Organizovanje i izvodjenje nastave na Fakultetu, naro~ito u samom po~etku, bilo je propra}eno ve}im pote{ko}ama, i to prije svega zbog nedostatka stalnog nastavnog kadra na Fakultetu. Ovo je imalo za posledicu da je ve}i dio izvodjenja nastave morao biti povjeren ili nastavnicima sa drugih elektrotehni~kih fakulteta, ili honorarnim nastavnicima stalno zaposlenim u drugim organizacijama u Crnoj Gori. Anga`ovanost na radnim mjestima u svojim organizacijama i neredovnost u prevozu, nerijetko su izazivali odgadjane nastave i ispita, njeno kondenzovanje, nadoknadjivanje ~asova obi~no krajem semestra, i sli~no, {to se naj~e{}e negativno odra`avalo na rad studenata i na savladavanje gradiva i polaganje ispita, kako iz predmeta na kojima je ovako izvodjena nastava, tako i iz ostalih predmeta.
Zbog veoma brzih i ~estih promjena koje se svakodnevno de{avaju u dru{tvu i nauci, nastavni proces u svim njegovim elementima, a prije svega nastavni planovi i programi, zahtijevali su veoma ~esta preispitivanja i osavremenjavanja. Ovo je naro~ito neophodno u oblasti elektrotehnike gdje se saznanja mijenjaju znatno br`e od prosje~nog, pa su i potrebe inoviranja nastavnog procesa neophodnije i izra`enije.
U po~etnom periodu rada (do 1964. godine) nastava na Fakultetu izvodila se, uz manje korekcije, uglavnom prema nastavnom planu i programima beogradskog Elektrotehni~kog fakulteta.
U to vrijeme, nastava na na{em Fakultetu, kao i na ostalim Elektrotehni~kim fakultetima u zemlji, izvodila se u okviru dva nastavno odvojena stepena. Nakon uspje{no zavr{enog Prvog stepena, koji je trajao ~etiri semestra, dobijala se diploma Prvog stepena i zvanje in`enjera elektrotehnike. Poslije zavr{enog Prvog stepena, studenti su se mogli (a to su u najve}em broju slu~ajeva i ~inili) direktno upisati na Drugi stepen studija, koji je takodje trajao ~etiri semestra.
Prvi nastavni planovi Fakulteta u Titogradu usvojeni su i po~eli su da se primjenjuju od 1964. godine. Na Tehni~kom fakultetu je tada postojao samo Elektro odsjek, Energetski smjer. Nastavni plan je bio isti kao i plan beogradskog Elektrotehni~kog fakulteta, po kome se i do tada na Odjeljenju izvodila nastava. Nastava, u ~etvorogodi{njem trajanju, izvodjena je u okviru dva nastavno odvojena stepena. U ~etvrtoj godini studija studenti su mogli da se opredijele za odredjeni broj izbornih predmeta.
Slede}i nastavni plan, usvojen 1967. godine bio je usvojen kao jedinstven za oba stepena, jer se pokazalo da prakti~no svi studenti Prvog stepena nastavljaju studije na Drugom stepenu. Analize su pokazale potrebu za produ`enjem nastavnog procesa, tako da je do{lo do promjene du`ine trajanja nastave na devet semestara. Studenti su u devetom semestru mogli da se opredijele za 3 od 12 izbornih predmeta. Za priznavanje Prvog stepena neophodno je bilo polaganje odredjenih predmeta navedenih u cjelovitom planu. Ovaj nastavni plan je pro{iren sa dodatnim spiskom izbornih predmeta , usvojenim 1968. godine.
Nastavnim planom, usvojenim 1971. godine, i dopunjenim 1972. godine, zadr`an je i dalje petogodi{nji re`im studija. Od bitnijih novina treba posebno ista}i podjelu ve}ih dvosemestralnih predmeta na manje jednosemestarske cjeline, kao i uvodjenje dva smjera: Elektroprivredni i Industrijski. Nastava u prvih sedam semestara bila je zajedni~ka, dok su predmeti na usmjerenjima bili razli~iti samo u dva poslednja semestra ( VIII i IX ).
Formiranjem novih odsjeka - Ma{inskog i Metalur{kog, osnovna koncepcija organizacije nastave na Tehni~kom fakultetu bila je zami{ljena tako da se nastava iz fundamentalnih predmeta izvodi jedintveno za sve odsjeke, ~ime bi se, u skladu sa izra`enim potrebama i zahtjevima, omogu}ila ve}a elasti~nost u izvodjenju nastave na starijim godinama i mogu}nost lak{eg uvodjenja novih ili eventualno ukidanje postoje}ih odsjeka ili smjerova. Medjutim, zahvaljuju}i razli~itim okolnostima, ova koncepcija nije ozbiljnije za`ivjela i zadr`ala se samo na nekim op{tim predmetima, kao {to su ONO i DSZ, sociologija, strani jezik, i sl.
Odredjena pobolj{anja, kao i zakonska ograni~enja i obaveze, unijete su u Nastavni plan usvojen 1974. godine. I ovim nastavnim planom je bilo predvidjeno petogodi{nje izvodjenje nastave.
Statutom usvojenim 1978. godine, kada se vr{i transformacija Tehni~kog fakulteta i dolazi do formiranja Elektrotehni~kog fakulteta, re`im studiranja se ponovo vra}a na ~etvorogodi{nje studije. Pored zna~ajnijih izmjena u nazivima i sadr`ajima ve}eg broja predmeta, do{lo je i do formiranja dva odsjeka na Elektrotehni~kom Fakultetu u Titogradu: Energetike i Elektronike. Na Energetici su ostala dva smjera: Elektroprivredni i Industrijski, dok se na Elektronici formiraju tri smjera: Telekomunikacije, Industrijska elektronika i automatizacija, i Ra~unarska tehnika i informatika. I u ovoj koncepciji nastava u prve dvije godine je ostala zajedni~ka za oba odsjeka, dok su se odsjeci dijelili na smjerove u ~etvrtoj godini ( uglavnom u VIII semestru ).
