úuski naboi strzeleckich

úuski naboi strzeleckich maj▒ zwykle wyd│u┐ony kszta│t i zewnΩtrznie r≤┐ni▒ siΩ miΩdzy sob▒ najbardziej kszta│tem czΩ╢ci dennej. Znane s▒ │uski z wystaj▒c▒ kryz▒ -a, bez wystaj▒cej kryzy -b (wtok) oraz z kryz▒ z dodatkow▒ powierzchni▒ ustalaj▒c▒ -c (pier╢cieniem wzmacniaj▒cym). Rzadziej wystΩpuj▒ │uski ze zmniejszonym wtokiem i p≤│kryz▒.

Kszta│t czΩ╢ci dennej │uski zwi▒zany jest bardzo ╢ci╢le z konstrukcyjnymi w│a╢ciwo╢ciami broni. Przed wystrza│em nab≤j w komorze nabojowej musi zajmowaµ okre╢lone po│o┐enie, i aby zamek m≤g│ zaryglowaµ przew≤d lufy i aby grot igliczny pewnie spowodowa│ wystrza│. Ustalenie po│o┐enia │uski wewn▒trz komory nabojowej zwi▒zane jest z budow▒ jej czΩ╢ci dennej. Rysunek powy┐ej przedstawia sposoby ustalenia po│o┐enia naboju w komorze nabojowej.

Je┐eli nab≤j ma wystaj▒c▒ kryzΩ │uski, to po umieszczeniu go w komorze nabojowej │uska opiera siΩ kryz▒ o p│aszczyznΩ wlotow▒ lufy. Spos≤b ten umo┐liwia wykonanie element≤w naboju i zespo│u ryglowego broni ze stosunkowo du┐ymi tolerancjami. Wp│ywa to na zmniejszenie ceny broni oraz jej du┐▒ pewno╢µ dzia│ania nawet w niesprzyjaj▒cych warunkach eksploatacji, Wad▒ takiego sposobu ustalenia po│o┐enia naboju w komorze nabojowej jest to, ┐e zamek musi mieµ du┐e cz≤│ko. Wi▒┐e siΩ to z du┐ymi wymiarami zamka, a z kolei i z og≤lnym zwiΩkszeniem powierzchni poprzecznego przekroju ca│ej broni. Wystaj▒ce kryzy │usek zwykle utrudniaj▒ r≤wnie┐ zasilanie broni. Przy zasilaniu magazynkowym odpowiedniego ukszta│towania wymaga magazynek, przy zasilaniu za╢ ta╢mowym bardzo utrudnione jest bezpo╢rednie podawanie naboi z dono╢nika do komory nabojowej.

úuski nie maj▒ce wystΩpuj▒cej kryzy opieraj▒ siΩ w komorze nabojowej sto┐kiem przednim. Wymaga to znacznie dok│adniejszego wykonania naboju oraz niekt≤rych element≤w broni ni┐ bro± dla amunicji o wystaj▒cych kryzach │usek. Zastosowanie tego typu │usek umo┐liwia konstruowanie broni o bardziej zwartej budowie oraz stwarza dogodniejsze warunki dla pracy mechanizm≤w zasilania broni.

úuski z dodatkow▒ powierzchni▒ ustalaj▒c▒ (zwyczajowo nazywan▒ pier╢cieniem wzmacniaj▒cym) │▒cz▒ zalety obydw≤ch typ≤w │usek. Przy ustaleniu po│o┐enia naboju w komorze nabojowej opieraj▒ siΩ one o p│aszczyznΩ wlotow▒ lufy, a z drugiej strony taka │uska nie wymaga zamka o du┐ym przekroju poprzecznym.

Dawniej │uski amunicji strzeleckiej wyrabiane by│y przewa┐nie z mosi▒dzu, gdy┐ │atwiej by│o je wyci▒gaµ po wystrzale z komory nabojowej. WzglΩdy ekonomiczne spowodowa│y, ┐e obecnie stosuje siΩ │uski stalowe platerowane lub lakierowane. Poniewa┐ │uski wykonuje siΩ metod▒ g│Ωbokiego t│oczenia, do ich wyrobu u┐ywa siΩ stali miΩkkiej o niskiej zawarto╢ci wΩgla.

Podczas II wojny ╢wiatowej i w latach powojennych prowadzono pr≤by z │uskami samospalaj▒cymi siΩ, wykonanymi z masy typu masy prochowej. Rozwi▒zanie tego zagadnienia umo┐liwi│oby znaczne uproszczenie budowy broni. Trudno╢ci zastosowania takich │usek zwi▒zane by│y z trudno╢ciami uszczelnienia tych czΩ╢ci broni, w kt≤rych wytwarzaj▒ siΩ gazy prochowe w okresie wystrza│u. Swego czasu firmie Heckler und Koch uda│a siΩ skonstruowanie takiej broni by│ to karabin G11.