Jedyny falstart, jaki Brian pope│ni│ u progu doros│ego ┐ycia, to epizod... dziennikarski. Mieszka│ ju┐ wtedy na Florydzie. Pisa│ oczywi£cie o muzyce i wkr≤tce sam zacz╣│ j╣ tworzyµ. Od razu w zespole, kt≤rego nazwΩ - a przynajmniej jej cz│on - znamy do dzi£. O rany - wielkie mi "do dzi£". Przecie┐ to by│o raptem dziesiΩµ lat temu. Marilyn Manson and The Spooky Kids, gdzie "spooky" ma pewnie znaczyµ "nawiedzeni", powstali w Fort Lauderdale na po│udniu Florydy w 1989 roku. Wzorem lidera i frontmana w jednej osobie, pozostali muzycy r≤wnie┐ przybrali pseudonimy wed│ug klucza "wiekopomna lala plus wybitny bandzior": gitarzysta Daisy Berkowitz, basista Olivia Newton-Bundy, klawiszowiec Zsa Zsa Speck. Pierwszy sk│ad zespo│u uzupe│nia│ automat perkusyjny. Nied│ugo potem na miejsce Olivii przyszed│ Gidget Gein, za£ Zsa ZsΩ zast╣pi│ Madonna Wayne Gacy. Mniej wiΩcej wtedy powsta│y pierwsze dem≤wki Marilyn Manson: Meat Beat Clever Beat i Snuffy's VCR.

Muzycznie Manson prezentuje t│ucz╣ce ostre metalowe dƒwiΩki z elementami punka zwi╣zanymi z egzaltowanym scenicznym show, w kt≤rym g│≤wn╣ rolΩ odgrywa oczywi£cie ekscentryczny frontman z rozmazanym makija┐em ubrany w siatkowe rajstopy. Por≤wnuje siΩ go do wielu muzyk≤w m.in. do IggyÆego Popa z czas≤w Stooges do scenicznego Davida Bowie - Ziggy Stardusta, albo do Alice'a Coopera z jego najlepszych lat. A z czego wziΩ│a siΩ nazwa jego zespo│u?

"NasunΩ│a mi siΩ przy nieko±cz╣cym siΩ gapieniu w telewizor i ogl╣daniu przer≤┐nych talkshows. Marylin i Manson to dwa pojΩcia, kt≤re w Ameryce s╣ pe│ne mocy, poniewa┐ Ameryka przyzna│a im tΩ moc. W ┐adnym pa±stwie na £wiecie nie ma tylu masowych morderc≤w co w Stanach Zjednoczonych. I tylko w USA taki masowy morderca jak Charles Manson mo┐e podobnie jak Marylin Monroe staµ siΩ narodowym bohaterem tak jak gwiazda rocka. To schizofreniczne co chcia│em wyraziµ nazywaj╣c w ten spos≤b sw≤j zesp≤│. Po jednej stronie znajduje siΩ bogini seksu, wielka gwiazda filmowa jak╣ by│a Monroe, a po drugiej stronie jest cz│owiek jak Manson, kt≤ry dziΩki temu, ┐e by│ seryjnym zab≤jc╣ spowodowa│ u Amerykan≤w fascynacjΩ jego osob╣ i jest odbierany podobnie jak gwiazda filmowa. To jest chore, ale tak wygl╣da Ameryka, a ja jestem jej produktem." I dlatego ka┐dy cz│onek zespo│u, kt≤ry napotkany zosta│ przez pana Marlsona na pocz╣tku lat dziewiΩµdziesi╣tych wraz z gitarzyst╣ Daisy Berkowitzem musia│ posiadaµ ┐e±skie imiΩ i nazwisko jakiego£ seryjnego mordercy. I w ten spos≤b s╣ to Ginger Fish (perkusja) , Madonna Wayne Gacy (instrumenty klawiszowe jak i Twiggy Ramirez (bas), kt≤rzy nagrali p│ytΩ "Antichrist Superstarö Ramirez gra│ na tym kr╣┐ku r≤wnie┐ na gitarze po tym jak band opu£ci│ Berkowitz z powodu r≤┐nic muzycznych. Czy kto£ taki jak Manson ma jakie£ ┐ycie prywatne, z zakupami w super markecie? Manson wybucha £miechem:

