Teksty Darka úy┐nika

O tym, co by│o dalej, mo┐emy tylko spekulowaµ, bowiem ªliczna KsiΩ┐niczka nie odzywa│a siΩ, a Dobry Rycerz zamkn▒│ siΩ w sobie.

Czarnemu Widzowi taka sytuacja bardzo odpowiada│a, bo ca│kowity brak kontakt≤w pozwala│ mu na niepodzielne rz▒dzenie. No, prawie niepodzielne, bo odnosi│o siΩ tylko do g│Ωbszych pok│ad≤w psychiki Dobrego Rycerza, kt≤ry na zewn▒trz nadal sprawia│ wra┐enie tryskaj▒cego optymizmem faceta, kt≤rego po prostu nie mo┐na podejrzewaµ o nasilenie pesymizmu, mog▒ce jego osobistego S│oneczko sk│oniµ do emigracji û niezale┐nie od jej powod≤w.

Twierdzenie Czarnego Widza, ┐e S│oneczko wyjecha│ na Zach≤d wy│▒cznie po to, by dorobiµ siΩ nowego samochodu, by│o mo┐e trochΩ naci▒gane, ale nie do ko±ca pozbawione podstaw. Po prostu ostatnimi czasami S│oneczko Optymizmu mia│ ma│e mo┐liwo╢ci zarobkowe. Nie to, ┐e nie chcia│ û brakowa│o nowych zam≤wie±, nowych zlece±, s│owem, ╢wie┐ego miΩsa. A ile mo┐na ┐yµ na miΩsie prze┐utym ju┐ do granic wytrzyma│o╢ci w│≤kien? To pytanie retoryczne, bowiem wiadomo, ┐e nied│ugo!

Gdzie╢, w g│Ωbi swego mrocznego jestestwa, Czarny Widz podejrzewa│, nie przyznaj▒c siΩ do tego przed sob▒ samym, ┐e S│oneczko mo┐e wr≤ciµ. Czasami budzi│ siΩ zlany zimnym potem i przypomina│y mu siΩ urywki snu: oto S│oneczko, ubrany w jedwabny garnitur wysiada z luksusowego Mercedesa. Drzwi przytrzymuje szofer-ochroniarz, a sam S│oneczko przeci▒gle spogl▒da na sw▒, mocno ju┐ podniszczon▒ siedzibΩ (kt≤r▒ Czarny w najbli┐szym czasie zamierza│ przekazaµ do rozbi≤rki), marszczy brwi i zastanawia siΩ nad wprowadzeniem nowych porz▒dk≤w. W ╢nie Czarnego nastΩpowa│ wtedy rozb│ysk, wzglΩdnie kto╢ krzycza│ ôciΩcieö i jawi│ siΩ kolejny obraz, nieco mΩtny, przeto trudniejszy do zrozumienia. Sam Czarny wystΩpowa│ w nim w roli wsp≤│w│a╢ciciela sp≤│ki, i w dodatku nie bardzo mia│ pojΩcie, ile ma w niej akcji. Mimo s│abego rozumienia sytuacji zachowywa│ jednak bystry wzrok: widzia│, ┐e S│oneczko Optymizmu ma lepsze miejsce do parkowania, ┐e windziarze g│Ωbiej mu siΩ k│aniaj▒, a licznie pojawiaj▒cy siΩ kontrahenci najpierw pytaj▒ o S│oneczko, a dopiero potem, lekko rozczarowanym tonem: No c≤┐, rzeczywi╢cie fatalnie siΩ z│o┐y│o z t▒ konferencj▒ (wyjazdem, prezentacj▒, zajΩciami, parti▒ golfa û niepotrzebne skre╢liµ), ale mo┐e kto╢ inny, czasowo, w zastΩpstwie...

Jak wspomniano, Czarny budzi│ siΩ zlany zimnym potem, zazwyczaj w│a╢nie w tej chwili. A nie by│ g│upi, utrzymywa│, nie bez pewnych podstaw, ┐e jest m▒drzejszy nawet od S│oneczka, tote┐ rych│o doszed│ do wniosku, ┐e w jaki╢ spos≤b musi siΩ to wi▒zaµ z postaci▒ ªlicznej KsiΩ┐niczki, kt≤r▒ ju┐ wszyscy, nawet sam Czarny, ale bardzo po cichu, od┐a│owali.

Co╢ trzeba przedsiΩwzi▒µ û mrucza│ sam do siebie Czarny Widz û niby szansa jedna na tysi▒c, ale jak siΩ przydarzy? Przecie┐ nie mogΩ byµ drugi! Zreszt▒, co tu m≤wiµ o drugiej pozycji! Jak zagl▒da│em ostatnio do tego zakutego │ba, to przy przychylno╢ci tej os≤bki mogΩ mieµ k│opoty nawet z posadami typu windziarz czy zamiatacz przyzak│adowego parkingu! Co╢ trzeba przedsiΩwzi▒µ û mrucza│ dalej û co╢ trzeba...

Tymczasem Dobry Rycerz, ┐y│ jak co dzie±. Pracowa│, raz mniej, raz wiΩcej, pi│ piwo, raz mniej, raz wiΩcej, spotyka│ siΩ ze swymi, ┐yj▒cymi na innym zamku dzieµmi, raz mniej raz wiΩcej.

Przesta│ czekaµ. Na co? W og≤le na cokolwiek.

Jego my╢li nadal po czΩ╢ci zaprz▒ta│a ªliczna KsiΩ┐niczka, ale przesta│y byµ to my╢li drapie┐no-zdobywcze. By│y raczej z gatunku pastelowych i sentymentalnych i pobo┐no-┐yczeniowych. Pogodzi│ siΩ z losem, co by│o tym │atwiejsze, ┐e w zasadzie nigdy nie mia│ specjalnego powodzenia u kobiet. Tu oczywi╢cie Czarny Widz dopowiada│: Po pierwsze, od pocz▒tku nie by│a zainteresowana, po drugie, nawet, je╢li pojawi│ siΩ u niej cie± zainteresowania, to i tak wszystko spieprzy│e╢!

My╢la│ zatem, ┐e chcia│by, ┐eby jej by│o dobrze, ┐eby ┐ycie jako╢ jej siΩ u│o┐y│o, ┐eby, nawet nie bΩd▒c szczΩ╢liw▒ przez ca│y czas, cieszy│a siΩ choµ kr≤tkimi przeb│yskami szczΩ╢cia. SzczΩ╢cia bez ciebie, dodawa│ zawsze czujny Czarny.

Rycerz pi│ wtedy wiΩcej piwa a by│o to k│opotliwe, bowiem rasa giermk≤w by│a do tego stopnia na wyko±czeniu, ┐e staµ by│o na nich tylko najbogatszych, wiΩc musia│ przynosiµ je sobie sam!

Ali╢ci nie przynosi│ go za wiele, bowiem gdzie╢ w g│Ωbi duszy jeszcze tli│a siΩ iskierka nadziei. W odleg│ym tle normalnego rozumowania pojawia│y siΩ wszelkie mo┐liwe wyt│umaczenia: ªliczna KsiΩ┐niczka nie dzwoni, bo Smocz▒tko zachorowa│o, nie dzwoni, bo musia│a pilnie wyjechaµ, nie dzwoni, bo jest bardzo zajΩta, nie dzwoni, bo Smok j▒ w ko±cu zjad│!

Czarnemu Widzowi bardzo siΩ to t│o nie podoba│o, jednak nie by│y to nawet my╢li, lecz raczej ich poblask, rysuj▒cy ja╢niejsze kszta│ty na tle czarnego zw▒tpienia, niczym jΩzory ognia, kt≤ry, mimo, ┐e p│onie w g│Ωbi, jednak rzuca ╢wiat│o na okopcon▒ dokumentnie ╢cianΩ. A przeciwko tak eterycznym zjawiskom nie m≤g│ nic poradziµ. By nawi▒zaµ walkΩ zawsze potrzebowa│ czego╢ konkretnego.

WiΩc Czarny my╢la│ sobie: Kurde, nie, niemo┐liwe, nie mo┐e do niego zadzwoniµ. Wysi│ki ostatnich miesiΩcy nie mog▒ p≤j╢µ na marne. Jak by tu siΩ skontaktowaµ z jej Czarnym... Nie to bez sensu, skoro oni siΩ nie widuj▒, to i ja z jej Czarnym siΩ nie zobaczΩ!

Dzie± p≤╝niej pojawi│ siΩ S│oneczko Optymizmu. Przywioz│o go dwu facet≤w, lekko obdrapanym Patrolem z lawet▒, na kt≤rej spoczywa│a, pad│a po drodze, kanciata Ren≤wka, obdrapana jeszcze bardziej. Pow│≤cz▒c nog▒ wszed│ na pok│ad, po czym z rozdartej pod pach▒, sk≤rzanej kurtki wyci▒gn▒│ paczk▒ Marlboro, zaci▒gn▒│ siΩ g│Ωboko, splun▒│ i powiedzia│: No c≤┐, wr≤ci│em...

Zaci▒gn▒│ siΩ jeszcze raz, i spyta│: Co s│ychaµ Czarny? Nie ma dla mnie jakiej╢ roboty? Nie bardzo mi siΩ pofarci│o.

Dobry Rycerz nawet nie zauwa┐y│ tak ┐enuj▒cego powrotu, zajΩty tym razem innymi sprawami.

Czarny Widz za╢, witaj▒c S│oneczko przy podje╝dzie, mia│ mieszane uczucia. Z jednej strony tryumf - Jednak jestem pierwszy! Z drugiej politowanie û Kurcze, ┐al faceta, tyle siΩ natyra│, wykaza│ jak▒╢ inwencjΩ, a tu kupa. Z trzeciej za╢ lekki niepok≤j û sk▒d ja znam tak▒ scenΩ: wje┐d┐a go╢µ na osio│ku, a potem zaraz zostaje kr≤lem?

Czarny Widz beznamiΩtnie wygl▒da│ na zewn▒trz, s▒cz▒c powoli piwo, ulubiony û jak┐e by inaczej - czarny Okocim.

S│oneczko Optymizmu prze│yka│ tylko ╢linkΩ. G│upio siΩ z│o┐y│o, ale w chwili, gdy Dobry Rycerz zacz▒│ trzymaµ siΩ za rΩce ze ªliczn▒ KsiΩ┐niczk▒, S│oneczko postanowi│ mierzyµ im czas. Nie wiedzia│ w│a╢ciwie czy chodzi│o o czas, jaki spΩdz▒ trzymaj▒c siΩ za rΩce, we wzglΩdnej blisko╢ci, o czas, jaki up│ynie do nastΩpnego spotkania, czy o czas, jaki minie, nim zdecyduj▒ siΩ na Powa┐ne Kroki. W ka┐dym jednak razie chodzi│o o czas, tote┐ S│oneczko pokot│owa│ natychmiast nabyµ zegarek.

Teraz spogl▒da│ na z│otego Rolexa l╢ni▒cego na przegubie i prze│yka│ ╢linkΩ, widz▒c jak Czarny delektuje siΩ piwem. Na piwo ju┐ mu nie starczy│o.

Czarny, rzeknij, co o tym s▒dzisz û zagai│, licz▒c na to, ┐e Czarny siΩgnie do interesuj▒co wybrzuszonej torby i wyci▒gnie puszkΩ dla swego rozm≤wcy û trochΩ jakby wysz│o na moje. No wiesz, z tym wrΩczaniem sonet≤w.

Czarny Widz, oparty o barierkΩ, splun▒│ machinalnie za burtΩ, obserwuj▒c rozchodz▒ce siΩ na wodzie, koncentryczne krΩgi. Nie mia│ ochoty na dialogi ze S│oneczkiem. Bez s│owa siΩgn▒│ do opartej obok torby, wcisn▒│ mu w gar╢µ puszkΩ piwa i ponownie odda│ siΩ czarnym my╢lom. Wczorajszy dzie± da│ mu popaliµ. Przedwczorajszy zreszt▒ te┐.

Najpierw wrzask rado╢ci S│oneczka, kt≤ry doczeka│ siΩ telefonu od KsiΩ┐niczki, potem Konieczno╢µ Wys│uchiwania Szwagra, wreszcie zalew pogody i optymizmu : naprawdΩ nie by│o lekko.

Otworzy│ nastΩpne piwo, przypominaj▒c sobie szczeg≤│y. Stara│ siΩ bagatelizowaµ sytuacjΩ, ale doprawdy nie by│o to │atwe.

No dobra û mrucza│ pod nosem û g│askali siΩ po d│oniach, on niby mimochodem rysowa│ jakie╢ wzorki na jej kolanie, potem zn≤w ona ╢ciska│a jego palce. W dodatku j▒ poca│owa│ û ponownie splun▒│ za burtΩ - A jakby ich natchn▒µ i╢cie zwierzΩc▒ ┐▒dz▒? Rzuc▒ siΩ na siebie, potem ona stwierdzi, ┐e Smok jest lepszy w │≤┐ku i bΩdΩ zn≤w mia│ ╢wiΩty spok≤j.

Taaa, to zupe│nie niez│y pomys│ û u╢miechn▒│ siΩ mrocznie û zupe│nie niez│y.

S│oneczko jakby czyta│ w jego my╢lach: Jeszcze jakie╢ pomys│y? Niedawno biadoli│e╢ co╢ na temat niepokonywalnych trudno╢ci technicznych, zagmatwanej sytuacji moralnej, podsyca│e╢ jego skrupu│y, a teraz chcesz ich od razu zapakowaµ do │≤┐ka? Wymy╢l co╢ lepszego!

Jednak Czarny tylko smΩtnie pokrΩci│ g│ow▒: Zrobi│a mnie w jajo, zupe│nie siΩ tego nie spodziewa│em. Ale jeszcze nie wszystko stracone û stara│ siΩ podnie╢µ na duchu û Ona teraz wyjedzie do Dalekich Krain, mo┐e co╢ jej siΩ odmieni...

Bredzisz û S│oneczko krzepi│ siΩ piwem û S▒ dla siebie stworzeni. Nie s│ysza│e╢, jak m≤wi│a, ┐e wola│aby z nim choµby na Mazury ni┐ ze Smokiem do Krain?

Mazury û prychn▒│ Czarny û Wiesz S│oneczko, co mnie jedynie pociesza? Przecie┐ oni siΩ kompletnie nie znaj▒.

Przechodz▒ca obok Intuicja u╢miechnΩ│a siΩ p≤│gΩbkiem, jednak Czarny Widz jej nie dostrzeg│, zajΩty s▒czeniem piwa i pluciem za burtΩ.

