Ruiny zamku  znajduj▒ siΩ w samym sercu Jury, w pobli┐u wsi Mir≤w. Okolice zamku s▒ urozmaicone skalnymi grzbietami oraz ╢cianami samotnych osta±c≤w. Specyfiki temu miejscu nadaje tak┐e szczeg≤lny typ ro╢linno╢ci porastaj▒cej te tereny. Ruiny mirowskie le┐▒ w bezpo╢redniej blisko╢ci ruin w Bobolicach (odleg│o╢µ ok 2 km). Historia zamku w Mirowie siΩga bardzo dawnych czas≤w. Prace archeologiczne wykaza│y, ┐e na tym terenie istnia│y osady plemion │u┐yckich. Odkryto isntnienie grodu drewnianego   a w p≤╝niejszym okresie drewniano-kamiennego w epoce br▒zu (ok. 800 lat p.n.e.). Mury ruin zachowanych do naszych czas≤w pochodz▒ z  pierwszej po│owy XIV w. Zamek w Mirowie na przestrzeni dziej≤w wielokrotnie zmienia│ swoich w│a╢cicieli. Za panowania Boles│awa Krzywoustego na zamku rezydowa│ znany rycerz Mir, od kt≤rego imienia wywodzi siΩ nazwa zamku i pobliskiej osady. ¼r≤d│a historyczne nie wyja╢ni│y jednak do ko±ca faktu, kto by│ inicjatorem i fundatorem budowy murowanej stra┐nicy. Przypuszczalnie by│ nim Kazimierz Wielki, choµ nie wyklucza siΩ, ┐e m≤g│ to byµ tak┐e W│adys│aw Opolczyk. Niestety brak jest jakichkolwiek dokument≤w mog▒cych to potwierdziµ. Pierwsze pisane przekazy pochodz▒ z roku 1405, a jako zarz▒dcΩ grodu obronnego podajΩ siΩ burgrabiΩ Sasina. W tym okresie gr≤d w Mirowie by│ niewielk▒ (jednopiΩtrow▒) budowl▒ i najprawdopodobniej nie posiada│ wie┐y strzelniczo-obronnej. Pod koniec XIV w. warownia by│a w posiadaniu rycerzy z zamku w Kozieg│owach - Krzeczora i Krystyna z herbu Lis. Oko│o 1489 r. zamek w Mirowie przej▒│ w zarz▒d Piotr Myszkowski herbu JastrzΩbiec i przez nastΩpne 150 lat Mir≤w by│ siedzib▒ rodow▒ Myszkowskich. W okresie posiadania zamku przez r≤d Myszkowskich by│ on wielokrotnie modernizowany i rozbudowywany. W roku 1633 zamek przejmuje Jan Koryci±ski. Na kilka lat przed potopem szwedzkim zamek przechodzi w rΩce rodu MΩci±skich. Podczas potopu Mir≤w podzieli│ los wielu innych zamk≤w na Jurze i zosta│ zniszczony przez wojska szwedzkie. Niekt≤re pomieszczenia zamku ocala│y po najazdach Szwed≤w i by│y zamieszkiwane a┐ do pocz▒tku XIX w., ale ich pogarszaj▒cy siΩ stan zmusi│ mieszka±c≤w do opuszczenia zamku.
Konstrukcja zamku by│a wielokrotnie i stopniowo zmieniana odk▒d w drugiej po│owie XIV w. postawiono kamienn▒ warowniΩ. NajwiΩksze zmiany powsta│y w XV i XVII w. Uk│ad funkcjonalny zamku by│ typowy dla budowli tamtego okresu i sk│ada│ siΩ z dw≤ch czΩ╢ci: zamku dolnego i zamku g≤rnego. Zamek g≤rny wzniesiono na wysokiej i niedostΩpnej skale (na planie trapezu). W tej czΩ╢ci znajdowa│y siΩ pomieszczenia mieszkalne, kt≤rych ╢ciany zachowa│y siΩ do pewnej wysoko╢ci (ok. 3 piΩtra), ale bez strop≤w i schod≤w. Do naszych czas≤w przetrwa│y tak┐e wykute w skale komory i pomieszczenia piwniczne. Zwie±czeniem konstrukcji zamku g≤rnego jest wie┐a obronna, kt≤ra na wysoko╢ci 3 piΩtra │▒czy siΩ z elewacj▒ budynku. Zamek dolny jest zachowany jedynie we fragmentach. By│ otoczony murami, kt≤re │▒czy│y  dwie wie┐e (bramne) pomiΩdzy kt≤rymi znajdowa│ siΩ dziedziniec wewnΩtrzny. Dziedziniec zamyka│a czworoboczna wie┐a (mieszkalna), kt≤ra przylega do ska│y zamkowej. Powierzchnia ca│ego zamku po rozbudowach wynosi│a ok. 1200 m kw.