruchu

     Zadaniem mechanizm≤w kontroli ruchu jest tworzenie i regulowanie przep│ywu danych przy u┐yciu parametr≤w zdefiniowanych przez us│ugi QoS, takich jak op≤ƒnienia transmisji i wariacja tych op≤ƒnie±. Obs│uguje ona ponadto proces tworzenia filtr≤w kieruj╣cych wybrane pakiety do strumienia danych. Funkcje kontroli ruchu s╣ dostΩpne za po£rednictwem interfejsu API kontroli ruchu, implementowanego w bibliotece dynamicznej Traffic.dll. Funkcje kontroli ruchu s╣ wywo│ywane przez API QoS.
     Klasyfikator pakiet≤w okre£la klasΩ us│ug, do kt≤rej nale┐╣ poszczeg≤lne pakiety. Tabela 22.11 zawiera klasy us│ug, do kt≤rych pakiet mo┐e nale┐eµ.      
Tabela 22.11 Klasy us│ug w systemie Windows 2000

Klasa us│ugDefinicja

Brak QoS Urz╣dzenia sieciowe staraj╣ siΩ po prostu dostarczyµ pakiet do miejsca przeznaczenia (standardowy poziom us│ugi).
Kontrolowane obci╣┐enie Przybli┐a standardowy poziom utraty pakiet≤w w no£niku transmisyjnym oraz zachowanie us│ug typu äbrak QoSö w przypadku lekko obci╣┐onych (nie zat│oczonych) warunk≤w sieciowych.
Gwarantowana Gwarantuje zdolno£µ przes│ania danych z okre£lon╣ prΩdko£ci╣ w czasie trwania po│╣czenia.
Jako£ciowa Klasa ta, jeszcze nie zaimplementowana, zosta│a zaprojektowana dla aplikacji, kt≤re wymagaj╣ okre£lenia priorytetu dla generowanego przez nie ruchu, ale nie s╣ w stanie okre£liµ swoich ilo£ciowych potrzeb. Poziom us│ug jest okre£lany przez administratora sieci za pomoc╣ wpisu w serwerze zasad.


     Pakiety s╣ kolejkowane w zale┐no£ci od przypisanej do nich klasy us│ug, zarz╣dzanej przez Harmonogram pakiet≤w QoS. Harmonogram pakiet≤w QoS wymusza parametry QoS dla poszczeg≤lnych strumieni danych. Ruch jest oznaczany przez Harmonogram pakiet≤w QoS okre£lonym priorytetem, rozr≤┐nianym na podstawie priorytetu i typu urz╣dzenia. 802.1p umo┐liwia okre£lanie priorytet≤w dla pakiet≤w dla urz╣dze±, kt≤re odpowiadaj╣ warstwie 2 modelu OSI, takich jak komutatory.
     Harmonogram pakiet≤w QoS tworzy nastΩpnie harmonogram dostarczania dla ka┐dej kolejki pakiet≤w i obs│uguje konflikty pomiΩdzy pakietami, kt≤re potrzebuj╣ jednoczesnego dostΩpu do sieci.

Us│uga kontroli dostΩpu QoS

     Aby udostΩpniµ aplikacjom multimedialnym i innym, wymagaj╣cym okre£lonej jako£ci us│ug, akceptowalny poziom prΩdko£ci przesy│ania danych, sieµ musi potwierdziµ pewien poziom gwarantowanej dostΩpno£ci zasob≤w. Ponadto us│uga zarz╣dzania podsieci╣ musi umo┐liwiµ wsp≤│istnienie ruchu posiadaj╣cego priorytet z ruchem tradycyjnym.
     Us│uga kontroli dostΩpu QoS (QoS ACS), zlokalizowana w wyznaczonym serwerze ACS, rozwi╣zuje ten problem umo┐liwiaj╣c administratorowi sieci centralne okre£lenie w jaki spos≤b, przez kogo i kiedy mog╣ byµ u┐ywane wsp≤lne zasoby sieciowe. Serwer QoS ACS przeprowadza logiczn╣ alokacjΩ zasob≤w sieciowych w oparciu o zasady okre£lone w bazie Active Directory w kontrolerze domeny. Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e serwer ACS nie alokuje fizycznych zasob≤w sieciowych, a jedynie akceptuje lub odrzuca ┐╣dania. Po zaakceptowaniu ┐╣dania, nadaj╣cy host mo┐e rozpocz╣µ odpowiednie oznaczanie pakiet≤w. Procedura ta zosta│a zilustrowana na rysunku 22.21.


Rysunek 22.21 Dzia│anie us│ugi kontroli dostΩpu QoS

     Gdy serwer ACS otrzymuje ┐╣dania zasob≤w sieciowych:      Pojedynczy serwer QoS ACS mo┐e byµ skonfigurowany tak, aby zarz╣dza│ kilkoma podsieciami. Zazwyczaj serwery QoS ACS s╣ implementowane w najbardziej zat│oczonych segmentach sieci przedsiΩbiorstwa, czΩsto w pobli┐u punktu pod│╣czenia kosztownego │╣cza WAN.
     Zasady QoS ACS s╣ definiowane w Active Directory przez administratora sieci za pomoc╣ snap-in ACS. Mog╣ one zostaµ zdefiniowane na r≤┐nych poziomach, od szczeg≤│owego (zasady dla poszczeg≤lnych u┐ytkownik≤w w domenie) do og≤lnego (dowolny uwierzytelniony u┐ytkownik w przedsiΩbiorstwie). Zasady QoS ACS s╣ przetwarzane hierarchicznie, od najbardziej szczeg≤│owej do najbardziej og≤lnej. Ponadto zasady na poziomie przedsiΩbiorstwa mog╣ odr≤┐niaµ u┐ytkownik≤w uwierzytelnionych (zalogowanych do wa┐nego konta domeny) od nieuwierzytelnionych (posiadaj╣cych dostΩp do sieci, ale nie uwierzytelnionych w kontrolerze domeny).
Uwaga WiΩcej informacji na temat planowania i implementowania serwera QoS ACS w domenie Active Directory znajduje siΩ w publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit tomie System Sieciowy TCP/IP w rozdziale äQuality of Serviceö oraz w tomie Systemy Rozproszone, w tomie äZasady grupö.
     Modu│ zasad lokalnych (LPM) jest sk│adnikiem QoS ACS, umo┐liwiaj╣cym pobieranie informacji o zasadach z bazy Active Directory. Po odebraniu informacji uwierzytelniaj╣cej od serwera Kerberos przez serwer ACS, us│uga kontroli dostΩpu QoS wywo│uje bibliotekΩ dynamiczn╣ LPM o nazwie Msidlpm.dll. LPM pobiera nazwΩ u┐ytkownika z komunikatu RSVP, po czym wyszukuje zasadΩ kontroli dostΩpu dla danego u┐ytkownika w Active Directory.

Przyk│adowy scenariusz QoS

     Telefonia IP stanowi idealny przyk│ad us│ugi wymagaj╣cej korzystania z funkcji QoS. Gdy u┐ytkownik inicjuje telekonferencjΩ z innym u┐ytkownikiem, sukces komunikacji zale┐y od dostΩpnej szeroko£ci pasma. Ka┐da nowa sesja telefonii IP mo┐e obni┐yµ jako£µ poprzednich po│╣cze±, kt≤re w danym momencie jeszcze trwaj╣. Dzieje siΩ tak dlatego, ┐e obydwa po│╣czenia musz╣ wsp≤│dzieliµ to samo pasmo transmisyjne. Aby zagwarantowaµ jako£µ us│ugi i w│a£ciw╣ przepustowo£µ pierwszego po│╣czenia, u┐ywane s╣ r≤┐norodne sk│adniki QoS:      W kolejnej sekcji opisano, w jaki spos≤b te komponenty wsp≤│pracuj╣ ze sob╣ w typowym scenariuszu QoS. Rysunek 22.22 przedstawia czΩsto spotykane £rodowisko QoS.


