Arek Janicki
Kwiaty
Kwiatek - ma│a stokrotka
Lub monumentalny s│onecznik
»yje, by czyniµ ªwiat piΩknym -
To wymarzone ┐ycie!
Aby zbyµ szczΩ╢liwym
Musisz zrozumieµ kwiat.
Pije wodΩ, zjada s│o±ce,
Nie daj▒c nic w zamian,
Ale nikt mu nie zarzuci paso┐ytnictwa
Dlaczego?
Dlatego, ┐e natura potrzebuje kwiat≤w,
Wiosna bez nich nie by│a by wiosn▒.
ªwiat bez nich nie by│by ªwiatem.
NajpiΩkniejsze s▒ lilie -
W dzie± ╢miej▒ce siΩ ku niebu,
Ca│uj▒ce ka┐dego przechodnia
Delikatnym zapachem raju,
Noc▒ za╢, skryte w sobie
Zamykaj▒ siΩ szczelnie
I p│acz▒ w samotno╢ci.
Maki za╢, krwi╢cie czerwone
Wykrzykuj▒ puste slogany,
S▒ dumne i niebezpieczne
Ma│e Hitlerki
Wype│nione zdradliwym, bia│ym soczkiem.
Podobno istnieje r≤wnie┐
Czarodziejski, nierealny
Kwiat paproci.
Promieniuj▒cy dobrem,
Ale zab≤jczo-zdradliwy.
Mit, legenda, bajka ...
W ka┐dym razie jest
W tym troszeczkΩ prawdy.
Do kwiat≤w zaliczamy
R≤wnie┐ mlecze, koniczyny
I inne "chwasty"
Nie s▒ one najpiΩkniejszymi,
Ale to w│a╢nie one
Ukwiecaj▒
Monotonnie zielone po│oniny
I strzeliste g≤ry czarodziejskie
Ale c≤┐ ja - ma│a biedronka
MogΩ poradziµ na niebezpiecze±stwa, na brak tolerancji
Czy wojny na dalekim wschodzie ?
Ja mogΩ my╢leµ tylko o bliskich
Ale gdy dorosnΩ, to wam poka┐Ω !
Pokocham wszystkich ludzi!
