1. Je┐eli mΩ┐czyzna zaczyna wyra┐aµ uwagi w rodzaju "┐yjemy w epoce informacji", to znaczy, ┐e chce kupiµ komputer.
2. Je┐eli mΩ┐czyzna o tym nie wspomina, to znaczy, ┐e ju┐ go kupi│.

1. W czym problem? Nic nie widzΩ. Zostaw mnie w spokoju.
2. LubiΩ grzebaµ w problemach nie do rozwi▒zania.
3. Kt≤ry problem? Nie, nie rozwi▒za│em go, by│ dla mnie zbyt nu┐▒cy. Zostaw mnie w spokoju.

1. MΩ┐czy╝ni kochaj▒ komputery, poniewa┐ komputery wykonuj▒ to, co siΩ im poleci. I jest im obojΩtne, czy jest to zgodne z tym, czego naprawdΩ chcieli.
2. Zaimkiem "on" jest okre╢lany zar≤wno mΩ┐czyzna, jak i komputer.

1. Czas, kt≤ry maniak komputerowy zyska dziΩki automatyzacji zada±, jest odwrotnie proporcjonalny do czasu programowania. Zyskany czas Z mo┐na okre╢liµ nastΩpuj▒cym wzorem: Z=1/1+(P*H)
   gdzie P - czas potrzebny na programowanie, H - czΩstotliwo╢µ wystΩpowania zadania. W najlepszym przypadku nie zyskuje nic.
2. Czas samodzielnej pracy komputera maniak komputerowy wykorzysta do tego, by nieruchomo obserwowaµ sprawno╢µ jego dzia│ania.

3.2 Programista

• Za│o┐enie podstawowe:
  - »aden program nigdy nie bΩdzie funkcjonowa│ ca│kowicie poprawnie.
• Wniosek pierwszy:
  - Przekle±stwa s▒ jedynym jΩzykiem, kt≤ry programi╢ci opanowuj▒ perfekcyjnie.
• Wniosek ko±cowy:
  - Komputer wykona to, co zaprogramujesz, a nie to, czego od niego oczekujesz.
• Przypadek programist≤w-hobbyst≤w:
  - Oczywiste b│Ωdy zauwa┐ysz dopiero przy pierwszej publicznej prezentacji w│asnego programu.
• Diagnoza Axela:
  - Nic tak korzystnie nie wp│ywa na program, jak brak procedur kontrolnych.
• Wniosek Axela:
  - Je┐eli nie wiesz, co czynisz, r≤b to w spos≤b elegancki.
• Pierwsze Prawo Specjalizacji Informatycznej:
  - Ka┐dy programista przybywaj▒cy z innego miasta jest fachowcem.
• Drugie Prawo Specjalizacji Informatycznej:
  - Idealny fachowiec wie absolutnie wszystko o niczym.
• Cykl rozwojowy programu wed│ug Clark'a:
  1. To jest niemo┐liwe - nie bΩdΩ przecie┐ marnotrawi│ mojego czasu.
  2. To jest mo┐liwe, ale nieop│acalne.
  3. Przecie┐ od pocz▒tku m≤wiΩ, ┐e moja idea jest genialna.
  4. Czy kto╢ mo┐e mi wyja╢niµ, dlaczego idea ta jest og≤lnie znana?
• Aksjomat Mexner'a o pamiΩci operacyjnej:
  - Ka┐dy kod programowy d▒┐y do kompletnego wype│nienia ca│ej, wolnej przestrzeni pamiΩci operacyjnej.
• Rozszerzenie Cerbera:
  - Je┐eli wykasujesz wszystkie komentarze i napiszesz pogmatwane procedury na nowo - kr≤cej i efektywniej, to na koniec otrzymasz program d│u┐szy, wymagaj▒cy wiΩcej pamiΩci, przerastaj▒cy mo┐liwo╢ci kompilatora, a ponadto niefunkcjonuj▒cy.
• Prawa pracowni:
  1. Wszystkie powierzchnie horyzontalne zostan▒ w kr≤tkim czasie pokryte rupieciami.
  2. Dyskietki le┐▒ "pod spodem"
  3. Pilnie potrzebny projekt programu znajduje siΩ "niewiadomogdzie"
  4. Popi≤│ z papieros≤w i kawa znajduj▒ siΩ gdzie╢ "pomiΩdzy"
• Ochrona przed katastrof▒:
  - Kto wykazuje zadowolenie, gdy program zawodzi, ten zna kogo╢, na kogo mo┐na przerzuciµ odpowiedzialno╢µ.