Rysunek 22.22 Dzia│anie us│ug QoS

  1. Klient w sieci A nawi╣zuje sesjΩ wideokonferencji z u┐ytkownikiem w sieci B. Aplikacja u┐ywana do transmitowania danych mo┐e wsp≤│pracowaµ z us│ugami QoS. Aplikacja ┐╣da okre£lonych parametr≤w QoS od dostawcy us│ug RSVP.
  2. Dostawca us│ug RSVP ┐╣da od us│ugi RSCP sygnalizacji koniecznych wymaga± zwi╣zanych z szeroko£ci╣ pasma i powiadamia kontrolΩ ruchu o tym, ┐e dla danego strumienia danych zosta│o zg│oszone ┐╣danie QoS. Ruch jest obecnie przesy│any bez gwarancji QoS.
  3. Do serwera kontroli dostΩpu ACS wysy│any jest komunikat RSVP ┐╣daj╣cy rezerwacji zasob≤w. Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e do serwera QoS ACS wysy│any jest komunikat RSVP, a nie pakiety z danymi, kt≤re s╣ przesy│ane bezpo£rednio od nadawcy do odbiorcy.
  4. Serwer QoS ACS weryfikuje, czy dostΩpna jest ilo£µ zasob≤w sieciowych odpowiednia do spe│nienia wymaga± QoS, oraz czy u┐ytkownik posiada uprawnienia pozwalaj╣ce na ┐╣danie tej szeroko£ci pasma. Modu│ zasad lokalnych korzysta z informacji serwera Kerberos zawartych w ┐╣daniu RSVP w celu potwierdzenia to┐samo£ci u┐ytkownika, po czym wyszukuje odpowiedni╣ dla niego zasadΩ w katalogu Active Directory. Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e us│uga kontroli dostΩpu QoS mo┐e weryfikowaµ zasoby przydzielane nadawcy, odbiorcy lub obydwu.
  5. Po zako±czeniu weryfikacji, serwer QoS ACS akceptuje ┐╣danie i logicznie przydziela u┐ytkownikom pasmo transmisyjne, a nastΩpnie przekazuje ┐╣danie do odbiorcy sesji wideokonferencji, znajduj╣cego siΩ w sieci B.
  6. W chwili gdy ┐╣danie RSVP jest przekazywane przez router brzegowy w sieci A, router ten rejestruje ┐╣dane zasoby, nie przydzielaj╣c ich jednak fizycznie. RSVP jest protoko│em inicjowanym przez stronΩ odbieraj╣c╣, w zwi╣zku z czym pasmo transmisyjne mo┐e zostaµ zarezerwowane jedynie przez odbiorcΩ. Ten sam proces jest powtarzany w routerze brzegowym sieci B.
  7. »╣danie jest przekazywane poprzez ka┐de urz╣dzenie sieciowe znajduj╣ce siΩ w £cie┐ce pomiΩdzy nadawc╣ i odbiorc╣. Odbieraj╣cy klient informuje o tym, ┐e chce odbieraµ dane, zwracaj╣c komunikat RSCP ┐╣daj╣cy rezerwacji zasob≤w.
  8. Gdy ┐╣danie odbiorcy jest przekazywane przez router brzegowy sieci B, router ten posiada ju┐ w buforze informacje na temat ┐╣danej szeroko£ci pasma. Router por≤wnuje ┐╣danie odbiorcy z ┐╣daniem nadawcy i dokonuje rezerwacji, fizycznie przydzielaj╣c wymagan╣ przepustowo£µ. Ten sam proces jest powtarzany w routerze brzegowym sieci A.
  9. Pakiet rezerwacji jest odsy│any do nadawcy. Urz╣dzenia sieciowe w warstwie 3 (routery brzegowe) s╣ w stanie zaakceptowaµ i przydzieliµ ┐╣dan╣ szeroko£µ pasma transmisyjnego. Urz╣dzenia dzia│aj╣ce w warstwie 2 po prostu przekazuj╣ pakiet rezerwacji dalej.
  10. W trakcie tego procesu, ruch zwi╣zany z przesy│aniem danych jest przekazywany bez ┐adnych gwarancji QoS. Po odebraniu komunikatu rezerwacji, kontrola ruchu w ho£cie nadaj╣cym rozpoczyna proces klasyfikowania, oznaczania i kolejkowania pakiet≤w w celu dostosowania siΩ do wymaga± QoS. Harmonogram pakiet≤w QoS dokonuje oznaczania pakiet≤w dla protoko│u RSVP.
  11. Harmonogram pakiet≤w QoS rozpoczyna wysy│anie ruchu oznaczonego priorytetami. Dane s╣ przekazywane przez wszystkie urz╣dzenia w £cie┐ce transmisyjnej jako priorytetowe, co zwiΩksza prΩdko£µ ich przesy│ania i jako£µ sesji wideokonferencji pomiΩdzy klientami w sieciach A i B.
     Powy┐szy przyk│ad jest og≤lnym opisem dzia│ania us│ug QoS. Rzeczywiste implementacje mog╣ siΩ od niego znacznie r≤┐niµ, w zale┐no£ci od topologii u┐ywanej sieci i wystΩpowania w niej r≤┐nych urz╣dze± sieciowych.

Wymagania dla konfiguracji QoS

     Do zachowania integralno£ci rezerwacji RSVP we wsp≤│dzielonej podsieci istotne jest, aby ka┐dy klient, kt≤ry mo┐e wysy│aµ komunikaty RSVP, by│ klientem us│ugi QoS Subnet Bandwidth Manager. W systemie Windows 2000 Professional konieczne jest zainstalowanie i skonfigurowanie niezbΩdnego oprogramowania klienckiego. Aplikacje instalowane w kliencie u┐ywaj╣cym tego systemu tak┐e musz╣ byµ w stanie korzystaµ z us│ug QoS. Aplikacje, kt≤re nie potrafi╣ wsp≤│pracowaµ z us│ugami QoS, nie nawi╣zuj╣ komunikacji z serwerem QoS ACS. Dlatego generowany przez nie ruch jest przesy│any bez gwarancji jako£ci.
     Aby implementacja us│ugi QoS by│a w pe│ni mo┐liwa, klient u┐ywaj╣cy systemu Windows 2000 Professional musi spe│niaµ nastΩpuj╣ce wymagania:
     SprzΩt Adaptery sieciowe musz╣ byµ zgodne ze standardem IEEE 802.1p i musz╣ obs│ugiwaµ priorytety 802.1p we wsp≤│dzielonej podsieci. Standard ten udostΩpnia mechanizmy niezbΩdne do kontrolowania ruchu.
     Zasady kontroli dostΩpu Nale┐y siΩ upewniµ, czy administrator sieci utworzy│ w│a£ciwe zasady kontroli dostΩpu dla danego u┐ytkownika lub grupy w domenie. Zasady ACS okre£laj╣ poziom us│ug zwi╣zany z poszczeg≤lnymi kontami u┐ytkownik≤w lub grup i wp│ywaj╣cy bezpo£rednio na poziom us│ug im udostΩpnianych. Ponadto nale┐y sprawdziµ, jaka zasada zosta│a zdefiniowana dla u┐ytkownik≤w nieuwierzytelnionych w domenie û przyk│adowo dla cz│onk≤w grup roboczych. W zale┐no£ci od tej zasady, nieuwierzytelnieni u┐ytkownicy mog╣ korzystaµ z us│ug sieciowych na ni┐szym poziomie, bez gwarancji jako£ci lub nie posiadaj╣ do nich w og≤le dostΩpu.
     Harmonogram pakiet≤w QoS Harmonogram pakiet≤w QoS musi zostaµ zainstalowany w ka┐dym kliencie u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional, kt≤ry ma korzystaµ z us│ug kontroli ruchu. Harmonogram pakiet≤w QoS musi byµ zainstalowany tak┐e we wszystkich systemach ko±cowych dokonuj╣cych rezerwacji w podsieciach, w kt≤rych dzia│a us│uga kontroli dostΩpu QoS.

