Francois Jakob - konferencja po¶więcona czterdziestej rocznicy przedstawienia hipotezy podwójnej helisy - Paryż 1993

1944

Avery, McLeod, McCarty publikuj± pracę stwierdzaj±c±, że czynnikiem, który może przywracać infekcyjno¶ć bakterii Streptococcus pneumonae (dwoinka zapalenia płuc), jest czysty DNA.

1950

E. Chrgraff odkrywa "alfabet DNA", czyli skład nici DNA oraz przedstawia regułę, głosz±c±, ze liczba zasad pirymidynowych w DNA jest równa liczbie zasad purynowych.

1953

J. D. Watson i F.Crick, prezentuj± DNA, jako helisę złożon± z dwóch nici powi±zanych wi±zaniami wodorowymi.

Na podstawie obrazów dyfrakcji promieni X, dostarczonych przez R. Franklin i M. Wilkinsa oraz odkryć E. Chrgraffa, udało się stworzyć model DNA. W 1962 roku J. D. Watson, F.Crick i M. Wilkins otrzymuj± Nagrodę Nobla.

1956

Dokładne zbadanie ludzkiego kariotypu i podanie wła¶ciwej liczby chromosomów ludzkich (46) - Tyjo i Levan

1958

Beadle, E. Tatum i J. Lederberg otrzymuj± Nagrodę Nobla za ustalenie podstawowych prawideł rz±dz±cych genetyk± bakterii i grzybów.
J. Lederberg zajmował się badaniem zjawiska koniugacji i transdukcji u bakterii,
Beadle, E. Tatum, jeszcze w 1941 byli autorami stwierdzenia jeden gen - jeden enzym.

1959

Nagroda Nobla za prace dotycz±ce polimeryzacji kwasów nukleinowych dla A. Kronenberga i S. Ochoa.

Kronenberg, jako biochemik, zajmował się badaniem aktywno¶ci enzymów, w latach pięćdziesi±tych skupił się na enzymach replikuj±cych DNA - wyizolował polimerazę DNA I.
S. Ochoa, zajmował się enzymami wykorzystuj±cymi energię z wysokoenergetycznych wi±zań ATP.

1961

J. Monod, A. M. Lwoff i F. Jacob przedstawiaj± operonowy model ekspresji genów prokariotycznych. Za swoje badania otrzymuj± Nagrodę Nobal w 1965 roku.

1962

W. Arber udowadnia występowanie enzymów restrykcyjnych, za¶ w 1967 Gellert odkrywa ligazy DNA - te odkrycia był podwalinami dla inżynierii genetycznej.

1968

Nagroda Nobla dla R.W. Holleya, H.G. Khorana i M.W. Nirenberga za ustalenie podstaw kodowania informacji genetycznej (rozszyfrowanie kodu genetycznego).

M.W. Nirenberg odkrył, że w ekstrakcie komórek E. coli może zachodzić synteza nowych białek po dodaniu mRNA. W 1961 roku udało mu się ustalić, że sekwencja UUU koduje fenyloalaninę.

H.G. Khorana, odkrył w jaki sposób można syntetyzować trójnukleotydowe fragmenty RNA o znanej sekwencji - pozwoliło to na rozszyfrowanie kodu genetycznego.

R.W. Holley - zajmował się badaniami nad tRNA, ustalił, że ma on strukturę li¶cia koniczyny.

1969

M. Delbruck, A.D. Harsley i S.E. Luria otrzymuj± Nagrodę Nobla za badania nad genetyk± wirusów i mechanizmami regulacji ekspresji genów.

M. Delbruck - z wykształcenia fizyk, założyciel Grupy Fagowej, zajmuj±cej się badaniem bakteriofagów. Do Grupy Fagowej należeli pozostali laureaci nagrody z 1969 roku.

A.D. Harsley Już w 1952 roku udało mu się udowodnić, że genom fagów jest złożony z DNA, póĽniejsze badania doprowadziły do poznania mechanizmu infekcji wiruswej.

1970

H.G. Khorana styntetyzuje pierwsze DNA in vitro

1972

Boyer, Cohen i P. Berg - wprowadzaj± pierwsze techniki klonowania genów.

1975

D. Baltimore, R. Dulbecco i H.M Temin otrzymuj± Nagrodę Nobla za odkrycie retrowirusów i odwrotnej transkryptazy (enzymu, który może syntetyzować DNA na matrycy RNA)

Southern wprowadza teoretyczne podstawy hybrydyzacji kwasów nukleinowych

Kohler i Milstein jako pierwsi produkuj± monoklonalne przeciwciała

1977

F. Sanger, Barrel i Maxam i W. Gilbert udoskonalaj± metody sekwencjonowania DNA, F. Sanger i W. Gilbert (wraz z P. Bergiem) w 1980 roku dostaj± Nagrodę Nobla

Pierwszy sklonowany gen ludzki przez J. Shine (somatomammotropina sklonowana na plazmidzie bakteryjnym)

Itakurze udaje się uzyskać somatostatynę drog± inżynierii genetycznej

1978

Pierwsza diagnoza choroby genetycznej poprzez analizę DNA. Technik± RFLP, udało się zdiagnozować mutację w genie koduj±cym łańcuch b hemoglobiny.

1983

B. McClintock otrzymuje Nagrodę Nobla za odkrycie ruchomych elementów genetycznych - transpozonów. B. McClintock prowadziła swe badania jeszcze w latach czterdziestych. Badaj±c kukurydzę zauważyła, że niektóre cechy dziedzicz± się niezgodnie z prawami Mendla.

K. Mullis przedstawia założenia metody PCR. Obecnie jest to podstawowa metoda używana w badaniach naukowych i analizach klinicznych. K. Mullis dostał Nagrodę Nobla w dziesięć lat po swoim odkryciu (1993)

1987

Nagroda Nobla za badania nad onkogenami dla J.M. Bishopa i H.E. Varmusa

Wprowadzenie metod tzw. odwrotnej genetyki. Udoskonalenie metod pozwalaj±cych na identyfikację białek startuj±c od sekwencji DNA. Zastosowanie odwrotnej genetyki pozwoliło na zbadanie wielu chorób (m.in. mukowiscydoza, dystrofia mię¶niowa Duchenne'a)

1989

Nagroda Nobla za odkrycie katalitycznych wła¶ciwo¶ci RNA dla T. Cecha i S. Altmana.

1990

Pierwsza kliniczna próba terapii genowej. Leczenie SCID przez (ciężki, złożony niedobór immunologiczny) przez wprowadzenie prawidłowej kopii genu ADA (deaminaza adenozyny).

1993

Nagroda Nobla za odkrycie genów podzielonych (pokazani, że w genach znajduj± się regiony koduj±ce - eksony i niekoduj±ce - introny). Nagrodę otrzymali P. Sharp i R. Roberts.