• Osiem Praw Szanownego Klienta:
  1. Klientowi nigdy nie przyjdzie na my╢l, ile kosztuje projekt, ale ile mo┐na na nim zaoszczΩdziµ.
  2. Je┐eli uda│o Ci siΩ wprowadziµ w programie wymagane przez klienta poprawki, wtedy on z nich rezygnuje.
  3. »aden klient nie wie, czego w│a╢ciwie chce.
  4. Ka┐dy klient wie dok│adnie, czego nie chce.
  5. »aden klient nie chce tego, co ju┐ masz gotowe.
  6. Nie wie tak┐e, co chcia│by mieµ zamiast tego.
  7. Klient, kt≤ry najmniej p│aci, marudzi majwiΩcej.
  8. Klient ┐▒da wiΩkszych zmian dok│adnie wtedy, kiedy produkt jest ju┐ gotowy.
• Uwagi o op≤╝nionym b│Ωdzie:
  1. Decyduj▒cy b│▒d odkryjesz dopiero wtedy, kiedy program dzia│a 6 miesiΩcy bez zastrze┐e±.
  2. B│▒d ten zafa│szuje albo zniszczy dok│adnie te dane, kt≤re nie s▒ w ┐aden spos≤b do odtworzenia i kt≤re s▒ najistotniejsze dla funkcjonowania systemu.
  3. Kod ╝r≤d│owy znikn▒│ w miΩdzyczasie i jest nie do odnalezienia.
• Prawo Peter'a:
  - Program rozwija siΩ do czasu przekroczenia mo┐liwo╢ci programisty, kt≤ry ma go nadal rozwijaµ.
• Rozszerzenie prawa Peter'a:
  - Prace wstΩpne przeprowadzane s▒ zawsze przez osoby osi▒gaj▒ce szczyty swoich niemo┐no╢ci.
• Przes│anka o niezmiennym stresie:
  - wysi│ek * czas = constans
• Rozszerzenie 1:
  - Je┐eli masz du┐o czasu, pracujesz niewiele.
• Rozszerzenie 2:
  - Wraz ze zbli┐aniem siΩ terminu pracy, wysi│ek zmierza do niesko±czono╢ci.
• Rozszerzenie 3:
  - W "ostatniej minucie" rozwi▒zujesz najistotniejsze problemy.
• Og≤lne prawa koncepcyjne:
  1. Nigdy nie masz czasu na wniesienie poprawek, ale zawsze masz czas napisaµ program od nowa.
  2. Zmiany w projekcie programu trwaj▒ tak d│ugo, ┐e nie ma ju┐ czasu na poprawki w samym programie.
• Prawo Ridigera:
  - W ka┐dym programie b│Ωdy wykazuj▒ sk│onno╢µ do wystΩpowania w tym miejscu, kt≤re sprawdzasz jako ostatnie.
• Syndrom jako╢ci:
  - Ka┐dy program, kt≤ry siΩ dobrze zaczyna, ko±czy siΩ ╝le. Program, kt≤ry zaczyna siΩ ╝le, ko±czy siΩ przera┐aj▒co.
• Wniosek 1:
  To co wygl▒da │atwo, jest trudne.
  To, co wygl▒da trudno, jest niemo┐liwe.
  To, co wygl▒da na niemo┐liwe potrafi rozwi▒zaµ nawet Twoja te╢ciowa i to bez pomocy komputera.
• Wniosek 2:
  - Rzeczywisto╢µ mo┐e byµ zawsze gorsza od najbardziej pesymistycznych wyobra┐e±.
• Lemat o zespole programist≤w:
  - W zespole programist≤w ka┐dy ma genialny plan rozwi▒zania problemu. Wszystkie plany wzajemnie siΩ wykluczaj▒ i ┐aden nie prowadzi do poprawnego rozwi▒zania.