"Mo┐esz mi wierzyµ albo nie, ale mam takie ┐ycie. Tu w Nowym Orleanie wynaj╣│em mieszkanie, a nasz nowy album jest ju┐ prawie gotowy . Posiadam nawet kotkΩ o imieniu Polly. Ma niebiesko-┐≤│te oczy i jest £nie┐nobia│a, chocia┐ moi fani my£l╣ pewnie, ┐e mogΩ mieµ jedynie czarnego, przynosz╣cego pecha kocura. "

Od pocz╣tku by│o wiadomo, ┐e jest tylko kr≤l, kr≤lowa i pionki. Marilyn Manson nigdy nikomu nie obiecywa│ demokracji, nie zamierza│ rezygnowaµ z pozycji lidera. Ci, kt≤rzy siΩ decydowali na wsp≤│pracΩ z nim, musieli zaakceptowaµ regu│y gry. Z pocz╣tku najwiΩksz╣ atencj╣ szefa cieszy│ siΩ Daisy - po pierwsze razem za│o┐yli tΩ kapelΩ, po drugie by│ to muzyk do£wiadczony, gra│ wcze£niej w piΩciu kapelach. Pierwszych nagra± dokonywali w│a£ciwie we dw≤ch, reszta zespo│u nie mia│a wiele do powiedzenia. Dopiero na demo Girst-O-Line z ko±ca 1990 roku duet pozwoli│ siΩ wykazaµ tak┐e pozosta│ym muzykom.

Od pocz╣tku te┐ Manson stara│ siΩ zwr≤ciµ na siebie uwagΩ nie tylko graniem, ale i ca│╣ otoczk╣, odjechanym image'em, takimi koszulkami, gadgetami. W dodatku lider wykorzystywa│ swoje znajomo£ci z czas≤w dziennikarskich, dawni koledzy po fachu zapewniali mu obecno£µ w lokalnych mediach. To jest w│a£ciwie istota pomys│u na Marilyn Manson - atak frontalny. Koncerty zespo│u przypomina│y happeningi, muzyka by│a wtedy na dalszym planie. Liczy│y siΩ teksty czy te┐ poezje Mansona, liczy│y siΩ skandal, afera, manipulacja, doznania wzrokowe. Wszystko co mo┐e budziµ kontrowersje, podniecenie, zainteresowanie. Nic, co mo┐e ograniczaµ. I pewnie dlatego w 1991 roku muzycy zrezygnowali ze wsp≤│pracy z automatem perkusyjnym i zatrudnili ┐ywego bΩbniarza, kt≤ry wybra│ sobie ksywkΩ Sara Lee Lucas. Z nim w sk│adzie nagrali kolejne ta£my demo: Lunchbox, The Family Jams (1992), Refrigerator (1993). Powoli zyskiwali nie tylko fan≤w ale i szacunek lokalnej bran┐y muzycznej - zostali nominowani do nagr≤d Slammies '93 m.in. w kategoriach Best Hard Alternative Band i Band ot The Year na Florydzie.