Ovom nastavnom reformom, vra}anjem trajanja studija na osam semestara, dvije prve godine su postale takozvani pripremni, teorijski dio. Neke klasi~ne discipline su ukinute ili skra}ene, izvr{ena je odredjena transformacija i inovacija nekih stru~nih disciplina, ne{to druga~ije utvrdjeni uslovi prelaska iz godine u godinu, itd.
Analizom rezultata ostvarenih primjenom ove reforme mo`e se zaklju~iti da su nominalnim skra}ivanjem na osam semestara, studije realno znatno du`e a prolaznost slabija nego {to je to bilo ranije. Pokazala se sasvim opravdanom i ranije izra`avana bojazan da je do{lo do prevelike koncentracije klju~nih disciplina na nekim godinama, prije svega na drugoj, tako da su one postale isuvi{e te{ko savladive za veliku ve}inu studenata.
Mada je postojala tendencija reduciranja odredjenih disciplina i programa, sve se ipak svelo na to da ukupan sadr`aj svih nastavnih programa u cjelini gledano nije manji nego {to je ranije bio. Najo~igledniji rezultati ove reforme ogledaju se, prije svega u slede}em: inovirani su sadr`aji nekih klasi~nih disciplina, iako nekih ne u dovoljnoj mjeri a nekih mo`da isuvi{e ambiciozno, uvedene su vrlo zna~ajne discipline Projekat I, II i III, objedinjene su laboratorijske vje`be na nastavnoj godini.
Nakon 1978. godine, jo{ u dva navrata su vodjene veoma intenzivne aktivnosti na promjeni Statuta Fakulteta i osavremenjavanju nastavnog procesa sa novim i inoviranim nastavnim planovima.
Prvi put, 1983. godine zavr{ena je sva predvidjena procedura i donijete neophodne odluke na Fakultetu i Univerzitetu, ali je usvajanje novog Statuta, iz nekih formalnih razloga stopirano u Skup{tini Crne Gore.
Drugi put, 1986. godine, iako je zavr{na verzija novog Statuta pro{la dugotrajnu proceduru usagla{avanja, i bila, i pored veoma radikalnih promjena u nastavnom procesu i re`imu studija, prihva}ena od strane studenata, nije ipak dovedena do kraja.
Pri analizi i utvrdjivanju novih nastavnih planova po{lo
se od opredeljenja da ma kakve transformacije ne smiju, bez
izuzetno opravdanih razloga, da dovedu do pove}anja ~asova na
postoje}im disciplinama. Kao op{te pravilo za sve discipline,
izuzev nekih baznih teorijskih, jeste da je maksimum ~asova
sveden na semestar 4+2.
Pojavile su se dvije mogu}e varijante: pro{irivanje du`ine studija na devet semestara, pri zadr`avanju postoje}eg nastavnog plana, ili osam semestara nastave uz zna~ajnije skra}enje postoje}eg plana nastavnih disciplina. Imaju}i u vidu dosada{nje iskustvo na Fakultetu kao i iskustva drugih elektrotehni~kih fakulteta u zemlji, nije bilo vjerovatno o~ekivati da }e do}i do bitnog rastere}ivanja programa ili ukidanja disciplina i to prije svega {to oni u ovom trenutku nijesu daleko od prosje~nog jugoslovenskog, ni uop{te od onoga {to se kod nas smatra neophodnim u obrazovanju elektro in`enjera. Stoga se smatrala opravdanijom varijanta sa devet semestara, koja bi dovela do zna~ajnog rastere}ivanja prije svega druge godine studija i do djelimi~nog pomjeranja te`i{ta studija ka starijim godinama.
U okviru ovih aktivnosti razmatrane su i promjene u re`imu studija kao dijelu cjeline nastavnog procesa. Do{lo se do zaklju~ka da uz ostvarenje neophodnih opredjeljenja (rastere}ivanje planova i programa, obezbjedejenje ud`benika, intenzivna nastava) re`im "godina za godinu" dolazi kao prirodna posledica. Poku{alo se da se zajedni~kom analizom uz u~e{}e i studenata i nastavnog osoblja, elimini{u navike da se problemi slabe prolaznosti rje{avamju ubla`avanjem uslova prelaska iz godine u godinu, dodatnim ispitnim rokovima i uslovnim upisima. Re`im "godina za godinu" nije samo dru{tvena obaveza utvrdjena odgovaraju}im aktima, on je jo{ vi{e preduslov za uvodjenje savremenog, intenzivnog sistema nastave. Ne mo`e biti govora o kontinualnom radu studenata, pra}enju nastave, testovima, i kolokvijumima, ako studenti prenose ispite u narednu godinu. Predvidjeno je bilo da se u prve tri godine uvede doslovno sistem "godina za godinu" (uz eventualno ostavljanje slobode Nastavno nau~nom vije}u da u odredjenim okolnostima dozvoli preno{enje ali najvi{e jednog ispita), dok se za upis zavr{nog semestra mo`e dozvoliti preno{enje nekoliko ispita. U okviru ovakvog re`ima studija, dugo prisutno pitanje opravdanosti ispitnih rokova u toku nastave postoje bezpredmetno. Ti rokovi postaju rokovi samo za studente koji nijesu uspjeli da upi{u narednu godinu i tada oni imaju puno opravdanje.
Rad na dono{enju novih i inoviranju postoje}ih sadr`aja nastave predstavlja stalnu obavezu svih subjekata nastavno nau~nog procesa.