list poetycki
 
Gatunek wywodzący się ze starożytności (Horacy), uprawiany głównie w okresie klasycyzmu, 
związany z kulturą dworską, wprowadzający rozważania ogólne, elementy dydaktyczne, niekiedy 
satyryczne. Ramą utworu była konwencja komunikacji listownej; list sięgał do epistolografii 
(sztuki pisania listów) użytkowej. Obowiązywała w nim "stosowność" stylu do treści oraz do 
rodzaju stosunków między dwiema stronami komunikacji (w liście kierowanym do przyjaciela 
dopuszczane były tony bardziej osobiste). W liście możliwa była większa swoboda, obniżenie 
tonu, wprowadzenie formy swobodnej rozmowy. Nierzadko sięgano po formę listu z podróży. 
W liście okolicznościowym, częstym w okresie oświecenia, dopuszczalne były błahsze treści. 
Od ody list różnił się przed wszystkim powściągliwością tonu, refleksyjnością. 
 
List w Polsce był rozpowszechniony w okresie oświecenia (I. Krasicki, S. Trembecki, w okresie 
romantyzmu przybrał charakter mniej retoryczny, a bardziej intymny, np. u J. Słowackiego,
C.K. Norwida ("Do obywatela Johna Browna").