Pierwsz╣ wa┐n╣ postaci╣, kt≤ra nie tylko doceni│a ale i pomog│a nadaµ rozpΩdu dziwacznemu mansonowemu zjawisku, by│ Trent Reznor, lider Nine Inch Nails. Wbrew zdrowemu rozs╣dkowi zdecydowa│ siΩ zaj╣µ grup╣, kt≤ra mia│a przecie┐ wszelkie dane, by przyµmiµ jego w│asny zesp≤│. Widocznie jednak Trent na pocz╣tku lat dziewiΩµdziesi╣tych czu│ siΩ bardzo mocny. Jako szef niezale┐nej, nowo powsta│ej firmy fonograficznej Nothing (oddzia│ Interscope Records) podpisa│ kontrakt z Marilyn Manson i zaprosi│ zesp≤│ do udzia│u w trasie Nine Inch Nails, Self-Destruct '94. W tej przemi│ej imprezie nie bra│ ju┐ udzia│u Gidget Gain, kt≤ry zdaniem Mansona poczu│ ┐e na│≤g narkotykowy jest wa┐niejszy ni┐ granie na basie z nami. Zesp≤│ pozyska│ nowego basistΩ Twiggy'ego Ramireza, kt≤ry z czasem wyr≤s│ na postaµ nr 2 w Marilyn Manson jako wsp≤│kompozytor sporej czΩ£ci materia│u. Zwykle siadam z Twiggym i robimy numer na gitarach akustycznych. P≤ƒniej trzeba to przet│umaczyµ na jΩzyk zespo│u- m≤wi Manson, a ja pr≤bujΩ sobie wyobraziµ, jak musz╣ brzmieµ te wszystkie industrialno-metalowoawangardowe numery grane na pudle.

Twiggy sta│ siΩ drugim co do wa┐no£ci zar≤wno w uk│adach wewnΩtrznych, jak i zewnΩtrznych, np. je£li chodzi o zainteresowania ze strony dziennikarzy. Reszta zespo│u w│a£ciwie siΩ nie liczy. úatwiej natrafiµ w prasie na wywiad z realizatorem dƒwiΩku wsp≤│pracuj╣cym z Marilyn Manson ni┐ rozmowΩ np. z Wayne'em Gacy. Jedynie Ramirez zas│u┐y│ sobie na pe│n╣ akceptacjΩ ze strony Mansona - pokrewie±stwem dusz i budowy anatomicznej. O ile Brian w ┐aden spos≤b nie przypomina Marilyn Monroe, to ju┐ Jeordie White nie bez powodu przybra│ imiΩ Twiggy, s│ynnej londy±skiej modelki lat sze£µdziesi╣tych, kt≤ra wyprzedzi│a modΩ na anorektyczki. Drugi cz│on pseudonimu to ju┐ nazwisko seryjnego mordercy, Richarda Ramireza.

Manson m≤wi: Uprawiam pop art, a Twiggy mu przyklaskuje: Uwa┐amy siΩ raczej za przedsiΩwziΩcie artystyczne mi zesp≤│ muzyczny. Ramirez przysiΩga, ┐e nie my£li jak muzyk wirtuoz. Nie liczy siΩ dla niego szybkie i dok│adne bieganie palcami, tylko idea, podej£cie konceptualne, klimatowe. Atak frontalny.

Trent Reznor zajΩty poczynaniami w│asnego zespo│u, pocz╣tkowo zleci│ komu£ innemu produkcjΩ debiutu Marilyn Manson. Dopiero, kiedy robota zosta│a schrzaniona, zaj╣│ siΩ ni╣ sam, a w│a£ciwie do sp≤│ki z Mansonem.