• Prawa procedur:
  1. Ka┐da procedura, do kt≤rej mo┐e wkra╢µ siΩ b│▒d, bΩdzie go zawieraµ.
  2. Tak┐e w procedurach, kt≤re musz▒ byµ bezb│Ωdne, znajduj▒ siΩ b│Ωdy.
• Wniosek 1:
  - Ka┐dy b│▒d umiejscowi siΩ tam, gdzie zostanie najp≤╝niej odkryty i gdzie wyrz▒dzi maksymalne szkody.
• Wniosek 2:
  - Ka┐dy b│▒d ujawni siΩ dopiero po przeprowadzonej kontroli programu.
• Wniosek 3:
  - Je┐eli b│▒d zosta│ wcze╢niej dostrze┐ony, to ustalenie jego przyczyny jest niemo┐liwe.
• Prawo ko±ca:
  - Napisanie programu trwa dwukrotnie d│u┐ej, ni┐ zaplanowano.
• Lemat o adaptacji:
  - Skonfigurowanie programu na innym komputerze powoduje, ┐e nie funkcjonuje on na komputerze, dla kt≤rego zosta│ pierwotnie napisany. Pr≤ba ponownego dostosowania programu do pierwotnego komputera powoduje, ┐e nie funkcjonuje on na ┐adnym z tych dw≤ch komputer≤w.
• Teoria mno┐enia:
  - Liczba os≤b w zespole programistycznym ma tendencje wzrastaj▒ce niezale┐nie od ilo╢ci pracy.
• Uzupe│nienie:
  - Je┐eli uczynisz komu╢ przys│ugΩ, to jeste╢ od zaraz trwale za to odpowiedzialny.
• Warto╢µ graniczna wed│ug Robbins'a:
  - Minimalne wymagania programu s▒ zarazem maksymalnymi dla danego komputera.
• Czynnik niepewno╢ci Hartz'a:
  - Niejasno╢µ jest wielko╢ci▒ niezmienn▒.
• Prawo zmaian:
  - Im mniejsza pozornie korekta tym wiΩkszy nak│ad pracy przy jej wprowadzaniu.
• Rozszerzenie:
  - Nic nie jest na tyle proste by nie mo┐na by│o tego wykonaµ ╝le.
• Regu│a przechwytywania:
  - Je┐eli napiszesz procedurΩ, kt≤ra zapobiega pojawianiu siΩ b│Ωdnych warto╢ci, to zawsze znajdzie siΩ u┐ytkownik, kt≤ry j▒ pominie.
• Aksjomat o wyszukiwaniu informacji:
  - Inforamcja, kt≤ra jest najbardziej potrzebna, jest najmniej dostΩpna.
• Uwaga o pomys│owo╢ci u┐ytkownika:
  - Je┐eli stwierdzono, ┐e istniej▒ 4 r≤┐ne mo┐liwo╢ci doprowadzenia programu do krachu, i wszystkie 4 siΩ zablokuje, wtedy u┐ytkownik znajdzie pi▒t▒ metodΩ.
• Uog≤lnienie:
  - Nie ma program≤w ca│kowicie idiotoodpornych.
• Prawo dokumentacji:
  - Nikt jej nigdy dok│adnie nie czyta.
• Aksjomat o relacji pomiΩdzy podrΩcznikiem a programem:
  - Je┐eli wyt│umaczy│e╢ co╢ tak dok│adnie, ┐e nie mo┐na tego zrobiµ b│Ωdnie, zawsze znajdzie siΩ kto╢, kto to potrafi.
• Dogmat o podstΩpnym algorytmie:
  1. Niezale┐nie od tego, co siΩ popsuje, wszystko bΩdzie dobrze wygl▒daµ.
  2. Ci, kt≤rych poprosisz o pomoc, nic nie zauwa┐▒.
  3. Ten, kt≤ry pojawi siΩ z nieproszon rad▒, odkryje natychmiast wiele b│Ωd≤w.
  4. Niezale┐nie od tego, co siΩ psuje, zawsze istnieje kto╢, kto ju┐ wcze╢niej wiedzia│, ┐e tak bΩdzie.
  5. Nie wierz w cuda. Zdaj siΩ na nie.
• Uog≤lnienie:
  - Skr≤t jest najd│u┐sz▒ drog▒ pomiΩdzy dwoma punktami.
