ΠΑΣΟΚ
ΓΡΑΦΕΙΟ
ΤΥΠΟΥ
OMIΛΙΑ
ΒΑΣΩΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΜΕΛΟΥΣ
ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ
ΣΤΗΝ
3η ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΣΑΒΒΑΤΟ
10 ΙΟΥΛΙΟΥ 1999
Συντρόφισσες και σύντροφοι, η Σύνοδος αυτής της
Κ.Ε. πραγματοποιείται σχεδόν ένα μήνα μετά τις ευρωεκλογές.
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν σαφές. Είναι όμως εξίσου
σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίσει επ' άπειρον
να ομφαλοσκοπεί με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα. Πρέπει
να κοιτάξουμε μπροστά, να αγωνιστούμε για το αύριο,
χωρίς βεβαίως να παραβλέπουμε το χθες.
Πρέπει να βγάλουμε από μέσα μας τη λογική της
ήττας και να εκπέμψουμε μήνυμα αισιοδοξίας και νίκης
προς τον ελληνικό λαό. Πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη
μας. Πρέπει να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και να προχωρήσουμε
μπροστά για νίκη στις εκλογές του 2000.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ελληνική κοινωνία
δεν υπερψήφισε τη Νέα Δημοκρατία, όπως έσπευσε να προεξοφλήσει
ο κ.Καραμανλής. Η ελληνική κοινωνία, αντίθετα από τις
προσδοκίες της Νέας Δημοκρατίας και του Κομμουνιστικού
Κόμματος και του ΔΗΚΚΙ που επιτρέψτε μου να πω ότι συγκροτούν
το νεοσυντηρητικό μέτωπο, μας έδωσε άλλη μια ευκαιρία.
Μια τελευταία όμως ευκαιρία, να ανταποκριθούμε
στις προσδοκίες, να κάνουμε πράξη τα όνειρα και τα οράματα.
Να αντιληφθούμε ότι αυτό που επιχειρείται είναι η συντηρητική
παλινόρθωση. Να αντιληφθούμε για μια ακόμα φορά ότι
ο μεγαλύτερος αντιπαλός μας είναι ο κακός μας εαυτός.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, πάρα πολλοί τις τελευταίες
ημέρες επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα διχασμού
και κρίσης στο ΠΑΣΟΚ. Πάρα πολλοί τις τελευταίες ημέρες
έχουν προβλέψει ότι η σημερινή Σύνοδος της Κ.Ε. θα αποτελέσει
την αρένα των συγκρούσεων και των διαξιφισμών που προέρχονται
από δήθεν προσωπικές στρατηγικές και υπαγορεύονται από
τις προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετικών στελεχών.
Θα ήθελα σε όλους αυτούς τους προμηθείς, να τους
υπενθυμίσω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν φοβήθηκε ποτέ τις κρίσεις
και δεν απειλήθηκε ποτέ απ' αυτές. Δυνάμωσε πάντα μέσα
από την αντιμετώπιση τους και επιβεβαίωσε ιστορικά την
πολιτική του ηγεμονία μέσα από τις ρήξεις που χρειάστηκε
κάθε φορά να κάνει. Θα ήθελα να τους θυμίσω ότι και
στο παρελθόν έχουμε ξαναβρεθεί σε ανάλογες με τη σημερινή
καταστάσεις, χωρίς αυτό να μας εμποδίσει να ξαναβρίσκουμε
κάθε φορά το δρόμο της κοινωνίας, ο οποίος οδηγεί στην
επιβεβαίωση του ηγεμονικού πολιτικού μας ρόλου.
