Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią

"Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią" (XV wiek) to jeden z wierszy o
śmierci, związany z kręgiem kultury kościelnej. Utwór ten został napisany
w typowym dla średniowiecza gatunku - dialogu. W utworze uwidacznia się
proces przechodzenia od wiersza asylabicznego, nie liczącego się z
rachunkiem sylab w wersie, do sylabizmu względnego, który wprowadza
zdecydowaną przewagę określonego rozmiaru zgłoskowego wersów. Rytmika
zostaje wzbogacona poprzez wprowadzenie nie tylko rymów parzystych (AA,
BB), lecz także ogarniających szereg sąsiadujących wersów.
      
Literacką wartość "Rozmowy mistrza Polikarpa ze Śmiercią" pogłębia
naturalistyczne przedstawienie Śmierci oraz realistyczno-satyryczne
obrazki z życia różnych stanów i zawodów: duchowieństwa, zakonników,
sędziów, kupców.
Dialog - w literaturze staropolskiej gatunek stanowiący rozmowę dwóch
lub więcej osób, przeznaczony dla teatru.