Satyra na leniwych chłopów

Do zabytków języka polskiego inspirowanych kulturą świecką należy wiersz
"Satyra na leniwych chłopów" (II połowa XV w.). Utwór satyryczny ma
istotne znaczenie dla rozwoju wiersza polskiego: reprezentuje bowiem w
pełni już wykrystalizowaną formę sylabizmu względnego (wersy
ośmiozgłoskowe z odstępstwami dziewięciozgłoskowymi).
Treścią "Satyry na leniwych chłopów", pisanej z pozycji szlacheckiej,
staje się satyryczne przedstawienie pozorowania przez chłopów pracy
pańszczyźnianej. Utwór wykorzystuje poetykę kontrastu: prostota,
szczerość, prawość wyglądu chłopskiego kłóci się z obłudnością i
fałszywością jego natury.