Za to S│oneczko wyra╝nie poja╢nia│ û Nie s▒dzisz, ┐e s▒ na najlepszej drodze?

BΩd▒ siΩ spotykaµ raz w tygodniu u Siostry? û Czarny grzeba│ w coraz mniej wybrzuszonej torbie w poszukiwaniu kolejnej puszki û Albo w│≤czyµ siΩ po knajpach? I jak pogodziµ to twoje ôpoznawanie siΩö z Prawem o Nieoszukiwaniu Smok≤w?

Co╢ siΩ zrobi│ taki skrupulatny? - S│oneczko ze╝li│ siΩ w ko±cu û Kto jeszcze niedawno przygania│ rycerzowi, m≤wi▒c co╢ o psim pos│anku i pch│ach?

Tylko krowa nie zmienia pogl▒d≤w û Czarny broni│ siΩ jak umia│ û W ko±cu w rozwiniΩtym spo│ecze±stwie jakie╢ normy musz▒ obowi▒zywaµ.

Intuicja bezceremonialnie przepchnΩ│a siΩ miΩdzy nimi i wyci▒gnΩ│a z torby przedostatni▒ puszkΩ piwa, m≤wi▒c przy tym: Zobaczycie, ┐e wszystko siΩ samo u│o┐y i ureguluje. Oni chc▒ tego oboje, a dla chc▒cego...

Nie ma nic trudnego- zako±czy│ S│oneczko sprawnie wy│awiaj▒c z torby ostatni▒ puszkΩ.

Na tak▒ bezczelno╢µ Czarny Widz a┐ siΩ zapowietrzy│. Nie do╢µ, ┐e zapΩdzony w kozi r≤g, to jeszcze ograbiony z piwa ûbiadoli│ cicho sam do siebie. Jego perspektywy by│y rzeczywi╢cie nieweso│e.

S│oneczko Optymizmu spacerowa│ pod rΩkΩ z Intuicj▒ i cicho namawiali siΩ na wieczorny wypad do eleganckiej restauracji celem oblania ewidentnego sukcesu. Sp│ukany nabyciem zegarka S│oneczko liczy│ na to, ┐e Intuicja jest przy got≤wce.

Po kr≤tkim namy╢le zaprosili te┐ Czarnego Widza. Dla zachowania form towarzyskich i elementarnej r≤wnowagi û t│umaczy│ sobie S│oneczko, przez sk≤rΩ czuj▒c jednak, ┐e Czarny nie da│ jeszcze za wygran▒.

Intuicja tylko wzruszy│a ramionami.

Biesiada w eleganckiej restauracji by│a huczna. Intuicja, dok│adnie, jak siΩ S│oneczko spodziewa│ by│a przy forsie, tote┐ zabalowali. Od og≤lnego nastroju odbija│ siΩ jedynie Czarny Widz, kt≤ry siedzia│ ponuro w k▒cie i zalewa│ robaka. Wlewa│ w siebie, pocz▒tkowo piwo, a gdy piwo przesta│o skutkowaµ, gorza│kΩ, przy kt≤rej ju┐ pozosta│. Kompletnie pijany be│kota│ niewyra╝nie, wspominaj▒c niedawne przewagi: Zobaczycie, jeszcze nie wszystko stracone. SprowadzΩ Pracohola, nie da mu spokoju ju┐ przez ca│e ┐ycie. Wiecie, bo wy nawet nie wiecie - be│kota│, nie zwracaj▒c ju┐ uwagi ani na logikΩ, ani na poprawno╢µ gramatyczn▒ û jak dzia│a Pracohol. Powiem wam û czkn▒│ û jak Pracohol we╝mie siΩ do roboty, to facet jest sko±czony. Pracuje i pracuje, na nic nie ma czasu. O kontaktach towarzyskich û zapomnijcie, nawet myµ mu siΩ nie chce, bo drΩczy go ca│y czas my╢l, ┐e jak nie pracuje, to nie pracuje û zako±czy│ niezbyt jasno.

S│oneczko Optymizmu zarechota│ rozg│o╢nie i wydawa│o siΩ, ┐e zamierza wywaliµ kopyta na zas│any szcz▒tkami uczty st≤│: Te, Czarny, a to nie trzeba byµ jako╢ podatnym? No wiesz, jakie╢ obci▒┐enia genetyczne, przyzwyczajenia, nawyki? Bo Rycerz, jakby ci to powiedzieµ, niby pracy nie unika, ale zaraz ┐eby za ni▒ lataµ?

Czarny Widz bekn▒│ rozg│o╢nie, bowiem suty podk│ad piwa w po│▒czeniu z wlewan▒ w siebie w≤dk▒ poczyni│ najwyra╝niej spustoszenie w jego trzewiach. Tymczasem Intuicja zam≤wi│a do stolika wΩgierskich skrzypk≤w, wiΩc dalsze s│owa Czarnego brzmia│y z podk│adem wΩgiersko-cyga±skich romans≤w: Widzicie przecie┐, ┐e przez ostatnie dni on w og≤le nie odrywa siΩ od klawiatury! Pracohol, nawet ma│y, male±ki Pracoholik û rozczuli│ siΩ û bΩdzie jak w sam raz. Przestanie siΩ odzywaµ do ludzi, przestanie piµ piwo, przestanie siΩ myµ, przestanie o niej my╢leµ û to ostatnie doda│ ju┐ mocno niepewnym g│osem, bo nawet przez alkoholowy filtr zaczΩ│o do niego docieraµ, ┐e bzdurzy.

Rozochocona Intuicja nawet go nie s│ucha│a, zajΩta u╢miechaniem siΩ do najro╢lejszego skrzypka. Stare pud│o û burkn▒│ pod nosem, wlewaj▒c w siebie kolejn▒ porcjΩ gorza│y.

Tymczasem S│oneczko b│yskawicznie przysiad│ siΩ do jakiej╢ wypatrzonej przy barze, kr≤ciutko obstrzy┐onej rudej. Strzepuj▒c wyimaginowany py│ek z klapy jedwabnego garnituru, umiejΩtnie ods│oni│ ╢nie┐nobia│y mankiet koszuli, spod kt≤rego niedyskretnie wychyla│ siΩ z│oty Rolex i z optymistycznym u╢miechem zacz▒│ j▒ bajerowaµ.

Czarnemu robi│o siΩ niedobrze. Wprawdzie skrzypkowie ju┐ siΩ wynie╢li, pozostawiaj▒c nieco rozczarowan▒ IntuicjΩ, jednak gorza│a, w po│▒czeniu z widokiem S│oneczka, kt≤ry przy barze powoli, ale najwyra╝niej skutecznie zdobywa│ teren, mdli│a go coraz bardziej. Zreszt▒, mo┐e to nie gorza│a go mdli│a, tylko gorzki smak pora┐ki? Jak by nie wywracaµ kota, zawsze wychodzi│o na to, ┐e zawi≤d│, haniebnie zawi≤d│.

W kt≤rym momencie û my╢la│, staraj▒c siΩ skupiµ û i po chwili a┐ nim wstrz▒snΩ│o. Oczywi╢cie, wtedy, gdy pochla│ zaznajamiaj▒c siΩ z Czarnymi dwu obcych rycerzy. Od tego siΩ wszystko zaczΩ│o. Pozostawiony samopas S│oneczko przekabaci│ wtedy Rycerza na sw▒ stronΩ! Co╢ mu jednak umyka│o, co╢, co mia│ ju┐ niemal uchwycone. Za wszelk▒ cenΩ stara│ siΩ wytrze╝wieµ. Wytrze╝wieµ û mrucza│, spogl▒daj▒c w stronΩ S│oneczka, kt≤ry coraz ╢mielej poczynia│ sobie z rud▒. K▒tem oka widzia│ te┐ IntuicjΩ, kt≤ra nie przejmuj▒c siΩ konwenansami do│▒czy│a do ╢wie┐o poznanego towarzystwa. W zamy╢leniu przysun▒│ sobie butelkΩ i zacz▒│ po trochu obskubywaµ z niej etykietΩ. Jego si│a sugestii, nawet skierowana na siebie samego by│a tak silna, ┐e zaczyna│ powoli trze╝wieµ.

Z Pracoholem to nΩdzny pomys│ û deliberowa│ û a jakby tak odwrotnie, wywo│aµ w jaki╢ spos≤b Demona Zgnu╢nienia? Tak, to zupe│nie niez│e. Nawet jak j▒ zdobΩdzie, choµ nie wszystko jeszcze stracone bo mo┐e jednak nie, to i tak spocznie na laurach. BΩdzie ca│y czas le┐a│ na kanapie przed telewizorem, zaniedba siebie i j▒, zacznie zamieniaµ siΩ w smoka, potem pojawi siΩ kolejny rycerz û snu│ dalej coraz atrakcyjniejsze rozwa┐ania û odbierze mu j▒ i zn≤w zapanuj▒ moje klimaty!

A jakby tak Demona Alkoholu i Innych Niebezpiecznych U┐ywek? Te┐ niez│e û oceni│ natychmiast, wiedz▒c dobrze, ┐e uzale┐niony dla dzia│y nawet ┐onΩ sprzeda. Mo┐e na pocz▒tek nie tak drastycznie û zreflektowa│ siΩ û ale m≤g│by siΩ koszmarnie upijaµ i bijaµ j▒, no, tak dwa, trzy razy w tygodniu.

Intuicja szala│a na parkiecie jak nastolatka, zreszt▒ z facetem z racji │ysiny i brzucha podobnym nieco do Rycerza. Facet nadrabia│ braki w aparycji i wyszkoleniu tanecznym ┐ywio│owo╢ci▒. S│oneczko i ruda zniknΩli.

Pocieszony nieco Czarny Widz nala│ sobie, jednak po chwili popatrzy│ na szklaneczkΩ i odsun▒│ j▒ ze wzgard▒.

Niech oni siΩ uchlewaj▒ - pomy╢la│ z nie mniejsz▒ wzgard▒ o Intuicji i S│oneczku Optymizmu. Ja muszΩ byµ czujny i zwarty; got≤w na ka┐de jego wezwanie. W ko±cu kiedy╢ mnie przywo│a!

To jednak plany perspektywiczne û zastanawia│ siΩ dalej û na razie muszΩ wykombinowaµ co╢ na teraz. W ko±cu chwilowo nie wydarzy│o siΩ nic nieodwracalnego. Musi byµ jeszcze jaki╢ hak! Hak na tyle potΩ┐ny û tu rozmarzy│ siΩ na widok S│oneczka i Intuicji powieszonych wsp≤lnie na jednym haku, koniecznie ôza po╢lednie ziobroö, jak pamiΩta│ z Janosika û ┐e im w piΩty p≤jdzie.

W trakcie tych rozwa┐a± przy stole pojawi│ siΩ S│oneczko z uwieszon▒ na jego ramieniu rud▒. Obojgu podejrzanie b│yszcza│y siΩ oczy. Ruda nie mia│a wprawdzie bluzki za│o┐onej na lew▒ stronΩ, a S│oneczkowi lu╝na po│a koszuli nie wystawa│a spod marynarki, ale Czarny Widz wiedzia│ swoje.

Seks û pomy╢la│ natychmiast û to kolejna bro±. Co╢ ja siΩ na ten temat zastanawia│em, ale chyba za ma│o intensywnie. Aha! By│o o natchniΩciu ich zwierzΩc▒ ┐▒dz▒, zapakowaniu do │≤┐ka i wielkiej kompromitacji Rycerza, w por≤wnaniu z dokonaniami Smoka. Obiektywnie trzeba przyznaµ û ci▒gn▒│ w▒tek û ┐e trochΩ brak mi materia│u por≤wnawczego, je╢li chodzi o ich dokonania. Jednak nawet je╢li Rycerz sprawdzi siΩ jako kochanek, to zawsze mo┐na by go sk│oniµ, ┐eby po zaspokojeniu swych ┐▒dz odwraca│ siΩ plecami i zasypia│, chrapi▒c rozg│o╢nie. Albo wykopywa│ j▒ z │≤┐ka: ôId╝, zr≤b mi parΩ kanapek!ö û prawie s│ysza│ g│os Rycerza û ôNie ma pomidor≤w? Nieopodal Zamku, g│upi▒ godzinkΩ spacerkiem, jest sklep nocny, skocz i przynie╢!ö

S│oneczko obj▒│ rud▒ i niby w▒chaj▒c perfumy, mimo, ┐e taka sama wo± emanowa│a wyra╝nie z jego d│oni, zanurkowa│ nosem w jej dekolt. Oboje byli rozchichotani i najwyra╝niej wspaniale siΩ bawili.

Czarny Widz spogl▒daj▒c na nich mimochodem, my╢la│ dalej û Tak, seks, to niez│e wyj╢cie, ale zn≤w jest to wyj╢cie perspektywiczne. Kombinujesz ca│kiem nie╝le û chwali│ sam siebie û pozostaje wymy╢leµ co╢ na chwilΩ bie┐▒c▒.

Dok│adnie w tym momencie rycerza odwiedzi│a Siostra, ze Szwagrem zreszt▒, nie m≤wi▒c ju┐ o siostrze±cach, kt≤rym w trzech ruchach uda│o siΩ zniszczyµ budowany od tygodnia │ad w komputerze. BΩdΩ musia│ wbudowaµ wiΩcej zabezpiecze± û mrucza│ Rycerz, ale tak naprawdΩ nie by│ z│y. Czarny Widz natychmiast nadstawi│ uszu û NaprawdΩ?

Jednak Rycerz nie dos│ysza│ go, zajΩty pr≤bami ratowania resztek │adu. O wiele bardziej martwi│ go problem Siostry; mimo przeczytania sonet≤w, kt≤re w miΩdzyczasie zacz▒│ uwa┐aµ za zupe│nie niez│e, jako╢ nie sta│a siΩ jego za┐artym sojusznikiem. WrΩcz przeciwnie; przy ich lekturze mo┐e nie poziewywa│a, jednak dawa│a do zrozumienia, ┐e czyta je jedynie z obowi▒zku, a w gruncie rzeczy zainteresowana jest innymi Sprawami. W dodatku m≤wi│a o Niej po nazwisku, kt≤re, jakby nie patrzyµ, by│o te┐ mianem Smoka. Rycerz, kt≤ry SiostrΩ do╢µ lubi│, sk│ada│ to na karb wsp≤lnego chodzenia do szk≤│, pewnych problem≤w ze Szwagrem, oraz og≤lnej dezorientacji.