Aby zainstalowaµ Harmonogram pakiet≤w QoS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Klikn╣µ Instaluj.
  4. Klikn╣µ Us│uga.
  5. Wybraµ Harmonogram pakiet≤w QoS, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
  6. Klikn╣µ przycisk Zamknij.

Rozwi╣zywanie problem≤w z TCP/IP

     W systemie Windows 2000 Professional dostΩpnych jest wiele narzΩdzi u│atwiaj╣cych rozwi╣zywanie problem≤w z protoko│em TCP/IP. W tym paragrafie opisano najczΩ£ciej u┐ywane i najbardziej pomocne narzΩdzia do│╣czone do systemu operacyjnego, a tak┐e om≤wiono zorganizowane podej£cie do ich u┐ywania.
     Ocena sytuacji Po zaobserwowaniu problemu z protoko│em TCP/IP, nale┐y zidentyfikowaµ ƒr≤d│o tego problemu: adresowanie i routing IP, rozpoznawanie nazw host≤w, rozpoznawanie nazw NetBIOS lub protok≤│ IPSec. Na rysunkach od 22.24 do 22.26 przedstawiono diagram pomocny przy wykonywaniu tych czynno£ci. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äOm≤wienie rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IPö.
     Wyb≤r narzΩdzi rozwi╣zywania problem≤w Po okre£leniu prawdopodobnego ƒr≤d│a problemu, nale┐y skorzystaµ z narzΩdzi umo┐liwiaj╣cych upewnienie siΩ, czy przypuszczenie by│o prawdziwe, oraz u│atwiaj╣cych usuniΩcie tego problemu. Informacje na ich temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äNarzΩdzia rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IPö.
     Okre£lanie i rozwi╣zywanie problem≤w z rozpoznawaniem nazw W pierwszej kolejno£ci nale┐y sprawdziµ, czy b│╣d zosta│ spowodowany podczas rozpoznawania nazwy hosta (np. www.reskit.com), czy te┐ nazwy NetBIOS (np. \\nazwakomputera). Rodzaj problemu zwi╣zanego z rozpoznawaniem nazw mo┐na okre£liµ pos│uguj╣c siΩ odpowiednimi narzΩdziami. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRozwi╣zywanie problem≤w z rozpoznawaniem nazwö.
     Okre£lanie i rozwi╣zywanie problem≤w z rozpoznawaniem adres≤w IP Je┐eli problem nie jest zwi╣zany z rozpoznawaniem nazw, to nale┐y sprawdziµ, czy w kliencie u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional zosta│o prawid│owo skonfigurowane adresowanie IP, routing, protok≤│ IPSec oraz filtrowanie IP. Ponadto nale┐y upewniµ siΩ, ┐e trasa do odleg│ego komputera zosta│a prawid│owo skonfigurowana i jest dostΩpna. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRozwi╣zywanie problem≤w z adresowaniem IPö.
     Okre£lanie i rozwi╣zywanie problem≤w z routingiem IP Je┐eli problem z protoko│em TCP pojawia siΩ podczas korzystania z zasob≤w znajduj╣cych siΩ poza lokaln╣ podsieci╣ lub jest zwi╣zany z korzystaniem z odleg│ego hosta lub routera, to nale┐y zweryfikowaµ konfiguracjΩ bram w tabeli routingu oraz stan router≤w znajduj╣cych siΩ w £cie┐ce sieciowej. Informacje na ten temat znajduj╣ siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRozwi╣zywanie problem≤w z routingiemö.

Om≤wienie rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP

     Podczas usuwania dowolnego problemu zwi╣zanego z protoko│em TCP/IP nale┐y zadaµ sobie nastΩpuj╣ce pytania:      W idealnym przypadku okre£lenie lokalizacji oraz momentu wyst╣pienia problemu pozwala znacznie zawΩziµ zbi≤r jego mo┐liwych przyczyn. Dodatkowo, mo┐na systematycznie analizowaµ usterkΩ TCP/IP odwo│uj╣c siΩ do poszczeg≤lnych etap≤w poprawnej komunikacji komputer≤w.
     Protok≤│ TCP/IP w systemie Windows 2000 umo┐liwia aplikacjom komunikowanie siΩ przez sieµ z innymi komputerami przy u┐yciu jednej z trzech metod adresowania miejsc docelowych:      Ten paragraf opisuje sposoby usuwania problem≤w zwi╣zanych z rozpoznawaniem nazw host≤w lub nazw NetBIOS. Obydwa te zagadnienia zosta│y uwzglΩdnione na rysunkach od 22.23 do 22.25, przedstawiaj╣cych uproszczony schemat rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP w systemie Windows 2000 Professional.


Rysunek 22.23 Diagram rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP (czΩ£µ 1 z 3)



Rysunek 22.24 Diagram rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP (czΩ£µ 2 z 3)



Rysunek 22.25 Diagram rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP (czΩ£µ 2 z 3)

     Pierwszym krokiem podczas rozwi╣zywania problem≤w jest okre£lenie, kt≤ra aplikacja nie dzia│a. Jest ni╣ zazwyczaj narzΩdzie Telnet, Internet Explorer, polecenie net use lub inna aplikacja u┐ywaj╣ca interfejsu NetBIOS lub Winsock do wyszukiwania zasob≤w sieciowych. Zlokalizowanie tej aplikacji pomaga podczas kolejnego etapu, kt≤rym jest stwierdzenie, czy problem jest zwi╣zany z rozpoznawaniem nazw NetBIOS czy nazw host≤w.
     Najprostszym sposobem odr≤┐nienia problem≤w zwi╣zanych z rozpoznawaniem nazw host≤w od problem≤w zwi╣zanych z nazwami NetBIOS jest sprawdzenie, z kt≤rego interfejsu korzysta aplikacja, w kt≤rej wystΩpuj╣ problemy. Je┐eli u┐ywa ona interfejsu Winsock, to problem jest zwi╣zany z rozpoznawaniem nazw host≤w (DNS), natomiast je┐eli korzysta ona z interfejsu NetBIOS, to problem wynika z rozpoznawania nazw NetBIOS (rozg│oszeniowego, przy u┐yciu pliku Lmhosts lub us│ugi WINS). Spo£r≤d r≤┐norodnych aplikacji korzystaj╣cych z NetBIOS, najczΩ£ciej u┐ywane jest polecenie net oraz narzΩdzia administracyjne systemu Windows NT 4.0. Interfejsu Windows Sockets u┐ywa z kolei wiΩkszo£µ aplikacji internetowych, takich jak Internet Explorer czy te┐ klienci ftp i telnet.