Θα πρέπει να τους θυμίσω ότι μόλις πριν από 3
χρόνια καταφέραμε να βγούμε νικητές από την αναμέτρησή
μας με την μεγαλύτερη δοκιμασία της πολιτικής μας αντοχής,
που ήταν αναμφίβολα η αντιμετώπιση της διαδοχής του
ιστορικού μας ηγέτη, του Ανδρέα Παπανδρέου. Οφείλω,
τέλος, να τους υπενθυμίσω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ανατρέψει
αρνητικότερα γι' αυτό αποτελέσματα, στο πρόσφατο παρελθόν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εκτιμώ ότι η σημερινή
Σύνοδος της Κεντρικής, είναι μια ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουμε
μεταξύ μας σχέσεις και συμπεριφορές. Για παράδειγμα,
γιατί έγινε ανεκτή η ανακίνηση μιας απαράδεκτης, επικίνδυνης
και προπάντων ανύπαρκτης διαδοχολογίας μετά τις ευρωεκλογές;
Και πώς έγινε ανεκτή η διαδοχολογία αυτή, όταν κανένα
στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δεν έκανε λόγο για ανάγκη αλλαγής
της ηγεσίας; Ποιά συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν;
Οσο με αφορά, στην ιστορική μου διαδρομή στο
Κίνημα έχω αποδείξει ότι τα θέματα αυτά δεν τα συζητώ,
δεν τα διαπραγματεύομαι πίσω από την κουρτίνα. Είναι
και παραμένει σταθερή άποψή μου ότι όλα αυτά κρίνονται
από την κοινωνία και από την βάση του Κινήματος.
Θέλω δε να καταστήσω σαφές για μια ακόμα φορά,
ότι τόσο η κοινωνία όσο και η βάση του Κινήματος έχουν
δώσει απαντήσεις στο πρόσωπο του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ
και ηγέτη μας, του Κώστα Σημίτη και δεν πρόκειται να
επανέλθω σε αυτό.
Δεν γίνεται αντιληπτό σε όλα τα επίπεδα ότι μια
τέτοια απαράδεκτη κατάσταση απομακρύνει
τον πολίτη από το ΠΑΣΟΚ δημιουργεί σύγχρυση και τεχνητές
συγκρούσεις τα μέλη μας και ισοπεδώνει τους πάντες και
πάντα; Οτι ακυρώνεται τόσο ο Πρόεδρος όσο και τα στελέχη
του;
Είναι δεδομένο ότι ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης ποντάρουν
και θα συνεχίσουν να ποντάρουν στην έλλειψη αλληλεγγύης
μέσα στο Κίνημά μας. Ετσι ορισμένοι μπορεί και να θεωρούν
ότι τα μέσα αυτά, τους παρέχουν υπηρεσίες σε προσωπικό
επίπεδο, όταν το μόνο που κάνουν είναι να προετοιμάζουν
τη συντηρητική παλινόρθωση.
Πρέπει να δώσουμε ένα οριστικό τέλος σ' αυτή
την απαράδεκτη και επιζήμια παραφιλολογία. Πρέπει να
συνέλθουμε τάχιστα, πριν φτάσουμε στο σημείο από όπου
δεν υπάρχει επιστροφή.
Προσωπικά έχω πλέον βαρεθεί να διαβάζω όλα αυτά
τα χρόνια, πόσο υπονομεύω τον Πρόεδρο, πόσα στελέχη
καθοδηγώ κρυφά σε όλη την Ελλάδα, πόσες μεταγραφές έχω
κάνει.
Παρόλα αυτά, το θέμα είναι ότι υπάρχουν σύντροφοι
που αντί να καταδικάσουν μια συγκεκριμένη εφημερίδα
που ανακάλυψε την ανύπαρκτη διαδοχολογία, σπεύδουν να
υπερασπιστούν την εφημερίδα και να καταδικάσουν τους
συντρόφους.
Τα αναφέρω όλα αυτά σύντροφοι, για να τονίσω
με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ποιο είναι το βασικό
πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Είναι η έλλειψη της αλληλεγγύης
μέσα στο Κίνημα. Ενα φαινόμενο αρκετών χρόνων, που όμως
έχει φτάσει στο απροχώρητο σε όλα τα επίπεδα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι είναι βαθιά μου πεποίθηση
και ιεραρχώ το πρόβλημα της συντροφικής αλληλεγγύης
μεταξύ μας, σε μείζον θέμα για την πορεία όλων μας.
Ιδιαίτερα σήμερα που το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη όλα τα στελέχη
του, σε όποιο επίπεδο κι αν δραστηριοποιούνται.
Επιβάλλεται να προσδιορίσουμε και να επαναφέρουμε
τους κανόνες της συντροφικής αλληλεγγύης, που θα εμπεδώσουν
στην κοινωνία και στους πολίτες την αίσθηση της κοινής
πορείας, την αίσθηση της συλλογικής δράσης, την ενότητα,
την αίσθηση ότι πάνω από όλα είναι η συνείδηση της παράταξης.