Tytu│ brzmia│ niewinnie - Portrait Of An American Family. Lalki z modeliny, przedstawiaj╣ce na ok│adce tytu│ow╣ rodzinΩ, by│y ju┐ mniej grzeczne i kojarzy│y siΩ z p│ytami innej grupy nagrywaj╣cej dla Interscope -Primusa. Natomiast sama zawarto£µ Portrait Of An American Family mia│a tyle wsp≤lnego z niewinno£ci╣, co polski £nieg z Wybrze┐em Ko£ci S│oniowej. Ju┐ wtedy - w utworze Cake And Sodomy- Manson wy£piewa│ sobie jeden z wielu epitet≤w, jakimi go w przysz│o£ci miano okre£laµ: I am the god of fuck. Zostanie te┐ KsiΩciem Perwersji, Doktorem Dysfunkcj╣, Warholem lat dziewiΩµdziesi╣tych, Brianem Belzebubem, Agentem Szatana, Wampirem Androidem, Wielebnym... TΩ ostatni╣ ksywkΩ - The Reverend - zyska│ nied│ugo po wydaniu debiutanckiego albumu. ZawdziΩcza j╣ jednej z wa┐niejszych i najbarwniejszych postaci ko£cio│a satanistycznego, Antonowi Szandorowi LaVeyowi, kt≤ry pewnej brzydkiej nocy zaprosi│ Mansona do swojego dziwacznego domostwa. Mo┐e bΩdziecie mi mieli za z│e, ┐e oszczΩdzΩ wam wszystkich szczeg≤│≤w przebiegu wizyty, ale nie bΩdΩ przepisywa│ bestsellerowej autobiografii Mansona, kt≤rej nawiasem m≤wi╣c nie napisa│ sam, tylko rΩkami pisarza-murzyna, Neila Straussa. Marilyn pozostawa│ pod wra┐eniem LaVeya, uwa┐a│ go za swego przewodnika duchowego, wielce inspiruj╣cego filozofa. Na szczΩ£cie potrafi│ te┐ spojrzeµ obiektywnie na festyniarsk╣ otoczkΩ, jak╣ mistrz stwarza│ korzystaj╣c ze swoich prestidigitatorskich do£wiadcze± zawodowych. LaVey nie wszed│ do pokoju - on siΩ pojawi│- pisze Manson/Strauss. Jedyne, czego brakowa│o, to odg│osu eksplozji i k│Ωb≤w dymu. Manson odwiedza│ LaVeya kilkakrotnie, czasem zabiera│ przyjaci≤│ - na przyk│ad Twiggy'ego, albo Tracy Lords, gwiazdΩ porno, pr≤buj╣c╣ obecnie trud≤w kariery wokalistki. Anton m≤wi│ mu "Brian" i podczas jednej z kolejnych wizyt wrΩczy│ certyfikat ministra ko£cio│a satanistycznego, rodzaj dyplomu za z│e sprawowanie. Manson zapracowa│ na ten dyplom uczciwie choµby podczas trasy promuj╣cej Poftrait Of An American Family. 18 paƒdziernika mieli zagraµ w Salt Like City, mie£cie bardzo wp│ywowych Mormon≤w, kt≤rym jako£ nie przypad│a do gustu tw≤rczo£µ Marilyn Manson. Mormoni nie czepiali siΩ specjalnie wystΩpuj╣cych w roli gwiazdy Nine Inch Nails, ale Mansonom stawiali coraz to nowe warunki. Zesp≤│ niby grzecznie na nie przystawa│... Sko±czy│o siΩ na tym, ┐e Trent Reznor zaprosi│ Marilyn na scenΩ podczas swojego koncertu - obaj powiedzieli co my£l╣ o Mormonach, cenzurze i podobnych klimatach. Manson przytarga│ ze sob╣ BibliΩ Mormon≤w, po czym podar│ j╣ i rzuci│ w t│um. LaVey z chytrym u£mieszkiem na twarzy patrzy│ pewnie w kryszta│ow╣ kulΩ i zaciera│ rΩce. Kilka dni p≤ƒniej nagrodzi│ Mansona swym szata±skim tytu│em, dziΩki czemu God of Fuck na drugim, wydanym w 1995 roku albumie Smells Like Children, m≤g│ przed swoim pseudonimem dopisaµ dumnie - Wielebny Eks-Brian do wszczΩcia skandalu wykorzysta│by nawet brudn╣ chustkΩ do nosa, a co dopiero tak╣ okazjΩ. Od LaVeya us│ysza│ te┐, ┐e zostanie wielk╣ gwiazd╣ i zainteresuje sob╣ £wiat. Sam Manson przyznaje, ┐e niekt≤re proroctwa Szandora mia│y jako£µ i charakter porad psychologa na telefon, ale tym razem mistrz siΩ nie omyli│...