żywoty świętych
 
Inaczej: hagiografia. Gatunek ten należy do epiki lub też do dramatu. Hagiografia kształtowała się 
już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa na Wschodzie, gdzie w języku greckim spisywano 
żywoty pustelników. W przekazach dziejów i czynów świętych podkreślano zwłaszcza cnoty 
praktykowane przez nich w stopniu heroicznym, celowo przy tym wyolbrzymiając działania, 
postępki oraz umartwienia (patrz hasło: asceza) bohaterów, tworząc w ten sposób wzór 
parenetyczny (patrz hasło: utwór parenetyczny). 
 
Przykładami utworów hagiograficznych są: "Legenda o św. Aleksym" oraz 
"Kwiatki św. Franciszka z Asyżu".