Τις τελευταίες μέρες με εντολή του Πρωθυπουργού
συντόνισα κομματικές περιφερειακές συσκέψεις από όλη
την Ελλάδα. Οι Υπουργοί που έλαβαν μέρος είχαν ένα δικαιολογημένο
παράπονο. Γιατί να μην είχε προηγηθεί μια συζήτηση κατά
νομό, ώστε οι προτεραιότητες να είναι περίπου γνωστές
και να μην σπαταλιέται ο χρόνος για τον καθορισμό τους.
Εύλογη η απορία.
Μέχρι τη στιγμή που και οι ίδιοι διαπίστωσαν
ότι τα στελέχη μας στους περισσότερους νομούς της χώρας,
δεν έχουν καθίσει στο ίδιο τραπέζι τα τελευταία χρόνια
για να συζητήσουν και να σχεδιάσουν πολιτικά.
Υπήρξανπ εριπτώσεις που τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ
υποδέχτηκε στις περιοδείες του μόνο η πλειοψηφία ή η
μειοψηφία της Νομαρχιακής Επιτροπής. Τα περισσότερα
μέλη μας απέχουν από τις εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ.
Πολύ λίγοι είναι εκείνοι που συνεχίζουν να κρατούν
ψηλά τη σημαία μας και δυστυχώς εμείς πολλές φορές δεν
τους δίνουμε το δικαίωμα να μπαίνουν περήφανα στο καφενείο,
ούτε να βγουν στο δρόμο για να υπερασπιστούν την πολιτική
μας.
Τ' αναφέρω όλα αυτά, για να σας μεταφέρω το κλίμα
που διαπίστωσα από όλη την Ελλάδα. Το πρόβλημά μας είναι
συνολικό. Λογικές και πρακτικές που αναπτύσσονται στο
κέντρο, οι ίδιες λογικές και πρακτικές αναπτύσσονται,
μάλιστα με πολλαπλασιαστικό τρόπο, στην περιφέρεια.
Η εικόνα που δημιουργούμε σαν ΠΑΣΟΚ στα ηγετικά
κλιμάκια της πυραμίδας, η ίδια εικόνα αναπαράγεται σαν
κακέκτυπο και στην τελευταία Τοπική Οργάνωση που βρίσκεται
στην πιο ακριτική περιοχή της χώρας μας.
Είναι πολλοί εκείνοι που δίνουν την εντύπωση
ότι δεν ασχολούνται πως θα νικήσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά πως
θα διαχειριστούν την ήττα, την οποία από τώρα προβλέπουν.
Πρέπει σε όλους αυτούς αλλά προπαντός στους Ελληνες
πολίτες σήμερα να στείλουμε ένα μήνυμα: δεν χρειαζόμαστε
διαχειριστές της ήττας.
Στο ΠΑΣΟΚ ταξιδεύουμε όλοι στο ίδιο καράβι, με
ένα καπετάνιο και πιστεύω ότι έχουμε όλοι την ευθύνη
αυτό το καράβι να μην το κάνουμε βάρκα. Χρειαζόμαστε
συντρόφους και συντρόφισσες που θα νοιώσουν δική τους
υπόθεση την πορεία προς τον 21ο αιώνα.
Χρειαζόμαστε ένα Κόμμα ανοιχτό μαζικό και δημοκρατικό
που θα τροφοδοτεί και θα τροφοδοτείται από την ελληνική
κοινωνία, που θα συμμετέχει στους προβληματισμούς της,
που θ' αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και θα διαμορφώνει τη
συνείδησή της. Χρειαζόμαστε το Κόμμα της μάχης και της
νίκης.
Γι' αυτό το Κόμμα, αλλά και για την πολιτική
του Κόμματος αυτού, πρέπει ν' αποφασίσουμε σήμερα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι στο Συνέδριο του Μαρτίου
το σύνθημά μας ήταν "Ολοι μαζί". Και είναι
βέβαιο ότι 5.000 σύντροφοι από όλη την Ελλάδα δεν μπορεί
να κάνουν λάθος. Πράγματι η απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας
είναι ακριβώς αυτό: το "Ολοι μαζί". Κι εδώ
πρέπει όλες και όλοι να κάνουμε αυτοκριτική.