NarzΩdzia rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP

     W tabeli 22.12 wymieniono narzΩdzia diagnostyczne om≤wione w niniejszej sekcji. DostΩpne s╣ tak┐e inne narzΩdzia usuwania problem≤w zwi╣zanych z protoko│em TCP/IP, om≤wione szczeg≤│owo w rozdziale äNarzΩdzia i strategie rozwi╣zywania problem≤wö.      
Tabela 22.12 NarzΩdzia diagnostyczne TCP/IP

NarzΩdzieWykorzystanie

Hostname Wy£wietla nazwΩ hosta.
Ipconfig Wy£wietla aktualne parametry konfiguracyjne sieci TCP/IP oraz aktualizuje lub zwalnia dzier┐awy DHCP. Ponadto umo┐liwia wy£wietlanie, rejestrowanie i oczyszczanie bufora nazw DNS.
Nbtstat Umo┐liwia badanie stanu aktualnych po│╣cze± NetBIOS nad TCP/IP, aktualizowanie bufora nazw NetBIOS oraz okre£lanie zarejestrowanych nazw i identyfikator≤w zakres≤w.
Pathping Umo┐liwia £ledzenie £cie┐ki do docelowego systemu oraz raportowanie utraty pakiet≤w w ka┐dym z router≤w znajduj╣cym siΩ w tej £cie┐ce.
Ping Wysy│a komunikaty ICMP Echo Request w celu weryfikacji poprawno£ci konfiguracji protoko│u TCP/IP oraz dostΩpno£ci odleg│ego hosta.
Route Wy£wietla tabelΩ routingu IP oraz umo┐liwia dodawanie i usuwanie tras IP.
Tracert Umo┐liwia £ledzenie £cie┐ki do docelowego systemu.


     Aby zapoznaµ siΩ ze sk│adni╣ ka┐dego z tych polece± nale┐y je wpisaµ, dodaj╣c opcjΩ /?.
     Opr≤cz wymienionych narzΩdzi TCP/IP, podczas odszukiwania ƒr≤de│ problem≤w i ich usuwania mog╣ byµ pomocne nastΩpuj╣ce narzΩdzia systemu Microsoft Windows 2000:

Rozwi╣zywanie problem≤w z rozpoznawaniem nazw

     Kolejne paragrafy opisuj╣ procedury wykrywania i usuwania r≤┐norodnych problem≤w zwi╣zanych z rozpoznawaniem nazw host≤w i NetBIOS.

Rozpoznawanie nazw NetBIOS

     W niniejszym paragrafie przedstawiono metody wykrywania i usuwania najczΩ£ciej spotykanych problem≤w z rozpoznawaniem nazw NetBIOS.
B│╣d rozpoznawania nazw nr 53
     NajczΩstszym symptomem problem≤w zwi╣zanych z rozpoznawaniem nazw NetBIOS jest zg│aszanie przez narzΩdzie Ping komunikatu o b│Ωdzie numer 53. Komunikat ten jest zwracany w≤wczas, gdy nie powiedzie siΩ proces rozpoznawania nazwy komputera. B│╣d 53 mo┐e siΩ tak┐e pojawiµ w przypadku, gdy wystΩpuje problem z nawi╣zaniem sesji NetBIOS. Aby rozr≤┐niµ te dwa przypadki, mo┐na skorzystaµ z poni┐szej procedury.

Aby okre£liµ przyczynΩ komunikatu o b│Ωdzie nr 53, nale┐y:
  1. Z poziomu menu Start uruchomiµ wiersz polece±.
  2. W wierszu polece± wpisaµ:
    net view * \\nazwa_hosta
    gdzie nazwa_hosta jest nazw╣ zasobu sieciowego o kt≤rym wiadomo, ┐e jest aktywny.
    Je┐eli powy┐sze polecenie dzia│a, to rozpoznawanie nazw prawdopodobnie nie jest przyczyn╣ problemu. Aby to potwierdziµ, nale┐y skorzystaµ z polecenia ping, podaj╣c nazwΩ hosta jako jego parametr. Czasami, na przyk│ad gdy serwer DNS lub WINS zawiera nieprawid│owy wpis, polecenie net use mo┐e zwracaµ b│╣d 53 r≤wnie┐ w przypadku, gdy rozpoznawanie nazw dzia│a prawid│owo. Je┐eli polecenie Ping r≤wnie┐ informuje o pora┐ce procesu rozpoznawania nazwy (wy£wietlaj╣c komunikat äNieznany hostö), to nale┐y skontrolowaµ stan sesji NetBIOS.
Aby skontrolowaµ stan sesji NetBIOS, nale┐y:
  1. Z poziomu menu Start uruchomiµ wiersz polece±.
  2. W wierszu polece± wpisaµ:
    net view * \\adres_ip
    gdzie adres_ip jest adresem zasobu sieciowego u┐ywanego w poprzedniej procedurze. Je┐eli to polecenie r≤wnie┐ nie dzia│a, to problem jest zwi╣zany z nawi╣zywaniem sesji.
     Je┐eli docelowy komputer znajduje siΩ w lokalnej podsieci, to nale┐y sprawdziµ, czy jego nazwa zosta│a prawid│owo podana oraz czy dzia│a w nim protok≤│ TCP/IP. Je┐eli komputer nie znajduje siΩ w lokalnej podsieci, to nale┐y siΩ upewniµ, ┐e w bazie danych DNS, WINS, pliku Hosts lub Lmhosts, znajduje siΩ poprawne przypisanie adresu IP do jego nazwy.
     Je┐eli wszystkie elementy protoko│u TCP/IP wydaj╣ siΩ dzia│aµ prawid│owo, to dzia│anie protoko│u TCP/IP mo┐na skontrolowaµ u┐ywaj╣c polecenia Ping z adresem odleg│ego komputera.
Sprawdzanie pliku Lmhosts
     Problem z rozpoznawaniem nazw mo┐e byµ zwi╣zany z plikiem Lmhosts, w kt≤rym nazwy s╣ wyszukiwane sekwencyjnie, od jego pocz╣tku do ko±ca. Je┐eli dla jednej nazwy hosta wymienionych jest kilka adres≤w, to protok≤│ TCP/IP korzysta z pierwszej napotkanej warto£ci, niezale┐nie od tego, czy jest ona prawid│owa.
     Plik Lmhosts mo┐na znaleƒµ w katalogu %SystemRoot%\System32\Drivers\Etc. Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e ten plik nie jest tworzony domy£lnie û w podanym katalogu istnieje jedynie przyk│adowy plik Lmhosts.sam. Przed jego u┐yciem nale┐y zmieniµ jego nazwΩ na Lmhosts.
Uwaga Katalog %SystemRoot%\System32\Drivers\Etc jest katalogiem domy£lnym dla pliku Lmhosts, jednak┐e jego lokalizacjΩ mo┐na zmieniµ za pomoc╣ wpisu databasepath w rejestrze (klucz rejestru HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet \Services\Tcpip\Parameters\).
Sprawdzanie konfiguracji WINS
     Nale┐y siΩ upewniµ, czy konfiguracja WINS w komputerze jest prawid│owo okre£lona. W szczeg≤lno£ci nale┐y sprawdziµ adres serwera WINS.