S│oneczko Optymizmu nadal zajmowa│ siΩ rud▒, o Intuicji mo┐na by│o zapomnieµ; Czarny Widz zosta│ sam. Natychmiast wykorzysta│ sytuacjΩ, bowiem wiedzia│, ┐e mo┐e to byµ jedna z jego ostatnich. TrochΩ bola│a go g│owa i mia│ problemy ze skupianiem wzroku û wszak do pracy przyszed│ prosto z knajpy, nie zdrzemn▒wszy siΩ nawet odrobinkΩ, mimo to dzia│a│ sprawnie.

Facet - sk│ada│ siΩ do ataku na Dobrego Rycerza, choµ pl▒ta│ mu siΩ jeszcze nieco jΩzyk, a w g│owie gra│a kapela, kt≤r▒ mo┐na by por≤wnaµ z totalnie zanarchizowan▒, austriack▒ orkiestr▒ dΩt▒ z czas≤w c. k. monarchii û Siostra wyra╝nie powiedzia│a, by╢ nie anga┐owa│ siΩ zbytnio i chc▒c utrzymaµ talent na r≤wni ze zdrowiem psychicznym, zacz▒│ pisywaµ sonety na inny temat!

S│oneczko Optymizmu przywl≤k│ siΩ, wprawdzie ciΩ┐ko skacowany i z wyra╝nymi malinkami na szyi, jednak jakby nigdy nic zauwa┐y│ - Ale powiedzia│a te┐, by swe szczΩ╢cie ceni│ ponad wszystko i robi│ co mu Intuicja dyktuje.

Intuicja û Czarny Widz niemal ju┐ zd▒┐y│ pozbyµ siΩ kaca û m≤wisz o tej samej babie, kt≤ra pod koniec imprezy zniknΩ│a z miΩ╢niakiem udaj▒cym ochroniarza?

S│oneczko, kt≤ry o ôpod koniecö mia│ do╢µ blade pojΩcie, rozpaczliwie pr≤bowa│ zmieniµ temat. Wprawdzie nie s│ysza│ rozm≤w z Siostr▒, zajΩty rud▒, jednak zaryzykowa│ ponownie - Ale wiesz, co jeszcze m≤wi│a û i zawiesi│ g│os w oczekiwaniu, ┐e Czarny podpowie mu co.

Czarny Widz chyba nie przejrza│ tego numeru do ko±ca, bowiem skubi▒c orzeszki z wielkiej torby, rzek│, popluwaj▒c przez zΩby: Wiesz, teraz naprawdΩ nie wiem, co o tym my╢leµ. Kombinowa│em tak, i srak. My╢la│em o przywo│ywaniu Demon≤w û siΩgn▒│ po kubeczek kefiru, kt≤ry najwyra╝niej bardzo mu dzi╢ smakowa│ û a teraz nie wiem, czy ich po prostu nie zostawiµ w spokoju. Przecie┐ oni sami stworz▒ sobie w│asne demony. Patrz na jego reakcjΩ na jedno zmarszczenie siΩ Siostry, do kt≤rej opinii nie przywi▒zywa│ wszak nigdy wiΩkszej wagi! Teraz, jak zaczΩ│o mu zale┐eµ, ch│onie wszystko, pod warunkiem, ┐e pochodzi z krΩg≤w znaj▒cych ªliczn▒ KsiΩ┐niczkΩ d│u┐ej od niego! S│uchaj, S│oneczko û ci▒gn▒│ dalej û ja po ostatnim tygodniu jestem wyko±czony; bujnΩ siΩ na razie na Seszele, mam trochΩ zaleg│ego urlopu. Jak wr≤cΩ pogadamy!

S│oneczko nadal mia│ k│opoty z koordynacj▒ wzroku, a we │bie │upa│o go straszliwie, jednak zdoby│ siΩ na heroizm: To na razie Czarny û pomacha│ û wypocznij i wr≤µ o czasie!

Czarny Widz wyci▒gn▒│ kom≤rkΩ (o cholera! pomy╢la│ sobie S│oneczko) i niemal natychmiast po wystukaniu numeru pojawi│a siΩ taks≤wka. Machn▒│ niedbale S│oneczkowi, maj▒c tym machniΩciem r≤wnie┐ na my╢li IntuicjΩ i pojecha│ na urlop.

S│oneczko zosta│ sam, bowiem Intuicja by│a chwilowo nieuchwytna. Niby dobrze - przypomnia│ sobie ryzykowny, ale skuteczny numer z podbechtaniem Rycerza do pokazywania sonet≤w - ale i ╝le - gdy siΩgaj▒c do Wspomnie±, przegl▒da│ uwagi Siostry. Kartkowa│ je jednak niedbale. Po trosze zastanawia│ siΩ, czy wyhaczona wczoraj w knajpie dziewczyna by│▒ naprawdΩ blondynk▒, tote┐ jego rozkojarzony m≤zg jedynie mΩtnie koordynowa│, w dodatku do╢µ niejasne, zastrze┐enia Siostry.

Chodzi│o jej o sam▒ postaµ ªlicznej KsiΩ┐niczki, o dziwn▒ sytuacjΩ, o normy moralne, o Rycerza... - zastanawia│ siΩ coraz leniwiej.

Po chwili o┐ywi│ siΩ nieco û Czarny Widz ma kom≤rkΩ; ciekawe sk▒d? W dodatku wyjecha│ na wakacje. Seszele û westchn▒│ z zazdro╢ci▒ û sk▒d ma tyle kasy? C≤┐ Czarny dominowa│ do niedawna, pewno sobie od│o┐y│ co╢ na boku û i staraj▒c siΩ pocieszyµ, doda│ û Mo┐e i ja trochΩ przyoszczΩdzΩ? Eee, chyba jednak nie warto - spojrza│ na rΩkaw z wypalon▒ papierosem dziurk▒, i przypomnia│ sobie, ┐e na garnitur i Rolexa posz│a ca│a kasa, jak▒ dosta│ w ostatnim czasie.

Czarny na Seszelach û nadal nie mie╢ci│o mu siΩ w g│owie, po chwili jednak co╢ zazΩbi│o w skacowanym jeszcze umy╢le. No tak, przecie┐ ona, ze Smokiem, do Odleg│ych Krain. Rycerz nie zobaczy jej przez co najmniej dwa tygodnie.

Ale zaraz û poja╢nia│ na powr≤t û ona mia│a wyjechaµ pi▒tego, jutro jest dopiero trzeci. Dwa dni, przygotowania do Wielkiego Wyjazdu; je╢li mimo to co╢ wymy╢lΩ i wypali, to Czarny bΩdzie siΩ gryz│ w piΩty! A nawet jak nie wypali û u╢miechn▒│ siΩ chytrze û to po prostu nie przyznam siΩ do niczego.

W polu widzenia pojawi│a siΩ wprawdzie Intuicja, jednak S│oneczko zignorowa│ j▒ ca│kowicie; mia│a bowiem na czole kompres i starannie unika│a spogl▒dania w oczy. Najwyra╝niej nie by│ to zwyk│y pochmiel, ale kac z tych najgorszych: kac moralniak.

I, o ile S│oneczko to sobie dobrze przypomina│, nie bez racji, bo Intuicji siΩ porz▒dnie odjecha│o. Wprawdzie jedn▒ trzeci▒ wieczoru pi│ z Czarnym Widzem, a dwie trzecie spΩdzi│ z d│ugow│os▒ blondynk▒, o ile pamiΩta│, jednak jak przez mg│Ω wspomina│ te┐ szale±stwa Intuicji, obejmuj▒ce niemal ca│▒ knajpΩ. Nie knajpΩ, ale dobr▒ restauracjΩ û zmityngowa│ siΩ natychmiast; a w dodatku w zbo┐nym celu, i niech Siostra spada na szczaw ze swymi zastrze┐eniami!

M≤wi│ jednak do siebie, bowiem Intuicji jakby nie by│o, a Czarny siedzia│ ju┐ chyba w samolocie lec▒cym na Seszele. No i dobra, westchn▒│ do siebie S│oneczko: Dwa, trzy dni i ja sobie wyjadΩ na urlop. Przez ten czas co╢ siΩ wyja╢ni.

Rozparty na fotelu S│oneczko Optymizmu p│awi│ siΩ w samozadowoleniu. Niez│y jestem û westchn▒│ sam do siebie û nie╝le to wyg│≤wkowa│em. Czarny Widz padnie z wra┐enia û wyprΩ┐y│ tors, zastanawiaj▒c siΩ czy kt≤ra╢ z dokonuj▒cych ostatniej polerki jego paznokci manikiurzystek zwr≤ci uwagΩ r≤wnie┐ na inne szczeg≤│y jego aparycji. Bardziej podoba│a mu siΩ ta z lewej.

Powr≤ci│ jednak my╢lami do chwil kolejnego tryumfu. Gdyby byli uczniakami, powiedzia│bym, ┐e zaczΩli z sob▒ chodziµ, a tak? û zmarkotnia│ na chwilΩ. Ale per saldo nie jest ╝le û chmurka na jego obliczu by│a najwyra╝niej przelotna û je╢li ona pokocha│a go tak mocno, jak on j▒ kocha, to w zasadzie niewiele mam tu ju┐ do roboty. Ot, czasem dojrzeµ, popilnowaµ, utrzymaµ Czarnego Widza w ryzach. Czarny û zastanowi│ siΩ w skupieniu û czy on czasem aby, zamiast na urlop, nie pojecha│ przypadkiem za ni▒ do Dalekich Krain? Co╢ on mi podejrzanie za szybko da│ za wygran▒ û zmarszczy│ siΩ û Ciekawe co na to Intuicja?

Intuicja, wyj▒tkowo by│a na miejscu. Wyra╝nie by│o widaµ, ┐e stara siΩ odpracowaµ niedawne ekscesy. Nie s▒dzΩ û mruknΩ│a, gestem daj▒c manikiurzystkom do zrozumienia, ┐e s▒ tu zupe│nie zbΩdne. S│oneczko by│ wyra╝nie zawiedziony.

Widzisz, przecie┐ to jego osobisty Czarny, wiΩc niby jak mo┐e na ni▒ wp│ywaµ? Jak z│apie kontakt z jej Czarnym?

Ol╢niony S│oneczko paln▒│ siΩ w czo│o. Wiesz Intuicja, najchΩtniej wymieni│bym ciΩ na inn▒! Nic nie kapujesz! Przez sonety! Przez sonety ona wesz│a w jego duszΩ, ale i on wszed│ w jej duszΩ. »ebym ja ci musia│ to t│umaczyµ... û westchn▒│ z politowaniem.

Zawstydzona Intuicja pr≤bowa│a siΩ t│umaczyµ û Co╢ rzeczywi╢cie ostatnio przeczucia s▒ nie najlepszej jako╢ci, a i wyczucie sytuacji nie zawsze dopisuje. On przez ostatnie miesi▒ce mnie w og≤le nie potrzebowa│ i mo┐e wysz│am trochΩ z wprawy.

S│oneczko jednak ju┐ nie s│ucha│ jej usprawiedliwie±, zajΩty pr≤bami logicznego rozumowania. To mu nigdy │atwo nie przychodzi│o, by│ bowiem dziedzicznie obci▒┐ony ciΩ┐kim przypadkiem optymizmu. Jak wszyscy w bran┐y - pociesza│ siΩ zawsze, ale w najmniejszym stopniu nie poprawia│o to jego zdolno╢ci do logiki.

Stara│ siΩ w rozs▒dny spos≤b podsumowaµ efekty ich dotychczasowych spotka± i wyci▒gn▒µ z tego jakiekolwiek wnioski. Spotkali siΩ przypadkiem i on siΩ w niej zakocha│. Nie zniknΩli sobie natychmiast z horyzontu; punkt dla mnie! û my╢la│ û Mieli siΩ ku sobie i pokonali swe skrupu│y; drugi punkt! Oboje d▒┐▒ do tego, by byµ z sob▒ jak najczΩ╢ciej; trzeci punkt!

Czy aby rzeczywi╢cie? û Intuicja stara│a siΩ nieco ostudziµ rozgor▒czkowanego my╢liciela, jednak S│oneczko wcale jej nie s│ucha│.

WiΩc albo od pocz▒tku do ko±ca jest to wielki szwindel û stwierdzi│ û albo wszystkie punkty id▒ na moje konto. Ponadto je╢li Czarny nie jest w stanie wzbudzaµ pozytywnych uczuµ, to jedyne, co w porozumieniu z jej Czarnym mo┐e nawyrabiaµ, to wzbudziµ do naszego Rycerza nienawi╢µ.

Albo obojΩtno╢µ û doda│a Intuicja û Jednak, jak s│ucha│am ich ostatniej rozmowy, to nie zanosi siΩ na to.

Ty i twoje przeczucia... - S│oneczko z coraz mniejszym szacunkiem traktowa│ IntuicjΩ, staraj▒c siΩ skupiµ jeszcze raz na widoku Czarnego, pod▒┐aj▒cego krok w krok za ªliczn▒ KsiΩ┐niczk▒. Co on mo┐e kombinowaµ? û nie dawa│o mu spokoju. Niby bilans uczuciowy siΩ zgadza, oboje fascynuj▒ siΩ sob▒ coraz bardziej, co jest nadspodziewanym sukcesem, ale co╢ mi tu nie gra. Zaraz û my╢la│ gor▒czkowo, co ja bym zrobi│ w sytuacji Czarnego Widza? Wiem, szuka│bym czego╢ co mo┐e wyrosn▒µ na mi│o╢ci. Zazdro╢µ.

Mam û wrzasn▒│ tryumfalnie, odpΩdzaj▒c rΩk▒ zam≤wion▒ wcze╢niej masa┐ystkΩ. Nawet nie spojrza│ na interesuj▒c▒ buziΩ ani na powiewn▒ kreacjΩ Tajki, zapowiadaj▒c▒ ciekawe widoki podczas masa┐u stopami.

Zazdro╢µ û zastanawia│ siΩ, co z tym odkryciem zrobiµ - Ale sk▒d ona by siΩ wziΩ│a? Przecie┐ jemu nie wolno byµ zazdrosnym o Smoka, bo ten ma kwity na to, ┐e musi byµ z ni▒.

Nie mo┐e tylko teoretycznie û podchwyci│a Intuicja û Zobacz, ona jest zazdrosna o niego po tym jak siΩ przez godzinΩ trzymali za rΩce i trzy razy poca│owali.