Πόσο δουλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια για το μεγάλο
και ενιαίο ΠΑΣΟΚ; Πόσο δουλέψαμε για την ενότητά μας;
Πόσο δουλέψαμε για ένα Κόμμα αλληλεγγύης και προοπτικής;
Είναι φανερό, ότι κανείς μας δεν θ' αντέξει σε μια τέτοια
αυτοκριτική. Είναι φανερό ότι αυτοί που διοικούσαν χτες
το Κόμμα, σήμερα καταγγέλουν -δίκαια ή άδικα- όλα εκείνα
τα οποία τους καταλογίζονταν.
Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε
επαναλαμβάνοντας τα λάθη του παρελθόντος, τις συμπεριφορές
του παρελθόντος, τις πρακτικές του παρελθόντος. Χρειάζεται
μια μεγάλη και ιστορική πρωτοβουλία που πρέπει ν' αναληφθεί
σε όλα τα επίπεδα, από τον Πρόεδρο, το Εκτελεστικό Γραφείο,
την Κεντρική Επιτροπή, τις Νομαρχιακές και Τοπικές Οργανώσεις.
Ενότητα, συντροφική αλληλεγγύη, αναγέννηση, ανασυγκρότηση
-όπως θέλουμε ας το πούμε- του ΠΑΣΟΚ, ώστε το ΠΑΣΟΚ
να ξαναβρεθεί στην ηγεμονική θέση που ιστορικά έχει
καταξιωθεί στην συνείδηση του ελληνικού λαού.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξαναγεννηθεί από όλους εκείνους
που βιώνουν τη σημερινή μιζέρια και επιδιώκουν την αλλαγή,
αλλά και από όλους εκείνους που θέλουν να συστρατευθούν.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η προσπάθεια αναγέννησης
του Κινήματός μας, δεν είναι απλά μια οργανωτική ή οργανωτίστικη
αντίληψη όπως κάποιοι σύντροφοι με εύκολο τρόπο τη χαρακτηρίζουν.
Ειναι μια βαθιά πολιτική διαδικασία. Εχει τις
αφετηρίες της στις ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές
του δημοκρατικού σοσιαλισμού, το πως οικοδομείται το
πολιτικό υποκείμενο, το Κόμμα στη σύγχρονη εποχή.
Εχει πολύ περισσότερο σχέση με το πως αντιλαμβάνεται
σήμερα το ΠΑΣΟΚ τη σχέση του με την κοινωνία και τους
πολίτες. Αρα δεν πρέπει να εξαντληθούμε προτείνοντας
μόνο μικρές ή μεγάλες οργανωτικές αλλαγές στη δομή και
στον τρόπο λειτουργίας του Κινήματός μας.
Σ' αυτή τη φάση εκείνο που προέχει είναι ο τρόπος
με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ θα αναδείξει όλα εκείνα τα στελέχη
τόσο σε τοπικό, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, που
θα αναλάβουν να οδηγήσουν το Κίνημα στη δύσκολη πορεία
που έχουμε μπροστά μας ως τις επόμενες εκλογές.
Θέλω να τονίσω ιδιαίτερα, ότι αυτή η προσπάθεια
πρέπει να ξεπεράσει τις υφιστάμενες αντιθέσεις και προβλήματα
σε κάθε περιοχή. Θέλω να τονίσω, ότι αυτή η προσπάθεια
δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με λογικές συγκρότησης
και σύγκρουσης τοπικών ή περιφερειακών μηχανισμών.
Απαιτείται γι' αυτό μια μεγάλη υπέρβαση. Υπέρβαση
που πρώτα απ' όλα θα ομολογεί, ότι η σημερινή κατάσταση
είναι ευθύνη όλων μας και δεν πάει άλλο. Είναι όμως
εξίσου μεγάλη ευθύνη όλων μας να εμπεδώσουμε σήμερα
τη νέα ενότητα που διαπερνά τις αγκυλώσεις και τις περιχαρακώσεις
που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε.
Χρειάζεται να αυξήσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό
τοςυ διαύλους πολιτικής επικοινωνίας μεταξύ μας, να
δημιουργήσουμε συνθήκες γόνιμης πολιτικής αντιπαράθεσης
σαν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει σύνθεση στην
πολιτική μας γραμμή. Η σύνθεση στους κοινούς στόχους,
η σύνθεση στην κοινή πρακτική.
