Vanessa-Mae ju┐ jako nastolatka osi▒gnΩ│a w klasycznej muzyce tyle, ┐e uzna│a, i┐ warto zwr≤ciµ siΩ ku innej stylistyce.

VANESSA MAE

PERúA W KORONIE

Czas udowodni│ , ┐e pamiΩtny album "The Violin Player" nie by│ tylko kr≤tkotrwa│ym romansem m│odziutkiej wirtuozki skrzypiec z poprockow▒ konwencj▒, ale r≤wnie┐ zmieni│ my╢lenie o tym od│o┐onym do lamusa instrumencie.

- CzΩsto odwiedzasz PolskΩ. Jest to Twoja wizyta numer...

V.M. - ...piΩµ. Pierwszy by│ Sopot, potem wizyta promocyjna, nastΩpnie koncert w ramach "Red Hot Tour", wreszcie za czwartym razem wystΩp na Bo┐e Narodzenie. Teraz promujΩ sw≤j nowy album. Przyjecha│am tu poci▒giem, 22 godziny w podr≤┐y.

- Powiedz co╢ o nowej p│ycie. Jestem pewna, ┐e nie jest to tylko zbi≤r wielu muzycznych styl≤w, ┐e wszystkie utwory │▒czy my╢l przewodnia. Co ni▒ jest?

V.M. - Ten album spaja wiele my╢li przewodnich, ale podobnie jak poprzednio, stara│am siΩ, by pokazywa│ mnie tak▒, jaka jestem teraz. "The Violin Player" by│ zabaw▒ - nagra│am go , gdy mia│am 15 lat, teraz mam 18. Podr≤┐uj▒c po ╢wiecie, udowodni│am ludziom, ┐e skrzypce s▒ nie tylko obiektem muzealnym - mog▒ byµ tak┐e instrumentem mego pokolenia. Chcia│am nagraµ album, kt≤ry wprowadzi│by skrzypce w nowe stulecie, pokaza│ nowe mo┐liwo╢ci tego instrumentu.Dlatego na p│ycie znale╝µ mo┐na retro, acid jazz, styl Jamiroquaia, disco w "I Feel Love", a nawet prawdziwy rock'n'roll w "Hocus Pocus". Zawsze wystΩpowa│am, graj▒c muzykΩ klasyczna▒ z akompaniamentem orkiestry, ale przez ostatnie dwa lata, koncertuj▒c przed tak r≤┐norodn▒ publiczno╢ci▒, przekona│am siΩ, jak uniwersalna mo┐e byµ muzyka. Dociera przecie┐ do wszystkich... My╢lΩ, ┐e to mnie zainspirowa│o. Kiedy nagrywa│am ten album, pamiΩta│am o tym. St▒d na "Storm" tyle r≤┐nych styl≤w muzycznych. Przy komponowaniu utwor≤w wsp≤│pracowa│am z Andy Hillem, autorem "Think Twice", utworu ╢piewanego przez Celine Dion. On wni≤s│ swoje rockowo-popowe korzenie, ja wnios│am klasyczne, dziΩki czemu praca by│a bardzo interesuj▒ca i sprawia│a nam du┐o frajdy. Ponadto na p│ycie znalaz│o siΩ tak┐e kilka cover≤w, m.in. "Hocus Pocus". Wszystko, co mi siΩ podoba, jest na tym albumie. "Storm" nie zna ┐adnych granic, barier. Jak powiedzia│am, pokazuje mnie tak▒, jak▒ jestem teraz.

- A sk▒d idea "Happy Valley"? Bycie "czΩ╢ci▒" uroczysto╢ci w Hong Kongu musia│o dla Ciebie wiele znaczyµ...

V.M. - To prawda, bycie czΩ╢ci▒ takiej chwili jest bez w▒tpienia wspania│ym uczuciem, ale by│o co╢ jeszcze... Napisa│am ten utw≤r specjalnie na okazjΩ przekazania Hong Kongu Chinom. Gra│am go na ┐ywo na samej uroczysto╢ci. By│y tam setki flag chi±skich, sto os≤b w ch≤rze... Podczas tego wystΩpu, transmitowanego do Chin i Hong Kongu, ka┐dy by│ Chi±czykiem. Teoretycznie nie jestem Chink▒, bo mam brytyjski paszport, ale by│o to dla mnie bardzo wzruszaj▒ce i wspania│e prze┐ycie. Mia│am uczucie, a pewnie czuli to te┐ inni, ┐e bez wzglΩdu na to, co ma miejsce w historii, ┐ycie toczy siΩ nadal... Tak czy owak bΩdΩ mia│a o czym opowiadaµ moim dzieciom i wnukom.

- Czy zainteresowanie tematami azjatyckimi dotyczy│o tylko tej szczeg≤lnej okazji, czy te┐ mo┐emy spodziewaµ siΩ czego╢ wiΩcej?

V.M. - PlanujΩ wydanie kolejnego albumu z muzyk▒ klasyczn▒. BΩdzie nosi│ tytu│ "China Girl". Znajdzie siΩ na nim s│awny utw≤r dw≤ch chi±skich kompozytor≤w, "Butterfly Lovers". Jest to przyk│ad klasycznej muzyki Zachodu, jest tu orkiestra, ale w wykonaniu chi±skim. To bardzo piΩkny utw≤r, opowiada historiΩ, opart▒ na prawdziwej chi±skiej opowie╢ci o mi│o╢ci. Zadedykowa│am go mojemu dziadkowi, kt≤ry pochodzi│ ze ╢rodkowych Chin.

- Tw≤j pierwszy album klasyczny by│ wydany w specjalnej edycji jako CD-ROM.

V.M. - Tak, to prawda.

- Wydaje mi siΩ interesuj▒ce, ┐e arty╢ci o r≤┐nych zainteresowaniach muzycznych korzystaj▒ z osi▒gniΩµ wsp≤│czesnej techniki. Jest jeszcze internet. Czy ╢ledzisz ten aspekt dzia│alno╢ci wsp≤│czesnych muzyk≤w?

V.M. - Tak, to ciekawe, ┐e dziΩki nowym technologiom ╢wiat staje siΩ coraz mniejszy. Komunikowanie siΩ z innym staje siΩ prostsze, podr≤┐owanie jest prostsze, no chyba, ┐e masz infekcjΩ ucha i musisz jechaµ poci▒giem przez 22 godziny. Ale to wa┐ne, ┐e ludzie siΩ potrafi▒ komunikowaµ. - NICOLA

- "XL" listopad 1997