The Cranberries - No Need To Argue

---

Spr≤buj mnie zrozumieµ, nie odwracaj siΩ ode mnie
Przecie┐ spΩdzi│am tak po│owΩ ┐ycia
Chyba nie powiesz, ┐e to nieprawda

Widzisz mnie?
Widzisz mnie? Odpowiada ci to, ┐e tu jestem
Czy zauwa┐asz, czy wiesz, czy widzisz mnie
Czy w og≤le komu╢ na mnie zale┐y?

Gdy by│am dzieckiem, otacza│ mnie bezmiar nieszczΩ╢µ
Ale my mieli╢my to gdzie╢, tak nas wychowano
By na ┐ycie patrzeµ jak na zabawΩ i braµ ile siΩ da

A moja matka, moja matka tuli│a mnie
Czy mnie tuli│a wtedy
A m≤j ojciec, m≤j ojciec mnie lubi│
Tak on mnie lubi│, a teraz czy kogo╢ obchodzΩ?

Zrozum sk▒d siΩ wziΩ│am, przecie┐ wcale tego nie planowa│am
A ludzie my╢l▒, ┐e jestem lepsza ni┐ jestem naprawdΩ

I tylko brak mi ciebie, tΩskniΩ
Bo tam wtedy by│o mi dobrze
Czy to wiesz, czy wiesz
Nie odnalaz│e╢ mnie, nie odnalaz│e╢ mnie
Czy w og≤le komu╢ na mnie zale┐y?

Gdy by│am dzieckiem...

A moja matka...

Czy komu╢ zale┐y...

Zn≤w le┐Ω w │≤┐ku
I p│aczΩ, bo niema ciebie przy mnie
P│acz wype│nia moj▒ g│owΩ
Wiem, ┐e nie wszystko jest jasne

Zanurz swoje d│onie w mojej twarzy, a zobaczysz po prostu siebie
Jest ╝le, to czyste szale±stwo, dlatego opanowuje mnie smutek
Dlatego, ┐e nie mogΩ byµ z tob▒

Kochany nie mogΩ byµ z tob▒


Wspominam minione dni i to, jak wspania│a by│a nasza mi│o╢µ
Chcia│am byµ matk▒ twoich dzieci, a teraz to ju┐ koniec

Chwyµ mnie za rΩce i chod╝ ze mn▒, znajdziemy inne wyj╢cie
A moja g│owa, moja g│owa
Oparta na ramieniu kogo╢ innego
To dlatego, ┐e nie mogΩ byµ z tob▒

Kochanie, nie mogΩ byµ z tob▒

A wszystko dlatego, ┐e nie ma ciebie przy mnie
Kochanie, nie mogΩ byµ z tob▒
Bo przecie┐ nie ma ciebie tutaj, nie ma ciebie
A ja wci▒┐ jestem w tobie zakochana, kochany

 

Do ba dop

To ju┐ siΩ nie powt≤rzy
Odebra│e╢ mi moje my╢li i niczego ju┐ nie chcΩ
No i co, my╢la│e╢, ┐e mo┐esz tak po prostu wszystko mi zabraµ
To ju┐ siΩ chyba nie powt≤rzy, pos│uchaj tego co mam ci do powiedzenia

Zostaw mnie w spokoju
Bo wszystko ju┐ odnalaz│am
Dwadzie╢cia jeden

I to chyba siΩ nie powt≤rzy
Nie to ju┐ siΩ chyba nie powt≤rzy

Dwadzie╢cia jeden...

 

Kolejna zwieszona nisko g│owa
Z dziecka powoli uchodzi ┐ycie
Po akcie przemocy nast▒pi│a cisza
Kim┐e jeste╢my, ┐eby tak siΩ myliµ

Ale zrozum, to nie jestem ja i to nie jest moja rodzina 
To w twojej g│owie, w twojej g│owie oni wci▒┐ walcz▒ 
Maj▒ swoje czo│gi i bomby, maj▒ swoje bomby i karabiny
To wszystko dzieje siΩ w twojej g│owie, w twojej g│owie rozlega siΩ ich p│acz

W twojej g│owie
Zombi
Co siΩ dzieje w twojej g│owie, w twojej g│owie 
Zombi


PΩka kolejne matczyne serce
Gdy po akcie przemocy zapada cisza
Musimy siΩ myliµ, wci▒┐ to samo, od 1916
W twojej g│owie, w twojej g│owie oni wci▒┐ walcz▒ 
Maj▒ swoje czo│gi i bomby, maj▒ swoje bomby i karabiny
W twojej g│owie oni wci▒┐ umieraj▒ 

W twojej g│owie, w twojej g│owie
Zombi
Co siΩ dzieje w twojej g│owie, w twojej g│owie 
Zombi

Co╢ odesz│o z mojego ┐ycia 
I nie mam pojΩcia dok▒d sobie posz│o
Kto╢ sprawi│, ┐e walczΩ z sob▒ 
Nie tego szuka│am

Czy nie widzia│e╢ mnie, nie s│ysza│e╢?
Nie widzia│e╢, ┐e tam by│am
Dlaczego zgasi│e╢ ╢wiat│o 
Wiedzia│e╢, ┐e ╢piΩ?