Η νέα συλλογικότητα σαν στοιχείο της δημοκρατικής
λειτουργίας πρέπει να κατοχυρωθεί σε όλα τα επίπεδα.
Χρειαζόμαστε τις απόψεις και τις ιδέες όλων των συντρόφων,
χωρίς προκαταλείψεις, χωρίς ηγεμονισμούς.
Η αίσθηση της συμμετοχής στη διαμόρφωση της πολιτικής
μας αποτελεί από μόνη της στοιχείο ενεργοποίησης και
κινητοποίησης. Εξασφαλίζει ευρύτερες πολιτικές συμφωνίες
και συγκλίσεις και εμπεδώνει συνθήκες συλλογικής δράσης
που εξασφαλίζουν την ενιαία κίνηση του ΠΑΣΟΚ σε όλη
την Ελλάδα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, ύστερα απ' αυτά υπάρχει
βέβαια το ζήτημα της πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί
να είναι το Κόμμα της ΟΝΕ, όπως και δεν μπορεί να είναι
το Κόμμα του ανέξοδου λαϊκισμού. Οπως έχουμε πει, η
ΟΝΕ είναι ένα μεγάλο βήμα, είναι ένας μεγάλος στόχος,
δεν είναι όμως αυτοσκοπός. Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι
ο τελικός στόχος. Εχουμε χρέος στην πορεία προς τον
21ο αιώνα να αναλάβουμε την ιστορική ευθύνη της διαμόρφωσης
ενός νέου οράματος.
Η εκλογική ιστορία και η καταγραφή των κομματικών
δυνάμεων δεν είναι αποτέλεσμα κοινωνικών αυτοματισμών.
Είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών και ιδεολογικών συγκρούσεων
και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο την ιδεολογική
και πολιτική ηγεμονία.
Αν κοιτάξει κανείς σε όλο το πολιτικό φάσμα σήμερα,
θα διαπιστώσει ότι το σύνολό του σχεδόν μιλάει με όρους
και προϋποθέσεις στροφής στο παρελθόν. Οπως καλά γνωρίζετε,
η επιστροφή στο παρελθόν αποτελεί συστατικό στοιχείο
της συντηρητικής ιδεολογίας και πρακτικής.
Αυτή η συντηρητική στροφή, έτσι όπως καταγράφτηκε
στο πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, είναι ένα ακόμα στοιχείο
πρόκλησης για το ΠΑΣΟΚ. Γιατί ενώ όλοι αρνούνται να
μιλήσουν για το μέλλον, το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα
που μπορεί και πρέπει να διαχειριστεί την πορεία της
ελληνικής κοινωνίας προς το μέλλον.
Είναι ανοιχτό το πεδίο της ηγεμονικής στρατηγικής
πρότασης για το μέλλον της Ελλάδας. Επιβάλλεται γι'
αυτό το λόγο να καλύψουμε τάχιστα αυτό το κενό. Γιατί
εκτός των άλλων, η συγκρότηση αυτής της πρότασης θα
αποτελέσει το καθοριστικό δίλημμα για τις ερχόμενες
βουλευτικές εκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να αναμετρηθεί
με τους πολιτικούς του αντιπάλους με όρους επιστροφής
στο παρελθόν. Επιβάλλεται να προσδιορίσουμε τα διλήμματα
που αφορούν την έφοδο προς το μέλλον.
Η διαμόρφωση ενός εθνικού κοινωνικού σχεδίου
με όραμα και περιεχόμενο την νέα διανομή του εθνικού
εισοδήματος με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες
του, αποτελεί την κεντρική ιδέα της πρότασής μου. Μια
αναδιανομή που θα εξυπηρετεί τον εργαζόμενο, τον νέο
και την νέα, τον αγρότη, τον επιστήμονα, το συνταξιούχο,
τον άνεργο.
Η πρόταση αυτή δημιουργεί όρους και προϋποθέσεις
ανασυγκρότησης του πλειοψηφικού ρεύματος του προοδευτικού
εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο διαπερνά
τα στεγανά του σημερινού κομματικού συστήματος. Γιατί
εκτός της ένταξής μας της χώρας μας στους ισχυρούς της
Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσδιορίζει σαν αναπόσπαστο στοιχείο
αυτής της πολιτικής την κοινωνική συνοχή, την αλληλεγγύη
και την ασφάλεια ιεραρχώντας αυτά σαν στόχους πρώτης
προτεραιότητας.
