Hudutlarýn Kanunu

Halit Refið, Ulusal Sinema Kavgasý, 
Hareket Yayýnlarý, s: 11-115, 1971
@Hayri Esen’in@ temiz Ýstanbul Türkçesiyle konuþan sýhhatli ve pürüzsüz sesi duyulmadýðý müddetçe baþta @Yýlmaz Güney@ olmak üzere, (uzun topuklu, kuaförde yapýlmýþ saçlý köylü kýzý filmlerinden buraya yanlýþlýkla düþmüþ görünen @Pervin Par@ hariç) bütün oyuncular, yerli tipler, kýlýklarý kýyafetleri, davranýþlarý, koyunlarý, atlarýyla, Akad’ýn yönetiminde, kesintisiz geliþen bir kuruluþta, süslemelerden, lüzumsuz kamera oyunlarýndan, mizansen münasebetsizliklerinden uzak, yalýn, gerçekçi, çarpýcý ve dinamik bir tablo meydana getiriyorlar. Görüntü olarak Türk sinemasýnýn ulaþtýðý zirvelerden biri “Hudutlarýn Kanunu”.