Aby obejrzeµ aktualn╣ konfiguracjΩ WINS, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Po│╣czenie lokalne, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ WINS.
     W oknie dialogowym Konfiguracja WINS nale┐y dodaµ adres IP serwera (je┐eli ┐aden nie jest wymieniony) oraz sprawdziµ, czy w│╣czone jest wyszukiwanie Lmhosts. Ponadto nale┐y sprawdziµ, czy protok≤│ NetBIOS nad TCP/IP jest w│╣czony, wy│╣czony, czy ustawiany na podstawie informacji pochodz╣cych z serwera DHCP. Je┐eli komputer korzysta z serwera DHCP, to ustawienia NetBIOS nad TCP/IP powinny byµ pobierane z serwera DHCP, w przeciwnym przypadku nale┐y w│╣czyµ ten protok≤│ rΩcznie.

Rozpoznawanie nazw DNS host≤w

     Je┐eli problem nie jest zwi╣zany z interfejsem NetBIOS, lecz z interfejsem Winsock, to jego ƒr≤d│em jest b│╣d w konfiguracji us│ugi DNS lub w pliku Hosts. Aby dowiedzieµ siΩ, dlaczego odleg│e komputery s╣ osi╣galne po podaniu adres≤w IP, a nie s╣ dostΩpne przy u┐yciu ich nazw, nale┐y sprawdziµ, czy plik Hosts i ustawienia DNS zosta│y skonfigurowane prawid│owo.

Aby sprawdziµ konfiguracjΩ rozpoznawania nazw host≤w, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Po│╣czenie lokalne, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ DNS.
  6. Sprawdziµ, czy ustawienia DNS zosta│y poprawnie skonfigurowane. Je┐eli brak jest adresu serwera DNS, to nale┐y dodaµ go do listy serwer≤w.
     Nale┐y zauwa┐yµ, ┐e powy┐sza procedura nie dotyczy klient≤w DHCP, poniewa┐ nie korzystaj╣ oni z listy serwer≤w DNS.
Sprawdzanie pliku Hosts
     Je┐eli problemy pojawiaj╣ siΩ podczas │╣czenia siΩ ze zdalnym systemem przy u┐yciu jego nazwy, a do rozpoznawania nazw jest u┐ywany plik Hosts, to mog╣ byµ one zwi╣zane z nieprawid│ow╣ zawarto£ci╣ tego pliku. Nale┐y upewniµ siΩ, czy nazwa odleg│ego komputera zosta│a prawid│owo wpisana w pliku Hosts oraz w aplikacji, kt≤ra z niego korzysta.
     Gdy korzysta siΩ z narzΩdzi TCP/IP takich jak Ping, do rozpoznawania nazw u┐ywany jest plik Hosts lub serwer DNS. Plik Hosts mo┐na znaleƒµ w katalogu %SystemRoot%\System32\Drivers\Etc.
     Zawarto£µ tego pliku nie jest aktualizowana dynamicznie û wszystkie znajduj╣ce siΩ w nim wpisy s╣ tworzone rΩcznie. Format pliku Hosts jest nastΩpuj╣cy:

172.16.48.10 testpc1 # Komentarze s╣ oznaczane za pomoc╣ #

     Adres IP oraz przyjazna nazwa komputera s╣ zawsze oddzielone za pomoc╣ co najmniej jednej spacji lub znaku tabulacji.
     B│Ωdy sieciowe mog╣ byµ powodowane przez nastΩpuj╣ce problemy zwi╣zane z plikiem Hosts:
Sprawdzanie konfiguracji DNS
     Je┐eli korzysta siΩ z us│ugi DNS, to nale┐y upewniµ siΩ, czy adresy IP serwer≤w DNS s╣ prawid│owe i zosta│y podane we w│a£ciwej kolejno£ci. NastΩpnie nale┐y skorzystaµ z polecenia Ping (podaj╣c nazwΩ hosta) i sprawdziµ, czy adres hosta jest rozpoznawany prawid│owo. Je┐eli polecenie Ping z u┐yciem nazwy hosta nie dzia│a, a po podaniu jego adresu IP funkcjonuje prawid│owo, to problem na pewno jest zwi╣zany z rozpoznawaniem nazw. Dzia│anie serwer≤w DNS mo┐na skontrolowaµ za pomoc╣ polecenia Ping, podaj╣c adresy tych serwer≤w jako jego parametr. Innym sposobem jest otworzenie sesji Telnet z portem 53 serwera DNS. Je┐eli po│╣czenie zostanie nawi╣zane prawid│owo, to us│uga DNS dzia│a w serwerze DNS. Po zweryfikowaniu dzia│ania us│ugi DNS mo┐na skorzystaµ z narzΩdzia Nslookup w celu sprawdzenia stanu poszukiwanych rekord≤w DNS.
     Je┐eli polecenie Ping nie dzia│a, zar≤wno po podaniu nazwy hosta jak te┐ i jego adresu IP, to problem jest zwi╣zany z podstawowymi funkcjami │╣czno£ci sieciowej lub z routingiem. WiΩcej informacji na ten temat znajduje siΩ w dalszej czΩ£ci tego rozdzia│u, w paragrafie äRozwi╣zywanie problem≤w z routingiemö.
     Kr≤tkie om≤wienie sposobu rozpoznawania nazw host≤w przez us│ugΩ DNS znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äRozpoznawanie nazw DNSö.
Komunikaty o b│Ωdach DNS
     B│Ωdy w rozpoznawaniu nazw mog╣ pojawiµ siΩ w≤wczas, gdy wpisy w serwerze lub kliencie DNS nie s╣ skonfigurowane prawid│owo, gdy serwer DNS nie dzia│a lub gdy wystΩpuje problem z │╣czno£ci╣ sieciow╣. Aby okre£liµ przyczynΩ problemu zwi╣zanego z rozpoznawaniem nazw mo┐na pos│u┐yµ siΩ narzΩdziem Nslookup.
     Nieudane zapytania zwracaj╣ r≤┐norodne komunikaty, zale┐ne od tego, czy nazwa nie zosta│a rozpoznana, serwer nie zwr≤ci│ odpowiedzi, czy te┐ up│yn╣│ limit czasu oczekiwania na odpowiedƒ. Serwer mo┐e byµ wy│╣czony, mo┐e w nim nie dzia│aµ us│uga DNS, a ponadto mog╣ wystΩpowaµ problemy natury sprzΩtowej lub zwi╣zane z routingiem.

Rozwi╣zywanie problem≤w z adresowaniem IP

     Je┐eli rozpoznawanie nazw dzia│a prawid│owo, to przyczyna problem≤w mo┐e istnieµ w dowolnym innym miejscu. W tym przypadku problem mo┐e zostaµ usuniΩty przez korektΩ konfiguracji protoko│u IP, a nie przez analizowanie procesu rozpoznawania nazw.
     Proces rozwi╣zywania problem≤w z TCP/IP podlega prostemu schematowi. Najpierw nale┐y zweryfikowaµ, czy konfiguracja protoko│u TCP/IP w komputerze, w kt≤rym problem wystΩpuje, jest prawid│owa, a nastΩpnie sprawdziµ za pomoc╣ polecenia Ping, czy istnieje po│╣czenie i trasa sieciowa pomiΩdzy tym komputerem a hostem docelowym.
     Przydatne mo┐e byµ sporz╣dzenie list funkcji, kt≤re dzia│aj╣ oraz tych, kt≤re nie dzia│aj╣, a nastΩpnie przejrzenie ich w celu odizolowania usterki. Je┐eli podejrzenie pada na niezawodno£µ │╣cza, to nale┐y wywo│aµ polecenie ping wiele razy, o r≤┐nych porach dnia, a nastΩpnie sporz╣dziµ zestawienie sukces≤w i niepowodze±. Mo┐na te┐ pos│u┐yµ siΩ narzΩdziem PathPing.

