stoicyzm
 
Stoicyzm głosił uznanie cnoty za najwyższe i jedyne dobro, służące opanowaniu namiętności. 
Celem stoika było osiągnięcie stanu obojętności wobec świata zewnętrznego i wzgardzenie 
dobrami przemijającymi. Zachowanie równowagi wewnętrznej zarówno wobec niepowodzeń, jak 
i radości życia, było warunkiem postawy stoickiej, której najwyższym etapem była postawa 
apatycznego mędrca. Stoicyzm preferował życie zgodne z naturą i rozumem.