Osiem razy û podkre╢li│ S│oneczko, ponownie wypinaj▒c dumnie pier╢ û a mo┐e i dziewiΩµ, ja tam przesta│em im liczyµ.

O, ju┐ z urlopu? û Intuicja powita│a Czarnego Widza, kt≤ry w drzwiach min▒│ siΩ z masa┐ystk▒, wprawnym okiem oceniaj▒c jej wdziΩki.

Ju┐ û mrukn▒│ û by│o do bani.

S│oneczko przesta│ kapowaµ cokolwiek. Wy│uszczy│ Czarnemu sw≤j, wielce logiczny, jak utrzymywa│, wyw≤d. Ten tylko zarechota│ ponuro. Ja? Z jej Czarnym? Chyba zg│upia│e╢! Niby jakim cudem?

Po Intuicji by│o widaµ, ┐e m≤zg ciΩ┐ko pracuje. S│uchajcie û powiedzia│a wreszcie û a jak to G≤ra siΩ miesza?

Zaraz, zaraz - S│oneczko by│ wyra╝nie zaniepokojony û M≤j Szef m≤wi│, ┐e wszystko za│atwi│, ┐e od tej pory my decydujemy, a G≤ra, w ramach eksperymentu, siΩ nie wtr▒ca!

Czarny strzykn▒│ ╢lin▒, kt≤ra o w│os minΩ│a wyglansowane buty S│oneczka. Ten a┐ siΩ wzdrygn▒│.

Sorry, - sumitowa│ siΩ Czarny - to nie by│o do ciebie, po prostu G≤ra jak to G≤ra, raz tak, raz srak. Nijak z nimi nie mo┐na doj╢µ do │adu. W dodatku m≤j Szef nic mi nie m≤wi│ û ci▒gn▒│ dalej.

Intuicja bezceremonialnie wyci▒gnΩ│a z kieszeni Czarnego kom≤rkΩ, zam≤wi│a pizzΩ i dziesiΩµ piw, po czym porachowa│a obecnych i doda│a jeszcze piΩµ. Wydaje mi siΩ, ┐e musimy bardzo powa┐nie porozmawiaµ û wcisnΩ│a Czarnemu w d│o± telefon i zapad│a w ponure milczenie.

Milczenie, kt≤re zreszt▒ z ochot▒ wszyscy podchwycili. Z go±cem rozliczy│ siΩ S│oneczko, jako osoba najbardziej w tej chwili wp│ywowa. Posilali siΩ w milczeniu. Czarny Widz by│ wprawdzie niezadowolony, bo na og≤│ wola│ pizzΩ z szynk▒ i anchois, kt≤rej z kolei nie znosi│ S│oneczko, jednak potulnie napycha│ siΩ Podw≤jn▒ Uczt▒ Serow▒, dok│adnie wed│ug gustu Intuicji, kt≤ra by│a wegetariank▒.

Po kolejnym piwie zacz▒│ û S│uchajcie, nie jestem odstΩpc▒, ale je╢li jego Szef û tu wskaza│ na S│oneczko û m≤wi, ┐e nie bΩd▒ siΩ mieszaµ, a tu nagle pojawia siΩ Zazdro╢µ, to chyba o czym╢ ╢wiadczy?

Intuicja milcza│a, zajΩta podziwianiem wielkiej plamy û efektu zsuniΩcia siΩ porcji sera na sukienkΩ. Na szczΩ╢cie, gorsz▒ û pociesza│a siΩ.

S│oneczko by│ wyra╝nie z│y, co zdarza│o mu siΩ nader rzadko. Albo miesza jej Czarny û warcza│ niemal û a jej S│oneczko jest dupkiem, albo mamy do czynienia z niewyobra┐alnie bezczeln▒ intryg▒, i uwa┐am, ┐e kto╢ bΩdzie musia│ za to bekn▒µ. Czarny Widz niemal zad│awi│ siΩ bekniΩciem, nie chc▒c akurat w tej chwili wywo│ywaµ prostych skojarze±. Jestem niewinny û zapewni│ û te┐ nie wiem o co chodzi.

Piwo siΩ ko±czy│o, tote┐ S│oneczko z w│asnej inicjatywy zam≤wi│, tym razem ca│▒ klatkΩ. Wiecie û usprawiedliwia│ siΩ û trzeba oszczΩdzaµ, po co dzwoniµ dwa razy, zostanie na nastΩpny raz...

Jednak tym razem nikt nawet siΩ nie u╢miechn▒│, choµ normalnie, niezale┐nie od tego, kto siΩ tak wypowiada│, reszta reagowa│a gromkim rechotem.

Intuicja po d│u┐szym namy╢le stwierdzi│a û Zazdro╢ci nie pokonacie, bo jest z mi│o╢ci▒ nierozdzielna. Zat│uczecie j▒, to zat│uczecie i mi│o╢µ. A nie chcecie chyba, ┐eby na powr≤t zapanowa│a ObojΩtno╢µ?

S│oneczko a┐ siΩ wzdrygn▒│. Czarny r≤wnie┐ wydawa│ siΩ wstrz▒╢niΩty. Byle nie ona û wykrztusi│ û przecie┐ ona nas wszystkich wykasuje!

No, ja zostanΩ! û podkre╢li│a dumnie Intuicja, nie robi▒c jednak na nikim specjalnego wra┐enia.

S│oneczko nadal dzielnie pr≤bowa│ mierzyµ siΩ z logik▒ - Jak mo┐na byµ zazdrosnym o co╢, albo o kogo╢, kogo siΩ tak naprawdΩ nie ma? Przecie┐ to wtedy nie zazdro╢µ, tylko pragnienie!

To zazdro╢µ potencjalna û m▒drym okre╢leniem Intuicja ponownie pr≤bowa│a wywrzeµ wra┐enie û najgorszy rodzaj zazdro╢ci. Po czym doda│a û Ponadto nie m≤w, ┐e oni siebie nie maj▒, bo zaczynasz popadaµ w klimaty Czarnego.

Tak, czy srak - Czarny Widz by│ ju┐ wyra╝nie podchmielony û mamy dwa tygodnie na to, by wymy╢leµ co╢ na utrzymanie w ryzach Zazdro╢ci i stawienie czo│a ObojΩtno╢ci. My? û S│oneczko wzruszy│ ramionami û O to siΩ nie bojΩ, ale ciekawe, jak spisz▒ siΩ ch│opaki po jej stronie?

I nie tylko ch│opaki û Intuicja musia│a mieµ ostatnie s│owo.

Gdy siΩ rozstawali w skrzynce, w╢r≤d pustych butelek gΩstnia│y jeszcze dziewicze kapsle. By│o to dziwne i raczej rzadkie zjawisko.

Z chuderlaw▒ przekup▒ bard wyk│≤ca│ siΩ o rzecz najprzyziemniejsz▒ w ╢wiecie. O g│upi, chrupi▒cy pier≤g, kt≤ry podj▒│ z jej lady i skuba│ w trakcie dopytywania siΩ o tegoroczne ceny kiszonej kapusty. A┐ zeskuba│ do ko±ca. Kramarka ┐▒daj▒c sze╢ciu miedziak≤w, doda│a co╢ o darmozjadach, co go mocno ze╝li│o. Ty ruda suko û wrzeszcza│ û ja tu dla was poezjΩ...

Nie sko±czy│, bowiem na rynku pojawili siΩ Stra┐nicy Miejscy. Branie n≤g za pas podobnie wygl▒da we wszelkich kulturach i w│a╢ciwo╢ci etniczne w zasadzie nic do tego nie maj▒, tote┐ bard wzi▒│ je za pas. Lekko zdyszany skrΩci│, ratuj▒c siΩ wrotami z wielkim szyldem ôU Zezowatego Zenkaö. Z po╢piechu nie czyta│ ju┐ hase│ drobniejszych, w╢r≤d kt≤rych wyr≤┐niµ mo┐na by│o ôOpen at the latestö, ôReally American Cheesburgerö, oraz ô Take the Taste, take Nescafeö, kt≤rych klienci ni w z▒b nie potrafili zrozumieµ. Do tubylc≤w, bardziej od frymu╢nych naklejek, przemawia│y s│owa wypisane kulfonami na kartce wydartej z zeszytu w kratkΩ: ôKredyt umar│ö û g│osi│o przes│anie, kt≤re okolica najwyra╝niej respektowa│a, acz nie do ko±ca.

Bard wykaza│ siΩ b│yskawiczn▒ orientacj▒. Wpadaj▒c do knajpy, podejrzanej per se, przybra│ niewinny wyraz twarzy i zasiad│ przy stoliku, ani za bliskim, ani za dalekim od wyj╢cia. Wprawdzie wszystkie ubrane by│y w tego samego, do╢µ smΩtnego koloru ceratki, jednak na wybranym przez niego stoliku znajdowa│ siΩ imponuj▒cy zestaw kufli, w kt≤rych nawet po czΩ╢ci co╢ chlupa│o (bard jako zwolennik ╢wie┐ego piwa, pr≤bowa│ za wszelk▒ cenΩ wy│▒czyµ wyobra╝niΩ i nie dociekaµ co), obie popielniczki by│y pe│ne, za╢ reszta, widaµ nie mieszcz▒cych siΩ papieros≤w, hartowana by│a wprost na stole. Uczucie niepokoju go nie opuszcza│o. Wywo│ywanie awantur by│o surowo karane, w dodatku kramarze zwykle suto op│acali siΩ Stra┐nikom...

Chyc▒ mnie, czy nie û my╢la│ sk│adaj▒c g│owΩ wypr≤bowanym gestem, na le┐▒cych przed nim na stole przedramionach. Szkoda, ┐e nie ma talerzyka z sa│atk▒, albo choµ kawa│ka dania klasycznego û pomy╢la│ refleksyjnie, przypominaj▒c sobie s│owa starej pie╢ni. Z twarz▒ wtulon▒ w kotlet schabowy... û nuci│o mu co╢ w duszy, podczas gdy Stra┐nicy wpadli do ober┐y.

Akcja przebiega│a bardzo sprawnie. Wszyscy trzej usadowili siΩ przy szynkwasie. Przodownik nawet nie musia│ krzyczeµ, ┐e nie maj▒ czasu. To ober┐ysta rozumia│ samo przez siΩ. Trzy i jeszcze raz trzy, a potem trzy na deser, trochΩ pytaj▒co, trochΩ twierdz▒co b▒kn▒│.

A ty, co┐e╢ my╢la│, ┐e╢my jechowi, czy co? - rubasznie rzuci│ przodownik. Pozostali, ju┐ zajΩci maczaniem w▒s≤w w piwie, nie odzywali siΩ.

Chyba jednak nie po mnie û pomy╢la│ bard z ulg▒. Posilony pierogiem, za kt≤ry nie zap│aci│, postanowi│ teraz zaspokoiµ drΩcz▒ce go pragnienie, najchΩtniej na czyj╢ koszt.

Czasy takie, ┐e o sponsor≤w coraz trudniej û westchn▒│ melancholijnie, rozgl▒daj▒c siΩ wok≤│. Jednak rych│o powesela│. Facet, kt≤ry dosiad│ siΩ do niego z dwoma pienistymi kuflami nie wygl▒da│ na sknerΩ. W dodatku nie domaga│ siΩ pie╢ni, chcia│ po prostu pogadaµ, widaµ ciekaw przyg≤d bywa│ego w ╢wiecie barda.

ªpiewak nie by│ milczkiem, tote┐ nie daj▒c siΩ d│ugo prosiµ j▒│ relacjonowaµ swe ostatnie prze┐ycia. Du┐o w nich by│o o wyrzucaniu na zbity pysk z rozmaitych gosp≤d, o chamstwie i natarczywo╢ci ludzkiej, o niesta│o╢ci kobiet, o coraz podlejszym piwie. Niewysoki machn▒│ siΩ do baru po kolejne kufle, po czym s│ucha│ dalej. Bard, rozkrΩcaj▒c siΩ coraz bardziej, zrelacjonowa│ swe spotkania z Dobrym i Z│ym Losem, koloryzuj▒c przy tym bezwstydnie. W jego wersji Dobry Los by│ pos▒gowych kszta│t≤w, piΩknym m│odzie±cem bez na│og≤w, dosiadaj▒cym wielkiego, bia│ego rumaka. Dla kontrastu da│ Z│emu Losowi twarz Savonaroli osadzon▒ na szkielecie, po namy╢le dorzucaj▒c jeszcze nieco pryszczy i dziob≤w po ospie.

Jego s│uchacz by│ wyra╝nie ubawiony, nic siΩ jednak nie odzywa│. Za to bardzo spowa┐nia│, gdy bard barwnie opisywa│ spotkanie Z│ego Losu z budz▒c▒ og≤lne po┐▒danie piΩkno╢ci▒.

Przepraszam na chwilΩ û rzuci│ û p≤jdΩ umyµ rΩce. Zam≤w tymczasem jeszcze po piwku.

ªpiewaka te┐ cisn▒│ pΩcherz, wiΩc po chwili uda│ siΩ w kierunku drzwi ozdobionych tr≤jk▒cikiem. Ul┐y│ sobie, jednak nie spotka│ tam swego nowego znajomego. Dojrza│ go natomiast po drugiej stronie korytarzyka. Odwr≤cony plecami facet konferowa│ z kim╢ przez kom≤rkΩ, i nawet jego plecy zdradza│y najwy┐sze zaaferowanie.

Cholera û pomy╢la│ bard przemykaj▒c cichcem do stolika û w co ja siΩ zn≤w wpakowa│em?

»ywi▒c niedobre przeczucia, zamierza│ zgarn▒µ sw▒ lutniΩ i wynie╢µ siΩ po angielsku.

Hola, hola, a p│aciµ to kto? û ober┐ysta pos│ugiwa│ siΩ wprawdzie niezbyt wyszukanym jΩzykiem, jednak oko mia│ bystre, zw│aszcza na bard≤w.

Stra┐nicy unie╢li │by znad trzeciej dok│adki ôdeseruö, wobec czego ╢piewak ca│▒ sw▒ postaw▒ da│ do zrozumienia, ┐e ôale┐ sk▒d┐e znowu, wsta│em tylko zam≤wiµ jeszcze po piwku, a sakwa i lutnia pod pach▒ to tylko tak, z przyzwyczajeniaö, po czym jak niepyszny wr≤ci│ do stolika. W tej┐e chwili powr≤ci│ ciekawski jegomo╢µ, pytaj▒c û Zam≤wi│e╢?