Sprawdzanie konfiguracji za pomoc╣ polecenia IPconfig

     Podczas usuwania problemu zwi╣zanego z protoko│em TCP/IP nale┐y rozpocz╣µ od zweryfikowania konfiguracji tego protoko│u w komputerze, w kt≤rym problem wystΩpuje. Aby uzyskaµ informacje o konfiguracji komputera, takie jak jego adres IP, maska podsieci i brama domy£lna, mo┐na skorzystaµ z narzΩdzia ipconfig.
     Gdy polecenie Ipconfig jest u┐ywane z opcj╣ /all, to wy£wietla ono szczeg≤│owy raport o konfiguracji wszystkich interfejs≤w, │╣cznie ze skonfigurowanymi adapterami zdalnego dostΩpu. Wyj£cie polecenia Ipconfig mo┐e zostaµ przekierowane do pliku i wklejone do innego dokumentu. W tym celu nale┐y wpisaµ ipconfig katalog\nazwa_pliku.
     Wynik dzia│ania polecenia Ipconfig mo┐e byµ pomocny w odnajdywaniu ƒr≤de│ problem≤w zwi╣zanych z konfiguracj╣ sieci. Przyk│adowo, je┐eli komputer zosta│ skonfigurowany przy u┐yciu adresu IP, kt≤ry jest duplikatem adresu ju┐ u┐ywanego w sieci, to maska podsieci zostaje ustawiona na 0.0.0.0.
     Je┐eli konfiguracja protoko│u TCP/IP wydaje siΩ byµ prawid│owa, to kolejnym etapem rozwi╣zywania problemu jest przetestowanie │╣czno£ci z innymi komputerami znajduj╣cymi siΩ w sieci TCP/IP.

Testowanie po│╣cze± sieciowych za pomoc╣ narzΩdzi Ping i PathPing

     Ping jest narzΩdziem umo┐liwiaj╣cym │╣czno£µ na poziomie protoko│u IP, natomiast narzΩdzie PathPing umo┐liwia wykrywanie utraty pakiet≤w w trasach o wielu przeskokach. Podczas rozwi╣zywania problem≤w polecenie ping mo┐e zostaµ wykorzystane do wys│ania komunikatu ICMP Echo Request przy u┐yciu nazwy lub adresu docelowego hosta. Polecenia Ping nale┐y u┐ywaµ zawsze, gdy konieczne jest sprawdzenie, czy komputer mo┐e przesy│aµ pakiety IP do hosta docelowego. NarzΩdzia tego mo┐na tak┐e u┐ywaµ do rozpoznawania problem≤w sprzΩtowych oraz niezgodnych konfiguracji.
Uwaga Je┐eli polecenie ipconfig /all zwr≤ci│o jak╣£ odpowiedƒ, to nie jest ju┐ konieczne testowanie adresu interfejsu zwrotnego oraz w│asnego adresu IP komputera za pomoc╣ narzΩdzia Ping. Polecenie Ipconfig wykona│o te testy w celu wygenerowania raportu.
     Najlepsz╣ metod╣ sprawdzenia, czy istnieje trasa sieciowa pomiΩdzy lokalnym komputerem a odleg│ym hostem, jest skorzystanie z polecenia Ping wraz z adresem IP tego hosta. Sk│adnia tego polecenia jest nastΩpuj╣ca:

ping adres_ip

     Sprawdzaj╣c po│╣czenie sieciowe za pomoc╣ polecenia Ping, nale┐y wykonaµ nastΩpuj╣ce testy:
  1. Polecenie Ping wraz z adresem interfejsu zwrotnego û w celu sprawdzenia, czy protok≤│ TCP/IP jest poprawnie zainstalowany i skonfigurowany w lokalnym komputerze.

    ping 127.0.0.1

    Je┐eli interfejs zwrotny nie dzia│a, to oznacza, ┐e stos IP nie odpowiada. Mo┐e byµ to spowodowane przez uszkodzone sterowniki TCP, niedzia│aj╣cy adapter sieciowy lub zak│≤cenia w dzia│aniu protoko│u IP wywo│ywane przez inn╣ us│ugΩ.

  2. Polecenie Ping z adresem IP lokalnego komputera û w celu zweryfikowania, czy zosta│ on prawid│owo dodany do sieci. Je┐eli tabela tras jest prawid│owa, polecenie to powoduje proste przekazanie pakietu do adresu interfejsu zwrotnego (127.0.0.1).

    ping adres IP lokalnego hosta

  3. Polecenie Ping z adresem IP bramy domy£lnej û w celu zweryfikowania, czy brama domy£lna dzia│a i czy mo┐na komunikowaµ siΩ z hostami znajduj╣cymi siΩ w lokalnej podsieci.

    ping adres IP bramy domy£lnej

  4. Polecenie Ping z adresem IP odleg│ego hosta û w celu zweryfikowania, czy mo┐liwa jest komunikacja za po£rednictwem routera.

    ping adres IP odleg│ego hosta

  5. Polecenie Ping z nazw╣ odleg│ego hosta û w celu zweryfikowania, czy mo┐liwe jest rozpoznanie nazwy tego hosta.

    ping nazwa odleg│ego hosta

  6. Polecenie PathPing z adresem IP odleg│ego hosta û w celu zweryfikowania dzia│ania router≤w na trasie pomiΩdzy hostem ƒr≤d│owym a docelowym.

    pathping adres IP odleg│ego hosta


Uwaga Je┐eli lokalny adres jest zwracany jako 169.254.y.z, to zosta│ on przydzielony przez funkcjΩ automatycznego prywatnego adresowania IP (APIPA) w systemie Windows 2000. Oznacza to, ┐e lokalny serwer DHCP nie zosta│ prawid│owo skonfigurowany lub jest nieosi╣galny z danego komputera, a adres IP zosta│ przypisany automatycznie z mask╣ podsieci 255.255.0.0. W tym przypadku nale┐y ponownie uruchomiµ komputer, a nastΩpnie sprawdziµ, czy problemy zwi╣zane z sieci╣ nie ust╣pi│y.
     Je┐eli lokalny adres jest zwracany jako 0.0.0.0, to oznacza, ┐e zosta│o uruchomione oprogramowanie Microsoft MediaSense. Dzieje siΩ tak w przypadku, gdy adapter sieciowy wykryje, ┐e nie zosta│ pod│╣czony do sieci. Aby naprawiµ ten problem, nale┐y wy│╣czyµ funkcjΩ MediaSense do│╣czaj╣c adapter sieciowy za pomoc╣ kabla do koncentratora sieciowego. Je┐eli po│╣czenie jest prawid│owe, a mimo to ten problem wystΩpuje, to nale┐y ponownie zainstalowaµ sterowniki adaptera sieciowego lub nowy adapter.
     Polecenie Ping okre£la adres IP komputera na podstawie jego nazwy korzystaj╣c z dostΩpnych w systemie funkcji rozpoznawania nazw. Dlatego, je┐eli dzia│a ono po podaniu adresu IP, a nie dzia│a po podaniu nazwy hosta, to problem jest zwi╣zany z rozpoznawaniem nazw a nie z │╣czno£ci╣ sieciow╣. WiΩcej informacji na temat usuwania problem≤w zwi╣zanych z rozpoznawaniem nazw host≤w znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äRozwi╣zywanie problem≤w z rozpoznawaniem nazwö.
     Je┐eli polecenie Ping nie dzia│a z ┐adnymi parametrami, to nale┐y sprawdziµ:
Uwaga Je┐eli odleg│y system, badany za pomoc╣ polecenia Ping, znajduje siΩ na drugim ko±cu │╣cza charakteryzuj╣cego siΩ du┐ym op≤ƒnieniem, takiego jak │╣cze satelitarne, to jego odpowiedzi mog╣ wracaµ po stosunkowo d│ugim czasie. Aby okre£liµ d│u┐szy limit czasu oczekiwania dla polecenia Ping, nale┐y pos│u┐yµ siΩ jego opcj╣ ûw.