• Og≤lna teoria algorytm≤w:
  1. Ka┐da formu│a i ka┐da sta│a musz▒ byµ traktowane jako zmienne.
  2. Najwa┐niejsze punkty algorytmu maj▒ najwiΩksz▒ szansΩ na to, by zostaµ pominiΩte lub zapomniane.
  3. Je┐eli tylko jaki╢ modu│ funkcjonuje perfekcyjnie, to nie potrafi wsp≤│pracowaµ z innymi modu│ami.
  4. Nic siΩ nie ko±czy w spos≤b zaplanowany.
• Teoretyczne Prawo Kompatybilno╢ci JΩzyk≤w Programowania:
  1. Za│o┐enie: Nawet, gdyby uda│o siΩ opracowaµ taki jΩzyk programowania, kt≤ry zast▒pi│by wszystkie dotychczasowe, to zawsze znajdzie siΩ dostatecznie du┐o producent≤w, kt≤rzy bΩd▒ rozpowszechniaµ w│asn▒ wersjΩ specjaln▒ tego jednolitego i uniwersalnego jΩzyka.
  2. Dedukcja: Ta w│asna wersja specjalna nie bΩdzie kompatybilna z niczym innym opr≤cz samej siebie.
  3. Ograniczenie: Niekompatybilno╢µ bΩdzie siΩ oczywi╢cie powiΩkszaµ wraz z kolejnymi edycjami wersji specjalnej.
• Zastosowanie Praktycznej Kompatybilno╢ci JΩzyk≤w Programowania:
  1. Poniewa┐ nie ma jednolitego jΩzyka programowania, panuje totalny rozgardiasz.
  2. Odczuwasz to sam najdotkliwiej.
• Regu│a 90-90-10
  1. Na pierwsze 90% programu potrzeba 10% przeznaczonego na jego realizacjΩ czasu.
  2. Pozosta│e 10% programu wymaga 90% przeznaczonego na jego realizacjΩ czasu.
  3. Rozpoczynasz zawsze od pozosta│ych 10%.
• Regu│a Klienta (na bazie 90-90-10)
  - 10% od kt≤rych rozpoczynasz pracΩ, stanowi▒ te procedury, kt≤re w ostatecznym rozrachunku zostan▒ usuniΩte na ┐yczenie klienta.
• Prawo Gray'a:
  - Na realizacjΩ n+1 zada± bΩdziesz mia│ tyle samo czasu, co na realizacjΩ n zada±.
• Rozszerzona zasada Epstein'a - Heinsenberga:
  - Z paramertr≤w czas, pieni▒dze i zadanie tylko dwa dadz▒ siΩ okre╢liµ jednoznacznie w danym momencie:
  1. Je┐eli znane s▒ zadanie i czas, to okre╢lenie koszt≤w ca│kowitych jest niemo┐liwe.
  2. Je┐eli znane s▒ czas i wolne moce przerobowe, to nikt nie wie, jak▒ czΩ╢µ zadania nale┐y wykonaµ.
  3. Je┐eli kto╢ potrafi okre╢liµ wszystkie trzy parametry, to znaczy, ┐e nie zajmuje siΩ tematyk▒ formu│owania zada±.
• Postulaty:
  1. Wyj▒tki s▒ liczniejsze od regu│.
  2. Od wszystkich uznanych wyj▒tk≤w istniej▒ wyj▒tki.
  3. Je┐eli opanowa│e╢ ju┐ wyj▒tki, to nie pamiΩtasz, jakich regu│ one dotycz▒.
• Prawo Irytacji
  - Po skasowaniu pliku, co do kt≤rego jeste╢ pewien, ┐e ju┐ nigdy i do niczego siΩ nie przyda, oka┐e siΩ, ┐e jest on w kr≤tce niezbΩdnie potrzebny.
• Prawo struktury kompilatora:
  - Im wiΩcej polece± strukturalnych zamie╢cisz w swoim programie, tym mniej bΩdzie w stanie przet│umaczyµ kompilator.
• Uzupe│nienie prawa struktury kompilatora:
  - Przet│umaczone zostan▒ jedynie struktury b│Ωdne.
• Prawo Konwersji Znak≤w:
  1. stan pocz▒tkowy jest nie do odtworzenia.
