rokoko
 
Styl ten miał najmniejszy udział w tworzeniu dorobku piśmienniczego epoki oświecenia. 
Charakterystyczne dla wytwornej i subtelnej, niejako rozrywkowej twórczości. Rokoko było 
znamienne dla pewnego typu komedii, oper i drobnych wierszy. Istotą tego stylu było rozumienie 
piękna jako wartości podstawowej, dającej przyjemność obcowania z wytworami sztuki. Poza 
literaturą rokoko najpełniej zostało zrealizowane w małych formach architektonicznych oraz 
w architekturze pałacowych i salonowych wnętrz: w eleganckiej ornamentyce, w lekkości 
i dekoracyjności wystroju, w porcelanowych bibelotach, w malarskich miniaturach i w miłosnej 
tematyce obrazów francuskich mistrzów: Jana Watteau czy Francois Bouchera. W kulturze 
polskiej przykładem ogrodu urządzonego w stylu rokoko są Powązki Izabeli Czartoryskiej (patrz 
również hasło: "Powązki").