Czyszczenie bufora ARP

     Je┐eli polecenie Ping dzia│a zar≤wno dla adresu interfejsu zwrotnego, jak i dla w│asnego adresu IP komputera, to nale┐y wyczy£ciµ bufor ARP i ponownie go za│adowaµ. Do tego celu mo┐na wykorzystaµ narzΩdzie Arp. W celu wy£wietlenia zawarto£ci bufora nale┐y pos│u┐yµ siΩ poleceniem arp ûa lub arp ûg, natomiast w celu usuniΩcie z niego wpis≤w nale┐y skorzystaµ z polecenia arp ûd adres_IP.

Weryfikowanie adresu bramy domy£lnej

     W dalszej kolejno£ci nale┐y przyjrzeµ siΩ konfiguracji bramy domy£lnej. Adres bramy musi znajdowaµ siΩ w tej samej podsieci, co lokalny host. W przeciwnym przypadku ┐adne komunikaty wysy│ane przez ten host nie bΩd╣ mog│y opu£ciµ lokalnej podsieci. NastΩpnie nale┐y siΩ upewniµ, czy adres bramy domy£lnej zosta│ poprawnie wpisany, czy brama ta jest routerem, a nie hostem, oraz czy w│╣czono w niej przekazywanie datagram≤w IP.

U┐ycie polecenia Ping dla odleg│ego hosta

     Je┐eli brama domy£lna odpowiada prawid│owo, to nale┐y u┐yµ polecenia Ping dla odleg│ego hosta. Umo┐liwia to skontrolowanie dzia│ania komunikacji pomiΩdzy poszczeg≤lnymi sieciami. Je┐eli komunikacja ta nie jest mo┐liwa, to za pomoc╣ narzΩdzia Tracert mo┐na prze£ledziµ ca│╣ £cie┐kΩ do miejsca docelowego. W przypadku router≤w IP, kt≤re s╣ komputerami u┐ywaj╣cymi systemu Windows NT lub Windows 2000, mo┐na przejrzeµ tabelΩ routingu IP za pomoc╣ narzΩdzia Route lub snap-in Routing i dostΩp zdalny. W przypadku innych router≤w IP, tabelΩ routingu mo┐na przejrzeµ za pomoc╣ odpowiednich dla nich narzΩdzi lub urz╣dze±.
     Cztery najczΩ£ciej zwracane przez polecenie Ping komunikaty o b│Ωdach zosta│y opisane w tabeli 22.13.

Tabela 22.13 Komunikaty o b│Ωdach polecenia Ping

Komunikat o b│ΩdzieZnaczenie oraz podejmowana czynno£µ

Limit czasu (TTL) wygas│ podczas tranzytu Liczba przeskok≤w przekracza limit TTL. Limit ten mo┐na zwiΩkszyµ za pomoc╣ opcji ping ûi.
Docelowy host nieosi╣galny Nie istnieje lokalna lub zdalna trasa do docelowego hosta. Nale┐y zmodyfikowaµ lokaln╣ tabelΩ tras lub powiadomiµ administratora routera.
Up│yn╣│ limit czasu ┐╣dania Nie otrzymano ┐adnego komunikatu Echo Reply w zwi╣zku z ruchem w sieci, usterk╣ filtrowania pakiet≤w ┐╣da± ARP lub b│Ωdem routera. Limit czasu mo┐na zwiΩkszyµ za pomoc╣ opcji ping ûw.
Nieznany host Nazwa docelowego hosta nie zosta│a rozpoznana. Nale┐y sprawdziµ, czy zosta│a ona prawid│owo podana oraz czy serwery DNS s╣ dostΩpne.


Sprawdzanie dzia│ania protoko│u IPSec      Zastosowanie protoko│u IPSec zwiΩksza bezpiecze±stwo sieci, jednak┐e mo┐e on spowodowaµ tak┐e zmiany w konfiguracji sieci lub utrudniµ rozwi╣zywanie problem≤w. W pewnych sytuacjach protok≤│ IPSec dzia│aj╣cy w komputerze u┐ywaj╣cym systemu Windows 2000 Professional mo┐e utrudniaµ b╣dƒ nawet uniemo┐liwiaµ nawi╣zanie │╣czno£ci z odleg│ym hostem. Je┐eli protok≤│ IPSec jest implementowany lokalnie, to przed rozpoczΩciem rozwi╣zywania problem≤w nale┐y go wy│╣czyµ.

Aby wy│╣czyµ lokalne zasady IPSec, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy po│╣czenie lokalne, kt≤re ma zostaµ zmodyfikowane, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ przycisk Zaawansowane.
  5. Wybraµ zak│adkΩ Opcje.
  6. Wybraµ Zabezpieczenia protoko│u IP, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  7. Wybraµ opcjΩ Nie u┐ywaj zasad IPSec, a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
     Je┐eli protok≤│ IPSec jest implementowany przez zasady IPSec w kontrolerze domeny Windows 2000, to w celu jego wy│╣czenia dla danego komputera nale┐y skontaktowaµ siΩ z administratorem zabezpiecze±.
     Je┐eli problem znika po wy│╣czeniu zasad IPSec, to oznacza, ┐e jest on powodowany podczas przetwarzania pakiet≤w przez protok≤│ IPSec. Aby trwale zmodyfikowaµ zasady IPSec dla danego komputera, nale┐y skontaktowaµ siΩ z administratorem zabezpiecze±.
     WiΩcej informacji na temat zagadnie± zwi╣zanych z protoko│em IPSec znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äKonfigurowanie zasad IPSecö.

Sprawdzanie filtrowania pakiet≤w

     Ka┐da pomy│ka podczas konfigurowania filtrowania pakiet≤w mo┐e spowodowaµ problemy z rozpoznawaniem nazw lub nawi╣zywaniem │╣czno£ci. W celu sprawdzenia, czy filtrowanie pakiet≤w nie powoduje problem≤w sieciowych, konieczne jest czasowe wy│╣czenie tej funkcji.

Aby wy│╣czyµ filtrowanie pakiet≤w TCP/IP, nale┐y:
  1. W Panelu sterowania dwukrotnie klikn╣µ Po│╣czenia sieciowe i telefoniczne.
  2. Klikn╣µ prawym przyciskiem myszy Po│╣czenie lokalne, a nastΩpnie wybraµ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  3. Wybraµ Protok≤│ internetowy (TCP/IP), a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  4. Klikn╣µ Zaawansowane i wybraµ zak│adkΩ Opcje.
  5. Wybraµ Filtrowanie TCP/IP, a nastΩpnie klikn╣µ opcjΩ W│a£ciwo£ci.
  6. Wy│╣czyµ opcjΩ W│╣cz filtrowanie TCP/IP (wszystkie karty), a nastΩpnie klikn╣µ przycisk OK.
     NastΩpnie nale┐y skorzystaµ z polecenia Ping, podaj╣c kolejno nazwΩ DNS, NetBIOS oraz adres IP hosta. Je┐eli pr≤by te siΩ powiod╣, to oznacza, ┐e filtrowanie pakiet≤w by│o ƒle lub zbyt restrykcyjnie skonfigurowane. Przyk│adowo, filtrowanie mog│oby zezwoliµ na dzia│anie hosta jako serwer sieci Web i odrzucaµ po│╣czenia generowane przez takie narzΩdzia jak Ping lub inne, zwi╣zane ze zdaln╣ administracj╣. Szerszy zakres opcji filtrowania dopuszczaj╣cych po│╣czenia mo┐na uzyskaµ zmieniaj╣c warto£ci dozwolonych port≤w TCP oraz UDP.
     Je┐eli po│╣czenia w dalszym ci╣gu nie s╣ mo┐liwe, to mog╣ dzia│aµ inne formy filtrowania pakiet≤w. WiΩcej informacji na temat funkcji filtrowania us│ugi Routingu i dostΩpu zdalnego znajduje siΩ w tomie Integracja MiΩdzysieciowa publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit , w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisjiö. WiΩcej informacji na temat filtrowania pakiet≤w przez protok≤│ IPSec znajduje siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äProtok≤│ IPSecö.

