naturalizm Od słowa "nature" - przyroda. Kierunek w literaturze ukształtowany we Francji w drugiej poł. XIX w. Twórcą naturalizmu był Emil Zola, który sformułował główne założenia tego kierunku: - literatura powinna naśladować rzeczywistość w sposób ścisły i szczegółowy, odtwarzać zaobserwowane fakty, dążyć do fotograficznej wierności; - nie ma tematów zakazanych dla literatury, pisarz powinien sięgać również do spraw najciemniejszych i drażliwych; - pisarz, podobnie jak uczony, szuka przede wszystkim prawdy; ukazuje rzeczywistość w sposób obiektywny. Ważną rolę w literaturze naturalistycznej odgrywał determinizm, tj. biologiczne uwarunkowania działań ludzkich. Przedstawiciele tego nurtu nie stronili od drastycznych wątków obyczajowych, zaczerpniętych zwłaszcza z życia środowisk wielkomiejskich. Naturalizm silnie zaznaczył się w twórczości S. Żeromskiego i W. Reymonta, a także w "Sonetach z chałupy" J. Kasprowicza.