Tak, jakby. û bard postanowi│ solennie, ┐e od tej pory bΩdzie trzymaµ jΩzyk za zΩbami i za nic, nawet za hektolitry naj╢wietniejszego piwa, nie bΩdzie opowiada│ o swych prze┐yciach nieznajomym.

Jego vis a vis zanurzy│ w▒sy w piwie, z lubo╢ci▒ wdychaj▒c aromat ╢wie┐ej pianki. ªpiewakowi nie umknΩ│o, ┐e zerkn▒│ przy tym dyskretnie na zegarek. Gdzie ja ostatnio widzia│em taki gest? û │ama│ sobie g│owΩ.

Stra┐nicy przy barze zaczΩli zawodziµ smΩtn▒ pie╢± koszarow▒. Bardowi robi│o siΩ niedobrze, bowiem wycie ewidentnie kala│o jego zawodowe ucho.

Od otwartych drzwi powia│o ch│odem i pojawi│ siΩ nie kto inny, jak Dobry Los. Jak zwykle szeroko u╢miechniΩty, odstawi│ wielkie bacisko w k▒t przy szatni, wytar│ starannie walonki i pogwizduj▒c zmierza│ w stronΩ stolika, przy kt≤rym siedzia│ bard z nieznajomym. Psia pogoda û u╢miechn▒│ siΩ jeszcze szerzej, o ile by│o to w og≤le mo┐liwe. Zasiad│, poprawi│ niezbyt gustowny waciak i rozejrza│ siΩ za obs│ug▒.

Samoobs│uga û poinformowa│ go nieznajomy, dodaj▒c us│u┐nie - co ci przynie╢µ?

Jakie╢ piwko by│oby nie╝le û jowialnie mrukn▒│ Los û du┐e i dwa palce piany, skoro chcesz siΩ fatygowaµ.

Nie ma sprawy, mogΩ nawet rozliczyµ w kosztach mojej delegacji û nieznajomy u┐y│ s│owa bardowi nieznanego.

Ca│a sytuacja przypomina│a ╢piewakowi pijany sen narkomana. Najpierw siedzenie pod krzaczkiem, potem Z│y Los i Zazdro╢µ w tamtej ober┐y, Rycerz ze Szwagrem w tej┐e samej, teraz zn≤w to. Dlaczego ja? - zawy│o mu w duszy. Przecie┐ ja chcΩ tylko w│≤czyµ siΩ po go╢ci±cach, ╢piewaµ i spijaµ stawiane mi napitki!

Ober┐ysta z przera┐eniem wpatrywa│ siΩ w automaty do gier, kt≤rych zainstalowanie kosztowa│o go kupΩ kasy. Dos│ownie rzyga│y cennymi ┐etonami. Na, zaciΩtych na og≤│, twarzach graczy go╢ci│y szerokie u╢miechy, bowiem nie nad▒┐ali z pakowaniem ich po kieszeniach.

Nic to, odkujΩ siΩ. û w jego sercu r≤wnie┐ zago╢ci│ optymizm, byµ mo┐e spowodowany faktem, ┐e jaki╢ podchmielony szlachcic rzuci│ mu sztukΩ z│ota i nie ┐▒da│ reszty.

Dobry Los wla│ sobie w gard│o p≤│ kufla, odchrz▒kn▒│ i zapali│ Marlboro û Bardzo zaintrygowa│y mnie twe opowie╢ci. û rzek│ spokojnie do barda. Ale wiesz, jak to jest z opowie╢ciami z drugiej rΩki, przez telefon, kt≤ry ci▒gle przeskakuje z kana│u na kana│ û ci▒gn▒│ dalej û M≤g│by╢ mi to jeszcze raz opowiedzieµ, no wiesz, tak w skr≤cie, bez tych dyrdyma│≤w o nadludzkich postaciach, ziej▒cych ogniem rumakach i innych akcesorii?

Bard prze│kn▒│ ╢linΩ. WiΩc û zacz▒│, nie troszcz▒c siΩ specjalnie o regu│Ω zakazuj▒c▒ zaczynania zdania od ôwiΩcö û by│o tak...

Los s│ucha│ w skupieniu, miarowymi ruchami wlewaj▒c w siebie piwo, donoszone uprzejmie przez nieznajomego. Ka┐dy kufel, a mo┐e nawet ka┐de p≤│ przepala│ papierosem. ªpiewak pod╢wiadomie zastanawia│ siΩ, jak wygl▒daj▒ jego p│uca i czy chrypliwy g│os jest rzecz▒ wrodzon▒, czy te┐ efektem tocz▒cego jego krta± nikotynowego raka.

Taaaak! û s│uchaj▒cy w skupieniu Los zacz▒│, coraz bardziej pijanemu bardowi, przypominaµ sze╢ciorΩkiego ªiwΩ, bowiem jednocze╢nie bΩbni│ palcami po stole, krzepko trzyma│ w rΩku kufel, poci▒ga│ siΩ od czasu do czasu za wbity w ucho kolczyk i drapa│ po wystaj▒cej z lekko rozche│stanej koszuli, w│ochatej klacie. Kolejn▒ rΩk▒ odsy│a│ nieznajomego po uzupe│nienie niszczonego w szybkim tempie piwa, a ostatni▒ podpiera│ brodΩ, przybieraj▒c rodinowskie pozy.

Taaaak! û rzuci│ jeszcze raz przeci▒gle û wygl▒da na to, ┐e nasz partner, wykorzystuj▒c luki w kontrakcie, stara siΩ z│amaµ jego ducha. Sprytne, sprytne û doda│ w zamy╢leniu û ponadto nie mo┐na mu nic oficjalnie zarzuciµ! Ale skoro on tak û tu przed oczami pojawi│a mu siΩ skomplikowana szachownica, na kt≤rej krzy┐owa│y siΩ strefy wp│yw≤w, ci▒gnΩ│y linie sprytnych intryg i wirowa│y wci▒┐ zmieniaj▒ce siΩ sojusze û To ja... - w my╢lach przestawi│ kilka figurek. Za s│abe! û skrzywi│ siΩ. Inny wariant by│ mu z kolei za prostacki. Dopiero przy czwartym wydawa│ siΩ ukontentowany.

Bard patrzy│ na± z rozdziawion▒ gΩb▒. NieczΩsto wszak spotyka siΩ Dobry Los przy pracy. Zapomnia│ nawet o obowi▒zkowym osuszaniu kufli, kt≤re jego pierwszy rozm≤wca donosi│ nieustannie, sam racz▒c siΩ obficie.

Widz▒c niezbyt inteligentn▒ minΩ barda, zatroszczy│ siΩ nagle o jego samopoczucie û úykaj ╢mia│o, brachu, na tΩ sprawΩ dostali╢my nieograniczony bud┐et, jak mi siΩ wydaje û tu popatrzy│ pytaj▒co na Dobrego Losa. A nawet na pewno û ucieszy│ siΩ , widz▒c jego determinacjΩ.

Dalszy ci▒g wieczoru up│yn▒│ stereotypowo. IdeΩ Dobrego Losu, kt≤ry z okazji (wydanego w celu niefaworyzowania) Zakazu Wchodzenia W Trwa│e Zwi▒zki, cierpia│ na chroniczne braki w kwestii damskiego towarzystwa, natychmiast podchwyci│ tajemniczy nieznajomy.

Bard cierpi▒c nazajutrz na ciΩ┐kiego kaca, jak przez mg│Ω wspomina│ rozochocone towarzystwo. Najpierw nieznajomy naszepta│ co╢ z ober┐yst▒, potem ober┐ysta szepta│ z kompletnie ju┐ pijanymi Stra┐nikami, w ko±cu okaza│o siΩ, ┐e karczma jest ju┐ zamkniΩta, i ka┐dy, po dopiciu swego piwa, winien j▒ opu╢ciµ.

Szybkim dopiciu! û zaznaczy│ przodownik, podtrzymywany przez dwu wasali.

Panie do towarzystwa przywiezione zosta│y przez ponurego fiakra, kt≤ry zaparkowa│ sw▒ doro┐kΩ z w│▒czonymi ╢wiat│ami pozycyjnymi dok│adnie naprzeciwko, w│▒czy│ o╢wietlenie koz│a i flegmatycznie czyta│ gazetΩ.

By│o to bardzo przyjemne zako±czenie wieczoru, jak na barda bez grosza przy duszy. Tym niemniej by│ trochΩ na siebie z│y: Trzeba by│o siΩ nauczyµ graµ w szachy od Maur≤w. No bo co niby oznacza: pion z C3 na C5, potem herold z C4 na F7?

S│oneczko Optymizmu by│ lekko nachmurzony. Wczorajsza narada nie rozstrzygnΩ│a jednoznacznie, czy maj▒ rzeczywi╢cie do czynienia z intryg▒ G≤ry, a plan pokonania Zazdro╢ci tak, by jednocze╢nie nie wywo│aµ ObojΩtno╢ci nawet nie tkwi│ w powijakach, bowiem wcale go nie by│o!

S│oneczkowi zupe│nie siΩ to nie podoba│o. Od czasu, gdy okaza│o siΩ, ┐e ªliczna KsiΩ┐niczka jednak nie wyjecha│a, podejrzliwiej te┐ patrzy│ na Czarnego Widza. Ona ma jechaµ, a on hyc, niby na urlop. Okazuje siΩ, ┐e nie pojecha│a, on hyc z powrotem. Mo┐e nie pojecha│ za ni▒ û deliberowa│ coraz bardziej nachmurzony û lecz przed ni▒?

Intuicji zn≤w nie by│o pod rΩk▒, Czarny snu│ siΩ gdzie╢, w sobie tylko wiadomych sprawach i nawet nie by│o z kim pogadaµ. Rycerz te┐ by│ skwaszony.

Widno efekt porannego telefonu û my╢la│ sobie S│oneczko û a tak ju┐ nie╝le sz│o.

Po wczorajszym telefonie uda│o mu siΩ Rycerza nam≤wiµ na kr≤tki wypad na miasto. By│o to tym dziwniejsze, ┐e ≤w niechΩtnie w│≤czy│ siΩ po sklepach, powiadaj▒c, ┐e wobec nadmiaru opcji, podjΩcie decyzji co do zakupu czegokolwiek wywo│uje niepotrzebne stresy. Jednak tym razem S│oneczko wl≤k│ go niemal za rΩkaw, doradza│, zachwala│, przygania│, w og≤le zachowywa│ siΩ jak orientalny kupiec na widok pierwszego od wielu godzin klienta.

Intuicja, zadowolona, ┐e mog│a przez d│u┐szy czas bez przeszk≤d grzebaµ w bi┐uterii, pochwali│a wyb≤r.

Proste ma│e k≤│eczka. »adnego zbΩdnego ozdobnika. Jin i Jang. R≤wnowaga i cisza. Poczucie spokoju. û rzuca│a r≤wnowa┐niki zda±, naczytawszy siΩ ostatnio o dalekowschodnim poczuciu estetyki.

Zwyk│a tandeta, obawiam siΩ û Czarny, kt≤remu sprawy bi┐uterii by│y r≤wnie obce jak optymizm, stara│ siΩ wyra┐aµ jak d┐entelmen û Poza tym wiecie, ┐e ona wcale nie lubi prezent≤w.

Tylko tak gada û S│oneczko lekcewa┐▒cym gestem zby│ jego w▒tpliwo╢ci. Poza tym to wcale nie prezent û ci▒gn▒│ chytrze û tylko kawa│ek bajki.

Rycerz s│ucha│ ich jednym uchem, w dodatku niezbyt uwa┐nie. G│≤wnie zastanawia│ siΩ, czy kolczyki przypadn▒ KsiΩ┐niczce do gustu, czy siΩ ucieszy... S│owem mia│ my╢li zajΩte tym, czym zwykle - ªliczn▒ KsiΩ┐niczk▒.

Czarny Widz, bynajmniej nie sp│oszony machniΩciem S│oneczka nadawa│ dalej û Zastanawiali╢cie siΩ ostatnio nad Smocz▒ Podejrzliwo╢ci▒? Bo ja tak, i m≤wiΩ wam, ┐e nie wr≤┐y to nic dobrego. Ona nosi w torebce jego sonety, a teraz, o ile przyjmie ten tw≤j ôkawa│ek bajkiö...

Intuicja u╢miechnΩ│a siΩ rozbawiona û S│ysza│e╢ kiedy╢, ┐eby facet panowa│ nad tym, co kobieta trzyma w szufladzie?

Czarny zaperzy│ siΩ û Ale to czujny Smok! W dodatku jest jeszcze podejrzliwa Smoczyca!

No tak û Intuicji zrzed│a nieco mina û Ale zawsze mo┐na co╢ ze│gaµ...

Czarny tylko pokrΩci│ z pow▒tpiewaniem g│ow▒. S│oneczko rzuci│ okiem na zegarek, po czym mamrocz▒c co╢ o pilnych, naprawdΩ nie cierpi▒cych zw│oki sprawach, oddali│ siΩ szybkim krokiem.

Pod razu pomrocznia│o.

Teraz za╢ siedzia│ z kopytami wywalonymi na biurko i jednym okiem przygl▒da│ siΩ, co tworzy Rycerz. Ten, nadal z do╢µ kwa╢n▒ min▒, malowa│ jakie╢ portrety, kln▒c pod nosem, gdy mu nie wychodzi│o.

S│oneczko za╢ czu│, ┐e traci wp│ywy.

O co tu chodzi? û zastanawia│ siΩ û Cholera, tak dobrze sz│o! Ale jednak zadzwoni│a, ┐e nie mo┐e przyj╢µ û pociesza│ siΩ z zawodow▒ wpraw▒ i niemal parskn▒│ ╢miechem, widz▒c w duchu Rycerza, kt≤ry, czekaj▒c rano obok swej stajni, zapu╢ci│ korzenie. Z ramion i uszu wystawa│y mu obficie kwitn▒ce ga│▒zki.

No nie; p≤╝na jesie±... û wizja rozwia│a siΩ.

Pojawi│ siΩ Czarny, wlok▒c za sob▒ torbΩ z zakupami. Rozsiad│ siΩ obok S│oneczka, oceni│, ┐e na wywalenie kopyt na biurko brak ju┐ miejsca i burkn▒│ ponuro û Widzisz, od razu m≤wi│em, ┐e bΩd▒ k│opoty! Naczyta│a siΩ tych jego sonet≤w i od razu wpad│a w tarapaty. W dodatku nie wiadomo od kt≤rej strony miesza siΩ Zazdro╢µ. A jak natchnΩ│a Smoka wiΩksz▒ podejrzliwo╢ci▒? M≤g│ co╢ zwΩszyµ...

