broni pancernej. By│ on prze│omowy tak┐e w skali £wiatowej.
Sta│ siΩ pierwowzorem dla p≤ƒniejszych czo│g≤w T-72 i T-80. By│ on jednak drogi
i skomplikowany technologicznie i z tego powodu nie zosta│ wyprodukowany w tak
du┐ej liczbie jak np. T-72. W momencie rozpoczΩcia produkcji seryjnej T-72
(parΩ lat po T-64) produkcjΩ T-64 znacznie ograniczono. Czo│g ten nie by│
r≤wnie┐ nigdy eksportowany ani produkowany na licencji poza ZSRR.
By│ to pierwszy radziecki czo│g produkowany seryjnie z armat╣ g│adkolufow╣
kalibru 125 mm i z wielowarstwowym pancerzem o znacznie wiΩkszej odporno£ci
na przebicie ni┐ w starszych czo│gach. Praktycznie rzecz bior╣c by│ to pierwszy
czo│g ZSRR z pancerzem trudnym do przebicia przez podstawow╣ ≤wcze£nie
zachodni╣ amunicjΩ czo│gow╣ kalibru 105 m. Zastosowano w nim bardzo nietypowy
silnik (oznaczenie 5 TDF). Posiada on piΩµ u│o┐onych r≤wnolegle poziomo
cylindr≤w i dziesiΩµ t│ok≤w! Usytuowane s╣ one po dwa w ka┐dym cylindrze
i poruszaj╣ siΩ przeciwbie┐nie. Pozwoli│o to zachowaµ wymiary silnika podobne
jak w T-62, przy wzro£cie mocy do 750 KM (w T-62 580 KM).
Silnik ten by│ jednak trudny w produkcji i w zwi╣zku z tym w p≤ƒniejszych }
czo│gach radzieckich zrezygnowano z tej niezwyk│ej koncepcji.
T-64 w czasie, gdy by│ wprowadzany do produkcji, przewyszsza│ czo│gi
zachodnie r≤wnie┐ pod wzglΩdem si│y ognia. Du┐y kaliber armaty, du┐a prΩdko£µ
wylotowa pocisk≤w (do 1800 m/s) i mo┐liwo£µ wystrzeliwania
przeciwpancernych pocisk≤w kierowanych (typu 9K112/9M 112 Kobra) to
powa┐ne atuty T-≤4. Uzupe│nieniem systemu uzbrojenia jest urz╣dzenie do
automatycznego │adowania amunicji (naboi rozdzielnychbardzo ma│e
mo┐liwo£ci prowadzenia walki w ). Minusem jest natomiast brak systemu
kierowania ogniem, nocy i przestarza│y, ma│o dok│adny uk│ad stabilizacji armaty.
