Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Kazimierz Przerwa-Tetmajer urodził się 12 lutego 1865 roku w Łudźmierzu
(Podhale), zmarł 18 stycznia 1940 roku w Warszawie - poeta, powieściopisarz, 
nowelista, dramaturg. Syn Adolfa, powstańca 1830 roku, brat przyrodni 
Włodzimierza, cioteczny T. Boya-Żeleńskiego.  Po utracie majątku
Tetmajer przeniósł się z rodzicami do Krakowa, gdzie matka prowadziła
pensjonat. Podczas studiów na wydziale filozofii Uniwersytetu
Jagiellońskiego począł pisywać wiersze, w Krakowie też zajął się
dziennikarstwem (był współredaktorem "Kuriera Polskiego" w latach 1889-1893),
następnie wyjechał do Warszawy, tu został sekretarzem A. Krasińskiego,
który zabrał go ze sobą na studia uniwersyteckie do Heidelberga.  Po
powrocie Tetmajer przebywał głównie w Zakopanem i Krakowie.  W okresie 
I wojny światowej ideowo związany z Legionami, redaktor pisma "Myśł Niepodległa",
a później organizator Komitetu Obrony Spisza, Orławy i Podhala.  Po wojnie
zamieszkał w Warszawie. W 1921 roku został obrany prezesem Towarzystwa
Literatów i Dziennikarzy, 1928 r. wyróżniony nagrodą literacką miasta
Warszawy, 1934 roku mianowany członkiem honorowym PAL. W 1931 roku obchodzono
jubileusz 45-lecia jego twórczości. Choroba psychiczna uniemożliwiła mu
pracę pisarską przez ostatnich kilkanaście lat. Pod koniec życia stracił
wzrok. Po wybuchu wojny 1939 r. pozbawiony pomocy, usunięty z hotelu Europejskiego,
gdzie miał zapewnione utrzymanie i mieszkanie, zmarł w szpitalu. Pochowany
został na Powązkach.