Eee û S│oneczko stara│ siΩ bagatelizowaµ û ty od razu z najgrubszej rury. Co╢ jej wypad│o, zmiana planu dnia, jakie╢ poranne obowi▒zki.

Tak sobie gwarzyli, patrz▒c jednocze╢nie na cholerny telefon, kt≤ry jak nie dzwoni│, tak nie dzwoni│.

Zazdro╢µ przypu╢ci│a frontalny atak w miejscu, kt≤rego nikt siΩ nie spodziewa│. Nie studiowa│a wprawdzie Clausewitza, Schlieffena ani strategii Wielkiej Inwazji, jednak sprawnie zaatakowa│a Dobrego Rycerza, w najmniej spodziewanej chwili. Znienacka przy│apa│ siΩ na my╢leniu o ªlicznej KsiΩ┐niczce pod zupe│nie innym k▒tem.

Czarnemu Widzowi, w zwi▒zku z ostatnimi dysputami podczas konsumowania pizzy z piwem, by│o wprawdzie trochΩ g│upio, jednak z samozaparciem podj▒│ w▒tek - W Bangkoku by│o wczoraj 32 stopnie w cieniu.

To niesprawiedliwe û obudzi│ siΩ S│oneczko û dowiedzia│e╢ siΩ o tym od by│ej rycerzowej!

Nawet nie wiesz, do czego zmierzam û Czarny u╢miechn▒│ siΩ z pogard▒, w czym by│ mistrzem û przecie┐ chcΩ przed nim namalowaµ jedynie sielskie obrazki, w dodatku z egzotyczn▒ sceneri▒. Piasek, pla┐a, uni┐ona obs│uga, pikantne potrawy, miejscowe piwo, zaciszny bungalow, temperatura oceanu wrΩcz zapraszaj▒ca do nocnych k▒pieli bez kostium≤w. I na tym tle, ona, ze Smokiem... Wycieczka do Angkor Vat...

To w Kambod┐y, ty dupku! û S│oneczko pr≤bowa│ ratowaµ co siΩ da û Na drugi raz przeczytaj co╢, nim chlapniesz ozorem!

Czarny, niezmieszany ci▒gn▒│ dalej û No i co z tego, tak samo roze╢miane lwy na ka┐dym kroku, podobne erotyczne freski na ╢cianach, czego chcesz wiΩcej?

S│oneczko │ypn▒│ na Rycerza, spr≤bowa│ zlokalizowaµ IntuicjΩ, kt≤rej jak zwykle co╢ wypad│o, i mina mu zrzed│a.

A ty zn≤w o seksie û zarzuci│ Czarnemu z min▒ ╢wiadcz▒c▒ o tym, ┐e kto, jak kto, ale S│oneczko jest ponad to û nie s│ysza│e╢ nigdy o zwi▒zku dusz, o porozumieniu psychicznym, o zgodno╢ci charakter≤w...

Czarny Widz zarechota│ tylko ponuro.

S│oneczko pr≤bowa│ dalej û Sp≤jrz choµby na Rycerza, przecie┐ on nawet nie my╢li o czym╢ takim, jak erotyczne zbli┐enia ªlicznej KsiΩ┐niczki ze Smokiem.

Czarny spojrza│, i to co zobaczy│ musia│o mu siΩ spodobaµ, bo ponownie zarechota│. S│oneczkowi zrobi│o siΩ g│upio i nieprzyjemnie, bo Rycerzowi dymi│ │eb i wprawdzie nie zgrzyta│ zΩbami, jednak oczy jakby mu siΩ szkli│y.

Zazdro╢µ, kurwa maµ, wiedzia│em, Zazdro╢µ! û S│oneczko zme││ w ustach resztΩ przekle±stw, kt≤rych, wbrew og≤lnie optymistycznemu nastawieniu, mia│ wiele w zanadrzu.

Jak on mo┐e? û pyta│ (retorycznie, jak uwa┐a│ Czarny) û Przecie┐ nie ma do niej, jak na razie û pocieszy│ siΩ û ┐adnych praw. A Smok ma kwity i wolno mu z ni▒ oficjalnie sypiaµ. W dodatku on wie przecie┐ co nieco o kobiecej naturze i chyba zdaje sobie sprawΩ z tego, ┐e na podstawie kilku sonet≤w i paru poca│unk≤w ona nie powie Smokowi: Id╝, zr≤b sobie sam!

Czarny zn≤w zarechota│; najwyra╝niej by│ w rechotliwym nastroju.

A co my╢la│e╢? û podbudowywa│ ╢wie┐o zdobyty przycz≤│ek û ┐e jak Dobry Rycerz, to tylko o ptaszkach, kwiatkach, o romantyczno╢ci, a o ╢wie┐ym miΩsie, to nic a nic?

W ko±cu pojawi│a siΩ Intuicja, wlok▒c za sob▒ resztΩ pozosta│ego po poprzednich obradach piwa.

Uwa┐am, ┐e po pierwsze û zaczΩ│a niezbyt sk│adnie û obaj zaczynacie sk│aniaµ siΩ ku wulgarnemu wys│awianiu siΩ, a po drugie, mam przeczucie, ┐e jej wyjazd du┐o nie jest w stanie zmieniµ. Wiecie, to trochΩ tak, jak z tym facetem, kt≤ry sze╢µ dni w tygodniu traktuje ciΩ jak powietrze, by potem si≤dmego przynie╢µ kwiaty û ci▒gnΩ│a, najwyra╝niej odnosz▒c siΩ do w│asnych do╢wiadcze±. My, kobiety û zabrzmia│o przez bardzo du┐e ôMö i jeszcze wiΩksze ôKö û mamy po prostu wyczucie sytuacyjne, kt≤rego wam brak. Chodzi o to, by prawdziwego faceta mieµ na co dzie±, o poczucie bezpiecze±stwa, o zagwarantowanie nie tylko spokoju i stabilizacji, ale te┐ o jak▒╢ odmianΩ, o szczyptΩ szale±stwa û najwyra╝niej rozmarza│a siΩ û kr≤tko m≤wi▒c, chodzi o faceta z jajami, kt≤ry tych jaj nie ma na tyle du┐o, by zostawiµ ciΩ w krytycznej sytuacji dla jakiego╢ m│odszego modelu, ale ma ich na tyle...

Albo, albo û Czarny Widz po prostu nie m≤g│ siΩ nie wtr▒ciµ û albo facet z jajami, kt≤ry ciΩ zdobywa i potem, w miarΩ potrzeb porzuca, zdobywaj▒c nastΩpn▒, albo myd│ek, kt≤rym trzeba siΩ opiekowaµ na codzie±, praµ mu skarpetki i decydowaµ za± we wszelkich mo┐liwych sprawach!

Intuicja wrΩczy│a ka┐demu po odbezpieczonym piwie û Ty po prostu Czarny û │yknΩ│a potΩ┐nie û nie znasz siΩ na kobietach. Kiepskie wnioski wyci▒gn▒│e╢ ze zwi▒zku z rycerzow▒, a w dodatku ws│ucha│e╢ siΩ ostatnio w Szwagra.

S│ysz▒c o rycerzowej, S│oneczko ju┐ zacz▒│ siΩ zastanawiaµ, czy nie ma jakich╢ pilnych spraw do za│atwienia, jednak temat na szczΩ╢cie nie zosta│ rozwiniΩty.

Moim zdaniem chrzanisz û broni│ siΩ Czarny û Po pierwsze; jak ju┐ wielokroµ m≤wi│em; powinien chwyciµ j▒, przerzuciµ przez siod│o i wywie╝µ, bez dyskusji, bez zastanawiania siΩ, bez tego ca│ego inteligenckiego pierdzielenia.

Zn≤w zaczynasz û Intuicja odstawi│a pust▒ butelkΩ i siΩgnΩ│a po otwieracz û ustalili╢my ju┐, ┐e chodzi mu wy│▒cznie o jej dobro! Gdyby rzeczywi╢cie rzuci│ siΩ na ni▒, zaatakowa│, nie bacz▒c na nic... Tymczasem nawet nie wie do ko±ca, czy ona tego w│a╢nie chce, bo tego nie wiem nawet ja û doko±czy│a zgrabnie otwieraj▒c nastΩpne piwo.

Czarny zachowa│ twarz û S│uchaj, czy wydawa│o mi siΩ, czy te┐ nawet dobrotliwy S│oneczko chcia│ ciΩ niedawno wymieniµ na lepszy model? û zapyta│ z│o╢liwie.

Intuicji piwo stanΩ│o w gardle û Masz tu jaki╢ pods│uch, czy co?

Sk▒d┐e znowu û Czarny zamacha│, odpieraj▒c takie zarzuty û po prostu, wiesz, jak to jest, my╢lΩ, analizujΩ, wyci▒gam wnioski...

To skup siΩ, je╢li mo┐esz, na sprawach, na kt≤rych siΩ znasz. Na przyk│ad m≤g│by╢ siΩ zaj▒µ sprzedawaniem czarnych ╢wiec na satanistyczne msze û Intuicji uda│ siΩ z│o╢liwy ┐art û albo sprowadzaniem u┐ywanych katafalk≤w i karawan≤w z Zachodu.

Na Czarnym Widzu nie zrobi│o to wielkiego wra┐enia û Podsumujmy zatem û rzek│ û j▒trzy go, ┐e ªliczna KsiΩ┐niczka sypia ze Smokiem? J▒trzy! û zar≤wno Intuicja jak i S│oneczko byli zgodni co do fakt≤w, pozostawiaj▒c komentarze do dalszej dyskusji. Trawi go zazdro╢µ?. Trawi! Co mo┐e teraz zrobiµ, pr≤cz pr≤b ugryzienia siΩ we w│asny ty│ek? Nic!

S│oneczko Optymizmu przyobieca│ sobie, ┐e szczeg≤lnie za gryzienie siΩ we w│asny ty│ek da Czarnemu popaliµ. Jednak by│a to obietnica trochΩ na wyrost. Na razie, nie mia│ wiele do powiedzenia.

S│oneczko wychodz▒c z za│o┐enia, ┐e nie bΩdzie mia│ wiele do roboty zamierza│ siΩ w│a╢nie trochΩ poobijaµ, jednak nie zd▒┐y│.

Sytuacja zmienia siΩ diametralnie û filozoficznie zauwa┐y│.

Najpierw okaza│o siΩ, ┐e ªliczna KsiΩ┐niczka wcale nie wyjecha│a do Odleg│ych Krain, w dodatku Dobry Rycerz odwi≤z│ j▒ do pracy, wrΩczy│ wybrane przez S│oneczka kolczyki, i wbrew domys│om Czarnego, nie powΩdrowa│y natychmiast za okno, potem tak jako╢ spokojnie i rzeczowo rozmawiali o mo┐liwo╢ci wsp≤lnego zamieszkania. (BeznamiΩtne jak stare, zle┐a│e ma│┐e±stwo û szydzi│ wtedy Czarny.) No i jeszcze rozmowa o seksie. A raczej o jego braku. I to nie miΩdzy Rycerzem a KsiΩ┐niczk▒, co by│o jakby zrozumia│e, ale miΩdzy KsiΩ┐niczk▒ a Smokiem.

Sytuacja sta│a siΩ na tyle wa┐ka, ┐e wymaga│o to zwo│ania powa┐nej konferencji, tym razem nieimprowizowanej. Czarny Widz od razu zaproponowa│ zorganizowanie trzydniowego zjazdu, na Zamku Ksi▒┐▒t Mazowieckich w Pu│tusku, po│▒czonego z pieczeniem dzika, dancingiem, dyskotek▒ i innymi atrakcjami.

Intuicji, kt≤ra sama zamierza│a zaproponowaµ wyjazd na piΩµ dni na Cypr i po│▒czenie konferencji ze szkoleniem, na has│o ôdyskotekaö za╢wieci│y siΩ oczy.

S│oneczko interweniowa│ b│yskawicznie û S│uchajcie, to jest naprawdΩ powa┐na sprawa i na trzydniowe zachlewanie ryja po prostu nie ma czasu!

Nie to, ┐ebym koniecznie namawia│ do zachlewania ryja û Czarny przypomnia│ sobie konsekwencje ostatniego chlania û ale mamy ponad dwa tygodnie, wiΩc mo┐e by te trzy dni jako╢ wygospodarowaµ?

Jednak ze S│oneczkiem, kt≤ry ostatnio bardzo spowa┐nia│, przesta│ wszystkich k│uµ w oczy z│otym zegarkiem a i kowbojskie buty zak│ada│ tylko na wiΩksze okazje, nie by│o ┐adnej dyskusji - Konferujemy w jakim╢ spokojnym miejscu, na uboczu.

Magdalenka by│aby w sam raz, ale siΩ jako╢ ╝le kojarzy... - zastanawia│ siΩ. Wiem û zdecydowa│ po chwili û nie bΩdzie ┐adnych trzydniowych wyjazd≤w, ┐adnego w│≤czenia siΩ po drogich hotelach, ┐adnych delegacji zagranicznych. Spotkamy siΩ na miejscu, w sto│≤wce przyzak│adowej.

Intuicja mruknΩ│a co╢ pod nosem, a Czarny wykrzywi│ siΩ û My╢la│em, ┐e masz wiΩcej fantazji!

Jemu samemu wyjazd do Pu│tuska sprawi│by wiele frajdy. By│ tam wprawdzie tylko raz, ale mile wspomina│ panikΩ S│oneczka, gdy Rycerz spaceruj▒c zim▒ po Narwi, ma│o nie utopi│ siΩ pod lodem, potem jego lamenty na tle postaci rycerzowej tudzie┐ innych go╢ci, wreszcie fakt, ┐e wszystkie czarne przepowiednie sprawdzi│y siΩ co do joty.

Taak! û to by│y czasy. û przeci▒gn▒│ siΩ nieznacznie.

Jednak S│oneczkowi nawet kijem by jego pomys│u nie wybi│. BΩdziemy na miejscu û t│umaczy│. Wa┐ne by nie traciµ kontaktu û poucza│. Musimy byµ odpowiedzialni û nadyma│ siΩ.

W og≤le zachowywa│ siΩ jak stary belfer, instruuj▒cy niedorostk≤w, wiΩc Intuicja za┐▒da│a, by harmonogram obrad przys│aµ jej w przeddzie± faksem i zniknΩ│a. Czarny chcia│ nam≤wiµ S│oneczko na ma│e piwko, ten jednak wym≤wi│ siΩ nawa│em zajΩµ.

