Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian (1878-1937) - poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Pochodził ze
środowiska spolszczonej inteligencji żydowskiej. Dzieciństwo i wczesną młodość
spędził na Ukrainie, kształcił się w Kijowie, gdzie ukończył gimnazjum
klasyczne i studia prawnicze. Był współzałożycielem i reżyserem nowatorskiego
Teatru Artystystycznego w Warszawie. W czasie wojny mieszkał w Łodzi, gdzie był
kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W 1933 roku wybrany został członkiem
PAL, w 1935 przeniósł się do Warszawy i tu spędził ostatnie lata życia.
Debiutował w 1897 r. Publikował na łamach "Życia" i później "Chimery".
Tytuły zbiorów:
- "Sąd rozstajny",
- "Napój cienisty",
- "Łąka",
- "Dziejba leśna"
W poezji Leśmiana wyróżniamy dwa typy utworów:
- wiersze opisujące w plastyczny sposób przyrodę i przeżycia ludzkie,
- utwory zawierające elementy baśniowej fantastyki.
Cechy poezji Leśmiana:
- konkretność obrazowanych zjawisk,
- szczegóły,
- sensualizm (odkrywanie wszystkimi zmysłami),
- neologizmy,
- był on przeciwnikiem poezji opisującej współczesność, cywilizację,
  urbanistykę.
- tradycyjna wersyfikacja,
- rytmika,
- sylabotonizm,
- stała średniówka,
- bogactwo wyobraźni.
Ulubione tematy:
- miłość,
- śmierć,
- wizja z zaświatów,
- baśniowość,
- elementy ludowe.