Pom≤dl siΩ za mnie i pozw≤l mi poczuµ si│Ω moich czyn≤w 
Moja to┐samo╢µ, czy j▒ utraci│am? Czy pΩka mi serce?

Moje plany wypad│y mi z r▒k
Wypad│y mi z r▒k 
A moje sny, wszystko nagle wydaje siΩ takie puste

Ogarnia mnie samotno╢µ, wielka samotno╢µ 
I kiedy widzΩ, ┐e wci▒┐ tu jeste╢, wyczekujesz
Jestem zmΩczona, tak bardzo zmΩczona
I co╢ wci▒┐ jeszcze we mnie tkwi

Masz przecie┐ serce 
Nie wierz mu, a je odnajdziesz, ono wyczekuje
Wszystko co powiedzia│e╢ by│o prawd▒ 
A teraz my╢lΩ tylko o tym jak wytrzymaµ 

Bo gdybym tej nocy umar│a 
Czy by│by╢ tu by potrzymaµ mnie za rΩkΩ, czy zrozumia│by╢ 
A gdybym ┐y│a mimo wszystko, czy by│by╢ wci▒┐ przy mnie, nie 
Mo┐e znikn▒│by╢ 


To musisz byµ ty 
Ale ja nie sprawiam, ┐e czujesz siΩ samotny 
ZapomnΩ o tobie, odzyskam spok≤j 
Ale ja nie sprawiam, ┐e czujesz siΩ samotny 

 

Kiedy, kiedy stopi siΩ ten sopel lodu 
I kiedy, kiedy wreszcie uka┐e siΩ nam pe│en obraz 
Nie powinnam by│a czytaµ dzisiejszych gazet 
Bo zn≤w zabito dziecko

By│o miejsce dla tego dziecka, kt≤re umar│o 
I by│ czas dla matki, kt≤ra p│aka│a 
A ona bΩdzie je tuliµ w ramionach raz po raz 
DziewiΩµ miesiΩcy to zbyt d│ugo

Jak mo┐na skrzywdziµ dziecko 
Jeste╢ teraz zadowolony
Nie rozumiem co siΩ dzi╢ dzieje z lud╝mi
Przecie┐ dziecko, zabito dziecko

By│o miejsce...

 

Rozczarowanie, nie powiniene╢ by│ tego robiµ, nie mog│e╢ tego zrobiµ 
Nie zrobi│by╢ tego wszystkiego co zrobi│e╢ 
A mogliby╢my byµ tacy szczΩ╢liwi 
Jakie to wszystko ┐a│osne i obrzydliwe
Splugawione przez wszystkich pozosta│ych 

Nie bΩdzie ju┐ tak ciΩ┐ko 
I mam nadziejΩ, ┐e odnajdziesz swoj▒ drogΩ 
Nie bΩdzie ju┐ uniesie±
Wszystko sprowadza siΩ do tego co zrobi│e╢ 

Noc▒ walczymy ze sob▒, uciek│am masz racjΩ 
W│a╢nie wtedy podjΩ│am decyzjΩ 
Wyprowadzi│am siΩ 
Noc▒ walczymy ze sob▒, uciek│am masz racjΩ 
W│a╢nie tam podjΩ│am decyzjΩ 

Nie bΩdzie ju┐ ...

Rozczarowanie

K│amca, czy ciebie mo┐na przejrzeµ
K│amca, zwierzΩ, teraz chyba jeste╢ zadowolony 
Ja tego nie chcia│am, nie pomaga│am ci 
Jeste╢ teraz szczΩ╢liwy 

BΩdziesz musia│ siΩ trzymaµ, trzymaj siΩ   
BΩdziemy musieli brn▒µ dalej, brn▒µ dalej 
Ze mn▒ ju┐ wszystko w porz▒dku, tak bardzo p│aka│am  
Absurdalne my╢li, ze mn▒ wszystko w porz▒dku

K│amca, nie powinnam by│a ci ufaµ 
K│amca, to ju┐ siΩ nie powt≤rzy 
Nie bΩdΩ zabawk▒ w twoich rΩkach
Nie, to ju┐ siΩ nie powt≤rzy

BΩdziesz...