Sto│≤wka zosta│a przygotowana fachowo, to musia│ przyznaµ nawet Czarny. ZniknΩ│y, nosz▒ce ╢lady smar≤w i zupek regeneracyjnych ceraty. Kilka z│▒czonych razem, ustawionych po╢rodku stolik≤w przykryto zielonym filcem, resztΩ gdzie╢ schowano. Przytulno╢µ mia│y zapewniµ parawany, pe│ni▒ce r≤wnie┐ rolΩ no╢nik≤w hase│ programowych, po jednym dla S│oneczka i Czarnego. Tylko Intuicja nie mia│a swojego i gwizda│a na to.

Czarny przyszed│ jako pierwszy i z podziwem patrzy│ na roz│o┐one estetycznie notatniki, zatemperowane w szpic o│≤wki, termosy z kaw▒, fili┐anki, szklaneczki, napoje w malutkich butelkach û s│owem wszystko co sk│ada siΩ na przyzwoit▒ konferencjΩ. Nie omieszka│ te┐ spojrzeµ na ╢ciankΩ propagandow▒ konkurencji: ôPlan piΩcioletni planem ka┐dego optymistyö ; ôI Ty mo┐esz zostaµ optymist▒!ö; ôPrecz z defetyzmem!ö, i dalej ju┐ nie czyta│.

S│oneczko m≤g│by raz wymy╢leµ co╢ innego û burkn▒│ z pogard▒. Zerkn▒│ na zegarek, sp≤╝niali siΩ ju┐ dziesiΩµ minut. Postanowi│ zatem skontrolowaµ, czy w zachΩcaj▒co uchylonym barku, zgodnie z przepisami piΩtrz▒ siΩ puszki piwa. PiΩtrzy│y siΩ. Uzna│, ┐e ju┐ nic nie ma wiΩcej do roboty, zasiad│ wiΩc na miejscu, przed kt≤rym tkwi│ stojaczek z wsuniΩt▒ wizyt≤wk▒, g│osz▒c▒ ômgr Czarny Widzö, i zacz▒│ czekaµ, od czasu do czasu nerwowo poziewuj▒c.

S│oneczko wpad│ zdyszany, tupi▒c kowbojskimi buciorami i zamiataj▒c pod│ogΩ po│ami p│aszcza, kt≤rego Czarny od pocz▒tku mu zazdro╢ci│. Sorry, stary û rzuci│ û ale taki dzi╢ ruch, jakby by│ pi▒tek. Intuicji, widzΩ, te┐ jeszcze nie ma?

Ano nie û Czarny nala│ sobie kawy, │ykn▒│ i skrzywi│ siΩ z obrzydzeniem.

Rzeczona do│▒czy│a do nich po chwili, burcz▒c co╢ pod nosem na temat koszmarnego korka, w kt≤rym utknΩ│a.

Ale na fryzjera znalaz│a╢ czas. û Czarny Widz by│ bardzo bezpo╢redni.

S│oneczko r≤wnie┐ nagannie patrzy│ na taki brak dyscypliny, jednak tylko odchrz▒kn▒│ i zagai│ û Zebrali╢my siΩ tu, by dokonaµ kompleksowej oceny nowej sytuacji. Zagadnienia wynikaj▒ce z faktu, ┐e kr≤tka w zamierzeniu bajka, jΩ│a zmieniaµ siΩ w obszerniejsz▒ opowie╢µ, z licznymi odniesieniami, i najwyra╝niej w finale d▒┐▒c▒ do jakiego╢ mora│u, nak│adaj▒ na nas nowe obowi▒zki i powinno╢ci.

Po takim wstΩpie Czarnemu od razu chcia│o siΩ rzygaµ, a Intuicja dyskretnie ziewnΩ│a.

Niestropiony minami Czarnego, S│oneczko ci▒gn▒│ dalej û Po pierwsze musimy oceniµ, na ile gro╝ne jest mieszanie siΩ G≤ry. Jak na razie, kt≤ry╢ z Nich nas│a│ Zazdro╢µ û tu │ypn▒│ podejrzliwie na Czarnego Widza, kt≤ry natychmiast przybra│ obojΩtny wyraz twarzy û kt≤ra zaatakowa│a naszego Rycerza. Co bΩdzie dalej?

Intuicja chcia│a przerwaµ, ale prelegent machn▒│ tylko rΩk▒ û Nie przerywaj, na razie nakre╢lam tylko ram≤wkΩ, dyskusja to drugi punkt programu!

Nie przeczytawszy, z lenistwa, przes│anego jej wczoraj faksu, Intuicja nie mia│a bladego pojΩcia o programie konferencji, tote┐ zmilk│a.

PrzypomnΩ tylko kr≤tko, ┐e Rycerz najwyra╝niej zakocha│ siΩ w ªlicznej KsiΩ┐niczce i wiele wskazuje na to, ┐e z wzajemno╢ci▒.

Czarny Widz skrzywi│ siΩ, ale wspomniawszy reprymendΩ, jaka spotka│a IntuicjΩ, wola│ siΩ nie odzywaµ.

Miast jednak zdobyµ Zamek i rzuciµ go do jej st≤p, wydaje siΩ, ┐e przypad│ mu do serca pomys│ KsiΩ┐niczki, kt≤ra zdobywa w│a╢nie Zamek, nie wymagaj▒cy a┐ tak wielkich nak│ad≤w na prowadzone oblΩ┐enie, jak to rycerz zak│ada│.

S│oneczko nawet nie zauwa┐y│, ┐e zacz▒│ m≤wiµ o Rycerzu z ma│ej litery, co Freud wyt│umaczy│by pod╢wiadomym negowaniem jego walor≤w bojowych, wzglΩdnie traceniem szacunku.

PropozycjΩ KsiΩ┐niczki, by rycerz zasiedli│ kilka komnat na zdobytym przez ni▒ dworzyszczu trzeba zatem bardzo starannie przeanalizowaµ û ci▒gn▒│ S│oneczko.

Ponadto nadal nierozwi▒zana jest sprawa aspektu moralnego ca│ej sytuacji. Przedyskutowaµ trzeba:

A/ sprawΩ Smoka

B/ no i jak to niby ma wygl▒daµ, ┐e KsiΩ┐niczka z dnia na dzie± zniknie z Jamy a potem natychmiast pojawi siΩ rycerz, no i

C/ czy rycerzowi wolno ªlicznej KsiΩ┐niczce zaproponowaµ w zwi▒zku z tym pokrywanie koszt≤w utrzymania Zamku, a je╢li tak, to od kiedy?, czy od natychmiast?, czy od czasu jak siΩ wprowadzi? No i

D/ kiedy to powinno nast▒piµ

No i dobra û S│oneczko westchn▒│ û nakre╢li│em wam na razie kwestie podstawowe, do detali przejdziemy w drugiej czΩ╢ci. Teraz dyskusja. My╢lΩ, ┐e powinien zagaiµ Czarny Widz.

Czarny potoczy│ wok≤│ nieco zmΩtnia│ym spojrzeniem. W czasie zagajania S│oneczka uda│o mu siΩ przemyciµ zgrzewkΩ piwa pod st≤│ i raczy│ siΩ obficie, zas│aniaj▒c notatnikiem unoszone co i raz puszki.

WiΩc, tego, s│uchajcie û zacz▒│ z wpraw▒ starego konferencyjnego wyjadacza û Po pierwsze, tak, po pierwsze - ucieszy│ siΩ z doskonale rozwijaj▒cego siΩ w▒tku û je╢li G≤ra siΩ miesza, to poza moimi plecami, choµ okoliczno╢ci ╢wiadcz▒ przeciwko mnie.

S│oneczko u╢miechn▒│ siΩ z pow▒tpiewaniem, jednak nie przerywa│, ciekaw dalszego ci▒gu. Sprawa Zamku û Czarny nawet nie zauwa┐y│ u╢miechu S│oneczka û jest przegrana w przedbiegach. Sp≤jrzcie na to z punktu widzenia Honoru Rycerskiego. Ona ma ju┐ Zamek niemal zdobyty, a on ograniczy│ siΩ w tej sprawie do handlowych rozm≤w. I to z kim? Z Prezesem Jamy »mij! I w dodatku na temat zamku jednokomnatowego, bez mo┐liwo╢ci dobudowania wie┐y! Nie do pogodzenia z Honorem û pokrΩci│ g│ow▒ z dezaprobat▒. A sprawa Smoka przypomina mi, jako ┐ywo, opowie╢µ o facecie ze st│uczon▒ szklarni▒, kt≤ry rzuca kamieniami w szklarniΩ s▒siada, w nadziei, ┐e nie bΩdzie sam w nieszczΩ╢ciu.

Intuicja zawrzasnΩ│a û Ju┐ to przerabiali╢my, poza tym jakie to nieszczΩ╢cie, gdy z trzech popl▒tanych ┐yciorys≤w, dwa uda siΩ wyprostowaµ? Chyba nie s▒dzisz, ┐e Smok na ni▒ zas│uguje?

O tym, co jest miΩdzy nimi, wiesz tylko z opowie╢ci KsiΩ┐niczki û Czarnemu piwo powoli wietrza│o z g│owy i m≤g│ siΩ skupiµ.

Taka bezczelno╢µ! û Intuicja te┐ siΩgnΩ│a do zgrzewki ustawionej mniej wiΩcej centralnie û Chyba nie s▒dzisz, ┐e Rycerza ok│amuje?

Czarny, kt≤ry na temat prawdom≤wno╢ci kobiet (i mΩ┐czyzn zreszt▒ te┐) mia│ swoje zdanie, przy tak ┐ywio│owej reakcji postanowi│ chy│kiem siΩ wycofaµ.

Wracaj▒c do tego û goln▒│ sobie, ju┐ jawnie, bo zauwa┐y│, ┐e S│oneczko te┐ otworzy│ puszkΩ piwa û ┐e ona siΩ wyprowadza z Jamy, a potem hyc, hyc, na jej Zamku pojawia siΩ Rycerz, to uwa┐am, ┐e jest to intryga grubymi niµmi szyta i w dodatku nikomu nie wyjdzie na dobre. Nie wiem, czy pamiΩtacie û tu pr≤bowa│ ironicznie popatrzeµ na lekko podstarza│▒ IntuicjΩ, ale S│oneczko zmrozi│ go wzrokiem û jak to kiedy╢ bywa│o. Nim ludzie zaczynali ze sob▒ mieszkaµ, mija│a kupa czasu. Najpierw poznawali siΩ, obw▒chiwali dok│adnie, potem chodzili do kina, a na imprezach towarzyskich zamykali siΩ w ustronnych pokojach, po czym, albo wracali z b│yszcz▒cymi oczyma, albo nie bardzo. P≤╝niej, o ile ich oczy zab│ys│y, spΩdzali ze sob▒ ca│e dni, niewa┐ne na czym, na uczeniu siΩ, na s│uchaniu muzyki, na przytulaniu siΩ do siebie, na spacerach, wreszcie na seksie, mierzonym oczywi╢cie nie na dni ani nawet na godziny, lecz na trwo┐ne minuty w po┐yczonym samochodzie, albo w mieszkaniu ciotki, gdzie ôprzedö albo ôpoö trzeba by│o podlaµ kwiatki!

Nie s▒dzisz, ┐e jest infantylny? û S│oneczko zwr≤ci│ siΩ do Intuicji, podsuwaj▒c jej kolejne piwo û Swoj▒ drog▒ ciekawe, sk▒d on tak dobrze pamiΩta czasy licealne, przecie┐ go wtedy niemal nie by│o?

Czarny Widz nie stropi│ siΩ tym po╢rednim zarzutem û Nie mam tak piΩknego zegarka jak S│oneczko, ale swoje wiem û poni≤s│ g│os û Wiecie ile oni siΩ znaj▒? Jakby dobrze porachowaµ, to nie spΩdzili ze sob▒ nawet p≤│ dnia. Nie m≤wi▒c ju┐ o nocy û u╢miechn▒│ siΩ oble╢nie û WiΩc û kontynuowa│ û je╢li Rycerz ma siΩ wprowadziµ na jej Zamek, daj▒c tym samym plamΩ na Honorze û nie omieszka│ przypomnieµ û powinni siΩ najpierw dok│adnie poznaµ. Czy ja wiem? û zastanowi│ siΩ û mo┐e rok, mo┐e dwa lata.

S│oneczko zad│awi│ siΩ piwem, a opanowana zwykle Intuicja te┐ podejrzanie parsknΩ│a.

Wracaj▒c do sprawy û Czarny Widz zaczyna│ znajdowaµ przyjemno╢µ w zasiadaniu za pulpitem m≤wcy û Je╢li rycerz û chodzi o punkt ôCö i po╢rednio ôDö, przypomnia│,- od rΩki powie jej co╢ w sensie: ôS│uchaj we╝ ten Zamek, wszelkie koszty pokrywamö to czy ona zn≤w nie poczuje siΩ potraktowana jak domowe zwierz▒tko, kt≤re po wyk▒paniu i uczesaniu prezentuje siΩ go╢ciom, m≤wi▒c: ôPatrzcie, jakiego mam fajnego zwierzaka! Staµ was na lepszego?ö

Starasz siΩ przyk│adaµ do nich szablon nastolatk≤w û S│oneczko zapali│ Marlboro û a to s▒ w sumie do╢µ dojrzali ludzie, z tzw. do╢wiadczeniami, je╢li abstrahowaµ od Rycerza, kt≤ry zn≤w zacz▒│ siΩ zachowywaµ tak, jakby chodzi│ do liceum. Jednak je╢li wzi▒µ pod uwagΩ ca│okszta│t sytuacji, to jest to jawna bzdura. To po pierwsze.

A po drugie, chrzanisz, bo niby jak przekszta│cisz intencje Rycerza w kierunku ôudomawianiaö sobie ôzwierz▒tkaö, wszak znasz jego stosunek do ªlicznej KsiΩ┐niczki, wiΩc uwagi na temat Zoo s▒ co najmniej nie na miejscu!

Czarny siΩgn▒│ po kolejn▒ puszkΩ û No dobra, mo┐e nieco przesadzi│em. Ale w mrocznej sprawie, pocieszy│ siΩ natychmiast - M≤wiΩ wam jednak, ┐e Smok z Wielkim Kijem Baseballowym kr▒┐yµ bΩdzie wok≤│ ich siedziby i p≤│ biedy, je╢li trafi na Rycerza, ten wszak zawsze sobie poradzi. Ale czy bΩdzie w stanie chroniµ ªliczn▒ KsiΩ┐niczkΩ? û zatroszczy│ siΩ ob│udnie - przecie┐ ma tyle obowi▒zk≤w.