Νέα αναδιανομή του εισοδήματος σημαίνει να προχωρήσουμε
στην εξεύρεση πόρων, αλλά και στην διαμόρφωση των αναγκαίων
πολιτικών.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, ακολουθήσαμε μία
πολιτική που ήταν αναγκαία, όπως ήταν αναγκαία και η
πολιτική που ακολουθήσαμε τη δεκαετία του '80. Χρειάζεται
όμως με ειλικρίνεια και πολιτικό θάρρος να ομολογήσουμε
σήμερα, ότι τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας που έχουν
ωφεληθεί από την μέχρι σήμερα πολιτικής μας, επιβάλλεται
να αναλάβουν και το κόστος αυτής της μεταφοράς προς
το υπόλοιπο 1/3 που έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες.
Αυτή η αναδιανομή με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα,
σημαίνει σύγκρουση με όλα τα στρώματα εκείνα που οφελούνται
από την παραοικονομία και την διαφθορά, που σήμερα υπάρχουν
στην παραγωγική δομή της ελληνικής κοινωνίας. Σημαίνει
σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα, που μέχρι σήμερα
για διάφορους λόγους δεν έχουμε συγκρουστεί μαζί τους.
Οφείλουμε σήμερα να δώσουμε ανάγλυφα την εικόνα
στον ελληνικό λαό, ότι η πορεία ένταξης της χώρας μας
προς την ΟΝΕ, δεν είναι απλά η κατάκτηση κάποιων αριθμητικών
στόχων. Επιβάλλεται αυτή η πορεία να συνδεθεί με την
βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών και ταυτόχρονα
να ιεραρχήσει τις κοινωνικές αναγκαιότητες, όπως ανεργία,
υγεία, παιδεία, ασφάλεια, περιβάλλον σαν συστατικά στοιχεία
αυτής την πορείας.
Με άλλα λόγια πρέπει να αποενοχοποιήσουμε αυτή
την πορεία προς την ΟΝΕ. Πρέπει επιτέλους να συνδέσουμε
τις ελπίδες των Ελλήνων πολιτών για μια καλύτερη ζωή
μ' αυτή την προσπάθεια και τους κόπους που τόσα χρόνια
αυτοί οι ίδιοι κατέβαλαν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, πιστεύω, ότι η πολιτική
συμφωνία σ' αυτό αλλάζει και τους όρους της εσωκομματικής
αντιπαράθεσης και σύγκρουσης. Επαναφέρει στο προσκήνιο
τις μεγάλες πολιτικές επιλογές και διλήμματα και ανοίγει
το δρόμο για να επανασυνδεθεί το ΠΑΣΟΚ σαν ενιαίο σύνολο
με τις κοινωνικές δυνάμεις αυτού του τόπου.
Απομακρύνει την εικόνα ενός ΠΑΣΟΚ που είναι άθροισμα
αξιωματούχων με αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις και τάσεις.
Ανοίγει το δρόμο για την ανανέωση τόσο των πολιτικών
μας, όσο και των στελεχών μας. Εξασφαλίζει την παρέμβαση
του ΠΑΣΟΚ σε υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας και βγάζει
το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ από το μαρασμό και την εσωστρέφεια
και την αλληλοϋπονόμευση.
Κυρίως οριοθετεί την φυσιογνωμία ενός Σοσιαλιστικού
Κόμματος, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ, απέναντι στα υπάρχοντα
σήμερα συντηρητικά και νεοσυντηρητικά κόμματα. Είναι
σίγουρο, ότι τα κοινωνικά προβλήματα δεν λύνονται μόνο
από την κυβέρνηση της όποιας χώρας. Απαιτείται η συμμετοχή
των πολιτών, η οργανωμένη συμμετοχή τους και η διεκδίκηση
των κομμάτων και κοινωνικών τους φορέων.