  2. prawid│owo napisany tekst pojawi siΩ tylko wtedy, kiedy napiszesz go rΩcznie.
• Aksjomat Helt'a:
  - »adem rozkaz nie jest na tyle kr≤tki, ┐eby przy jego pisaniu nie pomyliµ siΩ co najmniej trzykrotnie.
• Spostrze┐enie Programisty Aplikacyjnego:
  Za│o┐enie: U┐ytkownik wykonuje wszystko b│Ωdnie.
  1. Na polecenie "NAPISZ TAK lub NIE" wpisuje "TAK lub NIE"
  2. Na polecenie "Wci╢nij ENTER" wpisuje "ENTER"
  3. Na polecenie "Naci╢nij dowolny klawisz" naciska klawisz SHIFT, albo ESCAPE.
• Spostrzerzenie Mull'a o rejestrach:
  1. Je┐eli zapisujesz co╢ w jakim╢ rejestrze, i dok│adnie zapamiΩtujesz, co dana oznacza, to zapominasz, kt≤ry to by│ rejestr.
  2. Je┐eli zapamiΩtasz rejestr, to ju┐ go nigdy wiΩcej nie musisz u┐ywaµ.
• Regu│a pp (poniedzia│ek - pi▒tek):
  - Program oddany u┐ytkownikowi w pi▒tek wraca do autora w poniedzia│ek.
• Dwa kardynalne b│Ωdy firm software'owych:
  1. Je┐eli jaki╢ problem nie istnieje od dawna, to wci▒┐ istniej▒ ludzie, kt≤rzy pracuj▒ nad jego rozwi▒zaniem.
  2. Przydzielenie wiΩkszej ilo╢ci ludzi do realizacji powalaj▒cego ogromem projektu op≤╝nia termin jego zako±czenia.

3.3 U┐ytkownik.

• Prawo logiki statystycznej:
  - Zgodnie z wynikami bada± rynku 80 procent u┐ytkownik≤w program≤w stosuje tylko 20 procent ich funkcji.
• Pierwsza konsekwencja logiczna:
  - 20 procent u┐ytkownik≤w wymaga 80 procent funkcji, kt≤rych program nie posiada.
• Druga konsekwencja logiczna:
  - Nale┐ysz z pewno╢ci▒ do tych 20 procent.
• Wyja╢nienie:
  - Programista jest ostatni▒ osob▒, kt≤ra chcia│aby stosowaµ w│asny program.
• Uog≤lnienie:
  - Kiedy ju┐ opanujesz dany program, to pojawi siΩ jego nowa wersja, czyni▒c poprzedni▒ zupe│nie przestarza│▒.
• Regu│a kupna:
  - Je┐eli po d│ugotrwa│ych poszukiwaniach kupi│e╢ ju┐ komputer, jego cena w nastΩpnym tygodniu bΩdzie o po│owΩ mniejsza. Ewentualnie pojawi siΩ inny model, kt≤ry za tΩ sam▒ cenΩ oferuje podw≤jn▒ moc obliczeniow▒.
• Gwarancja:
  1. Zap│acenie rachunku powoduje utratΩ uprawnie± gwarancyjnych.
  2. 180-dniowa gwarancja gwarantuje tylko tyle, ┐e 181-go dnia komputer eksploduje.
• Aksjomat o rozszerzaniu pamiΩci operacyjnej:
  - PamiΩµ operacyjna ka┐dego komputera jest niewystarczaj▒ca. Je╢li j▒ jednak rozszerzysz, to pojawi siΩ nowa wersja programu, kt≤ra wymaga co najmniej 10 kilobajt≤w pamiΩci wiΩcej od tej, kt≤r▒ dysponujesz.
• úatwowierny klient ("Odpowiedzi sprzedawcy na krytyczne pytania klient≤w"):
  1. "To wczoraj jeszcze dzia│a│o"
  2. "Oczywi╢cie, ┐e bΩdzie to mo┐na p≤╝niej zainstalowaµ"
  3. "Nasz specjalista od tego zagadnienia jest w│a╢nie na urlopie"
  4. "Oczywi╢cie, ┐e prowadzimy serwis gwarancyjny"
  5. "Nie, do tej ceny nie dochodz▒ ju┐ ┐adne koszta dodatkowe"

Komputerowe prawa Murphy'ego