Rozwi╣zywanie problem≤w z routingiem

     System Windows 2000 udostΩpnia funkcje routingu zar≤wno w hostach jedno- jak i wieloadresowych, niezale┐nie od tego, czy korzystaj╣ one z us│ugi Routingu i dostΩpu zdalnego. Us│uga ta zawiera obs│ugΩ protoko│≤w routingu RIP oraz OSPF. Za pomoc╣ tych protoko│≤w routery mog╣ dynamicznie wymieniaµ pomiΩdzy sob╣ informacje na temat routingu.
     WiΩcej informacji na temat routingu TCP/IP znajduje siΩ w tomie Integracja MiΩdzysieciowa publikacji Microsoft Windows 2000 Server Resource Kit, w rozdziale äRouting IP pojedynczej emisjiö. Informacje na temat rozwi╣zywania problem≤w z routingiem multiemisji IP znajduj╣ siΩ w tej samej ksi╣┐ce, w rozdziale äObs│uga multiemisji IPö.

Nie mo┐na po│╣czyµ siΩ z okre£lonym serwerem

     Aby okre£liµ przyczynΩ problem≤w wystΩpuj╣cych podczas │╣czenia siΩ z okre£lonym serwerem przy u┐yciu po│╣cze± NetBIOS, mo┐na pos│u┐yµ siΩ poleceniem nbtstat ûn. Polecenie to umo┐liwia okre£lenie nazwy, jakiej serwer u┐ywa│ rejestruj╣c siΩ w sieci.
     Polecenie nbtstat ûn wy£wietla listΩ nazw, kt≤re dany komputer zarejestrowa│. W£r≤d nich powinna znajdowaµ siΩ nazwa przypominaj╣ca nazwΩ komputera, widoczn╣ w ustawieniach sieci. Je┐eli tak nie jest, to nale┐y wypr≤bowaµ jedn╣ z innych unikalnych nazw wy£wietlanych przez to polecenie.
     NarzΩdzie Nbtstat mo┐e tak┐e wy£wietliµ buforowane wpisy dotycz╣ce odleg│ych komputer≤w, odpowiadaj╣ce zar≤wno wpisom #PRE z pliku Lmhosts jak te┐ i innym, ostatnio rozpoznanym nazwom. Je┐eli inne komputery, znajduj╣ce siΩ w odleg│ej podsieci, korzystaj╣ z tej samej nazwy serwera, to nale┐y upewniµ siΩ, czy w ich plikach Lmhosts lub serwerach WINS zosta│o skonfigurowane przypisanie nazwy tego serwera do adresu IP.

Po│╣czenie z odleg│ym hostem blokuje siΩ

     Aby sprawdziµ, dlaczego po│╣czenie TCP/IP z odleg│ym komputerem nie dzia│a prawid│owo, nale┐y skorzystaµ z polecenia netstat ûa, wy£wietlaj╣cego stan aktywno£ci wszystkich port≤w TCP i UDP w lokalnym komputerze.
     W przypadku poprawnego po│╣czenia TCP/IP, w kolejkach odbiorczej i nadawczej zazwyczaj znajduje siΩ 0 bajt≤w. Je┐eli dane s╣ blokowane w dowolnej z tych kolejek lub ich stan jest nieregularny, to po│╣czenie najprawdopodobniej jest wadliwe. W przeciwnym przypadku problemy s╣ prawdopodobnie zwi╣zane z op≤ƒnieniami generowanymi przez sieµ lub aplikacjΩ.

Sprawdzanie tabeli routingu za pomoc╣ polecenia Route

     Aby dwa hosty mog│y wymieniaµ datagramy IP, musz╣ one znaµ trasy do siebie nawzajem lub korzystaµ z bram domy£lnych, kt≤re te trasy znaj╣. Zazwyczaj routery wymieniaj╣ miΩdzy sob╣ informacje o trasach przy u┐yciu protoko│u routingu, takiego jak RIP. Informacje na temat przegl╣dania i konfigurowania lokalnej tabeli tras znajduj╣ siΩ wcze£niej w tym rozdziale, w paragrafie äKonfigurowanie lokalnych tabel routinguö.

Sprawdzanie £cie┐ek sieciowych za pomoc╣ narzΩdzia Tracert

     Tracert jest narzΩdziem umo┐liwiaj╣cym £ledzenie tras. Korzysta ono z coraz wiΩkszych warto£ci pola TTL w nag│≤wku IP w celu rozpoznania pe│nej trasy od jednego hosta do drugiego. Jest to mo┐liwe dziΩki wysy│aniu komunikat≤w ICMP Echo Request i analizowaniu zwracanych komunikat≤w o b│Ωdach ICMP. NarzΩdzie Tracert umo┐liwia £ledzenie przekazywania pakietu w £cie┐kach o d│ugo£ci do 30 przeskok≤w. Pozwala to na rozpoznanie takich problem≤w, jak uszkodzenie routera lub zapΩtlenie routingu. Po odnalezieniu stwarzaj╣cego problemy routera mo┐na skontaktowaµ siΩ z jego administratorem lub w│asnorΩcznie przywr≤ciµ go do stanu funkcjonalno£ci.

Rozwi╣zywanie problem≤w z bramami

     Je┐eli podczas instalacji wy£wietlany jest komunikat äBrama domy£lna nie nale┐y do ┐adnego ze skonfigurowanych interfejs≤wö, to nale┐y dowiedzieµ siΩ, czy jest ona ulokowana w tej samej logicznej podsieci, co adapter sieciowy komputera. Najprostszym sposobem jest por≤wnanie identyfikator≤w sieci w adresie IP bramy domy£lnej oraz w adresie IP adaptera sieciowego w komputerze. Innymi s│owami, nale┐y por≤wnaµ logiczne AND adresu IP i maski podsieci adaptera sieciowego z logicznym AND adresu IP i maski podsieci bramy domy£lnej.
     Przyk│adowo, komputer z zainstalowanym jednym adapterem sieciowym o adresie IP 172.16.27.139 i masce podsieci 255.255.0.0 wymaga bramy domy£lnej, kt≤rej adres jest zgodny ze schematem 172.16.y.z. Identyfikatorem sieci interfejsu IP komputera jest 172.16.0.0. Korzystaj╣c z maski podsieci, protok≤│ TCP/IP mo┐e rozpoznaµ ruch, kt≤ry jest w danej podsieci lokalny. Wszystkie pozosta│e pakiety musz╣ zostaµ wys│ane do bramy domy£lnej.

Dodatkowe zasoby