S│oneczko Optymizmu by│ wyra╝nie pod wra┐eniem, choµ za wszelk▒ cenΩ stara│ siΩ tego nie okazywaµ û S│uchaj, z tym kijem baseballowym to nie ┐arty? Rycerz jest niby dobry na piΩ╢ci, ale wiesz...

Z kijem nie wygrasz. û po╢piesznie zapewni│ Czarny Widz.

Dok│adnie w tej chwili ustawi│ siΩ szpaler kelner≤w, a podkelnerzy wnie╢li sto│y i niedwuznacznie zaczΩli wstawiaµ na nie krzes│a, sugeruj▒c, ┐e musz▒ sto│≤wkΩ przygotowaµ na nastΩpny dzie±.

S│oneczko by│ tym mocno rozczarowany û Mo┐e jednak wyjazd do Pu│tuska nie by│ takim z│ym pomys│em û zastanawia│ siΩ ponuro, patrz▒c na facet≤w demontuj▒cych parawany û tam przynajmniej obs│uga taktowniejsza.

Wygl▒da│o na to, ┐e Smokowi w ko±cu uda│o siΩ wywie╝µ ªliczn▒ KsiΩ┐niczkΩ do Odleg│ych Krain. W ka┐dym razie nie dzwoni│a. Czarny Widz pr≤bowa│ wprawdzie doszukiwaµ siΩ wszelkich mo┐liwych, innych ni┐ wyjazd, przyczyn, ale jako╢ bez wiΩkszego przekonania.

Od dziesi▒tego - rachowa│ Rycerz û plus dwa tygodnie, to bΩdzie jak raz dwudziesty czwarty. I wielkimi kleksami pozaznacza│ ten dzie± we wszelkich mo┐liwych kalendarzach. Po czym z frustracji poszed│ do balwierza i kaza│ ogoliµ siΩ na │yso.

Nawet Czarny Widz by│ wstrz▒╢niΩty. Ale go wziΩ│o. û s│abym g│osem odezwa│ siΩ do S│oneczka.

Ten nie przej▒│ siΩ specjalnie û Niby co? Mi│o╢µ? Zazdro╢µ?

Czarny wzruszy│ ramionami û Trzeba by spytaµ Intuicji, ale jak zwykle nie widzΩ jej w pobli┐u.

Pojecha│a do Makro, podobno jest super-oferta na pior▒ce odkurzacze û S│oneczko by│ jak zawsze nie╝le poinformowany. Poza tym uzna│a, ┐e jak KsiΩ┐niczki na razie nie ma, to i ona nie bΩdzie mia│a ┐adnej roboty. Zreszt▒, miΩdzy nami m≤wi▒c, powiedzia│a, ┐e i nas siΩ to tyczy. Mo┐e by╢my w zwi▒zku z tym wyskoczyli sobie na ryby?

Czarnemu takiej propozycji nie trzeba by│o dwa razy powtarzaµ. Po chwili obaj, lekko objuczeni sprzΩtem maszerowali nad rzekΩ. S│oneczko preferowa│ wΩdkarstwo aktywne; z zapa│em macha│ spiningiem, zmienia│ rozmaite b│yszcze, raz rzuca│ bli┐ej, raz dalej, przenosi│ siΩ z miejsca na miejsce, w og≤le robi│ mn≤stwo zamieszania. Czarnemu Widzowi najwyra╝niej bardziej odpowiada│o │owienie refleksyjne. Siedzia│, pesymistycznie wpatrzony w sp│awik i wabi│ ryby ca│kowit▒ nieruchomo╢ci▒. Obaj jednak osi▒gali dok│adnie takie same efekty, czyli ┐adne.

W ko±cu zdeprymowani, Czarny bardziej, S│oneczko mniej, od│o┐yli wΩdki i rozpalili ognisko.

Nawet, jakby siΩ co z│owi│o, to i tak by│oby niejadalne û pocieszy│ siΩ S│oneczko.

Takie czasy û przytakn▒│ Czarny wyci▒gaj▒c chleb, kie│basΩ i piwo.

Posilali siΩ, gwarz▒c trochΩ o konferencji, kt≤ra okaza│a siΩ wielkim niewypa│em, a trochΩ zastanawiaj▒c, jak sobie bez nich radzi Rycerz.

A propos konferencji û S│oneczko przypomnia│ sobie û s│uchaj, na koniec m≤wi│e╢ co╢ o kijach baseballowych. Czy to mia│o znaczyµ, ┐e co╢ wiesz, czy te┐ jak zwykle snujesz ponure przypuszczenia?

A co, wystraszy│e╢ siΩ? û Czarny machinalnie grzeba│ patykiem w ┐arze ogniska, i najwyra╝niej nie przejmowa│ siΩ, ┐e odpowiada pytaniem na pytanie.

S│oneczko obw▒cha│ kie│basΩ, pracowicie pieczon▒ na patyku i oceniwszy, ┐e jeszcze nie czas, wysun▒│ j▒ na powr≤t nad ogie±. Czarny ze┐ar│ swoj▒ niedopieczon▒, bo by│ w╢ciekle g│odny, i teraz zawistnie wci▒ga│ unosz▒ce siΩ aromaty.

Wiesz, lΩk, to mo┐e nie, ale trochΩ obaw. û S│oneczko niezgrabnie otworzy│ sobie jedn▒ rΩk▒ piwo. Nigdy nie wiadomo, jak taki Smok zareaguje, wszak go zupe│nie nie znasz. A jak siΩ w╢cieknie i KsiΩ┐niczkΩ skrzywdzi? Zemsta Rycerza by│aby zapewne straszna, ale co po niej? Wprawdzie niepomiernie ubarwi│oby to pie╢ni, jakimi po ober┐ach bardowie i inni wydrwigrosze wy│udzaj▒ piwa od naiwnych, Wielka Walka Ze Smokiem, i tym podobne bzdury, ja jednak chΩtnie zrezygnujΩ z takiej opcji.

Czarny zaduma│ siΩ chwilΩ, po czym ma│o oryginalnie stwierdzi│ û Nic tu nie poradzimy. Wszystko zale┐y od tego, jak miΩdzy nimi jest.

S│oneczko nic ju┐ nie m≤wi▒c solennie postanowi│, ┐e w najbli┐szym czasie nam≤wi Rycerza na kupno kija baseballowego, choµ w sumie pomys│, jako do╢µ prostacki, ma│o mu siΩ podoba│.

Zadeptali starannie ognisko i sprz▒tnΩli papiery. S│oneczko obawiaj▒c siΩ kpin Intuicji, zaproponowa│, by w drodze powrotnej kupiµ choµ parΩ ryb, lecz Czarny go wy╢mia│. Sko±czy│o siΩ na nabyciu piwa i kilku puszek sardynek w cytrynowym sosie.

Zd▒┐yli akurat, by wys│uchaµ rozmowy telefonicznej, jak▒ Rycerz prowadzi│ ze Szwagrem. Szwagier namawia│ na tequillΩ, obiecuj▒c nawet s≤l i cytryny, a Rycerz sprawnie wymigiwa│ siΩ licznymi zajΩciami, chorob▒ gard│a, brakiem pieniΩdzy na taks≤wkΩ, jutrzejsz▒ Konieczno╢ci▒ P≤j╢cia Do Pracy i innymi wykrΩtami.

Czarny ze S│oneczkiem popatrzyli po sobie. Ale go wziΩ│o û mrukn▒│ S│oneczko. I popatrzy│ podejrzliwie na Czarnego. S│uchaj, nie nas│a│e╢ na niego Pracohola albo innej zarazy?

Ja!? û Czarny Widz wydawa│ siΩ obra┐ony û teraz niby po co? MogΩ ci powiedzieµ, ┐e uk│ad taki zaczyna mi siΩ coraz bardziej podobaµ. Mia│e╢ wtedy racjΩ, ┐e otwieraj▒ siΩ zupe│nie nowe perspektywy.

S│oneczko zdΩbia│ û Kiedy? Jakie perspektywy?

No wiesz, jak by byli razem. Jak by mieli nie byµ, to trzask, prask i po krzyku, ┐adnej zabawy. A tak û rozmarzy│ siΩ û Ile powod≤w do trosk, obaw i zmartwie±! Mija pierwsze oczarowanie i co? Okazuje siΩ, ┐e nie zostaje nic! Oh, sorry, zostaje nuda, frustracja i rozczarowanie!

Chyba zg│upia│e╢ od tego siedzenia nad wod▒! û S│oneczko bardzo powa┐nie patrzy│ na Czarnego, zastanawiaj▒c siΩ, czy to blef, czy te┐ mo┐e jemu co╢ umknΩ│o. Prostuj▒c palce policzy│ wszystkie mo┐liwe czynniki i wysz│o mu, ┐e jedyn▒ niewiadom▒ jest stanowisko G≤ry.

Ty co╢ wiesz! û zaatakowa│.

Tyle, co i ty! û nie da│ siΩ Czarny Widz û choµ mo┐e rzeczywi╢cie odrobinΩ wiΩcej. PamiΩtasz rozmowy z bardem?

Z jakim bardem? û przera┐ony S│oneczko by│ ju┐ pewien, ┐e jednak co╢ mu umknΩ│o.

No z tym, co w zesz│y pi▒tek przywl≤k│ siΩ do ober┐y û zniecierpliwi│ siΩ Czarny û Z tym, kt≤ry opowiada│ o Z│ym Losie i jego knowaniach. Z tym, kt≤rego Rycerz chcia│ przekupiµ, naiwnie s▒dz▒c, ┐e okpi przeznaczenie.

Cholera, a ja jak raz tarza│em siΩ z t▒ rud▒ û przemknΩ│o przez g│owΩ S│oneczka i ogarnΩ│a go fala wyrzut≤w sumienia.

Aaa, z tym bardem û mrukn▒│ û No i co?

Czarny Widz patrzy│ trochΩ podejrzliwie, ale chyba da│ siΩ nabraµ. S│ysza│em od..., no niewa┐ne, ma siΩ swoje ╝r≤d│a û nie omieszka│ poche│piµ siΩ przed S│oneczkiem, kt≤ry z pokerow▒ min▒, demonstracyjnie wolno, zapala│ papierosa û ┐e Z│y Los dopad│ barda i wywar│ na± presjΩ. Podobno û ci▒gn▒│ dalej z tajemnicz▒ min▒ û wp│yw literatury i poezji na ┐ycie jest wiΩkszy, ni┐ siΩ na og≤│ przypuszcza.

S│oneczko wcisn▒│ mu w gar╢µ puszkΩ piwa, podsun▒│ talerzyk z sardynkami i ponagli│ û No m≤w┐e, m≤w┐e, nie wdawaj siΩ w filozofowanie!

Wprawdzie bard mia│ ju┐ u│o┐on▒ ca│▒ balladΩ, z wielce obiecuj▒cym zako±czeniem, r≤wnie┐ w sensie tego, co m≤wi│em wcze╢niej, wiesz, o nowych perspektywach...

S│oneczko nie by│ zachwycony dygresjami ale siedzia│ cicho, ch│on▒c s│owa Czarnego.

...ale Z│y, pod gro╝b▒ bli┐ej niesprecyzowanych nieszczΩ╢µ zabroni│ mu j▒ ╢piewaµ, chc▒c doko±czyµ sprawΩ po swojemu! û doko±czy│ triumfalnie Czarny Widz.

Poch│aniaj▒c sardynki, S│oneczko starannie analizowa│ rewelacje Czarnego i doszed│ do pocieszaj▒cego wniosku.

Skoro Z│y Los tak kombinuje, to i Dobry siΩ musi wtr▒ciµ û │ykn▒│ piwa û Nie mo┐e byµ inaczej. Po czym jeszcze chwilΩ pomy╢la│ i nagle go co╢ tknΩ│o û A ty? W tym uk│adzie? Po czyjej ty w│a╢ciwie jeste╢ stronie?

Eeee, tego û Czarny zmiesza│ siΩ trochΩ, i gestem podpatrzonym na jakim╢ filmie pr≤bowa│ zgnie╢µ w rΩku pust▒ puszkΩ, ale mu nie wysz│o û Przede wszystkim po swojej w│asnej! û zapewni│. Ponadto mieli╢my my siΩ z tym wszystkim uporaµ? Mieli╢my! Wtr▒cili siΩ? Wtr▒cili! Albo fair play, albo nie û ci▒gn▒│ dalej û jak Oni tak, to uwa┐am, ┐e powinni╢my siΩ bardziej zintegrowaµ, nie wypadaj▒c oczywi╢cie ze swoich r≤l, i daµ Im odp≤r!

S│oneczkowi Optymizmu pomys│ integrowania siΩ z Czarnym Widzem tak sobie przypad│ do gustu, wiΩc postanowi│ daµ jak▒╢ wymijaj▒c▒ odpowied╝, ale nie zd▒┐y│.

Pojawi│a siΩ zdyszana Intuicja, objuczona siatami, jednak bez odkurzacza. Dosiad│a siΩ, bli┐ej S│oneczka, kt≤ry by│ dysponentem piwa i zaczΩ│a dzieliµ siΩ wra┐eniami û Do bani z tak▒ promocj▒, t│um ludzi, obs│ugi ┐adnej, w promocji piΩµ sztuk na krzy┐, reszta horrendalnie droga...

Obaj popatrzyli na ni▒ z niesmakiem. Czarny z nie tak wielkim, jednak S│oneczko by│ wyra╝nie wkurzony, ┐e Intuicja nie by│a w stanie przeczuµ wykrytych przez Czarnego knowa±.

Koniec ko±c≤w postanowili wys│aµ j▒, na czas nieobecno╢ci ªlicznej KsiΩ┐niczki, na kurs dokszta│caj▒cy. Intuicja nie oponowa│a specjalnie, licz▒c na d│u┐sz▒ kursokonferencjΩ na Cyprze, lecz rozczarowa│a siΩ straszliwie, sko±czy│o siΩ bowiem na nudnych wyk│adach z prekognicji, prowadzonych przez wyra╝nie nawiedzonego zwolennika transcendentalnej medytacji, w sali gimnastycznej podnajmowanej od kt≤rej╢ z ┐oliborskich podstaw≤wek.