siΩga czas≤w sprzed I wojny £wiatowej. Mimo to haubica zapewnia│a tak du┐╣
skuteczno£µ ognia, ┐e przyjΩto j╣ do uzbrojenia armii ameryka±skiej i wielu
innych pa±stw, w tym europejskich.
M107 i M110 to dzia│a typu odkrytego, zbudowane na podwoziach g╣sienicowych,
kt≤rych lufy by│y wymienne. W obu przypadkach niczym nie os│oniΩta czΩ£µ
artyleryjska zosta│a zamontowana na tylnej czΩ£ci podwozia.
Z ty│u kad│uba znajduje siΩ du┐y lemiesz oporowy i przeno£nik amunicyjny.
Oba dzia│a maj╣ ograniczon╣ mo┐liwo£µ przewo┐enia obs│ugi i amunicji.
W 1976 roku na wielu eksploatowanych haubicach M110 zamontowano
d│u┐sz╣, tworz╣c pocz╣tkowo armatohaubicΩ oznaczon╣ M110A1, a
nieco p≤ƒniej - M110A2, kt≤ra w odr≤┐nieniu od M110A1 ma
dwukomorowy hamulec wylotowy.
Armatohaubica M110A2 jest obecnie podstawow╣ wersj╣ rodziny M110
znajduj╣c╣ siΩ w uzbrojeniu.
W armii ameryka±skiej i brytyjskiej dzia│a serii M110 by│y przeznaczone
g│≤wnie do wystrzeliwania pocisk≤w j╣drowych, a taktyka ich u┐ycia
polega│a na oddaniu kilku strza│≤w i szybkiej zmianie stanowiska
ogniowego.
Z chwil╣ spadku znaczenia amunicji j╣drowej i wprowadzenia polowych
wyrzutni rakietowych MLRS, wiΩkszo£µ dzia│ M110A2 wycofano z
uzbrojenia, lecz w wielu krajach s╣ nadal u┐ywane jako artyleria
dalekono£na.
Do strzelania z M110A2 stosuje siΩ pociski od│amkowo-burz╣ce o
masie 92,53 kg, prΩdko£ci pocz╣tkowej pocisku 711 m/s i maksymalnej
dono·no£ci 22 900 m. Inne rodzaje amunicji s╣ u┐ywane stosunkowo rzadko.
Podwozie dzia│ M107 i M110 wykorzystano w wozie zabezpieczenia
technicznego M578.