Επιπλέον δίνει τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ να αλλάξει
την εικόνα και την θεματολογία της συζήτησής του. Να
μετατραπεί σε σύγχρονο Σοσιαλιστικό Κόμμα κοινωνικής
ευθύνης και συμμετοχής στο πολιτικό, οικονομικό και
κοινωνικό γίγνεσθαι και όχι μηχανισμοί υποστήριξης ή
καταγγελίας της κυβέρνησης, όπως είναι σήμερα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, προσπαθώ να περιγράψω
σε γενικές γραμμές έναν τρόπο με τον οποίο μπορούμε
να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη ενός κόσμου που πολιτικά
μας ανήκει και του ανήκουμε αλλά πρακτικά βρίσκεται
σε ψυχολογική απόσταση από εμάς και εμείς μακριά από
τα προβλήματά του.
Τον κόσμο αυτό πρέπει να τον ξανακερδίσουμε,
όχι με την θαυματουργό μεταμόρφωση μιας δύσκολης καθημερινότητας
που κανείς δεν πιστεύει αλλά με μια καθημερινή επιβεβαίωση
της έγνοιας μας και της αγωνίας μας για τις αγωνίες
και τον πόνο του, για τη μοίρα και την ζωή των παιδιών
του.
Σε αυτό τον κόσμο που μαζί μέχρι χθες πορευόμαστε,
χρωστάμε δύο επιπλέον εξηγήσεις. Η μία είναι ότι παραμένουμε
όλοι μαζί, ενωμένοι στο όνομα της ιστορίας μας και στο
όνομα της προοπτικής των οραμάτων μας που παραμένουν
σταθερά προσανατολισμένα στις αρχές της κοιννωικής δικαιοσύνης,
της εθνικής ανεξαρτησίας, μέσα σ' ένα νέο περιβάλλον
που δεν επιτρέπεται βέβαια να αγνοούμε την διεθνή πραγματικότητα.
Η άλλη είναι, ότι η πορεία μας στο μέλλον συνεχίζεται
μέσα από τη ρήξη με ένα παρελθόν που δεν δίσταζε να
υπόσχεται περισσότερα απ' όσα μπορούσε να υλοποιήσει
και να χαϊδεύει περισσότερα αυτιά απ' όσα ήταν έτοιμα
να ακούσουν καθαρές αληθειες.
Πρέπει να είμαστε σαφείς και κατηγορηματικοί.
Το ΠΑΣΟΚ ή θα εκφράσει τις δυνάμεις που συγκρούονται
σήμερα με όλες τις μορφές του νεοσυντηρητικού λαϊκισμού
που στέκεται εμπόδιο στο χτίσιμο μιας ισχυρής δίκαιης
και ανταγωνιστικής Ελλάδας ή θα πρέπει να εγκαταλείψει
τη μάχη για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας
και οικονομίας και το μετασχηματισμό της σε κοινωνία
αλληλεγγύης και την επιβράβευση της παραγωγικότητας
και της ευημερίας.
Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω ότι το χρέος μας
απέναντι στον τόπο γίνεται ακόμα μεγαλύτερο από τη στιγμή
που είναι φανερό ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση.
Η συντηρητική παράταξη εμφανίζεται με συντηρητικό προσωπείο,
που όμως υποκρύπτει το αγριότερο δεξιό πρόσωπο των τελευταίων
δεκαετιών. Ενώ τάχα κραυγάζουν για το τέλος των διαχωριστικών
γραμμών, ακόμα και τώρα μιλούν για κομματικές προσλήψεις,
όταν είναι γνωστό σε όλη την ελληνική κοινωνία ότι με
το νόμο που εμείς έχουμε ψηφίσει αυτές οι πρακτικές
εξαλείφθησαν.
Οι σύγχρονοι εκπρόσωποι του νεοσυντηρητισμού
δείχνουν τώρα τα δόντια τους. Δεν έχουμε σύντροφοι και
συντρόφισσες υποχρέωση να προστατεύσουμε το έργο μας;
Δεν έχουμε υποχρέωση απέναντι στην δημοκρατική νομιμότητα;
Οταν ακόμη και σήμερα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εμφανίζονται
με απροκάλυπτες χουντικές θέσεις, ποιό μπορεί να είναι
το μέλλον της χώρας;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, το λέω για μια ακόμα
φορά, αντίπαλος μας είναι ο εαυτός μας και ο χρόνος.
Να ξυπνήσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα.