Powinnam by│a k│amaµ, a tak bardzo p│aka│am
Zn≤w te absurdalne my╢li, powinnam by│a k│amaµ 

A ty bΩdziesz musia│ siΩ trzymaµ, trzymaj siΩ   
BΩdziesz  siΩ musia│ trzymaµ mnie 

 

To co mi dzi╢ powiedzia│e╢ 
Zmieni│o zupe│nie moje spojrzenie na ┐ycie 
Wszystko co mi dzi╢ powiedzia│e╢ wiele dla mnie znaczy 

W tobie pok│adam moj▒ ufno╢µ, kochany, w│a╢nie tak 
Je╢li mnie zapragniesz, bΩdΩ przy tobie, w│a╢nie tak

Z tob▒ bΩdΩ ╢ni│a moje sny
Nie potrafi│abym z│o┐yµ g│owy przy kim╢ innym
Z tob▒ bΩdΩ ╢ni│a moje sny

W│a╢nie tak, je╢li mnie zapragniesz, bΩdΩ przy tobie
Z tob▒ bΩdΩ ╢ni│a moje sny
Nie potrafi│abym z│o┐yµ g│owy przy kim╢ innym
Z tob▒ bΩdΩ ╢ni│a moje sny

ªmierµ go uciszy│a, cia│o z│o┐ono do grobu
Dla W B Yeats'a nie by│o ratunku
Dlaczego tu sta│e╢, mo┐e zmog│a ciΩ choroba, teraz ju┐ wiem 
Dlaczego tam siedzia│e╢? W grobie

W.B. Yeats "Sekunda"
Za co mia│bym j▒ winiµ
Za to, ┐e wype│nia moje dni cierpieniem, albo za to, ┐e  
Uczy│aby tych nie╢wiadomych niczego ludzi wielkiej przemocy
Czy mieli cokolwiek opr≤cz odwagi r≤wnej pragnieniu

M≤wili, ┐e Mound Gonna nie mog│a zostaµ, ale ona i tak mia│a Mac Bride'a
A ty siedzisz tu ze mn▒ na swobodnej wysepce
I wszystko zapisujesz
Teraz ju┐ wiem dlaczego tu siedzia│e╢, w grobie 

Za co mia│bym j▒ winiµ
Czy mieli co╢ opr≤cz odwagi r≤wnej pragnieniu

Trzymaj siΩ, w│a╢nie to robiΩ odk▒d ciebie spotka│am 
To ju┐ nie potrwa d│ugo, czy w og≤le zauwa┐y│by╢ gdybym odesz│a
Z pewnych wzglΩd≤w to nawet dobrze, ┐e nie jeste╢ tym jednym

Nie spa│am ca│▒ noc, nic tu nie gra
Nie mogΩ tu spaµ, tak piΩknie, tak piΩknie

Ju┐ postanowi│am, odejdΩ na zawsze 
Postanowi│am, zacznΩ wszystko od nowa 
Grzmoty i b│yskawice nie zmieni▒ tego co czujΩ 

A ┐onkile s▒ dzi╢ takie piΩkne 

W twoich oczach dostrzegam pozory
W twoich oczach dostrzegam przera┐enie 
Czy kto╢ widzia│ b│yskawice, czy kto╢ wygl▒da│ tak piΩknie

A ┐onkile by│y dzi╢ takie piΩkne, takie piΩkne

Ju┐ nie ma o co siΩ k│≤ciµ
Odda│am ci wszystko co mog│am i pogr▒┐y│am siΩ w b≤lu
A to co teraz doprowadza mnie do szale±stwa, to to jedynie co by│o moje

Wiedzia│am, wiedzia│am, ┐e kiedy╢ ciΩ stracΩ
Zawsze bΩdziesz dla mnie kim╢ szczeg≤lnym

Na zawsze zapamiΩtam ciebie i to wszystko co sta│o siΩ naszym wsp≤lnym udzia│em
Jak siedzieli╢my w salonie i ogl▒dali╢my filmy w telewizji

Zewsz▒d s│yszΩ, ┐e wszystko siΩ u│o┐y
Czy to wszystko by│o tylko strat▒ czasu 
Przecie┐ wiedzia│am, ┐e kiedy╢ ciΩ stracΩ 

Zawsze bΩdziesz dla mnie kim╢ szczeg≤lnym

A mo┐e z czasem zapomnΩ o tobie?
M≤wi│e╢, ze ja zawsze jestem w twoich my╢lach  
Nie ma o co siΩ k│≤ciµ 

Zawsze bΩdziesz dla mnie kim╢ szczeg≤lnym