Wystawy indywidualne:
- "Pieciu poetow, pieciu malarzy, jeden artysta", Galeria Zderzak, Krakow;
- "Scisly ster do kierowania zyciem. Porzadek postepowania jeden dla wszystkich", Galeria Zderzak, Krakow;
- "Jak rodzi sie mysl + konsekwencje", Galeria Miejsce, Cieszyn;
- "Punkt ciszy" , Galeria Potocka, Krakow

Wystawy zbiorowe:
- "Jestes moim wielkim przyjacielem ale nie moge z toba przebywac", Galeria ZPAP Pryzmat;
- "Odzywianie, oddychanie, pompowanie. Dla T. Kantora", Zderzak, Krakow;
- "Fainesthai", BWA Krakow, Wroclaw;
- "Miejsca nie miejsca", CRP Oronsko;
- "In the balance", Triskel Arts Centre, Cork, Irlandia;
- "Wspolrzedne", stara kamienica, Mikolajska 20, Krakow;

Publikacje:
"Wizyta", A. Przywara, Obieg Nr 53-54.
"Szpital metafizyczny" T. Gryglewicz, Gazeta Wyborcza nr 119 / 1995

Ostatnio w maju br. Grzegorz Sztwiertnia prezentowal swoja wystawe pt. PUNKT CISZY w Galerii POTOCKA w Krakowie.

"Odbior wystaw Sztwiertni nie jest latwy. Wymaga dodatkowych objasnien, chetnie zreszta udzielanych przez artyste w formie manifestow i wypowiedzi teoretycznych. Do idei van Gogha stworzenia komuny artystycznej nawiazal on w utopijnym w samym zalozeniu "Projekcie doskonalych falansterow dla artystow". Falanster Sztwiertni przypomina raczej rodzaj klasztoru dla artystow, ktorych zycie normowane byloby surowa regula. Sztwiertnia jest takze autorem glosnej w srodowisku mlodych artystow odezwy do studentow i licealistow "Jak rodzi sie mysl + konsekwencje", ktora poczatkowo wydaje sie byc - podobnie jak Falanster - rodzajem socjalnej utopii. Pozniej jednak przeradza sie w cos na ksztalt medycznej instrukcji, nawiazujacej do starych podrecznikow lekarskich, a nawet przytaczajacej ich fragmenty.
Rzeczywistosc artystyczna, ktora kreuje mozna byloby nazwac metafizycznym szpitalem. Wskazuja na to nie tylko komentarze artysty, ale takze akcesoria, ktorymi posluguje sie: rurki do przetaczania krwi, protezy, naczynia medyczne, nasuwajace skojarzenia z sala operacyjna lub prosektoryjna. Jest to jednak szpital wylacznie imaginacyjny, traktowany z przymruzeniem oka. Autor przedstawia za pomoca metafory plastycznej stan choroby ciala i ducha - szalenstwo, epilepsje, manie i skontrastowana z nimi depresje, melancholie. Skupia sie przede wszystkim na swoim ciele - ciele artysty.
Dla tworcow generacji konca wieku XX temat ciala stal sie atrakcyjny. Skonfliktowani, tak jak artysci pod koniec ubieglego wieku, ze spoleczenstwem ubieglych dorobkiewiczow - filistrow, przyjeli oni pewien rodzaj postawy egocentrycznej. Analizuja doznania psychosomatyczne, swoj swiat wewnetrzny, o ktorych mowia multimedialnym jezykiem nowoczesnych metafor i symboli, przy uzyciu form przestrzennych i "przedmiotow gotowych". Wystawa Grzegorza Sztwiertni jest jedna z najbardziej udanych manifestacji tej postawy."